Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μπορούν αφιερωμένοι Χριστιανοί να παρευρίσκωνται σ’ εκκλησιαστικές κηδείες άλλων θρησκευτικών οργανώσεων;—Κ.Σ., Η.Π.Α.

Μερικοί Χριστιανοί είναι πιθανόν να αισθάνονται ότι είναι υποχρεωμένοι να παρευρεθούν σε μια εκκλησιαστική κηδεία λόγω χρέους ευγνωμοσύνης, επειδή πρόκειται για κάποιο στενό συγγενή ή διότι υφίστανται πιέσεις από ένα άπιστο σύντροφο. Αλλά προτού το πράξη αυτό ο καθένας, οφείλει να εξετάση τους διαφόρους παράγοντας που περιλαμβάνονται καθώς και τις δυνατές λύσεις. Μολονότι αυτή η ενέργεια δεν απαγορεύεται από τη Χριστιανική εκκλησία, μια τέτοια πορεία είναι ασφαλώς γεμάτη από κινδύνους και προβλήματα.

Πριν απ’ όλα, είναι καλό να ενθυμούμεθα ότι μια εκκλησιαστική κηδεία δεν διεξάγεται κυρίως για να δώση σε φίλους την ευκαιρία να παρηγορήσουν την τεθλιμμένη οικογένεια. Συνήθως αυτό γίνεται προηγουμένως στην αίθουσα υποδοχής του τόπου κηδείας ή με μια επίσκεψι στο σπίτι της οικογενείας. Η κηδεία στην εκκλησία είναι στην πραγματικότητα μια θρησκευτική λειτουργία. Επομένως είναι πιθανόν να περιλαμβάνη ένα κήρυγμα που υποστηρίζει αντιγραφικές ιδέες όπως η αθανασία της ψυχής και ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό. Είναι επίσης πιθανόν να περιλαμβάνη αντιγραφικές ενέργειες όπως το να κάνουν το σημείον του σταυρού και πιθανώτατα τη συμμετοχή σε μια από κοινού προσευχή μ’ ένα ιερέα ή λειτουργό μιας άλλης θρησκείας. Φυσικά, ένας Χριστιανός δεν θα μπορούσε να συμμετάσχη σ’ αυτά, κατόπιν της εντολής που δίδεται στο εδάφιο Αποκάλυψις 18:4.

Σχετικά μ’ αυτό οι Ιαπωνικές κηδείες παρουσιάζουν μια πραγματική δοκιμασία στις αφιερωμένες Χριστιανές συζύγους απίστων ανδρών. Αν παρευρεθούν στην κηδεία, καλούνται τα ονόματά των και αναμένεται να πάγουν και να προσφέρουν θυμίαμα και μια προσευχή στο νεκρό. Έτσι, πολλές τέτοιες Ιαπωνίδες Χριστιανές απεφάσισαν ότι είναι καλύτερο να μη παρευρεθούν σ’ αυτές τις κηδείες.

Μερικοί αφιερωμένοι Χριστιανοί έχουν παρευρεθή σ’ εκκλησιαστικές κηδείες διότι επιθυμούσαν να βρίσκωνται κοντά στην άμεση οικογένεια και να την στηρίξουν. Έτσι πήγαν στην αίθουσα υποδοχής του νεκροταφείου στην εκκλησιαστική νεκρώσιμη ακολουθία και κατόπιν ακόμη και στον τάφο. Πιθανόν να μπόρεσαν να τα κάμουν όλα, αυτά χωρίς να διαπράξουν προσωπικώς οποιαδήποτε ψευδή θρησκευτική πράξι. Υπάρχουν, φυσικά, πνευματικοί κίνδυνοι όταν μεταβαίνη ένα άτομο σε τόπους όπου ασκείται ψευδής λατρεία.

Είναι αλήθεια ότι μια Χριστιανή σύζυγος, της οποίας ο σύζυγος είναι άπιστος και επιθυμεί να παρευρεθή αυτή σε μια εκκλησιαστική κηδεία, θα μπορούσε να προσέξη το παράδειγμα του Νεεμάν. Αυτός ήταν ο Σύριος στρατηγός, ο οποίος είχε θεραπευθή από λέπρα με το να λουσθή επτά φορές στον Ιορδάνη Ποταμό κατ’ εντολήν του προφήτου Ελισσαιέ. Λόγω αυτής της θαυματουργικής θεραπείας ο Νεεμάν ήταν αποφασισμένος να μη λατρεύση ποτέ άλλον θεόν εκτός από τον Ιεχωβά. Αλλ’ αυτό ήταν δύσκολο να το κάμη αυτός, διότι εξακολουθούσε να βρίσκεται στην υπηρεσία του βασιλέως του. Βοηθούσε τον βασιλέα να κυκλοφορή κι’ έτσι θα ήταν υποχρεωμένος να μεταβή μαζί του στον οίκο του ειδωλολατρικού θεού Ριμμών. Ίσως μάλιστα θα ώφειλε να βοηθή τον βασιλέα να γονυπετή. Γι’ αυτό εζήτησε να τον συγχωρήση ο Ιεχωβά Θεός και να μη το καταλογίση αυτό εις βάρος του. Ο Νεεμάν, ο οποίος είχε γίνει πραγματικός λάτρης του Ιεχωβά, δεν ελάτρευε ο ίδιος αυτόν τον ψευδή θεό· ευρίσκετο εκεί μόνο κατ’ εντολήν.—2 Βασ. 5:1-19.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη Χριστιανή σύζυγο, η οποία έχει άπιστο σύζυγο. Αν ο σύζυγός της επιμένη να πάγη μαζί του σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωσι στην κηδεία κάποιου συγγενούς ή οικογενειακού φίλου, ίσως να σκεφθή ότι θα μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να ενεργήση όπως ο Νεεμάν—να είναι παρούσα σ’ εκείνη την περίπτωσι, αλλά να μη συμμετέχη σε καμμιά πράξι της ψευδούς θρησκείας. Αλλά πρέπει ν’ αποφασίση η ιδία αν θα πάγη. Οφείλει να διευθετήση η ιδία τη διαμάχη μεταξύ του σεβασμού της επιθυμίας του συζύγου και της υπακοής στον Ιεχωβά και στις υπαγορεύσεις της συνειδήσεώς της, που έχει εκπαιδευθή από το Λόγο του Θεού.—1 Πέτρ. 3:16.

Ναι, περιλαμβάνεται και η συνείδησίς της. Γιατί; Διότι είναι δυνατόν να την δουν άλλοι, να μπαίνη εκείνη, μια μάρτυς του Ιεχωβά, στο ναό, και μπορεί να προσκόψουν αυτοί. Οφείλει επομένως να εξετάση κι’ αυτή την πιθανότητα. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος: «Να διακρίνητε τα διαφέροντα [τα σπουδαιότερα, ΜΝΚ], ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού.»—Φιλιππησ. 1:10.

Θα ήταν καλύτερα να προσπαθήση να εξηγήση τη θέσι της στο σύζυγό της. Θα έκανε καλά να εκλέξη κάποια ώρα που εκείνος είναι αναπαυμένος και σε καλή κατάστασι διανοίας, λαμβάνοντας ένα μάθημα από την Βασίλισσα Εσθήρ, και κατόπιν με διακριτικότητα να προσπαθήση να εξηγήση γιατί αισθάνεται ότι δεν μπορεί να παρευρεθή σε μια τέτοια κηδεία. Μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να τονίση ότι, αν παρευρίσκετο και δεν συμμετείχε στην τελετουργία, αυτό θα έφερνε σε μεγάλη αμηχανία άλλους, και ιδιαίτερα τον σύζυγό της. Έτσι είναι πιθανόν ένας άπιστος σύζυγος να συμφωνήση, από αγάπη για τη σύζυγό του, από σεβασμό για τους θρησκευτικούς της δισταγμούς και από την επιθυμία ν’ αποφύγη μια κατάστασι αμηχανίας.—Εσθήρ 5:1-8.

Αλλά μήπως θα προσέβαλλε ένα άτομο τη θλιμμένη οικογένεια με το να μη παρευρεθή; Μόνο αν αγνοούσε τελείως τον θάνατο. Δεν είναι ανάγκη να το πράξη ένα άτομο αυτό. Θα μπορούσε κανείς να κάμη πράγματα που δείχνουν ότι συμπαθεί κι’ ενδιαφέρεται να βοηθήση. Θα μπορούσε να πάγη στην αίθουσα υποδοχής προηγουμένως, να εκφράση τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και να προσφέρη πρακτική βοήθεια. Θα μπορούσε ένα άτομο να προσφέρη τροφή αν υπήρχε ανάγκη, ή να μαγειρεύση ένα φαγητό εκεί για την οικογένεια, ή να φροντίση για τα παιδιά, ελευθερώνοντας έτσι τους μεγάλους προσωρινά από αυτή την ευθύνη. Τότε η οικογένεια δεν θα εσκέπτετο ότι το άτομο αυτό ήταν άστοργο επειδή και μόνον δεν παρευρέθηκε στην νεκρώσιμη ακολουθία.

Έτσι δεν είναι ανάγκη να αισθάνεται ένας Χριστιανός ότι είναι υποχρεωμένος να πάγη στην εκκλησιαστική κηδεία μιας άλλης θρησκευτικής οργανώσεως, όπου θα μπορούσε να προκύψη πειρασμός να υποχωρήση σε πίστι και ν’ ακολουθήση το πλήθος όταν όλοι οι άλλοι εκτελούν κάποια ψευδή θρησκευτική πράξι. Έτσι μπορεί, επίσης, ν’ αποφευχθή ο κίνδυνος να ενεργήση κάποια πράξι αποστασίας και να δυσαρεστήση τον Ιεχωβά Θεό. Αλλά ο καθένας οφείλει ν’ αποφασίση για τον εαυτό του βάσει των περιστάσεων και της συνειδήσεώς του.