Ο Λαός που Σέβεται το Όνομα του Θεού Περισσότερο από το Δικό Του
1, 2. (α) Αυτή είναι η ημέρα θρησκευτικής απελευθερώσεως από τι; (β) Τι εξαγγέλλει ο Ησαΐας στα εδάφια 12:3-5, και ποιοι θέτουν αυτά τα λόγια στην καρδιά των για να τα εκπληρώσουν;
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να αναμένωμε από ένα «λαόν διά το όνομα αυτού»; Το εξής: Να το θεωρούν τιμή των να φέρουν αυτό το όνομα, να μη αισχύνωνται γι’ αυτό το όνομα, να εξαγγέλλουν τους αίνους αυτού του ονόματος σε όλη τη γη, τόσο εντός όσο και εκτός του Χριστιανικού κόσμου. Σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες αυτού του κοσμικού συστήματος, όταν αποκτάται θρησκευτική απελευθέρωσις από τον Χριστιανικό κόσμο και από όλη την υπόλοιπη παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, το απελευθερωμένο υπόλοιπο θέτει στην καρδιά του την υποχρέωσι να εκπληρώση τους λόγους των εδαφίων Ησαΐας 12:3-5, (ΜΝΚ):
2 «Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας. Και εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ειπεί, Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού, μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα αυτού. Ψάλλετε εις τον Ιεχωβά· διότι έκαμεν υψηλά· γνωστόν είναι εις πάσαν την γην.»
3, 4. (α) Από τότε που το κεχρισμένο υπόλοιπο άρχισε να παίρνη μέρος στην εκπλήρωσι αυτής της προφητείας, πώς ενήργησε ο Ιεχωβά; (β) Πώς το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς όμοιο μ’ εκείνο που ανέφερε ο Δαβίδ ως αιτία για να αινήται ο Ιεχωβά, στον Ψαλμό 138:1, 2;
3 Από τότε που το κεχρισμένο υπόλοιπο των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά έχει τεθή επί το έργον για να έχη μέρος στην εκπλήρωσι αυτής της προφητείας, ο Ιεχωβά «έκαμε υψηλά,» έχει ενεργήσει έξοχα, έχει θριαμβεύσει! Χάριν του ονόματός του έκαμε να καταγραφή ο λόγος της υποσχέσεώς του ο προφητικός του λόγος. Με το όνομά του υποστηρίζει τις Άγιες Γραφές. Με το όνομά του εγγυάται την Ιερά Βίβλο. Ή η Βίβλος είναι αληθινή ή το όνομά του δεν σημαίνει τίποτε! Άλλα ο λόγος της υποσχέσεώς του και της προφητείας του αποδεικνύεται αληθινός, συνεχώς λαμβάνει διεκδίκησι! Η πιστή εκπλήρωσις του Λόγου του αποδεικνύει ότι ζη σύμφωνα με το όνομά του, προς δόξαν του ονόματός του. Επί πλέον, με το να εκπληρώνη πραγματικά τον λόγο του έχει υπερβή εκείνο που το όνομά του, το οποίο είναι συνδεδεμένο με τον λόγο του, μας ωδήγησε ν’ αναμένωμε. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς όπως ανέφερε ο Βασιλεύς Δαβίδ της Ιερουσαλήμ ως αιτία για τον αίνο που απέδιδε στον Ιεχωβά, λέγοντας:
4 «Θέλω σε δοξολογήσει εν όλη τη καρδία μου· θέλω ψαλμωδήσει εις σε έμπροσθεν των θεών. Θέλω προσκυνήσει προς τον ναόν τον άγιόν σου· και θέλω δοξολογήσει το όνομά σου, διά το έλεός σου, και διά την αλήθειάν σου· διότι εμεγάλυνας τον λόγον σου [τον λαληθέντα λόγον σου] υπεράνω του ονόματός σου.»—Ψαλμ. 138:1, 2, ΜΝΚ.
5, 6. (α) Πώς ο Ιεχωβά μεγαλύνει το λόγο του επάνω από τ’ όνομά του; (β) Πώς μπορούμε να το αποδείξωμε αυτό στην περίπτωσι της προφητείας και στην περίπτωσι που επρομήθευσε τον Μεσσία;
5 Τι σημαίνουν αυτά που λέγει ο Δαβίδ; Μήπως ο λαληθείς λόγος του Θεού είναι μεγαλύτερος από το όνομά του; Όχι! Πώς, λοιπόν μεγαλύνει τον λόγον του υπεράνω του ονόματός του; Με τον εξής τρόπο: Το γεμάτο σημασία όνομά του, επειδή είναι συνδεδεμένο με τον λόγο της υποσχέσεως και της προφητείας του, μας έκαμε να προσέχωμε πολύ τον τρόπο της εκπληρώσεως. Αλλά στην πραγματικότητα εκπληρώνει τον λόγο του μ’ ένα μεγαλειώδη τρόπο, μ’ ένα τρόπο που είναι πιο μεγαλειώδης απ’ ότι η εγγύησις του ονόματός του μας οδηγεί ν’ αναμένωμε. Δεν ήταν ανάγκη να κάμη τόσα πολλά για ν’ αποδείξη σε μας ότι το όνομά του είναι αξιόπιστο ως εγγύησις εκπληρώσεως.
6 Έτσι μεγαλύνει τον λόγον του με το να κάνη ώστε η εκπλήρωσίς του να παράγη περισσότερα απ’ όσα αναμέναμε. Ενεργεί υπέροχα! Παραδείγματος χάριν, σε πολλές ζωτικές περιπτώσεις ο προφητικός λόγος του απεδείχθη ότι έχει, όχι μόνο μια αρχική κατά γράμμα εκπλήρωσι αλλά επίσης μια μικρογραφική πνευματική εκπλήρωσι και ακόμη μια μεγαλύτερη πλήρη πνευματική εκπλήρωσι. Σημειώστε επίσης ότι έδωσε τον λόγο της υποσχέσεώς του να φέρη τον Μεσσία στη γενεαλογική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. Αλλά στην πραγματικότητα μεγαλύνει αυτόν τον λόγον της υποσχέσεως. Πώς; Με το να δώση περισσότερο από έναν απλώς ανθρώπινο Μεσσία στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Ο Ιεχωβά έδωσε έναν πνευματικό Μεσσία, έναν Μεσσία αποκυημένο από το πνεύμα του Θεού που αναστήθηκε εκ νεκρών και εξυψώθηκε σε αθάνατη ζωή και σε βασιλική δόξα στον ουρανό στα δεξιά του Θεού. Όπως ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τον Δαβίδ από τους εχθρούς του, έτσι απελευθέρωσε τον Ιησού Χριστό από τους επίγειους εχθρούς του, οι οποίοι τον είχαν θανατώσει, με το να τον αναστήση εκ νεκρών σε ουράνια δόξα.—Ψαλμ. 138:3-7.
7. Πώς ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε εκείνο το οποίο είχε υποσχεθή στον Δαβίδ και πώς το κάνει αυτό σχετικά με τον απόγονο του Δαβίδ, Ιησού;
7 Ο Ιεχωβά δεν άφησε τίποτε άλλο ν’ αναμένη ο Δαβίδ όσον αφορά την εκπλήρωσι του θείου λόγου της υποσχέσεως. Πολύ ορθά μπορούσε ο Δαβίδ να πη στον ίδιο ψαλμό: «Ο Ιεχωβά θέλει εκτελέσει τα περί εμού.» (Ψαλμ. 138:8, ΜΝΚ) Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Ιησούς Χριστός, ο Μεσσιανικός απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ μπορεί να λέγη το ίδιο για τον εαυτό του. Ο Ιεχωβά θα εκπληρώση πλήρως τον σκοπό του για τον Ιησού τον Μεσσία. Δεν θ’ αφήση τίποτε από τον λόγο της υποσχέσεώς του και της προφητείας του που να μη πραγματοποιηθή. Δεν είναι περίεργο ότι ο Δαβίδ εκινήθη να πη στον ουράνιο Απελευθερωτή, Ιεχωβά: «Θέλω ψαλμωδήσει εις σε έμπροσθεν των θεών . . . διότι εμεγάλυνας τον λόγον σου υπεράνω του ονόματός σου.»—Ψαλμ. 138:1, 2, ΜΝΚ.
ΜΕΓΑΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ «ΛΟΓΟΝ» ΤΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ‘ΠΟΛΥΝ ΟΧΛΟΝ’
8. Πώς το κεχρισμένο υπόλοιπο υποκινείται να αινέση τον Ιεχωβά για τον ίδιο λόγο όπως αναφέρει ο Δαβίδ, εξαιτίας των όσων συνέβησαν από το 1914 μ.Χ.;
8 Αισθανόμεθα εμείς σήμερα την ώθησι να πούμε κάτι όμοιο μ’ αυτό στον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό; Το κεχρισμένο υπόλοιπο των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά αισθάνεται αυτή την ώθησι, ως ένας «λαός διά το όνομα αυτού.» Με αυτές τις πράξεις του υπ’ όψιν και με τις θαυμαστές εκπληρώσεις της Βιβλικής προφητείας στα παγκόσμια γεγονότα από το 1914 μ.Χ., βλέπουν τον λόγον του Ιεχωβά, τον λόγον της προφητείας του και της υποσχέσεώς του να επαληθεύη με τρόπο που δεν περίμεναν ποτέ να δοκιμάσουν. Βλέπουν τις αποδείξεις να πολλαπλασιάζωνται για να δείξουν ότι, στο τέλος των καιρών των εθνών το 1914, αυτός ο Θεός του ελέους και της αληθείας εξεπλήρωσε τον λόγο του και εγκαθίδρυσε την ουράνια βασιλεία του Υιού του Δαβίδ, Ιησού Χριστού. Βλέπουν πώς αυτή η Μεσσιανική βασιλεία κινείται με ακατανίκητο τρόπο προς τα εμπρός για τη διεκδίκησι της παγκοσμίου κυριαρχίας και του αγίου ονόματος του Ιεχωβά στον επικείμενον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Πολύν διωγμό, ναι, πολλές απειλές εναντίον και αυτής ακόμη της υπάρξεώς των ως ‘λαού διά το όνομα αυτού’ αναγκάσθηκαν να υπομείνουν από το έτος 1914 μ.Χ., αλλά, επειδή ο Ιεχωβά τους έχει απελευθερώσει και διαφυλάξει έως τώρα, κάνουν γνωστό το όνομά του παντού.
9. Όπως περιγράφεται στην Αποκάλυψη κεφάλαιο δεκαπέντε, ποιο άσμα ψάλλει το κεχρισμένο υπόλοιπο, με ποια λόγια;
9 Όπως περιγράφεται στο τελευταίο βιβλίο του Αγίου Λόγου του Θεού, αυτό το κεχρισμένο υπόλοιπο ψάλλει την ‘ωδήν του Μωυσέως του δούλου του Θεού, και την ωδήν του Αρνίου [Ιησού Χριστού]’ και λέγει: «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ. Δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, Βασιλεύ των αγίων. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου; Διότι είσαι μόνος όσιος· διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.»—Αποκάλ. 15:2-4, ΜΝΚ.
10. Ποιοι ανάμεσα στους αναρίθμητους ακροατάς αυτού του άσματος ανταποκρίνονται με καταφατικό τρόπο στο ζήτημα του φόβου του Ιεχωβά και της αποδόσεως δόξης στο όνομά του και με ποια απόφασι;
10 Πολυάριθμα πλήθη ανθρώπων σήμερα ακούουν το υπόλοιπον του ‘λαού διά το όνομα αυτού’ να ψάλλη τα εξής λόγια: «Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου;» Εκατοντάδες χιλιάδες που ακούουν σήμερα αυτή την προκλητική ερώτησι δείχνουν ότι αισθάνονται όπως το κεχρισμένον υπόλοιπο, δηλαδή ότι ο Ιεχωβά είναι άξιος να τυγχάνη φόβου και το όνομά του αξίζει να δοξάζηται. Δημοσία, ενώπιον όλων αυτών των ψευδών θεών του κόσμου λέγουν: ‘Η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους μπορεί να μη φοβάται σήμερα τον Ιεχωβά και να μη δοξάζη το όνομά του· αλλά εμείς θα φοβούμεθα τον Ιεχωβά ως τον μόνο ζώντα και αληθινόν Θεόν, και θα σεβώμεθα το όνομά του περισσότερο από το δικό μας και θα δοξολογούμε το όνομά του. Πώς το πράττουν αυτό;
11. Πώς αυτοί το πράττουν αυτό;
11 Το πράττουν αυτό με το να δέχωνται την Αγία Γραφή, όχι ως λόγο σφαλερών ανθρώπων, αλλά, όπως είναι στην πραγματικότητα, ως λόγον του Θεού. Πιστεύουν ότι οι προφητείες της σχετικά με την Μεσσιανική βασιλεία φθάνουν τώρα στο κορύφωμα της ενδόξου εκπληρώσεώς των. Πλησιάζουν τον Θεό μέσω του θυσιασθέντος Αρνίου Ιησού Χριστού και αφιερώνουν τον εαυτόν των πλήρως σ’ αυτόν. Μιμούμενοι τον Ιησού Χριστό βαπτίζονται στο ύδωρ «εν ονόματι του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος,» και έτσι γίνονται πλήρεις μαθηταί του Ιησού Χριστού. (Ματθ. 28:19, 20) Αναγνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά έχει ένα «λαόν διά το όνομα αυτού» σήμερα στη γη, με νομιμοφροσύνη ταυτίζονται μ’ αυτόν τον λαό, μολονότι αυτός είναι ένα μικρό υπόλοιπο. Συμμετέχουν μαζί μ’ αυτούς στο να κάνουν γνωστό στον καθένα το όνομα του Ιεχωβά και ν’ αποδίδουν δόξα σ’ αυτό. Δίνοντας έτσι μαρτυρία γι’ Αυτόν, αποδεικνύουν ότι δεν αισχύνονται να είναι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
12. (α) Επομένως, ποιο μέρος από τα λόγια του «άσματος» βλέπει το κεχρισμένο υπόλοιπο να εκπληρώνεται ήδη; (β) Τι είδους άτομο θα λάβη ακόμη ανάμεσα στον «πολύ όχλο,» και σε ποια ελπίδα μπορεί να συμμετέχη;
12 Αυτός ο ‘πολύς όχλος’ των ανθρώπων που φοβούνται τον Θεό έχει έλθει απ’ όλα τα έθνη. (Αποκάλ. 7:9, 10) Σ’ αυτούς το κεχρισμένο υπόλοιπο υμνητών βλέπει ήδη να εκπληρώνωνται τα λόγια του προφητικού των άσματος: «Πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί, και προσκυνήσει ενώπιόν σου· διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν.» (Αποκάλ. 15:4) Η σύναξις όλου αυτού του αναρίθμητου ‘πολλού όχλου’ δεν έχει τελειώσει ακόμη. Το ερώτημα είναι, Ποιος ακόμη θα λάβη τη θέσι του ανάμεσα σ’ αυτόν τον ‘πολύν όχλον’ προτού ο Ιεχωβά εκδηλώση πλήρως τις κρίσεις του καταστρέφοντας όλους τους αθέους στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψι» ομοία της οποίας δεν έχει γίνει ποτέ προηγουμένως; Ο καθένας που ενεργεί έτσι θα είναι ένα άτομο που σέβεται το όνομα του Θεού περισσότερο από το δικό του. Θα είναι ένα άτομο που ευχαρίστως ενεργεί όπως λέγει ο Ψαλμωδός 96:8, (ΜΝΚ): «Απόδοτε εις τον Ιεχωβά την δόξαν του ονόματος αυτού.» Θα μπορή να συμμερίζεται με τον «πολύν όχλον» την ελπίδα να επιζήση της «μεγάλης θλίψεως» και να εισέλθη στο δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων όπου «πάσα πνοή θα αινή τον Ιεχωβά.—Αποκάλ. 7:13-15· Ψαλμ. 150:6· 29:2.