Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Είναι κατάλληλο να εορτάζουν οι Χριστιανοί την επέτειο του γάμου των;—Ντ. Γ., Βενεζουέλα.

Δεν είναι αντιγραφικό να εορτάζη ένα έγγαμο ζεύγος με λογικό και σεμνό τρόπο την επέτειο του γάμου του. Αλλ’ αυτό δεν είναι και κάτι αναγκαίο.

Βασικώς μια επέτειος είναι η επάνοδος της ημέρας ενός περασμένου γεγονότος. Υπάρχουν κάθε είδους επέτειοι. Οι ειδωλολατρικοί λαοί έχουν ωρισμένες επετείους ειδικών γεγονότων. Αλλά και οι δούλοι του Θεού έχουν επίσης. (Έξοδ. 12:14, 24-27. Ιωάν. 10:22, 23· 1 Κορ. 11:23-26) Φυσικά, αυτές οι επέτειοι ή εορτασμοί που αναφέρονται στη Γραφή περιελάμβαναν με άμεσο τρόπο μορφές αληθινής λατρείας. Έτσι μπορούμε να δούμε απ’ αυτό ότι όλες οι επέτειοι δεν αποκλείονται ως απαράδεκτες. Όλα εξαρτώνται από το τι εορτάζεται και πώς.

Ένας Χριστιανός είναι φανερό ότι θ’ αποφεύγη εορτασμούς οι οποίοι περιλαμβάνουν πράξεις αντιγραφικές ή έθιμα της ψευδούς θρησκείας. (Ιωάν. 4:24) Κανονικά σήμερα, ωστόσο, μια επέτειος γάμου δεν είναι θρησκευτικός εορτασμός. Αλλά μήπως το έθιμο του εορτασμού του γάμου πηγάζει από την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία; Προφανώς όχι. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (έκδ. 1971) λέγει: «Η οικογενειακή συνήθεια να τηρούν την επέτειο του γάμου φαίνεται ότι έχει αναπτυχθή στη δυτική Ευρώπη. Οι παλαιότεροι υπαινιγμοί που συναντώνται στην Αγγλική φιλολογία χρονολογούνται από τον 17ον αιώνα.»—Τόμ. 28, σελ. 564.

Σε μερικές χώρες είναι τώρα συνήθεια να κρατούν ο σύζυγος και η σύζυγος ιδιαίτερη σημείωσι της επετείου του γάμου των. Μερικά ζεύγη Χριστιανών κάνουν αυτό το ίδιο επίσης. Πιστεύουν ευσυνείδητα ότι ενισχύουν το δεσμό του γάμου των όταν ήσυχα και κατ’ ιδίαν αναλογίζωνται τη χαρούμενη ευκαιρία όταν είχαν γίνει σύζυγοι. Στην επέτειο ανασκοπούν ίσως την πρόοδο που έχουν κάμει στην εποικοδόμησι ενός ευτυχισμένου γάμου και ανανεώνουν την απόφασί τους να συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνσι.

Άλλα ζεύγη πιθανόν να βρίσκουν ευχαρίστησι να συμμετέχουν και άλλοι στην ευτυχία της επετείου των, δηλαδή λίγοι Χριστιανοί φίλοι και συγγενείς, περιλαμβανομένων και των παιδιών τους. Αν γίνη αυτό, τότε μερικές ισορροπημένες προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνωνται υπ’ όψιν.

Σε κάθε κοινωνικό εορτασμό ή συγκέντρωσι, πρέπει να λαμβάνεται φροντίδα να μη ξεφεύγουν από τα όρια. Ακόμη κι’ ένας σεμνός εορτασμός μπορεί να ξεφύγη από τα όρια ή μπορεί να οδηγήση σε ακατάλληλη συμπεριφορά, όπως φαίνεται να συνέβαινε μερικές φορές μεταξύ των Ιουδαίων τον πρώτο αιώνα. (Ιωάν. 2:10) Αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία κακό για τους Χριστιανούς. (1 Πέτρ. 4:3, 4) Ούτε θα ήταν κατάλληλο γι’ αυτούς που εορτάζουν ν’ αποδίδουν εξαιρετική τιμή σε ανθρώπους, σαν να ωφείλετο τιμή στο ζεύγος που εορτάζει την επέτειο. Η Γραφή δείχνει σαφώς ότι οι άνθρωποι πρέπει να ευλαβούνται τον Δημιουργό, και όχι οποιοδήποτε πλάσμα στη γη, είτε ζωικό είτε ανθρώπινο. (Ρωμ. 1:24, 25) Αν ένα ζεύγος είχε ένα επιτυχή γάμο, τόσο το καλύτερο. Και οι άλλοι μπορεί να χαίρωνται γι’ αυτό. Αλλά δεν θα έπρεπε αυτό να διεγείρη ευγνώμονα αίνο για τον Δημιουργό του γάμου; Αυτόν πρέπει να έχουν υπ όψιν και κάθετι που γίνεται πρέπει να φέρνη τιμή σ’ Αυτόν.

Με το να κάνωμε αυτά τα σχόλια δεν σημαίνει ότι συνιστούμε στα ζεύγη που δεν είχαν αυτή τη συνήθεια ν’ αρχίσουν τώρα να εορτάζουν την επέτειο του γάμου των. Στην πραγματικότητα ούτε ενθαρρύνομε ούτε αποθαρρύνομε επετείους γάμου. Κάθε ζεύγος μπορεί, χωρίς να το επικρίνουν οι άλλοι, ν’ αποφασίση προσωπικά τι θα κάμη. Οι περιστάσεις ή η συνείδησις ενός ζεύγους μπορεί να το οδηγήση να μη λάβη ιδιαίτερη σημείωσι αυτού του γεγονότος. Ένα άλλο ζεύγος πάλι μπορεί να εορτάση την επέτειο του γάμου του. Αν το κάμη αυτό, τότε η απόφασις όσον αφορά το πώς θα το κάμη θα πρέπει να γίνη υπό το φως της συμβουλής: ’Είτε τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.’—1 Κορ. 10:31.