Μια Βιβλιοθήκη στη Νινευή
ΜΕΡΙΚΟΙ από τους αρχαίους ήσαν πολύ πιο σοφοί και είχαν περισσότερη ευφυΐα απ’ όση πολλοί άνθρωποι της εποχής μας θέλουν ν’ αποδίδουν σ’ αυτούς. Μια αξιοσημείωτη απόδειξις τούτου είναι η βιβλιοθήκη που είχε ιδρύσει στη Νινευή ο Ασσύριος μονάρχης Ασσουρμπανιμπάλ. Μολονότι υπήρχε πριν από δυόμισυ χιλιετηρίδες και πλέον, αυτή η βιβλιοθήκη έχει πολλά χαρακτηριστικά που ομοιάζουν πολύ μ’ εκείνα που συναντούμε σήμερα στις σύγχρονες βιβλιοθήκες.
Αρχίζοντας το 1845 μ.Χ., οι ανασκαφές τελικά έφεραν σε φως περίπου 22.000 πήλινες πινακίδες και κείμενα από τη βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιμπάλ. Μερικές απ’ αυτές τις πινακίδες είναι τόσο μικρές όσο μια τετραγωνική ίντσα. Άλλες έχουν διαστάσεις δεκαπέντε επί οκτώμισυ ίντσες. Πολλές από τις πινακίδες αποτελούν αριθμημένες σειρές με επαναλαμβανόμενα «συνθήματα» για να συνδέωνται μεταξύ τους. Προφανώς για την εξεικονόμισι χώρου στη βιβλιοθήκη, οι πινακίδες ήσαν μερικές φορές γραμμένες με πολύ μικρά γράμματα που προφανώς μπορούσαν ν’ αναγνωσθούν μ’ ένα μεγενθυτικό φακό κρυστάλλου. Αυτό μας υπενθυμίζει το μικροφίλμ που συναντάται στις σύγχρονες βιβλιοθήκες.
Ο αναγνώστης μπορούσε να βρη μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων. Σήμερα η ύλη της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιμπάλ θεωρείται ως η κυριώτερη πηγή πληροφορίας για την ιστορία της Αυτοκρατορίας της Ασσυρίας και των βασιλέων της. Εκτός από τα ξόρκια, τις προσευχές και τους ύμνους, οι χιλιάδες των σφηνοειδών συγγραμμάτων περιλαμβάνουν πραγματείες ιστορίας, γεωγραφίας, αστρονομίας και ιατρικής. Επίσης υπάρχουν διαθέσιμοι μαθηματικοί πίνακες γραμματικές και λεξικά της Σουμεριακής και Ασσυριακής γλώσσης, καθώς και διάστιχες μεταφράσεις στην Ασσυριακή Σουμεριακών συγγραμμάτων.
Ένα τμήμα της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιμπάλ περιείχε επιστολές. Αυτό περιελάμβανε και ιδιωτική αλληλογραφία και αλληλογραφία που απευθυνόταν στον βασιλέα και σε υψηλούς βαθμούχους.
Πολλές από τις πινακίδες που είχαν βρεθή στη βιβλιοθήκη ήσαν επαγγελματικά έγγραφα που περιελάμβαναν συμβόλαια, πωλήσεις και δάνεια. Αυτό αποδεικνύει την πρόνοια που ελαμβάνετο για την αποφυγή της απάτης. Οι πινακίδες ήσαν βαλμένες μέσα σε πήλινες θήκες, με τις σφραγίδες των ατόμων που έκαμαν το συμβόλαιο και των μαρτύρων των· αυτές οι σφραγίδες έμπαιναν και απ’ έξω. Έτσι οποιοσδήποτε προσπαθούσε να παραχαράξη την πινακίδα που υπήρχε μέσα έπρεπε να καταστρέψη την εξωτερική θήκη. Ακόμη και αν κάποιος μπορούσε ν’ αναπαραγάγη τις εξωτερικές σφραγίδες, μια νέα εξωτερική θήκη θα μάζευε καθώς θα ξηραινόταν. Τελικά η ήδη αποξηραμένη και σκληρή πινακίδα που υπήρχε μέσα θα έκανε τη νέα θήκη να διαρραγή και να σπάση. Αυτό θ’ απεδείκνυε ότι κάποιος παρεβίασε την πινακίδα.
Οι πινακίδες της βιβλιοθήκης του Ασσουρμπανιμπάλ ήσαν αριθμημένες και γραμμένες σε κατάλογο, διευκολύνοντας έτσι την ανεύρεσι μιας πινακίδος ή μιας σειρά πινακίδων. Οι επιγραφές των μεγαλυτέρων έργων αφήνουν να υπονοηθή ότι η βιβλιοθήκη ήταν ανοιχτή για όλους όσους μπορούσαν να διαβάσουν.
Ο Βασιλεύς Ασσουρμπανιμπάλ προφανώς ευφραινόταν στα φιλολογικά έργα που είχε διαθέσιμα. Μια από τις επιγραφές του λέγει, εν μέρει τα εξής: «Διάβασα τις ωραίες πήλινες πινακίδες των Σουμερίων και τα σκοτεινά Ακκαδιανά συγγράμματα που είναι δύσκολα στον χειρισμό τους. Χαιρόμουν να διαβάζω επιγραφές σε λίθους από την προκατακλυσμιαία εποχή.»—Φως από το Αρχαίο Παρελθόν (1946), υπό Τζακ Φίνεγκαν, σελίς 181, στην Αγγλική.
Οι επιγραφές «της προκατακλυσμιαίας εποχής» πιθανόν να έχουν γραφή πριν από ένα τοπικό κατακλυσμό σημαντικών διαστάσεων ή πιθανόν να είναι αφήγησις που έχουν σκοπό να αφηγηθούν γεγονότα που προηγήθηκαν από τον παγγήινο Κατακλυσμό. Δεν υπάρχει απόδειξις ότι οι Ασσύριοι κατείχαν οποιοδήποτε γνήσιο υπόμνημα της προκατακλυσμιαίας εποχής. Τα μόνα συγγράμματα σχετικά με τον κατακλυσμό που υπήρχαν στη βιβλιοθήκη του Ασσουρμπανιμπάλ ήσαν οι αφηγήσεις των Βαβυλωνίων για κατακλυσμό.
Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της αφηγήσεως των Βαβυλωνίων και της αφηγήσεως που συναντάται στο πρώτο βιβλίο της Γραφής, τη Γένεσι. Αυτές οι ομοιότητες περιλαμβάνουν την κατασκευή ενός πλοίου για την επιβίωσι και τη διαφύλαξι ανθρώπων και ζώων. Εν τούτοις, η Βαβυλωνιακή αφήγησις είναι γεμάτη από μυθολογικά και πολυθεϊστικά στοιχεία. Παραδείγματος χάριν, σχετικά με την επίδρασι του Κατακλυσμού στους θεούς λέγει: «Οι θεοί είχαν φοβηθή από τον κατακλυσμό, και, οπισθοχώρησαν και ανέβηκαν στον ουρανό του Ανού. Οι θεοί έτρεμαν σαν κύνες και μαζεύθηκαν στον εξωτερικό τοίχο. . . . Οι θεοί όλοι ταπεινώθηκαν, κάθησαν και έκλαιαν.»
Σχολιάζοντας τις ομοιότητες της Βαβυλωνιακής και της Βιβλικής αφηγήσεως, ο Καθηγητής Μέριλ Φ. Άνγκερ παρατηρεί τα εξής:
«Η πιο ευρύτερα παραδεδεγμένη εξήγησις είναι ότι οι Εβραίοι δανείσθηκαν από τη Βαβυλωνιακή αφήγησι. Στον συντηρητικό σπουδαστή, αυτό είναι απίστευτο. Στον συντηρητικό σπουδαστή, αυτό είναι απίστευτο. Το υπέροχο μεγαλείο της μονοθεϊστικής αφηγήσεως υπό το φως της εντελώς χονδροειδούς Βαβυλωνιακής παραδόσεως καθιστά αυτή την άποψι όχι μόνο απολύτως απίθανη αλλά και πρακτικώς αδύνατη, ιδιαίτερα εφόσον η θεωρία αυτή δεν μπορεί ν’ αποδειχθή . . . . Η πιθανή εξήγησις είναι ότι και η Εβραϊκή και η Βαβυλωνιακή αφήγησις ακολουθούν μια κοινή πηγή ενός γεγονότος παρέμεινε έντονα στην παράδοσι. Οι Βαβυλώνιοι την παρέλαβαν σε μια τελείως αλλοιωμένη και διαστρεβλωμένη μορφή. Η Γένεσις την περιγράφει όπως ακριβώς είχε συμβή.»—«Λεξικό της Γραφής του Άνγκερ,» σελίς 373, στην Αγγλική.
Ακόμη και το χαρακτηριστικό των θεών που φοβήθηκαν μπορεί να είναι διαστροφή της πραγματικότητος. Το υπόμνημα της Γενέσεως αποκαλύπτει ότι αγγελικοί υιοί του Θεού, αντίθετα με το θείο θέλημα σχετικά μ’ αυτούς, ήλθαν στη γη πριν από τον κατακλυσμό και άρχισαν να ζουν ως σύζυγοι με γυναίκες. Το σπέρμα αυτών των ενώσεων ήταν γνωστό ως «Νεφιλείμ» ή «Επιπίπτοντες.» (Γέν. 6:1-13) Ενώ ο Κατακλυσμός ανάγκασε τους ασεβείς αγγέλους να εγκαταλείψουν τη γη, οι ισχυροί απόγονοί των, οι «Νεφιλείμ,» παρέμειναν για να πεθάνουν στα νερά του Κατακλυσμού. Συνεπώς, η Βαβυλωνιακή αφήγησις για τον Κατακλυσμό μπορεί να υπαινίσσεται την επίδρασι που είχε ο Κατακλυσμός στους απειθείς αγγέλους και στο σπέρμα των.
Ενώ ο Ασσουρμπανιμπάλ και άλλοι εύρισκαν ευχαρίστησι στη βιβλιοθήκη της Νινευή, για πολλούς ανθρώπους σήμερα, εξαιρέσει των λογίων Ασσυριολόγων, πολλή απ’ αυτή την ύλη έχει περιωρισμένο ενδιαφέρον και αξία. Εν τούτοις, μια αρχαία βιβλιοθήκη που αποτελείται μόνο από εξήντα έξη βιβλία έχει κάμει άτομα ακόμη και σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα ν’ αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Αυτή η συλλογή βιβλίων είναι η Γραφή. Αξίζει πολύ περισσότερο από ένα παροδικό ενδιαφέρον. Είναι αλήθεια ότι οι αφηγήσεις που είναι γραμμένες επάνω σε πέτρες και χαραγμένες σε πήλινες πινακίδες, σε πρίσματα και κυλίνδρους πιθανόν να είναι πολύ παλαιότερες από τα πιο αρχαία χειρόγραφα της Γραφής που υπάρχουν (που είχαν γραφή επάνω σε φθαρτό υλικό), αλλά μόνο οι Άγιες Γραφές παρουσιάζουν ένα ζωντανό άγγελμα.