Κλειδί 73—Ποιες Πόρτες Άνοιξε;
«Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΧΩΡΕΙ! Βρήκε μια νέα ολοκλήρωσι, ένα νέο ενθουσιασμό και μια θαρραλέα νέα ώθησι.»
«Η εκπλήρωσις του Κλειδιού 73 μπορεί κάλλιστα να σημαίνη Άνοιγμα της Θύρας 73 για την ευαγγελική Χριστιανοσύνη της Αμερικής.»
Τι είναι αυτό το «Κλειδί 73» για το οποίον εκφράσθηκαν αυτές οι ζωηρές ελπίδες; Πραγματοποιήθηκαν αυτές οι ελπίδες;
ΕΝΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ
Το Κλειδί 73 είχε επινοηθή στο έτος 1967 από μια ομάδα θρησκευτικών ηγετών που προήρχετο από δώδεκα και πλέον θρησκευτικά δόγματα. Επειδή είχαν συνέλθει κοντά στη Γέφυρα Κλειδί του Φράνσις Σκότ (που συνδέει την Πολιτεία της Βιργινίας με την Ουάσιγκτων), και επειδή επίστευαν ότι θα εχρειάζοντο άλλα πέντε χρόνια για να προωθήσουν επιτυχώς το σχέδιό των, του έδωσαν το όνομα Κλειδί 73.
Το κλειδί 73 που προβλέπεται ότι είναι «το μεγαλύτερο συνεργατικό ευαγγελιστικό σχέδιο στην ιστορία της Χριστιανικής εκκλησίας,» προωρίζετο να ενώση τους οπαδούς πολλών θρησκειών σε μια πρωτοφανή εκστρατεία μαρτυρίας σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Το σύνθημα της εκστρατείας ήταν «να Καλέσωμε την Ήπειρό μας στον Χριστό» και ο σκοπός ήταν να αναζωπυρώση τα απαθή μέλη της εκκλησίας και να κάμη πολλούς νέους προσηλύτους.
Ο Ταχυδρόμος του Ντένβερ (30 Δεκεμβρίου 1972), σχολιάζοντας το σχέδιο, είπε: «Ως φαίνεται, κανένα προκατασκευασμένο σπίτι των προαστείων ή παγοκαλύβα του βορρά ή οικοδόμημα των πόλεων ή . . . πλινθοκαλύβα δεν θα μείνη άθικτο από την πιο φιλόδοξη εκστρατεία για προσηλυτισμό για αναζωπύρωσι των ενεργειών της Αμερικανικής εκκλησίας.»
Προσχεδιάσθηκε ομαδική δημοσιότης με τηλεοπτικές εκπομπές, με διαφήμησι από τις μεγαλύτερες εφημερίδες, με «ευαγγελικές συναυλίες με μουσική ροκ» για τους νέους. Και όλ’ αυτά επρόκειτο να προετοιμάσουν τον δρόμο για τη δράσι της μαρτυρίας.
«Κάθε Χριστιανός πρέπει να φέρη το άγγελμα του Χριστού σ’ έναν άπιστο,» είπε ο εκτελεστικός διευθυντής του Κλειδιού 73, Θέοντορ Α. Ράντεκ. Ο ιερεύς Άρθουρ Φ. Γκλάσερ, γράφοντας στο θρησκευτικό εβδομαδιαίο περιοδικό Η Σημερινή Χριστιανοσύνη (19 Ιανουαρίου 1973), προέτρεψε τα εξής: «Φθάστε σε κάθε σπίτι με την ελκυστική μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό! . . . Με λίγα λόγια, η πρόσκλησις είναι για να τον ‘ακολουθήσουν.’ Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Αυτός θα μας κάμη αλιείς ανθρώπων. (Ματθ. 4:19) Και εκείνοι που δεν προσπαθούν να πλησιάσουν τους άλλους εφέτος, δεν είναι πιστοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. . . . Ας τελειώσωμε τις υποτιμητικές παρατηρήσεις για κείνους που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και πείθουν τους ανθρώπους ν’ ασπασθούν τον Χριστό.»
Εκτός από τον «Ευαγγελισμό σε Καφενεία» και τη μαρτυρία σε εμπορικά κέντρα, το ευαγγέλιο έπρεπε να φερθή κατ’ ευθείαν στα σπίτια των ανθρώπων, και ιδιαίτερα να δοθούν αντίτυπα περικοπών της Αγίας Γραφής (Λουκάς-Πράξεις). Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό. Το Βιβλίο των Πόρων της Εκκλησίας Κλειδί 73 λέγει:
«Η επιτροπή αναπτύξεως ήταν ομόφωνη στη σύστασί της ότι ‘μόνον’ η διανομή Γραφικών προγραμμάτων δεν είχε παρά μικρή αξία. . . . Οι λαϊκοί έπρεπε να εκπαιδευθούν για να δίνουν μια συνοπτική επεξήγησι των Αγίων Γραφών και να συνοδεύουν αυτή την επεξήγησι με μια πρόσκλησι να ενωθούν με μια ομάδα ευαγγελιστικής Γραφικής μελέτης, ή να εγγραφούν σε μια σειρά μαθημάτων με ευαγγελιστική Βιβλική αλληλογραφία, που θα διηύθυνε η τοπική εκκλησία. Η κυρία έμφασις αυτού του γεγονότος είναι λοιπόν να κάμουν τους ανθρώπους να μελετούν την Αγία Γραφή—όχι απλώς να θέτουν μια περικοπή της Γραφής στο κατώφλι της πόρτας ή σ’ ένα γραμματοκιβώτιο.»
Ποιοι θα μετείχαν σ’ αυτό; Στη διάρκεια της πενταετούς περιόδου προετοιμασίας ο αριθμός των δογμάτων που υποσχέθηκαν την υποστήριξί των έφθασε πάνω από 140, περιλαμβάνοντας περίπου 300.000 τοπικές εκκλησίες. Κατ’ ουσίαν όλα τα κύρια τμήματα των Βαπτιστών, των Μεθοδιστών και των Λουθηρανών περιελαμβάνοντο, καθώς και πολλές οργανώσεις Πεντηκοστιανών. Το Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών το ενέκρινε αυτό και, προς έκπληξιν πολλών, το ενέκρινε και η διάσκεψις των Καθολικών Επισκόπων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η υποστήριξις δεν ήταν ομόφωνη. ΟΙ μεγαλύτεροι αρνηταί της πλήρους υποστηρίξεως περιελάμβαναν την Επισκοπελιανή Εκκλησία και τις Ηνωμένες Πρεσβυτεριανές Εκκλησίες. Εν τούτοις, ο ολικός αριθμός των μελών των εκκλησιών που υπεστήριζαν την εκστρατεία ανήλθε συνολικά σε εκατό εκατομμύρια άτομα περίπου. Πρόκειται για μια ισχυρή στρατιά ευαγγελιζομένων!
Διερωτηθήκατε ποτέ τι θα συνέβαινε αν ένας τόσο μεγάλος αριθμός εκκλησιών ηνώνετο για να δώση μαρτυρία του ευαγγελίου στους πλησίον των; Τι θα παρήγε αυτό; Τι συνέβη πραγματικά ;
«ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 73 ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΘΥΡΑ»
Αυτά έλεγε ο τίτλος ενός δημοσιεύματος εφημερίδος για την εκστρατεία αυτή. (Εφημερίς Ταχυδρομικά Νέα, 1 Σεπτεμβρίου 1973) Η εφημερίς Σύνταγμα της Ατλάντα (20 Σεπτεμβρίου 1973) έλεγε: «Το Κλειδί 73 του Ευαγγελιστικού Ονείρου Αποτυγχάνει.» Τι δεν πήγε καλά; Πολλά πράγματα.
Ένα πρώτο πρόβλημα είναι η έλλειψις οικονομικής υποστηρίξεως. Η εκστρατεία είχε ως στόχο ένα ποσόν $2.000.000 για χρησιμοποίησι σε τηλεοπτικά προγράμματα και σε άλλη ομαδική δημοσιότητα. Αλλά και ύστερα από πέντε ετών προπαρασκευή, και τη μίσθωσι ενός επαγγελματικού γραφείου εξερεύσεως χρημάτων, τι συνέβη; Μόλις τρεις μήνες πριν από το τέλος του 1973, οι εκπρόσωποι αυτής της εκστρατείας εξέφρασαν μικρή ελπίδα ότι θα ελάμβαναν περισσότερα από το ένα τέταρτον των χρημάτων που εχρειάζοντο!
Ο γνήσιος ενθουσιασμός από μέρους των λειτουργών και των μελών γι’ αυτή τη διακήρυξι του ευαγγελίου στην πραγματικότητα δεν αναπτύχθηκε ποτέ σε ευρεία κλίμακα. Η εφημερίς Εθνικός Παρατηρητής εσημείωσε ότι ένας λειτουργός του Κλειδιού 73 είπε: «Ο μέσος Αμερικανός πάστωρ δεν είναι αλιεύς ανθρώπων, είναι φύλακας του ιχθυοτροφείου. Θα πρέπει να πείσωμε αυτόν και την εκκλησία του ότι είναι εξίσου σπουδαίο το να δίνωμε μαρτυρία όσο είναι και το να λατρεύωμε.» Το Βιβλίο Εκκλησιαστικών Πόρων του Κλειδιού 1973 εχαρακτήρισε τους καθήμενους στα στασίδια ως «παγωμένο ενεργητικό» της εκκλησίας. «Πάνω από τα 99 τοις εκατό των Χριστιανών του κόσμου ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία,» είπε. «Καμμιά ομαδική κίνησις ευαγγελισμού δεν μπορεί να γίνη νοητή χωρίς την ανάμιξί των και τη συνεργασία των. Αυτοί αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους αχρησιμοποίητους πνευματικούς πόρους του κόσμου.» Αλλ’ όταν το Κλειδί 73 προσπάθησε να κάμη να τρέξη ένα μεγάλο ρεύμα ζήλου απ’ αυτή την πηγή, έβγαλε μόνο μια σταγόνα.
Είναι αλήθεια ότι σε μερικές περιφέρειες και σε μερικές περιπτώσεις υπήρξαν στιγμιαία σημεία ζωής—μερικές μεγάλες συναθροίσεις και ομαδική διανομή περικοπών της Βίβλου. Αλλά η όλη εικόνα ήταν πολύ ασθενής. Στη Τζιόρτζια μια ομάδα έργου του Κλειδιού 73 διευθέτησε για μια ημέρα Ευαγγελισμού σε όλη την πολιτεία και προσεκάλεσε τους υποστηρικτάς στην Πρεσβυτεριανή Εκκλησία του Πίτστρη που έχει χωρητικότητα 1.000 ατόμων. Ήλθαν λιγώτεροι από εκατό. Στο Σικάγο ο Ιερεύς Ντάνιελ Α. Μπάρετ είπε ότι δύο απόπειρες για ομαδική συγκέντρωσι εκεί «θα μπορούσαν επιεικώς να χαρακτηρισθούν ως ‘ολέθριες’.»
Η εφημερίς Ειδησεογράφος των Ηνωμένων Μεθοδιστών, που είχε υποστηρίξει την εκστρατεία Κλειδί 73, έγραψε κύριο άρθρο ρωτώντας «Τι συνέβη με το Κλειδί 73;» Η δική της απάντησις ήταν ότι πολλές τοπικές εκκλησίες «φαίνεται ότι δεν παρήγαν τίποτε περισσότερο από ένα μεγάλο χασμουρητό.» Ομοίως, η εφημερίς Μεθοδιστής του Τέξας είπε: «Πιστεύομε ότι είναι καιρός ν’ αφήσουν οι Χριστιανοί τις μαγικές επινοήσεις και ν’ αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: η ήπειρός μας δεν εκλήθη αποτελεσματικά στον Χριστό, διότι σχετικά λίγοι Χριστιανοί καταβάλλουν προσπάθεια να μεταδώσουν την πίστι τους στους άλλους.»
Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ
Οι ηγέται και οι εκπρόσωποι του Κλειδιού 73 γενικά παρέλειψαν ν’ αναγνωρίσουν τις ριζικές αιτίες της αποτυχίας της εκστρατείας. Αυτές οι αιτίες ήσαν οι εξής:
Οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου δεν ήσαν ούτε τώρα είναι παράδειγμα στα δικά τους ποίμνια ως προς τη διακήρυξι του ευαγγελίου. Αντί να εξέλθουν αυτοί στον κόσμο και να φέρουν το ευαγγέλιο στα σπίτια, όπως έκαναν οι απόστολοι και οι πρώτοι μαθηταί, οι άνθρωποι αυτοί χτυπούν τις καμπάνες των εκκλησιών και περιμένουν τους ανθρώπους να έλθουν σ’ αυτούς. (Πράξ. 5:42· 20:20) Αυτοί οι αιρετικοί κληρικοί είναι εκείνοι που έκαμαν «υποτιμητικές παρατηρήσεις για κείνους που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και πείθουν τους ανθρώπους ν’ ασπασθούν τον Χριστό.»
Εν σχέσει με τούτο, αξιοσημείωτο είναι ένα σχόλιο του Κεν Μπρικς της εφημερίδος Νιούσντεϋ, που είπε: «Το να κάμωμε τους λαϊκούς να πηγαίνουν από θύρα σε θύρα όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήταν τόσο απλό πράγμα όσο μπορεί να εφαίνετο. . . . ο μέσος Χριστιανός πολύ λίγα ξέρει για την πίστι του και θα δεθή η γλώσσα του αν προσπαθήση να την εξηγήση στον εαυτό του, πόσο μάλλον να πείση οποιονδήποτε άλλον.»
Οι θρησκευτικοί ηγέται συνεπώς παρέλειψαν να καταρτίσουν τους ακολούθους των να μεταδίδουν το ευαγγέλιο. Είναι σαν εκείνους τους θρησκευτικούς ηγέτας στους οποίους ο Ιησούς είπε: «Ουαί εις εσάς τους νομικούς, διότι αφηρέσατε το κλειδίον της γνώσεως· σεις δεν εισήλθετε, και τους εισερχόμενους εμποδίσατε.»—Λουκ. 11:52.
Τελικά, πώς θα μπορούσαν αυτές οι εκκλησίες να ‘καλέσουν τη χώρα στον Χριστό’ όταν ο ‘Χριστός εμερίσθη’ μεταξύ των λόγω των πολλών και διαφόρων αιρέσεων και δογμάτων; Η Βίβλος τονίζει ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του Χριστού θα ήσαν ενωμένοι.—Διαβάστε Ιωάννης 17:21, 23· 1 Κορινθίους 1:10-13.
Σε αντιπαραβολή, στη διάρκεια των τελευταίων δέκα ημερών του Σεπτεμβρίου 1973, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη διένειμαν δεκάδες εκατομμυρίων φυλλάδια που αφύπνισαν τους λαούς ως προς την επείγουσα ανάγκη των ημερών μας και ετόνισαν καθαρά τι πρέπει να κάμουν τώρα οι άνθρωποι για να έχουν ένα ευτυχισμένο μέλλον. Σε όλο τον κόσμο, οι μάρτυρες του Ιεχωβά διεξάγουν τώρα περίπου 1.200.000 Γραφικές μελέτες στα σπίτια ενδιαφερομένων ατόμων κάθε εβδομάδα. Και διηκόνησαν το ευαγγέλιο στους ανθρώπους κατ’ οίκους με αυτόν τον τρόπο—όχι μόνο στο 1973—αλλά κάθε χρόνο επί δεκαετηρίδες!
Τα συνθήματα και τα παρόμοια επινοήματα ποτέ δεν θ’ ανοίξουν τις πόρτες για διαρκή οφέλη. Η αλήθεια θα το κατορθώση. Ξέρετε πού θα την βρήτε;