Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποιος είναι ο «καιρός θλίψεως» που αναφέρεται στο βιβλίο του Δανιήλ 12:1;—Η.Π.Α.

Ιδιαίτερα αυτό το εδάφιο μνημονεύει τον ‘καιρό θλίψεως’ που σχετίζεται με την ‘έγερσι’ του Μιχαήλ.a Αποκαλύπτεται ότι ο λαός του Θεού θα διαφύγη αυτή την θλίψι, δηλαδή θα επιζήση. Το εδάφιον Δανιήλ 12:1 λέγει: «Και εν τω καιρώ εκείνω (δηλαδή, στην περίοδο της συγκρούσεως μεταξύ του ‘βασιλέως του βορρά’ και του ‘βασιλέως του νότου’ που οδηγεί στον ‘έσχατο καιρό’ ο οποίος αναφέρεται σ’ αυτό το κεφάλαιο) θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου.»

Το βιβλίο της Αποκαλύψεως παριστάνει αυτόν τον Μιχαήλ με τους αγγέλους του να διεξάγη επιτυχώς πόλεμον εναντίον Σατανά του Διαβόλου και των δαιμόνων του. (Αποκάλ. 12:7-9) Με την ήττα των, γίνεται η αναγγελία: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού.» (Αποκάλ. 12:10) Η ήττα λοιπόν του Σατανά και των δαιμόνων του θα ήταν ισχυρή απόδειξις ότι ο Μιχαήλ ηγέρθη και υπερήσπισε τα συμφέροντα της νεογέννητης βασιλείας του Θεού.

Αφού λοιπόν η έγερσις του Μιχαήλ αναφέρεται πριν από τη θλίψι, αυτός και οι αγγελικές του δυνάμεις είναι εκείνοι που επιφέρουν τη θλίψι στους ασεβείς. Η μόνη θλίψις που περιγράφεται με παρόμοιες λέξεις στην Αγία Γραφή είναι η ‘μεγάλη θλίψις’ από την οποία επιζή ένας ‘πολύς όχλος’ αφοσιωμένων δούλων του Ιεχωβά Θεού. (Αποκάλ. 7:14) Αυτή η θλίψις είναι ασφαλώς μια θλίψις που έρχεται στους ασεβείς από τις αγγελικές δυνάμεις. Διαβάζομε τα λόγια του αποστόλου Ιωάννου για τα όσα αποκαλύφθηκαν σ’ αυτόν: «Και μετά ταύτα είδον τέσσαρας αγγέλους ισταμένους επί τας τέσσαρας γωνίας της γης, κρατούντας τους τέσσαρας ανέμους της γης· διά να μη πνέη άνεμος επί της γης, μήτε επί της θαλάσσης, μήτε επί παν δένδρον. Και είδον άλλον άγγελον ότι ανέβη από ανατολής ηλίου, έχων σφραγίδα του Θεού του ζώντος· και έκραξε μετά φωνής μεγάλης προς τους τεσσάρας αγγέλους, εις τους οποίους εδόθη να βλάψωσι την γην και την θάλασσαν, λέγων, Μη βλάψητε την γην, μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, εωσού σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών.»—Αποκάλ. 7:1-3.

Ο καιρός της «θλίψεως» που αναφέρεται στην προφητεία του Δανιήλ είναι λοιπόν προφανώς ο ίδιος με τη ‘μεγάλη θλίψι’ η οποία θα τερματίση ολόκληρο το ασεβές σύστημα πραγμάτων. Αλλά ο αφοσιωμένος λαός του Θεού, οι ‘εσφραγισμένοι’, καθώς και ένας ‘πολύς όχλος’ συντρόφων των, θα διαφύγουν, δηλαδή θα επιζήσουν απ’ αυτή την καταστρεπτική θλίψι που επέρχεται σ’ αυτό το επίγειο σύστημα στο εγγύς μέλλον.

[Υποσημειώσεις]