Πώς το Πνεύμα του Θεού Μπορεί να σας Βοηθήση

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός είναι αόρατος στα ανθρώπινα μάτια και επομένως και το πνεύμα του είναι αόρατο. (Ιωάν. 1:18) Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, απεκάλυψε πώς αυτό το πνεύμα θα βοηθούσε τους ακολούθους του. Είπε: «Ο δε παράκλητος, το πνεύμα το άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα, και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.» (Ιωάν. 14:26) Τι είναι αυτό το πνεύμα και πώς χρησιμεύει για να υπενθυμίζη και να διδάσκη;

Το πνεύμα του Θεού δεν είναι πρόσωπο, αλλά μια αόρατη ενεργός δύναμις. Αυτό είναι φανερό από το γεγονός ότι οι Εβραϊκές και Ελληνικές λέξεις για το «πνεύμα» μεταδίδουν αυτήν ακριβώς τη σκέψι. Μερικές φορές ο Εβραϊκός όρος απλώς σημαίνει «άνεμος,» δηλαδή αέρας σε κίνησι, όπως μπορείτε να δήτε διαβάζοντας στην Έξοδο 10:13· Ιώβ 41:16 και Ζαχαρίας 2:6.

Ως προς το τι θα υπενθυμίση το πνεύμα του Θεού, η θέσις μας είναι κάπως διαφορετική από τη θέσι των αποστόλων. Εμείς δεν διδαχθήκαμε άμεσα από τον Ιησού Χριστό. Εν τούτοις, όλες οι ζωτικές απόψεις του τι έκαμε και είπε ο Ιησούς έχουν καταγραφή στα τέσσερα ευαγγέλια. Επίσης, όλες οι Βιβλικές προφητείες, τόσο στις Εβραϊκές Γραφές όσο και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, με κάποιον τρόπο συγκεντρώνονται στον Ιησού Χριστό. Γι’ αυτό ο άγγελος είπε στον απόστολο Ιωάννη: «Η μαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύμα της προφητείας.» (Αποκάλ. 19:10) Αυτό σημαίνει ότι όλο το «πνεύμα» (όλη η διάθεσις, η πρόθεσις και ο σκοπός) της προφητείας ήταν να δώση μαρτυρία για τον Ιησού. Επομένως, οποτεδήποτε είναι ανάγκη, το πνεύμα του Θεού θα μας βοηθήση να θυμηθούμε όλη αυτή τη διδασκαλία σχετικά με τον Ιησού Χριστό και να μπορέσωμε να διακρίνωμε την ορθή εφαρμογή της. Πραγματικά, αφού «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος,» το πνεύμα του Θεού μπορεί να μας θυμίση τη Γραφική γνώσι που αποκτήσαμε.—2 Τιμ. 3:16.

Αυτό μπορεί να μας δώση εμπιστοσύνη να μιλούμε για τη βασιλεία του Θεού στους άλλους. Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι το πνεύμα του Θεού θα επαναφέρη στη διάνοιά μας τα όσα χρειαζόμεθα για να βοηθήσωμε τους ειλικρινείς ανθρώπους. Μολονότι μπορεί να νομίζωμε ότι έχομε περιωρισμένη ικανότητα ή ίσως φοβούμεθα μήπως δεν μας καταλάβουν καλά ενόσω η καρδιά μας στηρίζεται στον Θεό, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι το πνεύμα του δεν θα επιτρέψη να κακοπαραστήσωμε την αλήθεια σ’ εκείνους οι οποίοι πραγματικά τη ζητούν.

Ακόμη και σε πολύ δυσχερείς συνθήκες το πνεύμα του Θεού θα μας βοηθήση να υπερασπίσωμε τη θέσι μας ως αληθινών Χριστιανών. Ο Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητάς του: «Και ενώπιον έτι ηγεμόνων και βασιλέων θέλετε φερθή ένεκεν εμού, προς μαρτυρίαν εις αυτούς και εις τα έθνη. Όταν δε σας παραδίδωσι, μη μεριμνήσητε πώς, ή τι θέλετε λαλήσει· διότι θέλει σας δοθή εν εκείνη τη ώρα τι πρέπει να λαλήσητε. Επειδή σεις δεν είσθε οι λαλούντες, αλλά το πνεύμα του Πατρός σας, το οποίον λαλεί εν υμίν.»—Ματθ. 10:18-20.

Επομένως, οι βαπτισμένοι μαθηταί του Ιησού Χριστού δεν πρέπει να εκπλαγούν αν προσαχθούν ενώπιον κρατικών άρχων. Κατά καιρούς μπορεί να εγερθούν αμφισβητήσεις με πολύ σκληρό τρόπο για να εξευτελίσουν τον Χριστιανό. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, όμως, ο Χριστιανός θα μπορέση να παρουσιάση σοβαρούς λόγους για την ελπίδα του. Επίσης, θα μπορέση ν’ ανταποκριθή με ηρεμία και σεμνότητα. (Παράβαλε 1 Πέτρου 3:14, 15) Αυτό οφείλεται στο ότι οι ιδιότητες της μακροθυμίας, της αγαθότητος, της πραότητος και της εγκράτειας περιλαμβάνονται στους καρπούς που παράγει το πνεύμα του Θεού σ’ εκείνους που αφήνουν τον εαυτό τους να έλθη κάτω από την επιρροή του.—Γαλ. 5:22, 23.

Φυσικά, όταν ένας μιλή σε άτομα σε ασυνήθεις περιστάσεις, μπορεί κάπως ν’ ανησυχή αν θα μπορέση να παρουσιάση την αλήθεια του Θεού κατάλληλα και αποτελεσματικά. Ακόμη και ο απόστολος Παύλος το διεπίστωσε αυτό στην περίπτωσί του, όπως λόγου χάριν, όταν πήγε στην Κόρινθο, που ήταν ένα κέντρο Ελληνικής μαθήσεως και φιλοσοφίας. Στους Χριστιανούς της Κορίνθου έγραψε: «Και εγώ ήλθον προς εσάς με ασθένειαν, και με φόβον, και με τρόμον πολύν.» (1 Κορ. 2:3) Γιατί ο Παύλος είχε αυτό το αίσθημα; Ως Ιουδαίος που ερχόταν σ’ αυτό το κέντρο της Ελληνικής μορφώσεως, προφανώς θα ανησυχούσε αν η παρουσίασίς του κάτω από τέτοιες ασυνήθεις περιστάσεις θα ήταν τέτοια ώστε να εκπληρώση τον σκοπό του Θεού και να φθάση στις καρδιές των ακροατών του.

Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, ο Παύλος επέτυχε να βοηθήση τους ειλικρινείς Κορινθίους να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού. Μολονότι ο ίδιος ήταν πολύ μορφωμένος, δεν έγινε ελκυστικός σ’ αυτούς με υπερβολική ευφράδεια ή με επίδειξι ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με την αλήθεια που διδάσκεται από το πνεύμα του Θεού.

Όπως ο Παύλος, κι εμείς επίσης ως αληθινοί Χριστιανοί σήμερα μπορούμε να κατορθώνωμε να βοηθούμε τους άλλους να έλθουν σε επίγνωσι του θελήματος και των βουλών του Θεού. Η έλλειψις γνώσεως εν σχέσει με ωρισμένα κοσμικά ζητήματα δεν θα μας κάμη να βρεθούμε σε μειονεκτική θέσι. Εκείνο που χρειάζονται πραγματικά οι άνθρωποι, άσχετα με τη μόρφωσί των, του παρελθόντος των και της κοινωνικής των θέσεως, είναι η αλήθεια όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή. Το πνεύμα του Θεού θα μας βοηθήση να μεταδώσωμε αυτή την αλήθεια επακριβώς ενεργώντας για μας ως διδάσκαλος.

Το πνεύμα του Θεού βοηθεί, επίσης, τον Χριστιανό να συνεχίση να ακολουθή τη θεία επιδοκιμασμένη πορεία, όπως λέγει το εδάφιον προς Γαλάτας 5:16:«Περιπατείτε κατά το πνεύμα, και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμία της σαρκός.» Ωστόσο, μπορεί να τεθή το ερώτημα, Πώς το πνεύμα του Θεού προφυλάσσει ένα άτομο από το ν’ ακολουθή τις επιθυμίες της αμαρτωλής σαρκός;

Καθόσον ένας ειλικρινής άνθρωπος συνεχίζει τη μελέτη της Αγίας Γραφής και κάνει στοχασμούς στα πράγματα που μαθαίνει, το πνεύμα του Θεού, ενεργώντας στη διάνοια και στην καρδιά του, κάνει την αγάπη του να γίνεται πιο βαθειά για τον Ιεχωβά. Με τον καιρό η σχέσις του με τον Θεό γίνεται το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή του, και μέσα στην καρδιά και στη διάνοιά του γίνεται μια βαθειά εκτίμησις, διότι αναπτύσσεται αυτή η σχέσις. Αυτή η εκτίμησις τον υποκινεί να καταπολεμά κάθε τάσι η οποία θα μπορούσε να βλάψη τη σχέσι του με τον Δημιουργό.

Γι’ αυτό, όταν αντιμετωπίζη πειρασμό, δεν διατηρεί σκέψεις για το πόσο ευχάριστο θα του ήταν να επιδίδεται σε αδικοπραγίες, ούτε διαλογίζεται ότι η σαρξ είναι πολύ ασθενής και ότι ο Θεός είναι πολύ εύσπλαγχνος και δεν θα τον απορρίψη. Αντιθέτως, το άμεσο ενδιαφέρον του είναι να μη καταστρέψη τη σχέσι του με τον Ιεχωβά. Η σκέψις του να ενδώση στον πειρασμό του είναι αποκρουστική.

Ομοίως, ο Χριστιανός, όταν βρίσκεται σε αμηχανία για την πορεία που πρέπει ακριβώς ν’ ακολουθήση σε μια ωρισμένη δοκιμασία, μπορεί με εμπιστοσύνη να στηρίζεται στη βοήθεια του πνεύματος του Θεού. Γι’ αυτή την περίπτωσι ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς, γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται υπομονήν· . . . εάν δε τις από σας είναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού τού δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν.» (Ιακ. 1:2-5) Ο Ιεχωβά, απαντώντας σε προσευχές για καθοδηγία, θα δώση κατεύθυνσι μέσω του αγίου του πνεύματος. Το πνεύμα του Θεού, ενεργώντας στη μνήμη του ατόμου, θα του υπενθυμίση τις απαιτούμενες αρχές που βρίσκονται στην Αγία Γραφή και θα το βοηθήση να διακρίνη πώς αυτές οι αρχές εφαρμόζονται στην περίπτωσί του.

Αληθινά, λοιπόν, το πνεύμα του Θεού δίνει την απαιτούμενη βοήθεια. Αν, λοιπόν, επιθυμήτε την καθοδηγία του, να συνεργάζεσθε με αυτό γεμίζοντας τη διάνοιά σας με τη γνώσι του Λόγου του Θεού.