Τι Είναι Πιο Σπουδαίο για Σας;
ΕΙΝΑΙ μια φούχτα σιτάρι πιο πολύτιμο για σας από μια φούχτα διαμάντια; Επιθυμείτε περισσότερο ένα ερμάριο γεμάτο ενδύματα από ένα κιβώτιο γεμάτο χρυσάφι; Οι περιστάσεις στις οποίες βρίσκεσθε επηρεάζουν την άποψί σας για το τι είναι πιο σπουδαίο.
Αν ήσαστε απομονωμένοι σε κάποιο μακρυνό μέρος της γης και χωρίς τροφή, το σιτάρι θα είχε μεγαλύτερη σημασία για σας από τα διαμάντια. Ή, αν ήσαστε εγκαταλελειμμένοι σε μια παγωμένη βουνοκορφή, θα απορρίπτατε το χρυσάφι για τα θερμά ενδύματα.
Ο Δημιουργός επροίκισε πλούσια αυτή τη γη για να την απολαμβάνη ο άνθρωπος. Ασφαλώς αισθάνεσθε ευχάριστα όταν έχετε ωρισμένα υλικά πράγματα σε αφθονία. Αλλά μήπως υπάρχει κάτι άλλο που είναι ακόμη πιο σπουδαίο, πιο πολύτιμο, τώρα;
Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΝΑΛΥΣΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΣΙΝ
Πολλοί άνθρωποι, έχουν εξετάσει σοβαρά αυτό το ζήτημα. Ως Χριστιανοί πιθανόν ν’ απαντήσουν, «Η απόκτησις υλικών πραγμάτων δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου.» Αλλά ζουν αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά σε αρμονία με αυτό που λέγουν;
Αυτό ακριβώς διερωτήθηκε πέρυσι ένα ευκατάστατο ανδρόγυνο στο Κίρχμπεργκ της Γερμανίας. Καθισμένοι στο αναπαυτικό τους σπίτι και εξετάζοντας την υλική τους ευημερία, άρχισαν να μιλούν για τους σημερινούς κρίσιμους καιρούς και για την υπηρεσία τους στον Θεό. Έκαμαν σκέψεις πάνω στη διακονία του Ιησού Χριστού που είχε εξετασθή εκτενώς σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της Σκοπιάς με τίτλο «Επιληφθήτε της Πραγματικής Ζωής.» Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Ο άνδρας αναφέρει: «Εκάναμε δύο στήλες πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Στη μια στήλη σημειώσαμε ποια θα ήσαν τα έξοδά μας αν ζούσαμε πιο μετρημένα. Στην άλλη στήλη τι θα έπρεπε να κερδίζω εγώ για ν’ αντιμετωπίσω τα ελαττωμένα αυτά έξοδα. Βρήκαμε ότι θα μπορούσαμε πραγματικά να βολευτούμε με τα μισά μόνον χρήματα που κέρδιζα τώρα!»
Γι’ αυτό εγκατέλειψαν το αναπαυτικό τους σπίτι και βρήκαν ένα μικρό διαμέρισμα. Ο άνδρας διευθέτησε την εργασία του έτσι ώστε να εργάζεται μόνον πέντε ώρες την ημέρα αντί οκτώ ή εννέα. Τώρα αυτός και η σύζυγός του αφιερώνουν πολύ περισσότερο από τον χρόνον τους μετέχοντας με τους όχλους στην κήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού, που πιστεύουν ότι σύντομα θ’ αντικαταστήση όλο αυτό το σύστημα πραγμάτων με μια δίκαιη διακυβέρνησι.—Ματθ. 6:9, 10· Δαν. 2:44.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνη κανείς διευθετήσεις στον τρόπο της ζωής του για να υπηρετή πληρέστερα τον Θεό. Αλλά εκείνοι που το κάνουν αυτά συχνά δοκιμάζουν μια ικανοποίησι γεμάτη χαρά και μια καθαρή συνείδησι που δεν μπορεί να την προσφέρη καμμιά ποσότης υλικών αποκτημάτων. Αυτή ήταν η πείρα ενός Μάρτυρος ηλικίας τριάντα τεσσάρων ετών στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Ως πυροσβέστης, το πρόγραμμα της εργασίας του ήταν τέτοιο ώστε επί έξη συνεχείς εβδομάδες δεν μπορούσε να παρακολουθήση καμμιά εκκλησιαστική συνάθροισι των μαρτύρων του Ιεχωβά· κατόπιν επί έξη εβδομάδες ήταν ελεύθερος να πηγαίνη στις συναθροίσεις των.
Αυτή η κατάστασις τον στενοχωρούσε. Τελικά, προς το τέλος του 1973, δημοσιεύθηκε στη Σκοπιά ένα άρθρο με τίτλο «Πώς θα αντιδράσετε σε Πιέσεις;» που έλεγε;
«Να έχετε υπ’ όψιν ότι ο Διάβολος ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεσθε περισσότερο για την οικονομική σας ασφάλεια παρά για τη λατρεία του Θεού, και ότι αν αυτή η πορεία δεν πάη καλά, θα εγκαταλείψετε τον Ιεχωβά. Αυτόν τον ισχυρισμό έκαμε και για τον δούλο του Θεού Ιώβ. Αλλ’ ο Ιώβ, μολονότι στερήθηκε την οικογένειά του, τους φίλους του και τα υπάρχοντα του, αρνήθηκε να υποκύψη σε μια τέτοια τακτική πιέσεως. . . . Θα είναι η αντίδρασίς σας σε οικονομική πίεσι η ίδια με του Ιώβ; Αν είναι, μπορείτε να είσθε βέβαιος για μια ανάλογη ανταμοιβή.»
Ο πυροσβέστης έκαμε σκέψεις πάνω σ’ αυτό. Είχε να συντηρήση σύζυγον και παιδί, αλλά ήξερε ότι η οικογένεια μπορούσε να τα καταφέρη και με λιγώτερα υλικά πράγματα. Εγκατέλειψε λοιπόν την ασφαλή του θέσι και βρήκε άλλη απασχόλησι με λιγώτερα χρήματα. Εξηγεί τα εξής:
«Χαίρω που έλαβα αυτή την απόφασι και μπορώ να παρακολουθώ όλες τις συναθροίσεις με την οικογένειά μου. Ως πρεσβύτερος, μπορώ τώρα να κάνω πολύ περισσότερα στην εκκλησία για να υπηρετώ τους αδελφούς μου. Έχω πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά ευλογεί όλους τους δούλους του όταν θέτουν την αληθινή λατρεία πριν από τα προσωπικά τους συμφέροντα.»
ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΕΙΣ
Δεν είναι μόνον εκείνοι που έχουν πολλών ετών Χριστιανική πείρα που κάνουν τέτοιες διευθετήσεις για να υπηρετούν τον Ιεχωβά Θεό. Ένα νεαρό ανδρόγυνο στην πόλι Χέμουρ της Γερμανίας εγνώρισε τους σκοπούς του Θεού το 1971. Αλλά είχαν ένα αγρόκτημα να φροντίζουν και αυτό τους εμπόδιζε να παρακολουθούν συναθροίσεις εκκλησίας. Ο άνδρας εξηγεί τι έκαμε τελικά:
«Συνεχώς αναφέραμε το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή, και αποφασίσαμε να πουλήσωμε το αγρόκτημα. Εν τούτοις, δεν βρίσκαμε αγοραστή. Αλλά επειδή εμείς θέλαμε να μείνωμε σταθεροί στην απόφασί μας, δώσαμε το αγρόκτημα στον αδελφό μου χωρίς να λάβωμε χρήματα.
»Δεν μετανοιώσαμε γι’ αυτό. Είναι αλήθεια ότι δεν είχαμε φρέσκα αυγά, γάλα και πουλερικά, αλλά στη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά που έγινε στο Ντύσσελντορφ το 1973 βαπτισθήκαμε. Είχαμε ενθαρρυντικές πείρες που δείχνουν πώς ο Ιεχωβά μπορεί να βοηθήση ένα άτομο. Γι’ αυτό και αποβλέπομε στο μέλλον με εμπιστοσύνη.»
Σε μια άλλη περίπτωσι, ένας ειδικός του καράτε από την Κορέα νυμφεύθηκε μια Γερμανίδα, η οποία το 1971 έγινε μάρτυς του Ιεχωβά. Ο σύζυγος όμως ήταν τόσο απορροφημένος στην αθλητική του σταδιοδρομία ώστε δεν ενδιαφερόταν για τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Το 1973, όμως, κατάλαβε ότι κάτι στη ζωή του δεν πήγαινε, καλά. Αντελήφθη ότι λόγω των απασχολήσεών του είχε τελείως απομονωθή και δεν ήταν σε θέσι να απολαύση την οικογενειακή ζωή. Άρχισε να εξετάζη σοβαρά την κατάστασί του.
«Επρότεινα στη σύζυγό μου,» είπε, «να διευθετήση να έρχεται κάποιος να μελετά τη Γραφή μαζί μου. Σήμερα είμαι πεπεισμένος ότι η Αγία Γραφή είναι εμπνευσμένη από τον Θεό και πιστεύω ότι βρήκα την αλήθεια.»
Εγκατέλειψε την αθλητική του σταδιοδρομία και ανέλαβε εργασία ως μηχανικός με μηνιαίο μισθό κατά 1.000 μάρκα ($400) λιγότερα απ’ όσα εκέρδιζε προηγουμένως. Ωστόσο λέγει: «Είμαι πολύ πιο ευτυχής τώρα που μπορώ να υπηρετώ τον Ιεχωβά μαζί με τη σύζυγο και τη θυγατέρα μου.»
ΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΩΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ
Είναι εύκολο να λέμε ότι η υπηρεσία στον Θεό είναι πιο σπουδαία, αλλά το πώς ζη κανείς δείχνει τι πραγματικά έχει την προτεραιότητα στη ζωή του. Έτσι, ένας νεαρός από το Ιλφεσχάιμ της Γερμανίας επιθυμούσε να είναι ένας ολοχρόνιος κήρυξ της Βασιλείας, αλλά απελάμβανε επίσης ένα καλά πληρωμένο επάγγελμα. Συζητώντας τα σχέδιά του με τη μέλλουσα σύζυγό του, ανεκάλυψε ότι και εκείνη είχε μια όμοια επιθυμία να κηρύττη ολοχρονίως. Υπέβαλαν λοιπόν αίτησι και οι δύο γι’ αυτή την υπηρεσία, την οποία ήθελαν ν’ αρχίσουν από την 1 Ιανουαρίου 1971 λίγο μετά τον γάμο τους.
Δυο εβδομάδες προτού αρχίσουν την ειδική υπηρεσία τους, ο νεαρός αυτός εκλήθη από τον προϊστάμενό του, ο οποίος, μ’ ένα χαμόγελο, του είπε ότι ασφαλώς δεν θα σκόπευε σοβαρά να εγκαταλείψη την εργασία του. Αφού βεβαιώθηκε για την απόφασι του αδελφού, ο προϊστάμενος εξέφρασε την πεποίθησι ότι ο νεαρός θα άλλαζε γνώμη αν μάθαινε ότι θα έπαιρνε μια αύξησι από 700 μάρκα ($280) τον μήνα και δώρον 6.000 μάρκα ($2.400)! Ο νεαρός είπε ότι θα συζητούσε το ζήτημα με τη σύζυγό του.
«Με προσευχή εξετάσαμε την κατάστασι,» εξήγησε ο νεαρός, «και συνειδητοποιήσαμε ότι η επιθυμία μας να είμεθα ολοχρόνιοι κήρυκες ποτέ δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθή αν την αναβάλλαμε. Αποφασίσαμε λοιπόν να τ’ αφήσωμε όλα στα χέρια του Ιεχωβά. Εγκατέλειψα την εργασία μου την 1η Ιανουαρίου 1971, και από τότε έχομε απολαύσει πολλές πνευματικές ευλογίες.»
Αλλά τι γίνεται όταν κανείς έχη δαπανήσει μια ολόκληρη ζωή για να επιτύχη μια ζηλευτή θέσι σ’ αυτό το σύστημα; Μήπως και τέτοια άτομα αποδεικνύουν ότι το ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος είναι πιο σπουδαίο γι’ αυτά;
Το 1945, ύστερ’ από οκτώ έτη υπηρεσίας στο Γερμανικό στρατό ένας άνδρας επέστρεψε από ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων για να ξαναρχίση τη ζωή του. Είχε δύο μικρά παιδιά και άλλα δύο γεννήθηκαν μετά από λίγον καιρό. Βυθίστηκε στη μελέτη της νομικής και ύστερα από λίγα χρόνια επέτυχε τον σκοπό του και διωρίσθηκε δικαστής.
Μετά από χρόνια, το 1958, η οικογένειά του ήλθε σε επαφή με μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι μεγαλύτερες θυγατέρες του αφιέρωσαν τη ζωή τους να υπηρετούν τον Ιεχωβά και συμβόλισαν την αφιέρωσί τους με το βάπτισμα. Κατόπιν, το 1961, ο δικαστής δέχθηκε να φιλοξενήση στο σπίτι του οκτώ άτομα που είχαν έλθει στη διεθνή συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Αμβούργο.
«Παρακολουθήσαμε το πρόγραμμα της συνελεύσεως,» ανέφερε ο δικαστής, «και από τότε παρακολουθούσαμε όλες τις συναθροίσεις της τοπικής εκκλησίας. Τον Οκτώβριο η σύζυγός μου και εγώ αρχίσαμε το έργον του κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι και τον επόμενο Ιανουάριο βαπτισθήκαμε.»
Με τον καιρό τα παιδιά μεγάλωσαν. «Τώρα δεν είχαμε Γραφικούς λόγους που μας εμπόδιζαν να υπηρετούμε τον Ιεχωβά στο ολοχρόνιο έργο του κηρύγματος,» παρετήρησε ο δικαστής. «Υποβάλαμε λοιπόν αίτησι γι’ αυτή την υπηρεσία και έγινε δεκτή. Εγκατέλειψα το δικαστικό μου επάγγελμα χωρίς να λάβω αποζημίωσα ή σύνταξι, ύστερ’ από πολλών ετών υπηρεσία και ενώ είχα φθάσει πριν από πολύν καιρό στην ανώτατη μισθολογική κλίμακα.
«Εκείνοι από τους συγγενείς και φίλους μας που δεν ήσαν μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς και οι συνάδελφοι του επαγγέλματός μου, ενόμισαν ότι ήμουν τρελλός. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς μπορούσε ένας άνθρωπος να εγκαταλείψη μια τέτοια θεσι σ’ αυτή την προχωρημένη ηλικία. Στην πραγματικότητα όμως ήταν μια λογική και αντικειμενική απόφασις. Διότι αν η Αγία Γραφή είναι ο αλάνθαστος Λόγος του Θεού—και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πράγματι είναι—τότε ζούμε στο τελευταίο μέρος του καιρού του τέλους αυτού του ασεβούς συστήματος πραγμάτων. Στον υπόλοιπο χρόνο, λοιπόν, πρέπει να έχη κανείς πίστι για τη διαφύλαξι της ζωής του, και με οτιδήποτε έχομε ή είμεθα πρέπει να υπηρετούμε τον Ιεχωβά.—Εβρ. 10:38,39
«Την άνοιξι του 1969, ως παππούς και γιαγιά αρχίσαμε το έργο ολοχρονίου κηρύγματος. Μετά από ένα χρόνο μου ζήτησαν να υπηρετήσω ως περιοδεύων εκπρόσωπος της Εταιρίας Σκοπιά και υπηρετώ ακόμη με αυτή την ιδιότητα. Είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει πιο σπουδαία δράσις σήμερα από το να κηρύττη κανείς το άγγελμα της βασιλείας του Θεού που πρόκειται να σώση τη ζωή.»
Έχετε σεις αυτό το φρόνημα; Είναι μήπως τώρα καιρός να ενδιαφερθήτε υπερβολικά για χρήματα ή άλλα υλικά αποκτήματα; Η Βιβλική προφητεία δείχνει ότι αυτά τα πράγματα δεν θα μας προφυλάξουν στη διάρκεια της επικείμενης ημέρας της θείας οργής. (Παροιμ. 11:4· Σοφον. 1:18) Αλλ’ εκείνο που είναι αληθινά σπουδαίο είναι ν’ αποδείξωμε την αγάπη μας στον Ιεχωβά μετέχοντας τώρα με όλη την καρδιά μας στο έργο που μας ανέθεσε να κάμωμε. Η ίδια η ζωή μας εξαρτάται από το έργο αυτό.