Αποβλέπετε στο Μέλλον με Εμπιστοσύνη

«Ας κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχικήν μας πεποίθησιν»—’Εβρ. 3:14 ΜΝΚ.

1. Έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια άποψι για το μέλλον; Εξηγήστε.

ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι βεβιασμένα αποκρούουν κάθε προσπάθεια περιγραφής ενός μέλλοντος που θα λαμπρύνεται από μια δίκαιη «νέα τάξι,» λέγοντας: «Αυτό δεν πρόκειται να γίνη ποτέ!» Επειδή αυτοί δεν έχουν καμμιά εμπιστοσύνη στο μέλλον, ας μη φαίνεται εκπληκτικό το ότι πολλοί γίνονται εγωκεντρικοί και προτιμούν να ζουν μόνον για το «σήμερα.» Εν τούτοις, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συμμερίζονται αυτή την αποκαρδιωτική προοπτική για το μέλλον. Αντιθέτως, οι καρδιές τους είναι γεμάτες από εμπιστοσύνη καθώς πρόθυμα αναμένουν ένα μέλλον το οποίο θα ελέγχεται, όχι από ιδιοτελή έθνη ή από άπληστα ισχυρά συγκροτήματα, αλλά από τον ζώντα Θεό» τον Ιεχωβά. Εν τούτοις, η άποψης ενός ατόμου γι’ αυτό το μέλλον είναι πιθανόν να αμαυρωθή. Πώς μπορεί να συμβή αυτό;

2. Ποιος κίνδυνος μπορεί να επηρεάση την εμπιστοσύνη μας για το μέλλον, και πώς μας προειδοποιεί ο απόστολος Παύλος σχετικά μ’ αυτόν;

² Ο κίνδυνος παραμονεύει αν εμπλακούμε σε μεγάλο βαθμό με το παρόν σύστημα πραγμάτων. Ωστόσο, μπορεί να έχετε ακούσει κάποιον να υποστηρίζη μια τέτοια συμμετοχή ως αναγκαία, λέγοντας, «Πρέπει στο κάτω κάτω να είμεθα πρακτικοί.» Μήπως είσθε διατεθειμένος να συμφωνήσετε μαζί του; Τι μπορεί να συμβή, όμως, αν οι άνθρωποι συνεχίζουν να εμπλέκωνται περισσότερο; Μπορεί να έχετε παρατηρήσει ο ίδιος τα αποτελέσματα. Είναι πιθανόν μια ολόκληρη οικογένεια,—γονείς και τέκνα—να περιπλακούν στις παρούσες επιδιώξεις τόσο ώστε η δρασις του μέλλοντος να μη τους φαίνεται πια πραγματική. Μόνο τα όσα απέκτησαν με τα λεγόμενα «πρακτικά» μέσα φαίνονται πως έχουν κάποια πραγματικότητα γι’ αυτούς. Ασυναίσθητα άφησαν την καρδιά τους ν’ απιστήση και να επιθυμή πονηρά πράγματα. Μήπως λέμε υπερβολές; Ο απόστολος Παύλος το διατυπώνει ως εξής: «Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μηδένα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος.» (Εβρ. 3:12) Προσέξατε πόσο γενική είναι η δήλωσις του Παύλου; Λέγει ότι αυτό δεν πρέπει να συμβή σε ‘κανέναν’ από μας, δηλαδή ακόμη και σ’ εκείνους από μας οι οποίοι έχουν υπηρετήσει πολλά χρόνια με πιστότητα τον Θεό! Για να μη συμβή όμως αυτό, ας ανασκοπήσωμε τι βρίσκεται εμπρός μας στο μέλλον με σκοπό να βεβαιωθούμε με όλη μας την καρδιά ότι εκείνο που υποσχέθηκε ο Ιεχωβά θα συμβή πραγματικά. Με προσηλωμένη την εμπιστοσύνη μας στο μέλλον θα ‘κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχικήν μας πεποίθησιν’.—Εβρ. 3:14, ΜΝΚ.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

3. Πώς περιγράφει η Αγία Γραφή την επικείμενη παγκόσμια αναμέτρησι, και από ποια κομπαστική διακήρυξι που κάνουν οι άνθρωποι συνοδεύεται αυτή;

³ Τι αποκαλύπτει ο αλάνθαστος οδηγός, η Αγία Γραφή, ως προς το άμεσο μέλλον μας; Περιγράφει τη συγκέντρωσι των εθνών, που εξαπατώνται από τους δαίμονες, σε μαχητικό σχηματισμό εναντίον του Θεού. Μας λέγει τα εξής: «Πνεύματα δαιμόνων [δαιμονόπνευστες εκφράσεις]. . . εκπορεύονται προς τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης, δια να συνάξωσιν αυτούς εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» εις τον τόπον τον καλούμενον «Αρμαγεδδών.» (Αποκάλ. 16:14, 16) Τόσο πλήρης είναι η απάτη που ενεργείται στα έθνη, ώστε αυτά, αντί ν’ αφυπνισθούν απ’ αυτή την επικείμενη αναμέτρησι με τον Θεό, θα διακηρύττουν με αυτοπεποίθησι ότι θα δημιουργήσουν ένα ασφαλές μέλλον και θα κραυγάζουν, «Ειρήνη και ασφάλεια!» Εντούτοις δεν θα προλάβουν να κάμουν αυτή την κομπαστική διακήρυξι για πολύν καιρό, διότι «τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν και δεν θέλουσιν εκφύγει.» (1 Θεσσ. 5:3) Μήπως αυτό απέχει πολύ ακόμη; Όχι, αν οι παρούσες ενέργειες για ειρήνη, που γίνονται από τα έθνη, αποτελούν κάποια απόδειξι. Εντούτοις, ακόμη πιο καταπληκτικές εξελίξεις πρόκειται να συμβούν. Ποιες είναι αυτές;

4. (α) Πώς θ’ αρχίση η «μεγάλη θλίψις;» (β) Ποια επίθεσις εναντίον του λαού Του υποκινεί τον Ιεχωβά να σώση τον λαό του;

⁴ Το θηριώδες πολιτικό στοιχείο, τελείως ξαφνικά, θα στραφή εναντίον της «Βαβυλώνος της Μεγάλης,» της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Η αηδιαστική τακτική της τελικά αποδεικνύεται πολύ ενοχλητική για τους πολιτικούς άρχοντες, ώστε ακόμη και οι πορνικές υπηρεσίες της δεν θα την σώσουν από την οργή τους. Η περιφρόνησίς των προς την υποτιθέμενη αξιοπρέπειά της αποκαλύπτεται από την αγριότητα με την οποία την εκθέτουν, την καταβροχθίζουν και την καίουν. (Αποκάλ. 17:5, 16· 18:8, 21) Έτσι αρχίζει η ‘μεγάλη θλίψις’ επάνω στο ορατό σύστημα πραγμάτων του Διαβόλου στη γη. Όσο για τους λάτρεις του Ιεχωβά αυτοί είναι φαινομενικά σε μια απροστάτευτη θέσι, ‘κατοικούντες πόλεις ατειχίστους και μη έχουσας μοχλούς και πύλας.’ (Ιεζ. 38:11) Αλλά λέγουν στον Ιεχωβά, ‘Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου’. (Ψαλμ. 91:2, ΜΝΚ) Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον δαιμονικό ‘Γωγ της γης του Μαγώγ’ ώστε δεν μπορεί να την αγνόηση. Μαζί με τις μεγάλες του ορδές, σαν ένα ‘νέφος που σκεπάζει την γην,’ επιτίθεται εναντίον αυτών των φαινομενικά ανυπεράσπιστων δούλων του Θεού. (Ιεζ. 38:2, 16) Αυτή η άνανδρη και απρόκλητη επίθεσις κάνει τον Ιεχωβά να αγανακτήση δικαιολογημένα, και να εγερθή για να σώση τους δούλους του με τα πιο ισχυρά επιθετικά όπλα που επινοήθηκαν ποτέ: με επιδημία, με κατακλυσμιαίες βροχές, με χαλαζολίθους» με πυρ και θείον, εναντίον των ορατών εχθρικών ορδών. (Ιεζ. 38:18, 21, 22) Επειδή οι εχθρικές δυνάμεις αρνούνται την ύπαρξι οποιουδήποτε Θεού, επιτίθενται με σφοδρότητα εναντίον του λαού του Ιεχωβά. Πολύ αργά καταλαβαίνουν ότι πολεμούν εναντίον του ζώντος Θεού!

5. Πόσο πλήρης είναι η νίκη του Ιεχωβά εναντίον των εχθρών του;

⁵ Πόσο πλήρης είναι η νίκη; Μήπως είναι απλώς ένας αποδεκατισμός; Είναι πολύ χειρότερη απ’ αυτό για κείνους που μισούν τους δούλους του Θεού! Ούτε το ένα δέκατο δεν απομένει. Η νίκη είναι ολοκληρωτική! Ο Ιεχωβά διαφύλαξε τους πιστούς του λάτρεις μέχρι το τελικό μέρος της ‘μεγάλης θλίψεως’ και τώρα αυτοί στέκουν σε μια γη καθαρισμένη απ’ όλους τους εναντιουμένους. Ούτε μια φορά δεν χρειάσθηκε να σηκώσουν το χέρι τους για ν’ αμυνθούν. Ο Ιεχωβά εφρόντισε γι’ αυτό μέσω της Μεσσιανικής βασιλείας του και των αγγελικών δυνάμεων που είναι κάτω από την προσταγή του Υιού του!—Αποκάλ. 19:11-15, 19-21.

6. Ποια τελική δράσις θ’ αναληφθή τότε εναντίον του Σατανά και των δαιμόνων του, και ποιες συνθήκες θα χαρακτηρίζουν τη διακυβέρνησι της Μεσσιανικής βασιλείας;

⁶ Άλλο ένα πράγμα απομένει να γίνη μετά από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος, και γίνεται με ταχύτητα! Οι επίδοξοι άρπαγες. Σατανάς ο Διάβολος και οι λεγεώνες των αοράτων δαιμονικών ορδών του, ρίχνονται στην άβυσσο, η οποία κλείνεται και σφραγίζεται για χίλια χρόνια! (Αποκάλ. 20:1-3) Τώρα η Μεσσιανική βασιλεία κάτω από τον Χριστό αρχίζει μια ανενόχλητη διακυβέρνησι επάνω σ’ εκείνους που έχουν επιζήσει από εκείνη τη μεγάλη ερήμωσι, και στον ωρισμένο καιρό του Θεού θα ενωθή μαζί τους ένα μεγάλο πλήθος που θα αναστηθούν για να γεμίσουν τη γη. Ο ενδοξασμένος Χριστός, χρησιμοποιώντας τις ίδιες θεραπευτικές δυνάμεις που χρησιμοποίησε όταν ήταν στη γη για να θεραπεύση ασθενείς και ν’ αναστήση νεκρούς, θα φέρη την ευπειθή ανθρωπότητα σε τελειότητα, στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας της δικαιοσύνης.

7. Γιατί δεν πρέπει να μας απασχολή το ότι δεν γνωρίζομε όλες τις λεπτομέρειες για το μέλλον, και όμως ποιο πλεονέκτημα έχομε;

⁷ Πόσο συγκινητική είναι η αφήγησις για το μέλλον! Είναι αλήθεια ότι δεν γνωρίζομε όλες τις λεπτομέρειες, αλλ’ ούτε και τις χρειαζόμεθα. Τα όσα γνωρίζομε είναι υπέρ αρκετά για να παρακολουθούμε τα γοργά εξελισσόμενα γεγονότα τα οποία και τώρα ακόμη αρχίζουν να εκτυλίσσωνται ολόγυρά μας. Πιθανόν, όμως, μερικοί να ενδιαφέρωνται για ζητήματα όπως για το αν οι θρησκευτικοί κληρικοί θα πεθάνουν μαζί με τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη ή αν όλα τα μέρη αυτής της μεγάλης θρησκευτικής αυτοκρατορίας θα καταστραφούν ταυτόχρονα σ’ όλη τη γη. Εν τούτοις, αυτά τα πράγματα δεν είναι ανάγκη να μας απασχολούν σαν να ήταν αναγκαία μια τέτοια πληροφορία για να μας κάμη να διατηρήσουμε την πίστι μας στις μεγάλες επαγγελίες του Θεού. Αντιθέτως, πρέπει να σκεπτώμεθα τι πλεονέκτημα έχομε σε σύγκρισι με τον υπόλοιπο κόσμο που δεν γνωρίζει ούτε μια λεπτομέρεια για το τι θα φέρη η αυριανή ημέρα, πολύ περισσότερο δεν έχει όρασι που να εκτείνεται σε χίλια χρόνια στα μέλλον! Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα που, αν εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά» έχομε κάθε λόγο ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτό που είναι εμπρός μας, όπως ο ίδιος είπε: «Ευλογημένος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί τον Ιεχωβά και του οποίου ο Ιεχωβά είναι η ελπίς.» (Ιερεμ. 17:7, ΜΝΚ) Υπάρχει, επίσης, κι ένας άλλος σοβαρός λόγος για να έχωμε εμπιστοσύνη.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

8, 9. (α) Ποιον άλλον σπουδαίο λόγο έχομε για ν’ αποβλέπωμε με εμπιστοσύνη στο μέλλον; (β) Πώς γνωρίζομε ότι τα πράγματα θα συμβούν όπως τα εξέθεσε ο Ιεχωβά;

⁸ Απ’ όσα έχομε ήδη εξετάσει είναι φανερό ότι ο κυριώτερος λόγος για να έχωμε εμπιστοσύνη είναι η γνώσις ότι ο Ιεχωβά υποστηρίζει τους πιστούς Χριστιανούς. Ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, αντίθετα με τους δειλούς κατασκόπους που έφεραν αποθαρρυντική έκθεσι για τη χώρα που ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή στους Ισραηλίτας, είχαν πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά θα τους ωδηγούσε στη νίκη και είπαν με βεβαιότητα: «Μη φοβείσθε τον λαόν της γης· διότι αυτοί είναι ψωμίον δι’ ημάς η σκέπη αυτών απεσύρθη επάνωθεν αυτών, και ο Ιεχωβά είναι μεθ’ ημών μη φοβείσθε αυτούς.» (Αριθμ. 14:9, ΜΝΚ) Κα οι σημερινοί Χριστιανοί, επίσης, πρέπει να έχουν τέτοια εμπιστοσύνη, εφόσον είναι γραμμένο, «Εάν ο θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;» (Ρωμ. 8:31) Στην πραγματικότητα, ο συγγραφεύς Παύλος ήταν τόσο πεπεισμένος για τον αδιάρρηκτο δεσμό της αγάπης που υπάρχει μεταξύ του Ιεχωβά Θεού και των πιστών του λάτρεων ώστε βεβαιώνει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να τους χωρίση από την αγάπη του Θεού. (Ρωμ. 8:35-39) Τι σπουδαίος λόγος είναι αυτός για να έχωμε εμπιστοσύνη!

⁹ Οι δούλοι του Θεού, λοιπόν, έχουν πολλούς λόγους για ν’ αποβλέπουν σε ένα μέλλον που είναι λαμπρό και ελκυστικό. Δεν έχουν λόγο να πιστεύουν ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά από τον τρόπο που τα εξέθεσε ο Ιεχωβά στον Λόγον Του. Αυτός δεν είναι όπως οι άνθρωποι που δεν τηρούν τον λόγο τους, άλλα πάντοτε αποδεικνύεται πιστός στους φίλους του. Ο Παύλος το πίστευε αυτό, κι έτσι η εμπιστοσύνη του στον Θεό και το υποσχεμένο μέλλον δεν ήταν αδικαιολόγητη. Αν ζούσε στη γη σήμερα θα απέβλεπε με πολλή επιθυμία στην εκπλήρωσι των επαγγελιών του Θεού. Το ίδιο πρέπει να κάμωμε κι εμείς.

10. (α) Υποστηρίζει ο Ψαλμός 91 την ιδέα για ατομική προστασία στη διάρκεια της μεγάλης θλίψεως; (β) Τι είδους προστασία θα παράσχη ο Θεός;

¹⁰ Πρέπει όμως ν’ αναμένωμε ότι, επειδή ο Ιεχωβά είναι με το μέρος μας, θα επέμβη θαυματουργικά για να προστατεύση τον καθένα μας προσωπικά από θάνατο ή βλάβη στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’; Τα εδάφια του Ψαλμού 91:7-12 και των Παροιμιών 3:25, 26, ΜΝΚ, παρετέθησαν εσφαλμένα από μερικούς για να υποστηρίξουν αυτή την άποψι. Ο Ψαλμός λέγει: «Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει.»a Για να μη εννοήσωμε σ’ αυτό το εδάφιο περισσότερα απ’ όσα λέγει, πρέπει να διερωτηθούμε αν ο Μωυσής εδώ μιλούσε για την επικείμενη ‘μεγάλη θλίψι’ και αν εβεβαίωνε τους δούλους του Θεού ότι θα ελάμβανε ο καθένας τους ατομική προστασία από τον Θεό τότε. Αυτό δεν θα μπορούσε να συμβαίνη εφόσον ενθυμούμεθα ότι μετά από αιώνες ο Παύλος ανέφερε ότι ως την εποχή του οι αφωσιωμένοι ακόλουθοι του Ιεχωβά είχαν υποστή χλευασμούς, μαστιγώσεις, φυλακίσεις, θλίψεις και πολλούς άλλους διωγμούς και βίαιο θάνατο ακόμη. Εν τούτοις μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ως σύνολον ο Ιεχωβά Θεός θα τους προστατεύση ώστε να μην εξολοθρευθούν από τους εχθρούς των στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως,’ και ο ίδιος δεν θα τους εγγίση όταν θα εκτελέση την καταδικαστική του κρίσι.—Εβρ. 11:36-38.

11. (α) Αποδεικνύουν τα εδάφια Παροιμ. 3:25, 26 ότι κανένας πιστός ακόλουθος του Θεού δεν θα απαχθή ή δεν θα συλληφθή; (β) Τι παραδείγματα έχομε σχετικά μ’ αυτό;

¹¹ Μήπως ο Σολομών, ο συγγραφεύς της παροιμίας που προαναφέρθηκε, μας δίνει λόγους να περιμένωμε θεία προστασία από κάθε σωματική βλάβη; Ο Σολομών είπε: «Δεν θέλεις τρομάξει από αιφνίδιου φόβου ουδέ από του ολέθρου των ασεβών, όταν επέλθη· διότι ο Ιεχωβά θέλει είσθαι η ελπίς σου, και θέλει φυλάξει τον πόδα σου από του να πιασθή.» Δεν φαίνεται αυτό σαν μια απόδειξις ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θα επιτρέψη ν’ απαχθούν ή να συλληφθούν οι πιστοί ακόλουθοι του στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’; Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Σολομών έγραψε αυτά τα λόγια έχοντας υπ’ όψιν όχι εμάς σήμερα, αλλά ιδιαίτερα προς όφελος εκείνων που ζούσαν στο βασίλειό του. (Παροιμ. 1:1-4· 3:25, 26) Αν δούμε τα λόγια του μ’ αυτόν τον τρόπο, κατανοούμε ότι αυτός έδινε στους Ισραηλίτας συμβουλή που θα τους βοηθούσε να ζουν με εντιμότητα και θα τους ωφελούσε στην καθημερινή τους ζωή. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα έπεφταν σε ‘παγίδα.’ Τι είδους παγίδα; Παραδείγματος χάριν, από τα δελεάσματα μιας πόρνης που περπατεί στους δρόμους αναζητώντας θύμα. (Παροιμ. 5:3-14) Μπορούμε να διακρίνωμε ότι τα λόγια του αποτελούν εξαιρετική συμβουλή και για μας. Αλλά δεν αποτελούν διαβεβαίωσι ότι δεν θα συλληφθούμε, όπως δεν έγινε και με τον πιστό Ιερεμία, ο οποίος συνελήφθη στον «έσχατο καιρό» της Ιερουσαλήμ. (Ιερεμ. 37:15, 21) Ούτε μπορούμε να περιμένωμε ότι στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’ μερικοί δεν θα χάσουν τη ζωή τους επειδή κράτησαν πιστά τη Χριστιανική τους ακεραιότητα, διότι ακόμη και ο απόστολος Ιάκωβος έχασε τη ζωή του. (Πράξ. 12:1, 2) Εν τούτοις, έχομε τη θεία προστασία. Πώς;

12. (α) Πώς γνωρίζομε ότι προστατευόμεθα ως σύνολον; (β) Θα λησμονήση ο Ιεχωβά εκείνους που χάνουν τη ζωή τους, αν και είναι πιστοί; Τι εβεβαίωσε ο Ιησούς;

¹² Έχομε αποδείξεις ότι ο Θεός μάς προστατεύει τώρα ως τάξι. Παραδείγματος χάριν, αν δεν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε αφανισθή από το πρόσωπο της γης προ πολλού από τον Σατανά. Ωστόσο, ατομικά, μερικοί μπορεί να πεθάνουν λόγω μεγάλης ηλικίας και ασθενείας στη διάρκεια της ‘μεγάλης θλίψεως’ ή, όπως συνέβη στους αδελφούς μας στη Μαλάουι, από διωγμούς. Μπορούμε ωστόσο, έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις πιθανότητες, να εξακολουθούμε ν’ αποβλέπωμε στο μέλλον με εμπιστοσύνη; Βεβαιότατα! Ο Ιησούς εβεβαίωσε ότι οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του και θ’ αναστηθούν. (Ιωάν. 5:25-29) Αυτό λοιπόν εκμηδενίζει, εξαλείφει τα αποτελέσματα του θανάτου. Η Αγία Γραφή δεν υπόσχεται ότι ο Σατανάς θα σταματήση να θέτη σε δοκιμασία τον καθένα μας στη διάρκεια της επικείμενης «θλίψεως», αλλά δεν παρηγορούμεθα με το να γνωρίζωμε ότι ο Ιεχωβά Θεός δεν θα μας λησμονήση αν κοιμηθούμε στον θάνατο λόγω της πιστής μας υπηρεσίας προς αυτόν τότε;

13. (α) Όταν θα καταστραφή η Βαβυλών η Μεγάλη, μήπως θα καταστραφή και ο λαός του Θεού ως σύνολον; (β) Τι καλούνται να κάμουν οι δούλοι του Θεού;

¹³ Η προστασία μας ως σύνολον θα συνεχισθή σ’ όλη τη διάρκεια της καταστροφής της Βαβυλώνος της Μεγάλης και του πολέμου του Αρμαγεδδώνος ως το Νέο Σύστημα. Τι λόγο για εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά Θεό ως εκπληρωτή των επαγγελιών του θα έχωμε όταν η Βαβυλών θα είναι αδύναμη και απογυμνωμένη από την εξουσία να ελέγχη τις παγκόσμιες υποθέσεις! Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι οι δούλοι του Θεού καλούνται να ευφρανθούν με τη συντριβή της, και αναφωνούν: «Ευφραίνου επ’ αυτήν, ουρανέ, και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήται, διότι έκρινεν ο Θεός την κρίσιν σας εναντίον αυτής.» (Αποκάλ. 18:20) Μπορούν, λοιπόν, να έχουν πεποίθησι ότι θα προστατευθούν στη διάρκεια της θείας εκτελέσεως των ασεβών και ότι θα εισαχθούν στα νέο σύστημα της δικαιοσύνης.—Ματθ. 25:46.

ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

14. Ποια πιθανότης υπάρχει για κείνους που παραλείπουν να κάμουν τις απαιτούμενες αλλαγές τώρα για να συμμορφωθούν με τους δικαίους κανόνες;

¹⁴ Εν τούτοις, για ν’ αποβλέπωμε με εμπιστοσύνη στο μέλλον πρέπει επίσης να αρχίσωμε από τώρα να προσαρμόζωμε τη ζωή μας και τις σκέψεις μας στους κανόνες που μας αποκαλύπτει ο Ιεχωβά Θεός μέσω του Λόγου του και της οργανώσεώς του. Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να διορθώσωμε τις μακροχρόνιες κακές συνήθειες και τους τρόπους μας, άλλα δεν πρέπει να δικαιολογούμεθα λέγοντας: ‘Εγώ θα περιμένω ώσπου να έλθη το νέο σύστημα για ν’ αλλάξω την πορεία μου. Τότε θα το επιτύχω πιο εύκολα.’ Μια τέτοια εκούσια περιφρόνησις των σκοπών του Θεού θ’ αποτελούσε αμάρτημα στα όμματά Του, και θα ωδηγούσε σε απώλεια του δικαιώματός μας να εισέλθωμε στο νέο του σύστημα.—Ιακ. 4:17

15. Είναι οι δογματικές και προφητικές διευκρινίσεις τα μόνα σημεία στα οποία πρέπει να κάμωμε προσαρμογή; Τι βοήθεια μας παρέχεται για να κάμωμε προσαρμογές στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας;

¹⁵ Αυτές οι προσαρμογές δεν περιορίζονται κατ’ ανάγκην σε μια απλή διανοητική συμφωνία σε δογματικές ή προφητικές διευκρινίσεις που κάνει ο ‘πιστός δούλος.’ Μπορεί να περιλαμβάνουν, επίσης, και μια αλλαγή της καρδιάς, που απαιτεί λόγου χάριν, να ξερριζώσωμε προκαταλήψεις ή ιδέες οι οποίες περιορίζουν να δείχνωμε εγκάρδια αγάπη σ’ όλα τα άτομα άσχετα με τη φυλή ή την κοινωνική τους θέσι. (Πράξ. 10:34) Ή, μπορεί να είναι κάποια μολυσμένη συνήθεια του παλαιού κόσμου που μάθαμε ότι είναι αποκρουστική στα όμματα του Θεού και πρέπει να διορθωθή. Ο Ιεχωβά Θεός, από απεριόριστη αγάπη για μας, μάς έδωσε ικανούς επισκόπους εκκλησιών για να μας βοηθήσουν να κάμωμε αυτές τις αναγκαίες προσαρμογές. Ο Παύλος προτρέποντάς μας να δεχώμεθα πρόθυμα τη βοήθεια τους έγραψε: «Να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας, και είναι προεστώτες σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού δια το έργον αυτών.» (1 Θεσσ. 5:12, 13) Μια θετική ανταπόκρισις από μέρους μας στη συνετή των κατεύθυνσι όχι μόνον θα κάμη πιο εύκολο το έργο τους, αλλά και θα χρησιμεύση στο να διαμορφώσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τη θεία διάταξι για ζωή στη νέα τάξι, και θα μας κάμη να περιμένωμε με χαρά το μέλλον επειδή θ’ αναγνωρίζουμε την ανωτερότητα του τρόπου με τον οποίον ο Ιεχωβά πολιτεύεται με τον λαό Του.

16. Σύμφωνα με το παράδειγμα του Ησαΐα και του Ιησού Χριστού, ποια στάσι πρέπει να δείχνωμε σχετικά με τις εργασίες που θα μας ανατίθενται;

¹⁶ Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι στο νέο σύστημα θα υπάρχη άφθονη εργασία κάθε είδους που θα πρέπει να γίνη. Θα είμεθα τόσο πρόθυμοι ώστε να υπηρετήσωμε και να εργασθούμε σε οτιδήποτε μας ανατεθή; Οι δούλοι του Θεού στο παρελθόν έδειχναν τέτοια προθυμία, είτε υψηλή ήταν η ευθύνη που τους ανετίθετο είτε ταπεινή. Ο Ησαΐας με μεγάλη προθυμία επωμίσθηκε το δύσκολο έργον του προφήτου, λέγοντας, «Ιδού, εγώ, απόστειλόν με.» (Ησαΐας 6:8) Ο Ιησούς, μολονότι ανεγνωρίζετο ως «Κύριος» από τους μαθητάς του, έδειξε την προθυμία του να υπηρετήση ακόμη και στη θέσι ενός δούλου με το να πλύνη τους πόδας των. (Ιωάν. 13:3-17) Τι ωραίο παράδειγμα μας έδωσε!

17. Τι θα χρειασθή από μέρους μας για να εκπληρώσουμε τα καθήκοντα που δεν τυγχάνουν της προτιμήσεώς μας; Τι άλλες αναπροσαρμογές πρέπει να κάμωμε;

¹⁷ Είναι αλήθεια ότι η εργασία που θα μας ανατεθή μπορεί να μη είναι εκείνη που θα προτιμούσαμε. Ίσως να μη απολαμβάνωμε, στην αρχή τουλάχιστον, το σκληρό έργο που θα είναι αναγκαίο για να φέρωμε τη γη σε μια παραδεισιακή κατάστασι. Αυτό θ’ απαιτήση ανιδιοτέλεια από μέρους μας, επίσης, διότι το μεγαλύτερο μέρος των προσπαθειών μας δεν θα κατευθύνεται στα ατομικά μας συμφέροντα, αλλά στην προετοιμασία και τη φροντίδα για το πλήθος των ανθρώπων που θα αναστηθούν, από τους οποίους οι περισσότεροι δεν θα έχουν γνώσι του Ιεχωβά Θεού. Μπορείτε να φαντασθήτε το μέγεθος του έργου που θ’ απαιτηθή μόνο για την αλλαγή της διανοίας και της καρδιάς αυτών των ανθρώπων για να σκέπτωνται σύμφωνα με τη νέα τάξι; Εκείνοι που θα έχουν οκνηρές τάσεις δεν θα περάσουν καλά τότε, διότι η προειδοποίησις της παροιμίας είναι: «Αι επιθυμίαι του οκνηρού θανατώνουσιν αυτόν διότι αι χείρες αυτού δεν θέλουσι να εργάζωνται.» (Παροιμ. 21:25) Θα χρειασθή, λοιπόν, να αναπροσαρμόσωμε τώρα τον τρόπο που σκεπτόμεθα σχετικά με τη στάσι μας απέναντι του έργου που μας δίνει ο Ιεχωβά να κάμωμε τώρα και στο μέλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε ν’ αποβλέπωμε στο μέλλον με χαρά.

18, 19. (α) Ποια πιθανότης υπάρχει ως προς τον τόπο στον όποιον θα κατοικούμε στην παραδεισιακή γη; (β) Πώς θα πρέπει να θεωρήσωμε τον τόπο που θα προσδιορισθή για κατοικία μας στη νέα τάξι, και γιατί δεν θ’ αφεθούμε μόνοι εκεί;

¹⁸ Σχετικά με το που θα κατοικούμε στον μελλοντικό παράδεισο, είναι πολύ πιθανόν να μας καθορισθή ένας τόπος για κατοικία, αντί να τον εκλέξωμε μόνοι μας. Το πόσο καλά θα μπορέσωμε να προσαρμοσθούμε σε μια τέτοια διάταξι μπορεί ν’ αποδειχθή από το αν είμεθα τώρα πρόθυμοι να πηγαίνωμε στην εκκλησία ή στη μελέτη βιβλίου που μας ορίζουν να παρακολουθούμε. Όταν προσαρμοσθούμε στον τόπο που θα μας ορίσουν μέσα στο Νέο Σύστημα, αυτός γρήγορα θα γίνη «κατοικία» μας και θα μάθωμε να τον αγαπούμε, Έτσι αισθάνονται ακόμη και σήμερα οι ιεραπόστολοι για τα μέρη όπου διορίζονται να κηρύξουν.

¹⁹ Είναι ευχάριστο να γνωρίζωμε, επίσης, ότι ο Ιεχωβά Θεός θα φροντίση για την εκλογή των ‘αρχόντων’ που θα μας υπηρετούν και θα μας καθοδηγούν. Και πάλι αποδεικνύει ότι κατανοεί τις πραγματικές ανάγκες, τι είναι καλύτερο για μας, και αυτό αποτελεί άλλον ένα λόγο να έχωμε εμπιστοσύνη, διότι γνωρίζομε ότι δεν θα αφεθούμε μόνοι, άλλα θα έχωμε πιστούς και δοκιμασμένους ανθρώπους οι οποίοι θα φροντίζουν για τα συμφέροντά μας.

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

20, 21. (α) Γιατί δεν πρέπει να κάνωμε υποθέσεις για το μέλλον; (β) Ποια είναι μερικά από τα συγκινητικά πράγματα που μας λέγει η Γραφή για το μέλλον;

²⁰ Καθώς αποβλέπομε στο μέλλον, έχομε πολλές ευχάριστες προοπτικές εμπρός μας. Επομένως, δεν είναι ανάγκη να κάνωμε υποθέσεις για λεπτομέρειες που δεν μας δίνει η Γραφή, αλλά μάλλον είναι ανάγκη να είμεθα πρόθυμοι να περιμένωμε τον Ιεχωβά αντί να στενοχωρούμεθα ή ν’ ανησυχούμε για τέτοια πράγματα. Γιατί να κάνωμε υποθέσεις για το ποιοι θ’ αναστηθούν, πώς θ’ ανατρέφωνται τα παιδιά, τι είδους σπίτια θα χτισθούν, αν θα χρησιμοποιούμε μηχανήματα, και τα παρόμοια. Αν πράγματι ήταν ανάγκη να τα γνωρίζωμε αυτά, ο Ιεχωβά θα είχε δώσει τις απαντήσεις.

²¹ Αντί να κάνωμε υποθέσεις για άγνωστα πράγματα, πόσο καλύτερο είναι να συγκεντρώσωμε την προσοχή μας στα συγκινητικά πράγματα που λέγει πράγματι η Αγία Γραφή. Το κυριότερο απ’ αυτά είναι η προοπτική της ζωής με την επιδοκιμασία του Θεού. Η Γραφή περιγράφει μια γη που θα είναι γεμάτη από ζωή. Τι χαρά θα είναι να υποδεχθούμε τους νεκρούς! Τι δάκρυα ευτυχίας θα τρέξουν καθώς θα συναντηθούν πάλι οι άνθρωποι με τους προσφιλείς των! Φαντασθήτε τι χαρά θα είναι να συναντηθούμε για πρώτη φορά με τους πιστούς δούλους του Θεού που αναφέρονται στην Αγία Γραφή! Τι συγκινητικό θα είναι να βλέπωμε τα σώματά μας να ‘επανέρχωνται στις ημέρες της νεότητός μας!’ (Ιώβ 33:25) Τι ευχαρίστησις θα είναι να ζούμε μέσα σ’ ένα παράδεισο με τέλεια τροφή, με ικανοποιητική εργασία, με συντρόφους με τους οποίους θα ευχαριστούμεθα να κάνωμε συντροφιά και, το καλύτερο απ’ όλα, με πλήρη ελευθερία να λατρεύωμε τον Θεό μας Ιεχωβά!

22. Τι διαβεβαίωσι έχομε ότι μπορούμε να περιμένωμε με εμπιστοσύνη το μέλλον;

²² Μπορούμε πραγματικά να είμεθα βέβαιοι ότι έτσι θα είναι το μέλλον; Και βέβαια μπορούμε, διότι αυτό υπόσχεται ο Ιεχωβά Θεός. Δεν θα παραλείψη να τα πραγματοποίηση όλ’ αυτά, διότι είναι «αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.» (Εβρ. 6:18) Με ζωηρό ενδιαφέρον, λοιπόν, ας περιμένουμε τα γεγονότα που είναι εμπρός μας με πλήρη εμπιστοσύνη σ’ εκείνον ο οποίος διαμορφώνει το μέλλον!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 569]

Αντίθετα με τους δειλούς, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ έφεραν καλές ειδήσεις, με πλήρη πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά θα τους έδινε τη Γη της Επαγγελίας