Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος με σάρκα και αίμα;

Σύμφωνα με τις θεόπνευστες Γραφές, ο Ιησούς Χριστός δεν αναστήθηκε σε ζωή κατά σάρκα. Στο εδάφιο 1 Πέτρου 3:18 διαβάζομε ότι αυτός ‘εθανατώθη μεν κατά τη σάρκα, εζωοποιήθη δε δια του πνεύματος.’ Άλλα Γραφικά εδάφια βεβαιώνουν ότι ο Ιησούς απλώς δεν μπορούσε ν’ αναστηθή ως άνθρωπος με σάρκα και αίμα.

Ο σκοπός του Θεού για τον Υιόν του ήταν ν’ αναλάβη ουράνια ζωή και όχι να εξακολουθήση να ζη ως ένας άνθρωπος στη γη. Αυτό απαιτούσε ν’ αναστηθή ο Ιησούς ως πνευματικό πρόσωπο, διότι πρόσωπα με σάρκα και αίμα δεν μπορούν να ζήσουν στους ουρανούς. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν.»—1 Κορ. 15:50.

Στην περίπτωσι του ανθρώπου Ιησού Χριστού, η σαρξ του αποτελούσε ένα φραγμό που εμπόδιζε την είσοδο του στο ουράνιο βασίλειο. Έτσι, το εδάφιο προς Εβραίους 10:20 αναφέρει ότι η «σαρξ» του Ιησού αντιπροσωπεύετο από το «καταπέτασμα» που διεχώριζε τα Άγια, από τα Άγια των Αγίων στη σκηνή του μαρτυρίου. Προτού εισέλθη στον ουρανό, στα πραγματικά «Άγια των Αγίων», ο Ιησούς έπρεπε να εγκαταλείψη την ανθρώπινη φύσι του και θ’ αναλάβη πνευματική υπόστασι. Το σάρκινο σώμα του θ’ αποτελούσε φραγμό στη μετάβασί του πέραν του «καταπετάσματος» ως πνευματικού προσώπου.

Άλλος ένας παράγων που δεν πρέπει να παραβλεφθή είναι το γεγονός ότι ο τράγος και ο μόσχος που προσεφέροντο την ημέρα του εξιλασμού εξεικόνιζαν τη θυσία του Ιησού Χριστού. Ο Νόμος, που προέβλεπε αυτές τις θυσίες, εχρησίμευε ως μια ‘σκιά των μελλόντων αγαθών.’ (Κολ. 2:17· Εβρ. 10:1) Όπως γνωρίζομε, μια σκιά δίνει το γενικό σχήμα ή το σχέδιο του πραγματικού αντικειμένου που την σχηματίζει. Έτσι, προκειμένου να εκπληρωθή αυτή η σκιά στην πραγματικότητα, ο Ιησούς δεν έπρεπε να λάβη πίσω το θυσιασμένο σώμα του που αποτελείτο από σάρκα και αίμα, διότι τα σώματα των θυμάτων της θυσίας κατηναλώνοντο πλήρως με το κάψιμο. (Εβρ. 13:11, 12) Λογικά, λοιπόν, φαίνεται ότι ο Ιεχωβά Θεός εξηφάνισε το θυσιασμένο σώμα του Υιού του. Επί πλέον αν ο Ιησούς ελάμβανε και πάλι το σάρκινο σώμα του, η θυσία του θα ήταν πρόσκαιρη, χωρίς συνεχή εξιλεωτική αξία.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν αναστήθηκε εν σαρκί εξηγεί τον λόγο για τον οποίον δύο από τους μαθητάς του και η Μαρία η Μαγδαληνή δεν τον ανεγνώρισαν από τις φυσικές του εμφανίσεις μετά την ανάστασι. Διέκριναν μόνο ποιος ήταν απ’ όσα είπε ή έκανε.—Λουκ. 24:13-31· Ιωάν. 20:14, 15.

Είναι αλήθεια ότι χάριν του Θωμά που αμφέβαλε ο Ιησούς εμφανίσθηκε με τα φυσικά δείγματα του τύπου των ήλων στα χέρια του και μια πληγή λόγχης στο πλευρό του. (Ιωάν. 20:24-29) Αλλά και γι’ αυτή ακόμη την εκδήλωσι, υπάρχει απόδειξις ότι ο Ιησούς πρέπει προς στιγμή να υλοποιήθηκε λαμβάνοντας σάρκινο σώμα. Ένας αυτόπτης μάρτυς, ο απόστολος Ιωάννης, αναφέρει: «Έρχεται ο Ιησούς, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, και εστάθη εις το μέσον.» (Ιωάν. 20:26) Προφανώς, ο απόστολος Ιωάννης δεν θα το ανέφερε αυτό καθόλου αν ο Ιησούς είχε απλώς ανοίξει την πόρτα και είχε εισέλθει στο δωμάτιο με το φυσικό του σώμα. Ασφαλώς ο Ιησούς εμφανίσθηκε ξαφνικά ανάμεσα στους μαθητάς του. Η κλειδωμένη πόρτα δεν εμπόδισε την είσοδό του. Αυτό ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να το κάμη ένας σαρκικός άνθρωπος. Μόνον τα πνευματικά πρόσωπα μπορούν να το κάμουν παίρνοντας ένα υλοποιημένο σώμα. Παραδείγματος χάριν, ο άγγελος Γαβριήλ εμφανίσθηκε με φυσικό σώμα στον ιερέα Ζαχαρία μέσα στο ιερό του ναού. (Λουκ. 1:11) Επίσης ο άγγελος που εμφανίσθηκε στους γονείς του Σαμψών ανελήφθη με φλόγα πυρός.—Κριτ. 13:19, 20.

Η περίπτωσις του αγγέλου που μίλησε στους γονείς του Σαμψών διαφωτίζει από μια άποψι την ανάληψι του Ιησού στους ουρανούς. Στους γονείς του Σαμψών, ο άγγελος παρέμεινε ορατός καθώς ανήρχετο με φλόγα πυρός, αλλά κατόπιν προφανώς απεκδύθη το σάρκινο σώμα του και εξαφανίσθηκε. Ομοίως, όταν ο Ιησούς ανελαμβάνετο στον ουρανό παρέμενε ορατός μέχρι τη στιγμή που μια νεφέλη τον περιέβαλε και τον απέκρυψε από τη φυσική όρασι των μαθητών. Αυτός κατόπιν πρέπει να απέβαλε το σάρκινο σώμα με το οποίο είχε γίνει ορατός, ακριβώς όπως είχαν κάμει υλοποιημένοι άγγελοι σε άλλες περιπτώσεις.—Πράξ. 1:9-11.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς απλώς προσέλαβε, ένα σώμα για να γίνη ορατός από τους μαθητάς του, όπως έκαναν και άγγελοι στο παρελθόν, είναι, επίσης, φανερό από το ότι εμφανίσθηκε φορώντας μια πλήρη ενδυμασία. Όταν ο Ιησούς ενταφιάσθηκε δεν ήταν ντυμένος αλλά απλώς περιδεδεμένος με λεπτούς υφασμάτινους επιδέσμους. Μετά την ανάστασί του, αυτοί οι επίδεσμοι παρέμειναν στον τάφο. Όπως λοιπόν ο Ιησούς έπρεπε να υλοποιήση και ενδύματα, έτσι έπρεπε και να αναλάβη ένα σάρκινο σώμα ώστε να γίνη φυσικώς ορατός στους μαθητάς του.—Λουκ. 23:53· Ιωάν. 19:40· 20:6, 7.

Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψιν μπορούμε να κατανοήσωμε πώς το γεγονός ότι ο Ιησούς απεκαλείτο «Υιός του ανθρώπου» ακόμη και μετά την ανάληψί του στους ουρανούς, δεν μπορούσε να εννοή ότι ο Ιησούς έχει ένα ανθρώπινο σώμα στον ουρανό. (Πράξ. 7:56) Μια Μεσσιανική προφητεία που αναφέρει ότι αυτός θ’ αναλάβη βασιλική εξουσία από τον Πατέρα του τον χαρακτηρίζει ως όμοιον με ‘Υιόν ανθρώπου.’ (Δαν. 7:13, 14) Επομένως, ο Ιησούς Χριστός μολονότι προσέφερε την απαιτουμένη θυσία παραδίδοντας την ανθρώπινη φύσι του, εξακολουθεί να διατηρή την Μεσσιανική ονομασία τον ως «Υιός του ανθρώπου.» Ομοίως, ο Ιησούς Χριστός φέρει τον τίτλον «το Αρνίον,» επειδή κατέθεσε την ζωή του ως θυσία (Αποκάλ. 21:22). Χωρίς αμφιβολία αυτός ο τίτλος δεν περιγράφει την εμφάνισι ή την φύσι που έχει στους ουρανούς.

Έτσι οι Γραφές συνολικά πιστοποιούν το γεγονός ότι ο Ιησούς αναστήθηκε όχι ως άνθρωπος με σάρκα και αίμα, αλλά ως ένα ένδοξο πνευματικό πρόσωπο.