Αποστέλονται Ιεραπόστολοι—Από Ποιον;

‘ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΣΘΕ ως εκπρόσωποι ποίου;’ ήταν η ερώτησις που ο Μίλτων Χένσελ έθεσε στους εικοσιπέντε ιεραποστόλους της 80ής τάξεως της βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Εταιρίας Σκοπιά στην εορτή της αποφοιτήσεώς των που έλαβε χώραν στη Νέα Υόρκη την Κυριακή 7 Μαρτίου.

Ο Χένσελ, ο τρίτος από έξη ειδικούς ομιλητάς, έδωσε την απάντησι στο ερώτημα που υπέβαλε ο ίδιος προς όφελος των αποφοίτων και των εκατοντάδων παρόντων. Ετόνισε το παράδειγμα του μεγάλου ιεραποστόλου, του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε: «Εγώ όμως εξεύρω αυτόν, διότι παρ’ αυτού είμαι και εκείνος με απέστειλε.»—Ιωάν. 7:29.

Ο ομιλητής ετόνισε ότι ο Ιησούς απεστάλη από το ουράνιο βασίλειο. Ήλθε για να ζήση ανάμεσα σε ατελείς ανθρώπους, των οποίων οι σκέψεις και οι συνήθειες ήσαν αποξενωμένες από τις σκέψεις του Θεού. (Ησ. 55:8) Ο Ιησούς ποτέ δεν παρεπονείτο, ούτε υπερύψωνε τον εαυτό του ως ιεραπόστολος του Θεού, αλλ’ εδόξαζε εκείνον που τον είχε αποστείλει.

Ο Θεόδωρος Τζάραξ, εισηγητής σ’ αυτή την εορταστική περίστασι, άνοιξε την εορτή καλωσορίζοντας τους πολυάριθμους συγγενείς των αποφοίτων, οι οποίοι είχαν έλθει από μακρυά. Παρετήρησε ότι αυτή η τάξις αποτελείτο από νεαρούς, οι οποίοι «κατά μέσον όρον ήσαν ηλικίας 28 ετών, αλλ’ είχαν υπηρετήσει ως Μάρτυρες του Ιεχωβά κατά μέσον όρον δεκατρία χρόνια, σχεδόν το ήμισυ της ζωής των.

Ο Τζάραξ κατόπιν εισήγαγε τον Οδ. Β. Γκλας, εκπαιδευτή της Σχολής Γαλαάδ, για να πη λίγα αποχαιρετιστήρια λόγια στους σπουδαστάς. Ο Γκλας επέστησε την προσοχή στο ανθρώπινο αυτί με την ικανότητα που έχει να διακρίνη ακόμη και ελαφρές διαφορές στον τόνο και στην ποιότητα του ήχου. Ετόνισε ότι ο Χριστιανός γνωρίζει τον «ήχο,» τον ακριβή «τόνο» της αληθείας του Λόγου του Θεού—τη φωνή του Καλού Ποιμένος. (Ιωάν. 10:2-5) Συνεβούλευσε τους σπουδαστάς να είναι άγρυπνοι, ν’ απορρίπτουν τα ψεύδη ή τους κατ’ απομίμησιν «ήχους» που θα μπορούσαν να τους παραπλανήσουν από τον αληθινό αντικειμενικό τους στόχο ως ιεραποστόλων.

Ο Τζων Μπουθ, ο επόμενος ομιλητής, είχε την ευκαιρία να γνωρισθή με όλους τους πέντε χιλιάδες αποφοίτους της Γαλαάδ από τον καιρό που άρχισε να λειτουργή το 1943. Ο Μπουθ ενεθάρρυνε τους αποφοίτους, ερωτώντας «Είσθε ικανοί ν’ αποσταλήτε ως ιεραπόστολοι;» Επέστησε την προσοχή στις πενήντα εννέα προηγούμενες τάξεις. Δεν αποτελούν οι αυξήσεις των υμνητών του Θεού σε χώρες όπου έχουν αποσταλή ιεραπόστολοι μια ζωντανή απόδειξι ότι αυτοί είναι ικανοί;

Μετά από αυτή την ομιλία έγινε ένα σύντομο διάλειμμα, στη διάρκεια του οποίου το ακροατήριο ηγέρθη καθώς ο Γραμματεύς της Σχολής, Ε. Α. Ντάνλαπ, διάβαζε τηλεγραφήματα από κοντινές και μακρυνές χώρες τα οποία εξέφραζαν εκτίμησι για τη Σχολή και καλές ευχές για τους αποφοίτους που θα μετέβαιναν στους διορισμούς τους.

«Αγρυπνείτε Ώστε να μη Εγκαταλείψετε τον Αγώνα,» ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο Λάιμαν Σουίγκλ. Υπενθύμισε στους αποφοίτους ότι ήσαν σπουδασταί της Αγίας Γραφής προτού έλθουν στη Σχολή Γαλαάδ και πρόσθεσε ότι τον καιρό που ήσαν στη σχολή έμαθαν περισσότερα. Αλλά στην πραγματικότητα τώρα έχουν αρχίσει να μαθαίνουν. Το να πιστεύη κανείς το αντίθετο θα μπορούσε να τους οδηγήση σε απώλεια της πνευματικότητός των και τελικώς σε αποχώρησί των από τις τάξεις των ιεραποστόλων. Πράγματι, ακόμη και ανεπιθύμητες καταστάσεις τις οποίες μπορεί κανείς να χρησιμοποιήση σαν μια δικαιολογία για ν’ αποσυρθή, στην πραγματικότητα μπορεί να γίνουν ένα ακόμη μάθημα που να δίδη δύναμι.

«Τίποτε απ’ όσα κάνομε δεν κάμει πιο πλούσιο τον Ιεχωβά Θεό. Εν τούτοις αυτός μας προσκαλεί να προσφερώμε τα δώρα μας σ’ αυτόν. Μ’ αυτά τα λόγια, ο Λέο Γκρίνλις εισήγαγε μια περιγραφή των διευθετήσεων του Θεού για τις θυσίες που προσεφέροντο σ’ Αυτόν στο ναό της αρχαίας Ιερουσαλήμ. Μόνο οι υγιείς, και άμωμες θυσίες ήσαν αποδεκτές. Μ’ έναν όμοιο τρόπο, όταν κι εμείς προσφέρωμε «θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων,» πρέπει να είναι ειλικρινής, ολοκάρδια και να συνοδεύεται από προσευχή.—Εβρ. 13:15· Ψαλμ. 141:2.

Ως ο τελευταίος ομιλητής του διώρου πρωινού προγράμματος, ο Ν. Ο. Νορρ ανέπτυξε το θέμα «Τι Σκέπτεσθε;» Αυτοί, οι οποίοι θ’ αποσταλούν σε ξένους τομείς για ιεραποστολικό έργο θα έχουν δίκιο να σκέπτωνται ότι θα επηρεασθούν από την αλλαγή της γλώσσης, των συνηθειών και των συνθηκών της ζωής. Μπορεί ν’ αρχίσουν να σκέπτωνται ότι είναι καλό να εγκαταλείψουν τους ιεραποστολικούς των διορισμούς. Μόνο με το να παραμένουν προσκολλημένοι στις σκέψεις που βρίσκονται στο Λόγο του Θεού μπορούν να παραμένουν σταθεροί. Ο ομιλητής συνέχισε για ν’ αναφέρη το περιστατικό που συνέβη με τον απόστολο Πέτρο, ο οποίος αν και είχε ειλικρινές ελατήριο αλλ’ ανθρώπινες σκέψεις, προσπάθησε ν’ αποτρέψη τον Ιησού από το να συνεχίση τη θυσιαστική του πορεία. Εν τούτοις, ο Ιησούς, ο οποίος εσκέπτετο με τον τρόπο του Θεού, αμέσως επετίμησε τον τρόπο σκέψεως του Πέτρου και διεκράτησε την ορθή του πορεία.—Ματθ. 16:21-23.

Μετά τις ομιλίες οι νέοι ιεραπόστολοι έλαβαν τα διπλώματά των και τους διορισμούς των σε δώδεκα χώρες μεταξύ των οποίων η Ισλανδία, οι νήσοι Σεϋχέλλες, η Ισπανία και η Ινδία.

Το απογευματινό πρόγραμμα ήταν διευθετημένο από τους σπουδαστάς. Σ’ αυτή την τάξι της Σχολής υπήρχαν μαθηταί από τη Σκωτία, την Αγγλία, την Αμερική, τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Χαβάη. Κάθε μικρή ομάδα, με τη βοήθεια των άλλων ομάδων στις οποίες είχε χωρισθή η τάξις για την περίστασι, εξετέλεσε ένα πρόγραμμα που ευχαρίστησε το ακροατήριο. Κατόπιν ακολούθησε μια παρουσίασις τριών Βιβλικών Δραμάτων.

Σαν επίλογο, ο Αδελφός Τζάραξ έκλεισε τη χαρούμενη μέρα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου προς τους πρεσβυτέρους της αρχαίας πόλεως της Εφέσου. «Και τώρα αδελφοί, σας αφιερώνω εις τον Θεόν και τον λόγον της χάριτος αυτού, όστις δύναται να εποικοδομήση και να δώση εις εσάς κληρονομίαν μεταξύ πάντων των ηγιασμένων.»—Πράξ. 20:32.