Τι Σημαίνει η Παροιμία;

‘Κοίταζε τη Δουλειά Σου’

Ο θεόπνευστος συγγραφεύς των Παροιμιών της Αγίας Γραφής είπε: «Όστις διαβαίνων ανακατώνεται εις έριδα μη ανήκουσαν εις αυτόν, ομοιάζει τον πιάνοντα κύνα από των ωτίων.»—Παροιμ. 26:17.

Αν ένας άνθρωπος δη έναν καυγά ή μια φιλονεικία μεταξύ ανθρώπων μπορεί να φέρη την ειρήνη, ιδιαίτερα αν έχη την εξουσία να το κάμη κι αν τα μέρη που φιλονεικούν συμφωνούν να τον ακούσουν και να λογικευθούν με βάσι την συμβουλή του. (Γαλ. 6:1· 2 Τιμ. 2:24-26) Αλλά η παροιμία ομιλεί για τον άνθρωπο ο οποίος αναμειγνύεται (ανακατεύεται) σε μια διαμάχη που δεν τον αφορά. Μπορεί να έχη αρχίσει να μεσολαβή, αλλ’ εν τω μεταξύ διεγείρεται συναισθηματικώς και λαμβάνει την πλευρά κάποιου. Είναι σαν τον άνθρωπο που έχει πιάσει έναν ξένο σκύλο από τ’ αυτιά. Αν τον αφήση, ο σκύλος θα φύγη και δεν θα του κάμη κακό. Αν όμως εξακολουθή να τον κρατά θα έχη και τα δυο του χέρια απησχολημένα και δεν θα μπορή να κάνη τίποτε άλλο. Μ’ έναν όμοιο τρόπο αν ένας άνθρωπος που έχει αναμιχθή σε ξένες υποθέσεις προσπαθή να απελευθερωθή από τον καυγά, είναι πολύ πιθανόν ότι θα έχη φασαρίες και από τα δύο μέρη. Αν παραμείνη, δεν θα έχη την ελευθερία ν’ ασχοληθή με τις δικές του ευθύνες και εκτός αυτού, θα γίνη αιτία να γίνη η διαμάχη χειρότερη. Το μόνο πράγμα για το οποίο θα έπρεπε πραγματικά να ενδιαφέρεται—τη δική του δουλειά—δεν μπορεί να την τακτοποιήση. Θα έχη επομένως λόγο να λυπηθή αργότερα επειδή αναμίχθηκε στις υποθέσεις άλλων ανθρώπων.—1 Πέτρ. 4:15.

‘Απόφυγε τις Δυσκολίες Κάνοντας τη Ζωή Σου Απλή’

Μια άλλη παροιμία λέγει: «Το λύτρον της ψυχής του ανθρώπου είναι ο πλούτος αυτού, ο δε πτωχός δεν ακούει επίπληξιν [είναι απρόσβλητος από απειλές, Νέα Αγγλική Βίβλος].»—Παροιμ. 13:8.

Υπάρχουν ωρισμένα πλεονεκτήματα όταν κάποιος είναι πλούσιος, αλλά το να έχη κανείς πλούτη δεν είναι μια ‘ανέφελη’ ευλογία. Ιδιαίτερα σε ταραχώδεις καιρούς όπως αυτούς που ο κόσμος δοκιμάζει σήμερα, οι πλούσιοι και οι άνθρωποι που έχουν εξέχουσες πολιτικές θέσεις, συχνά κινδυνεύουν οι ίδιοι ή οι οικογένειές των ν’ απαχθούν και να πληρώσουν λύτρα. Στις πιο τυχερές περιπτώσεις ο πλούσιος μπορεί να εξαγοράση την ζωή του ή τη ζωή της οικογενείας του, αλλά συχνά αυτός που απάγεται δολοφονείται. Αυτή η απειλή επικρέμαται πάντοτε επάνω στα κεφάλια των πλουσίων.

Από την άλλη πλευρά, ενώ ο άνθρωπος που έχει λίγα μπορεί να μην έχη τις πολλές ευκολίες και τις υλικές ανέσεις που απολαμβάνει ένας πλούσιος, εντούτοις έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνη θύμα απαγωγέων και πολιτικών ταραχοποιών. Πολύ περισσότερο αυτό αληθεύει για ένα Χριστιανό του οποίου οι ανάγκες είναι απλές, και ο οποίος δεν δαπανά τον χρόνο του και τις προσπάθειές του για να συγκεντρώση υλικό πλούτο ή ν’ αποκτήση φήμη ή δόξα. Δεν αναμιγνύεται σε προσπάθειες για ν’ αποκτήση πολιτική επιρροή ούτε εμπλέκεται στις εμπορικές υποθέσεις του κόσμου που σήμερα είναι γεμάτες από διχόνοιες και διαμάχες.—2 Τιμ. 2:4.