Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Μήπως το εδάφιο 2 Χρονικών 16:14 σημαίνει ότι ο Βασιλεύς Ασά αποτεφρώθηκε;

Όχι, η «μεγάλη καύσις» που μνημονεύεται εδώ ήταν μια καύσις αρωματικών βοτάνων.

Όταν πέθανε ο πιστός Βασιλεύς Ασά, ενταφιάσθηκε με τιμές. Διαβάζομε τα εξής: «Και έθαψαν αυτόν εις τον τάφον αυτού, τον οποίον έσκαψε δι’ εαυτόν εν πόλει Δαβίδ, και έθεσαν αυτόν επί κλίνης πλήρους ευωδίας και διαφόρων αρωμάτων μυρεψικών· και έκαμον εις αυτόν καύσιν μεγάλην σφόδρα.»—2 Χρον. 16:14.

Μερικοί αναγνώσται ενόμισαν ότι αυτό εσήμαινε «καύσιν» του σώματος του. Εν τούτοις, οι Εβραίοι κανονικά δεν απετέφρωναν τους νεκρούς των· τους έθαπταν μέσα σε σπήλαια, σε λαξευτούς τάφους ή μέσα στη γη. Προφανώς η αποτέφρωσις ως μέρος ενός τιμητικού ενταφιασμού εγίνετο μόνο σε ασυνήθεις περιπτώσεις, όπως έγινε στην περίπτωσι του Σαούλ και των υιών του.—1 Σαμ. 31:8-13.

Αλλά οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν μυρεψικά και αλοιφές ως μέρος της ταφής. (Ιωάν. 19:40) Η αφήγησις, λοιπόν, αφού μνημονεύει αυτές τις ευώδεις ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν στην ταφή του Ασά, μιλεί για μια «καύσιν μεγάλην σφόδρα.» Σημειώστε ότι η αφήγησις λέγει ότι ‘έκαμον καύσιν εις αυτόν,’ όχι ότι ‘έκαμον καύσιν αυτού.’ Το ίδιο το εδάφιο λοιπόν δείχνει ότι εκείνο που κάηκε ήταν τα αρωματικά βότανα που απέδιδαν μια αρωματική οσμή.

Αυτές οι «καύσεις» αρωματικών βοτάνων αναφέρεται ότι εγίνοντο στην περίπτωσι βασιλέων. Ο Ιερεμίας, προλέγοντας τον ειρηνικό θάνατο του Βασιλέως Σεδεκία είπε τα εξής: «Κατά τας καύσεις τας εις τους πατέρας σου τους προγενεστέρους βασιλείς, . . . θέλουσι κάμει καύσεις εις σε.» (Ιερεμ. 34:5) Αλλά αφότου ο Θεός επάταξε τον άπιστο βασιλέα Ιωράμ του Ιούδα, ο Βασιλεύς αυτός δεν έτυχε μεγαλειώδους ταφής. Μας λέγεται ότι: «Ο δε λαός αυτού δεν έκαμεν εις αυτόν καύσιν,» και δεν ετάφη «εν τοις τάφοις των βασιλέων.» (2 Χρον. 21:18-20) Δεν εκάησαν αρώματα στον ενταφιασμό του.