‘Ποίος Είναι ο Πιστός και Φρόνιμος Δούλος;’

◆ Τρεις ημέρες ακριβώς πριν από τον θάνατό του, ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του μια προφητεία για πράγματα που θα συνέβαιναν μετά τον θάνατό του και την ανάστασί του μέχρι το τέλος του πονηρού συστήματος πραγμάτων αυτού του κόσμου. Τα λόγια, του Ιησού απεκάλυψαν ότι στη διάρκεια όλης αυτής της μακράς περιόδου θα υπήρχε ένας «πιστός και φρόνιμος δούλος» ο οποίος θα έδινε στον οίκο του Θεού «τροφήν εν καιρώ.»—Ματθ. 24:45.

Πώς μπορούμε να προσδιορίσωμε αυτόν τον ‘δούλο’; Είναι ανάγκη ν’ ανατρέξωμε στο λόγια του Θεού προς το αρχαίο έθνος του Ισραήλ, στο οποίο ο Θεός είχε πει: «Σεις είσθε μάρτυρες μου . . . και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα.» (Ησ. 43:10) Έτσι ο Ισραήλ ως ένα έθνος χαρακτηρίσθηκε ως «δούλος» του Θεού.

Εν τούτοις, ο απόστολος Παύλος ετόνισε ότι ο φυσικός Ισραήλ δεν αποτελούσε πια δούλον του Θεού. Γιατί; Διότι το έθνος είχε απορρίψει τον Χριστό και μόνο ένα υπόλοιπο Ιουδαίων έδειξαν πίστι σ’ αυτόν. Ο Παύλος έγραψε: «Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ, η γινομένη εν σαρκί, αλλ’ Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας, κατά το πνεύμα, ουχί κατά γράμμα.»—Ρωμ. 2:28, 29.

Έτσι, ο «δούλος» που ο Ιησούς προείπε, πρέπει να είναι τα μέλη του πνευματικού Ισραήλ πάνω στη γη—όχι ένα πρόσωπο μόνο, αλλά ένα σώμα ανθρώπων. Αυτοί, επομένως, θα ήσαν οι από το πνεύμα αποκυημένοι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού, οι οποίοι επρόκειτο να συμμετάσχουν ως βασιλείς με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία του στη διάρκεια της χιλιετούς διακυβερνήσεώς του στη γη. (Αποκάλ. 5:9, 10· 20:4-6) Το καθήκον τους, ενόσω θα ήσαν στη γη, θα ήταν να κατανέμουν πνευματική τροφή στα μέλη του οίκου του Θεού, ιδιαίτερα να φροντίζουν ώστε να τους εφοδιάζουν πνευματικώς για ν’ αντιμετωπίζουν τα ζητήματα που συναντούν από καιρό σε καιρό.