Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Στο εδάφιο Ιωάννης 1:1 η λέξις «θεός» εφαρμόζεται και στον Πατέρα και στον Υιόν, τον Λόγο. Αλλά στο Ελληνικό κείμενο η λέξις «θεός» είναι γραμμένη διαφορετικά σ’ αυτές τις δύο περιπτώσεις. Γιατί; Τι σημαίνει αυτό;

Σ’ ένα άτομο που δεν είναι εξοικειωμένο με την Ελληνική γλώσσα ίσως να φαινόταν ότι υπάρχει μια διαφορά που γίνεται φανερή από το γεγονός ότι στην αρχή η λέξις γράφεται «θεόν» και κατόπιν «θεός.» Αλλ’ η διαφορά είναι απλώς ζήτημα προσαρμογής στη γραμματική πτώσι που χρησιμοποιείται.

Το εδάφιο Ιωάν. 1:1 λέγει: «Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος ην προς τον θεόν, και θεός ην ο λόγος» (Κείμενον).

Η Ελληνική γλώσσα έχει πέντε πτώσεις—ονομαστική, γενική, δοτική, αιτιατική και κλητική. Το πώς μια λέξις γράφεται μπορεί να ποικίλλει, ανάλογα με την πτώσι στην οποία χρησιμοποιείται. Λάβετε ως παράδειγμα το οριστικό άρθρο «ο». Στο αρσενικό γένος το άρθρο «ο» στις πρώτες τέσσερις απ’ αυτές τις πτώσεις, στον ενικό αριθμό κλίνεται ως εξής: «ο, του, τω, τον.»

Ομοίως, στο εδάφιο Ιωάννης 1:1 η λέξις «θεός» γράφεται σύμφωνα με την ιδιαίτερη πτώσι που χρησιμοποιείται. Στην πρώτη περίπτωσι (ο λόγος ην προς τον θεόν), είναι στην αιτιατική πτώσι και γι’ αυτό γράφεται «θεόν.» Αλλά στη δεύτερη περίπτωσι είναι στην ονομαστική πτώσι, και γι’ αυτό γράφεται «θεός». Η ορθογραφία της λέξεως «θεός» δεν δείχνει αφ’ εαυτής το πρόσωπο ή τη θέσι του προσδιοριζόμενου, όπως δείχνει το εδάφιο 2 Κορινθίους 4:4, 6. Στο εδάφιο τέσσερα ο Σατανάς χαρακτηρίζεται ως «ο θεός του κόσμου τούτου,» και στο εδάφιο έξη ο Δημιουργός ορίζεται ως «θεός». Η λέξη είναι «θεός» και στα δύο εδάφια, διότι και στα δύο εδάφια χρησιμοποιείται η ονομαστική πτώσις. Το γεγονός λοιπόν ότι η λέξις «θεός» γράφεται διαφορετικά στις δύο περιπτώσεις του εδαφίου Ιωάννης 1:1 δεν δείχνει καμιά διαφορά σημασίας· «θεός» είναι η σημασία και στις δύο περιπτώσεις.

Εκείνο που ενδιαφέρει είναι ότι στο εδάφιο Ιωάννης 1:1, το οριστικό άρθρο «ο» δεν χρησιμοποιείται πριν από τη λέξη «θεός» όταν εφαρμόζεται στον Υιόν, τον Λόγο. Σχετικά μ’ αυτό το σημείο, ο διάσημος Βιβλικός μεταφραστής Ουίλλιαμ Μπάρκλεϋ γράφει:

«Κανονικώς, εξαιρέσει των ειδικών λόγων, τα Ελληνικά ονόματα πάντοτε έχουν το οριστικό άρθρο εμπρός τους, . . . Όταν ένα Ελληνικό όνομα δεν έχη το άρθρο εμπρός του, γίνεται μάλλον μια περιγραφή παρά ένας προσδιορισμός γένους, κι έχει τον χαρακτήρα επιθέτου μάλλον παρά ουσιαστικού. Μπορούμε να διακρίνωμε ακριβώς το ίδιο και στην Αγγλική. Αν πούμε ότι «ο Ιάκωβος είναι ο άνθρωπος,» τότε καθορίζομε τον Ιάκωβο ως κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, τον οποίον έχομε υπ’ όψι· αλλ’ αν πούμε: «ο Ιάκωβος είναι άνθρωπος,» τότε απλώς περιγράφομε τον Ιάκωβο ως ανθρώπινο ον, η δε λέξη «άνθρωπος» καθίσταται περιγραφή, όχι διακριτικό γνώρισμα γένους. Αν ο Ιωάννης έλεγε «ο Θεός ην ο λόγος,» χρησιμοποιώντας οριστικό άρθρο εμπρός από τα δύο ονόματα, τότε συγκεκριμένα θα εταύτιζε τον λόγον με τον Θεό, αλλ’ επειδή δεν έχει οριστικό άρθρο πριν από τη λέξι θεός, ενέχει τη θέση περιγραφής, και περισσότερο επιθέτου παρά ονόματος. Η μετάφρασις τότε γίνεται, για να το πούμε μάλλον αδρά, «ο Λόγος ανήκε στην ίδια τάξι με τον Θεό, στην ίδια διευθέτησι στην οποία ανήκε και ο Θεός» . . . Ο Ιωάννης δεν ταυτίζει εδώ τον Λόγο με τον Θεό. Για να το διατυπώσωμε απλούστερα, δεν λέγει ότι ο Ιησούς ήταν ο Θεός.»—Πολλοί Μάρτυρες, Ένας Κύριος (Many Witnesses, One Lord) (1963), σελίδες 23, 24.

Γι’ αυτό, ο Δρ Έντγαρ Τζ. Γκούντσπιντ και ο Δρ Τζέημς Μόφφατ, στις δύο αντίστοιχες μεταφράσεις των, αποδίδουν τη φράσι έτσι: «ο Λόγος ήταν θείος.» Αυτό αντανακλά την ωραία διάκρισι που χρησιμοποίησε ο απόστολος Ιωάννης στην διατύπωσι, μια διάκρισι που συμφωνεί με το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν ήταν ίσος σε δύναμι και αιωνιότητα με τον Πατέρα, αλλ’ ήταν ο δημιουργημένος Υιός του Πατρός. (1 Κορ. 11:3) Η Μετάφρασις Νέου Κόσμου αποδίδει με ακρίβεια το εδάφιο: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος ήταν ένας θεός.»