‘Μία Θύρα που Οδηγεί σε Δράσι Ανοίγεται’
«Ηνοίχθη εις εμέ θύρα μεγάλη και ενεργητική.»1 Κορ. 16:9
1. Σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 14:15· 17:30· Τίτον 3:4, 5 και 1 Ιωάννου 5:13, τι έκανε ο Ιεχωβά Θεός τον πρώτο αιώνα μ.Χ. και τι προνόμιο παρέσχε αυτό σε άτομα;
ΠΡΙΝ από δεκαεννέα αιώνες και πλέον άρχισε μια νέα εποχή. Αυτή διήνοιξε θαυμαστές ευκαιρίες που δεν έχουν εξαντληθή μέχρι σήμερα. Ο Ύψιστος Θεός, μέσω του πρωτοτόκου Υιού του, παρέσχε στους ανθρώπους όλων των φυλών, εθνών και λαών το προνόμιο να τον υπηρετούν με την αιώνια ζωή υπ’ όψιν.—Πράξ. 14:15· 17:30· Τίτον 3:4, 5· 1 Ιωάν. 5:13.
2. (α) Με ποιους πολιτεύθηκε αποκλειστικά ο Ιεχωβά Θεός επί αιώνες πριν από την Κοινή Εποχή μας; (β) Γιατί μόνον οι Ιουδαίοι εγνώριζαν Εκείνον τον οποίον ελάτρευαν;
2 Αιώνες πριν από τον καιρό της ελεύσεως του Ιησού στη γη, ο Ιεχωβά Θεός επολιτεύετο αποκλειστικά με τους Ισραηλίτας, ή Ιουδαίους. Σ’ αυτούς και μόνο «ενεπιστεύθησαν τα λόγια του Θεού.» (Ρωμ. 3:2) Μόνο οι φυσικοί Ισραηλίται ή οι Εθνικοί που συνεδέθησαν μ’ αυτούς στη λατρεία μπορούσαν ν’ αποκτήσουν κατανόησι του αποκεκαλυμμένου σκοπού του Ιεχωβά. Γι’ αυτό και ο Ιησούς είπε τα εξής στη Σαμαρείτιδα: «Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν.» (Ιωάν. 4:22) Οι Σαμαρείτες παρεδέχοντο την Πεντάτευχο, δηλαδή τα πέντε βιβλία του Μωυσέως, αλλ’ απέρριπταν τις υπόλοιπες θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές. Γι’ αυτό, η γνώσις των για τον αληθινό Θεό Ιεχωβά ήταν ελλιπής. Δεν τον εγνώριζαν στον βαθμό που αυτός είχε αποκαλύψει τον εαυτό του. Εν τούτοις, οι Ιουδαίοι που παρεδέχοντο όλες τις Εβραϊκές Γραφές ως θεόπνευστες και οι οποίοι προσπαθούσαν ν’ αποδίδουν λατρεία σύμφωνα με τον τρόπο που περιγράφεται σ’ αυτές τις Γραφές, εγνώριζαν βέβαια Εκείνον τον οποίον εσέβοντο. Αυτοί ελάτρευαν σύμφωνα με την παρά Θεού καθωρισμένη διάταξι που είχε ως κέντρο τον ναό της Ιερουσαλήμ.—Δευτ. 12:5, 6· 1 Βασ. 14:21.
3. (α) Τι είδους αλλαγή λατρείας ετόνισε ο Ιησούς Χριστός όταν μιλούσε στη Σαμαρείτιδα; (β) Τι απόδειξις υπάρχει στις Εβραϊκές Γραφές ότι εν καιρώ θα εγίνετο αλλαγή στη διάταξι για την αγνή λατρεία;
3 Εν τούτοις, ο Ιησούς μιλώντας στη Σαμαρείτιδα ετόνισε ότι επλησίαζε μια αλλαγή. Είπε: «Έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο (το όρος Γαριζείν, που οι Σαμαρείτες θεωρούσαν ιερό) ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα.» (Ιωάν. 4:21) Προαναλαμπές σχετικές με αυτή την αλλαγή είχαν ήδη παρασχεθή στις Εβραϊκές Γραφές. Ο Ιεχωβά Θεός, μέσω του προφήτου του Ιερεμία, είχε δηλώσει ότι μια νέα διαθήκη θ’ αντικαθιστούσε την παλαιά διαθήκη του Νόμου. (Ιερεμ. 31:31-34) Ο Ύψιστος, μέσω του θεοπνεύστου ψαλμωδού Δαβίδ, είχε αποκαλύψει ότι το υψηλό ιερατικό αξίωμα θα παρείχετο σε κάποιον που δεν ήταν από την γραμμή του Ααρών. Αυτός θα ήταν βασιλεύς και ιερεύς όπως ήταν ο Μελχισεδέκ της αρχαίας Σαλήμ. Στον Ψαλμό 110:4 (ΜΝΚ) διαβάζομε τα εξής: «Ώμοσεν ο Ιεχωβά και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» Αυτή η αλλαγή στο ιερατείο απαιτούσε και μια διαφορετική θυσία. Αυτό τονίσθηκε και προφητικά επίσης. Ο Ψαλμός 40:6 μάς λέγει: «Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας· διήνοιξας εν εμοί ώτα [«αλλ’ ητοίμασας εις εμέ σώμα,» Μετάφρασις Ο΄]· ολοκαύτωμα και προσφοράν περί αμαρτίας δεν εζήτησας.»
4. Γιατί μπορεί ν’ αποδοθή ευπρόσδεκτη λατρεία μόνο μέσω του Ιησού Χριστού;
4 Από τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές μαθαίνομε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσίτης της νέας διαθήκης, ότι είναι βασιλεύς και ιερεύς κατά την τάξι Μελχισεδέκ και ότι το τέλειο ανθρώπινο σώμα του αποτελεί την παρά Θεού ευπρόσδεκτη εξιλεωτική θυσία. (Εβρ. 7:15-28· 8:6· 9:15· 10:1-10) Επομένως, η αποδοχή του Ιησού Χριστού ως του μόνου μέσου προσεγγίσεως προς τον Πατέρα έγινε ουσιώδης για όλους όσοι επιθυμούν να λατρεύουν με τον ορθό τρόπο. Ο Υιός του Θεού είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) Μαζί μ’ αυτή την αλλαγή λατρείας ήλθε και η μεγάλη ευκαιρία σ’ αυτά τα άτομα ν’ αποτελέσουν μέρος του νέου έθνους του πνευματικού Ισραήλ, με «πολίτευμα» στη βασιλεία των ουρανών.—Φιλιππ. 3:20.
5. Τι έπρεπε να κάνουν οι μαθηταί του Ιησού για να μάθουν οι άλλοι τον ευπρόσδεκτο τρόπο λατρείας του Θεού; (Ρωμ. 10:10-15)
5 Αλλά πώς θα εμάθαιναν οι άνθρωποι γι’ αυτό; Η απάντησις βρίσκεται στην εντολή που έδωσε ο Ιησούς Χριστός στους μαθητάς του μετά την ανάστασί του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, . . . διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Έπρεπε να γίνη ένα έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως της αληθείας του Θεού στους άλλους. Στη διάρκεια των τρισήμισυ ετών που εδίδασκε ο Ιησούς Χριστός δημοσία, οι απόστολοι και οι άλλοι μαθηταί εξεπαιδεύθησαν για να εκτελέσουν αυτό το σπουδαίο έργο. Λόγω της ζωτικής αυτής δραστηριότητος, ανοίχθηκαν και άλλες ευκαιρίες σ’ εκείνους που μπορούσαν και ήσαν πρόθυμοι να διαθέσουν τους εαυτούς των για υπηρεσία.
Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗ
6. Πότε είχε την έναρξί της η Χριστιανική εκκλησία και πώς έδειξε ο Ιεχωβά ότι δεν χρησιμοποιούσε πλέον την Ιουδαϊκή εκκλησία;
6 Ήλθε η ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 33 μ.Χ. Η ημερομηνία εκείνη εσήμανε την έναρξι της Χριστιανικής εκκλησίας. Παρασχέθησαν τότε αλάνθαστες αποδείξεις ότι η εκκλησία που χρησιμοποιούσε ο Θεός αποτελείτο από τους μαθητάς του Υιού του. Εκείνη την ημέρα ο Ύψιστος, μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού, εξέχυσε το άγιο πνεύμα σε 120 περίπου μαθητάς συγκεντρωμένους στο υπερώον μιας οικίας στην Ιερουσαλήμ. Αυτή η έκχυσις του πνεύματος συνέβη μετά από ένα ήχο «ως ανέμου βιαίως φερομένου.» Αυτός ο ήχος είλκυσε την προσοχή πολλών Ιουδαίων και προσηλύτων, κάνοντάς τους να συγκεντρωθούν κοντά στον οίκο όπου ευρίσκοντο οι μαθηταί. Αυτοί οι μαθηταί, ενισχυμένοι από το άγιο πνεύμα άρχισαν να μιλούν σε ξένες γλώσσες για «τα μεγαλεία του Θεού.» Οι Ιουδαίοι προσήλυτοι που είχαν έλθει στην Ιερουσαλήμ από μακρυνούς τόπους εξεπλάγησαν ακούοντας τις ιθαγενείς των γλώσσες να ομιλούνται από Γαλιλαίους.—Πράξ. 2:1-12.
7. Πώς μπορούσαν οι Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι να γίνουν μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας;
7 Ο απόστολος Πέτρος εξήγησε τότε στο συγκεντρωμένο πλήθος ότι το πνεύμα του Θεού εξεχύθη σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του Ιωήλ. Συνεχίζοντας, ετόνισε ότι ο Ιησούς, τον οποίον αυτοί είχαν σταυρώσει, αναστήθηκε και ότι αυτός ήταν πράγματι ο Χριστός, ο Κύριος του Βασιλέως Δαβίδ, που κάθεται στα δεξιά του Θεού. Πώς ανταποκρίθηκαν στα λόγια του Πέτρου; Η αφήγησις μάς λέγει: «Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του αγίου πνεύματος.» Περίπου 3.000 άτομα ενήργησαν σύμφωνα μ’ αυτή την προτροπή.—Πράξ. 2:14-41.
8. Τι διευθετήσεις είχαν γίνει για να μπορέσουν να μείνουν στην Ιερουσαλήμ όσοι είχαν έλθει από μακρυνούς τόπους ώστε να ωφεληθούν από τη διδασκαλία των αποστόλων;
8 Αυτοί οι νέοι πιστοί και πολλοί άλλοι που ήλθαν σε επικοινωνία με τη Χριστιανική εκκλησία είχαν πολλά να μάθουν από τότε. Οι απόστολοι, που είχαν προσωπικά εκπαιδευθή από τον Ιησού Χριστό, ήσαν βέβαια στην καλύτερη θέσι να τους διδάξουν. Αλλά οι απόστολοι δεν μπορούσαν να ταξιδεύσουν σε όλα τα μακρυνά μέρη της γης από τα οποία είχαν έλθει στην Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και οι προσήλυτοι. Για να μπορέσουν λοιπόν ν’ αφοσιωθούν στη διδασκαλία των αποστόλων, οι νέοι αυτοί προσήλυτοι παρέτειναν την παραμονή τους στην πόλι. Βοηθήθηκαν να το πράξουν αυτό όταν πολλοί από τους ομοπίστους των εθελουσίως επώλησαν τα αποκτήματά των και έδωσαν τα χρήματα στους αποστόλους για να τα διανείμουν στους έχοντας ανάγκη.—Πράξ. 2:44, 45· 4:34, 35.
9. Καθόσον «μεγάλωνε η εκκλησία της Ιερουσαλήμ, τι διορισμοί έγιναν και γιατί;
9 Η αύξησις της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ διήνοιξε ευκαιρίες και για άλλους εκτός από τους αποστόλους για να υπηρετούν φροντίζοντας για τις ανάγκες όλων. Στην αρχή της ιστορίας της εκκλησίας διαβάζομε για νεαρούς οι οποίοι προφανώς προσέφεραν χειρωνακτικές υπηρεσίες για τους αποστόλους. Αυτοί μπορεί να ήσαν πάντοτε πρόθυμοι να κάνουν ωρισμένα αναγκαία θελήματα. (Πράξ. 5:6, 9, 10) Τι ωραία εκπαίδευσι για το μέλλον ελάμβαναν αυτοί οι νέοι μέσω της στενής τους επικοινωνίας με τους αποστόλους! Με τον καιρό, το έργο υποβοηθήσεως έγινε πάρα πολύ και δεν μπορούσαν οι απόστολοι να το επιβλέπουν. Όταν ανέκυψε ένα πρόβλημα σχετικά με τη διανομή τροφίμων στις πτωχές χήρες, οι απόστολοι κατενόησαν ότι θα ήταν ακατάλληλο να χαλαρώσουν τις ευθύνες διδασκαλίας για να φροντίζουν γι’ αυτό το κάπως μικροτέρας σπουδαιότητας ζήτημα. Γι’ αυτό, προσεκάλεσαν τους αδελφούς της εκκλησίας να εκλέξουν μεταξύ αυτών επτά ικανούς άνδρες για να χειρίζωνται την καθημερινή διανομή των τροφίμων. Αφού οι απόστολοι προσευχήθηκαν, διώρισαν αυτούς τους άνδρες με επίθεσι των χειρών. Και οι επτά αυτοί άνδρες είχαν εξέχοντα πνευματικά προσόντα, ήσαν «πλήρεις πνεύματος αγίου και σοφίας.» (Πράξ. 6:1-6) Επίσης, καθόσον ηύξανε η εκκλησία, οι απόστολοι έπρεπε να διορίσουν ικανούς άνδρες «πλήρεις πνεύματος αγίου και σοφίας» για να υπηρετούν μ’ αυτούς ως πρεσβύτεροι φροντίζοντας για τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών.
ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΣ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
10. (α) Τι επίδρασι είχε στη διάδοσι του ‘ευαγγελίου’ η εκδήλωσις σοβαρού διωγμού κατά της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ; (β) Πώς το πρεσβυτέριο της Ιερουσαλήμ διετήρησε επαφή με τις άλλες εκκλησίες;
10 Λίγο μετά την ίδρυσι της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ ηγέρθη ένας μεγάλος διωγμός εναντίον της, ο οποίος υποχρέωσε πάρα πολλούς από τους μαθητάς να εγκαταλείψουν την πόλι. Εκείνοι που διασκορπίσθηκαν χρησιμοποίησαν την ευκαιρία να διαδώσουν το «ευαγγέλιον.» Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκαν εκκλησίες σε πόλεις όπως η Σαμάρεια και η Αντιόχεια. (Πράξ. 8:1, 4-8· 11:19-21) Όταν οι ειδήσεις γι’ αυτές τις εκκλησίες και τις ανάγκες των έφθασαν στην Ιερουσαλήμ, έγιναν διευθετήσεις, ασφαλώς από το εκεί πρεσβυτέριο, για να παρασχεθή πνευματική βοήθεια. Οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης εστάλησαν στην πόλι της Σαμάρειας και καθώς επέστρεφαν στην Ιερουσαλήμ, εφρόντισαν να διακηρύξουν το «ευαγγέλιον» σε πολλά χωρία της Σαμαρείας. (Πράξ. 8:14-17, 25) Διαβάζομε επίσης ότι ο Πέτρος κατόπιν επεσκέφθη τις εκκλησίες που ήσαν στην Λύδδα και στην Ιόππη. (Πράξ. 9:32-43) Από την Ιόππη ο Πέτρος, με την καθοδηγία του πνεύματος του Θεού, πήγε στην Καισάρεια, για ν’ ανοίξη εκεί για πρώτη φορά σε απεριτμήτους Εθνικούς—στον Κορνήλιο, τον οίκον του και τους στενούς του φίλους—την ευκαιρία να γίνουν μαθηταί του Ιησού Χριστού.—Πράξ. 10:23-48.
11. Γιατί πήγε ο Βαρνάβας στην Αντιόχεια και πώς βοηθήθηκε για να εποικοδομήση την εκεί εκκλησία;
11 Η εκκλησία της Ιερουσαλήμ έστειλε τον Βαρνάβα στην Αντιόχεια, όπου αυτός έκανε πολλά για να ενθαρρύνη τους ομοπίστους του. (Πράξ. 11:22-24) Επειδή ο Βαρνάβας είχε ανάγκη βοηθείας για να προαγάγη την αληθινή λατρεία σ’ εκείνη την πόλι, ανέλαβε την πρωτοβουλία ν’ αναζητήση τον Παύλο στην Ταρσό και να τον προσκαλέση να μετάσχη στο έργο στην Αντιόχεια. Αυτό έγινε πιθανώς μετά από δώδεκα περίπου χρόνια αφότου ο Παύλος, ένας άλλοτε διώκτης των ακολούθων του Χριστού, έγινε πιστός. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας εδαπάνησαν ένα ‘έτος με την εκκλησία της Αντιοχείας. (Πράξ. 11:25, 26) Εκείνον τον καιρό προφήται από την Ιερουσαλήμ επεσκέπτοντο την εκκλησία της Αντιοχείας. (Πράξ. 11:27) Ένας απ’ αυτούς τους προφήτας ο Άγαβος, προείπε μια μεγάλη πείνα. Αυτό υπεκίνησε την εκκλησία της Αντιοχείας να οργανώση μέτρα βοηθείας για τους αδελφούς της Ιουδαίας και κατόπιν να στείλη τον Παύλο και τον Βαρνάβα με την εισφορά των στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 11:28-30) Οι δύο αυτοί άνδρες, συνοδευόμενοι από τον Ιωάννην Μάρκον, τον εξάδελφο του Βαρνάβα, επέστρεψαν στην Αντιόχεια.—Πράξ. 12:25.
12. (α) Γιατί ο Παύλος και ο Βαρνάβας έφυγαν από την Αντιόχεια για ν’ ανοίξουν νέους τομείς; (β) Πώς οι νέες εκκλησίες που ιδρύθηκαν απέκτησαν πρεσβυτέρια; (γ) Πώς έμαθε η εκκλησία της Αντιοχείας για τη δράσι του Παύλου και του Βαρνάβα;
12 Από τότε, το άγιο πνεύμα κατηύθυνε ώστε ο Παύλος και ο Βαρνάβας ν’ αφοσιωθούν σ’ ένα ιδιαίτερο έργο. (Πράξ. 13:1, 2) Σε αρμονία με την κατεύθυνσι του πνεύματος, ο Παύλος και ο Βαρνάβας διέβησαν την Κύπρο και μέρη της Μικράς Ασίας, κηρύττοντας το «ευαγγέλιον» και ιδρύοντας νέες εκκλησίες. Όταν έκαναν επανεπίσκεψι σ’ αυτές τις εκκλησίες, διώρισαν πρεσβυτέρους να φροντίζουν για τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών. (Πράξ. 14:21-23) Όταν επέστρεψαν στην Αντιόχεια, ‘εσύναξαν την εκκλησίαν και ανήγγειλαν όσα έκαμεν ο Θεός δι’ αυτών και ότι ήνοιξεν εις τα έθνη θύραν πίστεως.’—Πράξ. 14:27.
13. (α) Γιατί ανέκυψε πρόβλημα στην εκκλησία της Αντιοχείας ως προς τους εξ Εθνών πιστούς; (β) Γιατί ήταν λογικό να συζητηθή το ζήτημα στην Ιερουσαλήμ;
13 Τότε ανέκυψε ένα πρόβλημα. Ωρισμένοι αδελφοί από την Ιουδαία ήλθαν στην Αντιόχεια, και επέμεναν ότι οι μη Ιουδαίοι που είχαν ασπασθή τη Χριστιανοσύνη έπρεπε να περιτέμνωνται και να υποχρεώνωνται να υπακούουν στον νόμο του Μωυσέως. Αλλιώς, δεν θα μπορούσαν να λάβουν σωτηρία. (Πράξ. 15:1) Πού θα μπορούσε να τακτοποιηθή αυτό το ζήτημα; Ο πιο λογικός τόπος ήταν η Ιερουσαλήμ, διότι εκείνη ήταν η εκκλησία με την οποία οι απόστολοι ήσαν συνταυτισμένοι. Επίσης, απ’ εκεί είχε εξαπλωθή το έργο του κηρύγματος και της μαθητεύσεως σε όλα τα πολλά μέρη όπου ευρίσκοντο εκκλησίες. Γι’ αυτό, οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ κατείχαν τη θέσι ενός κεντρικού σώματος στο οποίο οι άλλοι πρεσβύτεροι μπορούσαν ν’ απευθύνωνται για τα ζητήματά των. Διαπιστώνομε λοιπόν ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας εστάλησαν «προς τους αποστόλους και πρεσβυτέρους εις Ιερουσαλήμ περί του ζητήματος τούτου της περιτομής.»—Πράξ. 15:2.
14. (α) Πώς το κεντρικό πρεσβυτέριο της Ιερουσαλήμ επελήφθη της λύσεως του ζητήματος της περιτομής; (Πράξ. 15:6-21) (β) Πώς πληροφορήθηκαν οι άλλες εκκλησίες την απόφασι που ελήφθη; (Πράξ. 15:22-29)
14 Το κεντρικό πρεσβυτέριο, περιλαμβανομένων και των αποστόλων, εξήτασε πλήρως το ζήτημα. Προσκομίσθηκε μαρτυρία που κατεδείκνυε ότι ο ίδιος ο Θεός είχε δεχθή τους μη Ιουδαίους στην απερίτμητη κατάστασί των, εκχύνοντας το πνεύμα του σ’ αυτούς. Έτσι, έγινε σαφές ότι η συνταύτισις των Εθνικών με τη Χριστιανική εκκλησία εξεπλήρωνε προφητεία των Εβραϊκών Γραφών. Ελήφθη απόφασις και διατυπώθηκε σε επιστολή. (Πράξ. 15:6-21) Αυτή η επιστολή έλεγε τα εξής:
«Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί προς τους εξ εθνών αδελφούς τους κατά την Αντιόχειαν και Συρίαν και Κιλικίαν, χαίρειν. Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες σας ετάραξαν με λόγους και διαστρέφουσι τας ψυχάς σας, λέγοντες να περιτέμνησθε και να φυλάττητε τον νόμον, εις τους οποίους ημείς δεν παρηγγείλαμεν τούτο, εφάνη εύλογον εις ημάς, συνελθόντας ομοθυμαδόν, να εκλέξωμεν άνδρας και να πέμψωμεν προς εσάς μετά των αγαπητών ημών Βαρνάβα και Παύλου, ανθρώπων οίτινες παρέδωκαν τας ψυχάς αυτών υπέρ του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Απεστείλαμεν λοιπόν τον Ιούδαν και τον Σίλαν δια να σας απαγγείλωσι και αυτοί δια στόματος τα αυτά. Διότι εφάνη εύλογον εις το άγιον πνεύμα και εις ημάς να μη επιβάλλομεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων, να απέχητε από ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας· από των οποίων φυλάττοντες εαυτούς θέλετε πράξει καλώς. Έρρωσθε.»—Πράξ. 15:23-29.
15. Πώς οι αποφάσεις του κεντρικού πρεσβυτερίου της Ιερουσαλήμ και οι επισκέψεις των πιστών αδελφών εβοήθησαν τις εκκλησίες;
15 Με τέτοιες επιστολές από το κεντρικό πρεσβυτέριο της Ιερουσαλήμ και με τις επισκέψεις διαφόρων πιστών αδελφών, οι εκκλησίες εποικοδομήθηκαν και ενισχύθηκαν να συνεχίσουν το κήρυγμα του ‘ευαγγελίου’ και να βοηθήσουν τους ομοπίστους των να εμμένουν σταθεροί στην πίστι. (Πράξ. 15:30-32· 16:4, 5) Επίσης, θεόπνευστες επιστολές από τον Παύλο, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, τον Ιούδα και τον Ιωάννη συνετέλεσαν πολύ στην πνευματική ενίσχυσι των μαθητών.
16. (α) Τι ευκαιρίες για υπηρεσία άνοιξε η Χριστιανική εποχή για όλους τους μαθητάς, άνδρες και γυναίκες; (Ματθ. 28:19, 20· Γαλ. 2:9· 6:10· 1 Τιμ. 5:10· Τίτον 2:3-5) (β) Ποιες άλλες ευκαιρίες για υπηρεσία ανοίχθηκαν σε ικανούς άνδρες που προσεφέρθησαν;
16 Αληθινά, η έναρξις της Χριστιανικής εποχής διήνοιξε μεγάλες ευκαιρίες για υπηρεσία. Όλοι οι μαθηταί, άνδρες και γυναίκες, είχαν το προνόμιο να κηρύττουν το «ευαγγέλιον,» να ενθαρρύνουν τους ομοπίστους των και να τους βοηθούν σε καιρούς δυσκολιών ή με πνευματικούς τρόπους. Εχρειάζοντο ευαγγελισταί για το κήρυγμα του ‘ευαγγελίου’ σε νέους τομείς. Υπήρχε επίσης ανάγκη ικανών αδελφών που θα μπορούσαν να δαπανήσουν χρόνο επισκεπτόμενοι και συνεργαζόμενοι με τις εκκλησίες για μια χρονική περίοδο ώστε να τους ενισχύσουν και να μετέχουν σε διορισμούς πρεσβυτέρων και διακονικών υπηρετών. Επειδή έπεφτε ένα βαρύ φορτίο ευθύνης σ’ αυτούς τους περιοδεύοντας αδελφούς, εβοηθούντο αυτοί από νεαρούς οι οποίοι έκαναν θελήματα γι’ αυτούς και απέδιδαν σ’ αυτούς προσωπικές υπηρεσίες με άλλους τρόπους. Τι μπορεί να λεχθή για σήμερα; Είναι ακόμη ανοιχτές τέτοιου είδους ευκαιρίες;
[Εικόνα στη σελίδα 525]
Ο Πέτρος εξηγεί την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιωήλ στους συναθροισμένους Ιουδαίους και προσηλύτους
[Εικόνα στη σελίδα 527]
Όταν οι Εθνικοί έγιναν δεκτοί στη Χριστιανική εκκλησία, το κεντρικό πρεσβυτέριο έδωσε καθοδηγίες ώστε να διατηρηθή η ενότης