Λαοδίκεια—Η Ευημερούσα Πόλις
ΚΟΝΤΑ στο Ντενιζλί στη νοτιοδυτική Τουρκία βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλεως της Λαοδικείας. Γνωστή ως Διόσπολις και αργότερα ως Ροάς, η πόλις προφανώς ανακτίσθηκε τον τρίτο αιώνα π.Χ. από τον Σελευκίδη ηγέτη Αντίοχο τον ΙΙ, ο οποίος της έδωσε το όνομα της συζύγου του Λαοδίκης. Επειδή έκειτο στην ένωσι των κυριωτέρων εμπορικών οδών στη γόνιμη κοιλάδα του Ποταμού Λύκου, η Λαοδίκεια ευρίσκετο σε ιδεώδη γεωγραφική θέσι. Οδικώς συνεδέετο με πόλεις όπως η Έφεσος, η Πέργαμος και η Φιλαδέλφεια.
Η πόλις ευημερούσε πάρα πολύ. Και ο αρκετά μεγάλος Ιουδαϊκός πληθυσμός που ευρίσκετο εκεί συμμετείχε σ’ αυτή την ευημερία. Ενδεικτικό αυτού του πλούτου είναι το γεγονός ότι όταν ο Κυβερνήτης Φλάκκος διέταξε την κατάσχεσι της ετησίας συνεισφοράς που προωρίζετο για τον ναό στην Ιερουσαλήμ, το ποσόν του χρυσού που κατεσχέθη ήταν πάνω από 20 πάουντς (10 κιλά). Επίσης, όταν ένας σεισμός που έγινε στη διάρκεια του Καίσαρος Νέρωνος προκάλεσε αρκετή ζημιά στη Λαοδίκεια, οι κάτοικοι μπόρεσαν να την ξανακτίσουν χωρίς καμμιά βοήθεια από τη Ρώμη.
Η χρηματαγορά και η βιομηχανία συνέβαλαν στον πλούτο της πόλεως. Η Λαοδίκεια ήταν ευρέως γνωστή για τα στιλπνά μάλλινα ενδύματα που κατεσκευάζοντο εκεί. Το μαύρο ίσως ήταν το φυσικό χρώμα ενός ιδιαιτέρου είδους προβάτων. Ή, ίσως η Λαοδίκεια είχε γίνει διάσημη για την ειδική μαύρη βαφή που κατεσκευάζετο εκεί.
Εκτός του ότι ήταν κέντρο χρηματαγοράς και βιομηχανίας, η Λαοδίκεια ήταν πατρίς μιας ιατρικής σχολής. Έτσι, επειδή η Λαοδίκεια ευρίσκετο στην περιοχή που είναι γνωστή ως Φρυγία, μπορούμε να υποθέσωμε ότι το οφθαλμικό φάρμακο που είναι γνωστό ως «σκόνη της Φρυγίας» παρήγετο στην πόλι αυτή. Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η λατρεία του Ασκληπιού, Θεού της ιατρικής, ήταν πολύ εξέχουσα στη Λαοδίκεια.
Παρά τα εμπορικά πλεονεκτήματά της, η Λαοδίκεια είχε πρόβλημα με την παροχή ύδατος. Η πόλις αυτή δεν είχε θερμές πηγές γνωστές για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, όπως είχε η γειτονική Ιεράπολις. Ούτε είχε προμήθεια αναψυκτικού ψυχρού ύδατος, όπως η γειτονική πόλις των Κολοσσών. Το νερό έπρεπε να μεταφέρεται στη Λαοδίκεια από μια πηγή που ευρίσκετο σε αρκετή απόστασι προς νότον. Αρχικά το νερό μετεφέρετο μέσω ενός υδραγωγείου και, κατόπιν, πιο κοντά στην πόλι, μέσω κυβικών πέτρινων τεμαχίων. Αυτά τα τεμάχια ήσαν τρυπημένα στη μέση και κατόπιν εκτίζοντο το ένα δίπλα στο άλλο. Επειδή το νερό έπρεπε να μεταφερθή από αρκετή απόστασι, ήταν μάλλον χλιαρό όταν έφθανε στη Λαοδίκεια.
Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ
Λίγο πριν από το έτος 61 μ.Χ., ιδρύθηκε μια Χριστιανική εκκλησία στη Λαοδίκεια. Πώς ιδρύθηκε αυτή η εκκλησία; Η Αγία Γραφή δεν μας δίνει ακριβείς πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό. Ωστόσο, ένας Χριστιανός από τις Κολοσσές ονόματι Επαφράς συνέβαλε πολύ στην επέκτασι των πνευματικών συμφερόντων εκεί. (Κολ. 4:12, 13, 15) Επίσης, το αποτέλεσμα του έργου του αποστόλου Παύλου στην Έφεσο μπορεί να επεξετάθη και μέχρι τη Λαοδίκεια.—Πράξ. 19:10.
Προς το τέλος του πρώτου αιώνος, οι Χριστιανοί στη Λαοδίκεια βρέθηκαν σε πολύ άσχημη πνευματική κατάστασι. Μέσω του αποστόλου Ιωάννου, ο Ιησούς Χριστός απηύθυνε αυτό το άγγελμα σ’ αυτούς: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου. Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ’ εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός δια να πλουτήσης και ιμάτια λευκά δια να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον δια να βλέπης.»—Αποκάλ. 3:15-18.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι ο Ιησούς Χριστός προφανώς χρησιμοποίησε τις περιστάσεις της Λαοδικείας για να δείξη παραστατικά τι χρειαζόταν η εκκλησία. Προφανώς οι Χριστιανοί εκεί μετείχαν μαζί με τους άλλους κατοίκους της πόλεως στη γενική ευημερία. Αλλά πνευματικώς, η εκκλησία, μολονότι δεν το παραδεχόταν αυτό, ήταν πτωχή, τυφλή και γυμνή. Έτσι, αυτό που χρειαζόταν η εκκλησία δεν ήταν το χρυσό που χειρίζοντο οι χρηματιστές της Λαοδικείας. Δεν ήσαν τα μαύρα μάλλινα ενδύματα που κατεσκευάζοντο εκεί. Δεν ήταν η «σκόνη της Φρυγίας» που παρήγετο απ’ εκείνους που ανήκαν στον ιατρικό κλάδο. Ούτε ήταν τα θερμά θεραπευτικά ύδατα από τη γειτονική Ιεράπολι, ούτε το ψυχρό νερό των Κολοσσών. Αλλά η εκκλησία της Λαοδικείας χρειαζόταν κάτι το οποίο αντιστοιχούσε μ’ αυτά τα πράγματα από μια πνευματική έννοια.
Για να διευρύνουν τη Χριστιανική τους προσωπικότητα, τα μέλη αυτής της εκκλησίας εχρειάζοντο πνευματικό «χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός,» το οποίο περιελάμβανε πίστι μεγαλυτέρας αξίας από το κατά γράμμα χρυσό. (1 Πέτρ. 1:6, 7) Εχρειάζοντο «ιμάτια λευκά,» που αντιπροσώπευαν άψογη Χριστιανική διαγωγή και έργα. (Αποκάλ. 16:15· 19:8) Λόγω της τυφλότητός των στη Βιβλική αλήθεια και στις Χριστιανικές ευθύνες, εχρειάζοντο πνευματικό «κολλούριον.» Ήταν ένας καιρός που έπρεπε να είναι θετικοί και δραστήριοι ως προς την ιερή τους υπηρεσία και, επομένως, ένας καιρός να γίνουν ή διεγερτικά θερμοί ή αναψυκτικά δροσεροί και να παύσουν να είναι χλιαροί ως προς τη Χριστιανική τους δραστηριότητα.
Εμείς σήμερα μπορούμε να ωφεληθούμε από τις έξοχες συμβουλές που εδόθησαν στους Χριστιανούς της Λαοδικείας. Όπως οι Λαοδίκειοι έπρεπε να προσέχουν να μη επηρεασθούν υπερβολικά από τον υλιστικό τρόπο ζωής που τους περιέβαλλε, το ίδιο πρέπει να κάνωμε και μείς. Με το να διατηρούμε μια υγιά πνευματική άποψι, μπορούμε ν’ αποφύγωμε να περιέλθωμε σε μια κατάστασι όμοια μ’ εκείνη στην οποία ευρίσκοντο ωρισμένοι Χριστιανοί στην ευημερούσα Λαοδίκεια. Έτσι, η ζωή μας θα είναι πολύ πιο πλούσια, προς δική μας ευλογία και προς αίνο του Θεού.