Επέκριναν Πολύ Γρήγορα!

ΤΟ 1950 η Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών παρουσίαζε αποδείξεις για να υποστηρίξη την εκ μέρους της χρήσι του θείου ονόματος. Παρ’ όλα αυτά, ωρισμένοι συγγραφείς θρησκευτικών κειμένων επέκριναν τη χρήσι του ονόματος «Ιεχωβά» στην «Καινή Διαθήκη.» Έτσι, κατετάγησαν μόνοι τους σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο σκέψεως απ’ αυτό του Δαβίδ, ο οποίος έψαλλε: «Μεγαλύνατε τον Ιεχωβά μετ’ εμού, και ας υψώσωμεν ομού το όνομα αυτού.»—Ψαλμ. 34:3· παράβαλε με Ψαλμόν 74:10, 18.

Ένα βιβλιάριο που εξέδωσαν οι Ρωμαιοκαθολικοί Ιππότες του Κολόμβου έλεγε—

«Οι πρώτοι Χριστιανοί που έγραψαν την Καινή Διαθήκη ασφαλώς δεν χρησιμοποίησαν [το όνομα Ιεχωβά], αλλ’ αντιθέτως τη λέξι ‘Κύριος,’ την οποία επίσης εφήρμοσαν στον Χριστό. Εδώ, λοιπόν, έχομε ένα παθητικό παράδειγμα ψευδοπολυμαθείας, που προσπαθεί να υποστηρίξη κάτι αβάσιμο.»

Ο Πρεσβυτεριανός λόγιος Μπρους Μ. Μέτζγκερ ισχυρίσθηκε επίσης ότι αυτό ήταν «αβάσιμο» και προσέθεσε—

«Η εισαγωγή της λέξεως ‘Ιεχωβά,’ στο κείμενο της Καινής Διαθήκης, . . . αποτελεί απλώς ένδειξι υστερόβουλης υποστηρίξεως αυτού του ονόματος.»

Ο Τζακ Π. Λούις, καθηγητής σ’ ένα κολλέγιο της Εκκλησίας του Χριστού, έγραψε σχετικά με τη χρήσι του ονόματος «Ιεχωβά»—

«Μολονότι αμφισβητείται αρκετά στην Παλαιά Διαθήκη, δεν δικαιολογείται κατ’ ουδένα τρόπο στην Καινή Διαθήκη.»

Και ο Βαπτιστής λειτουργός Ουώλτερ Ρ. Μάρτιν, εξακοντίζει ύβρεις σχετικά με—

«την επιπόλαια πολυμάθεια των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των οποίων η αλαζονική αξίωσις ότι έχουν μια λογική βάσι για την αποκατάστασι του θείου ονόματος (Ιεχωβά) στις Γραφές, . . . αποδεικνύεται ότι είναι μια πλήρης σχολαστική απάτη.»

Πόσο θρασείς, δογματικές και απρεπείς ήσαν αυτές οι επικρίσεις! Ωστόσο, όπως δείχνουν τα σχετικά άρθρα, αυτές οι επικρίσεις ήσαν πλήρως αβάσιμες. Ακόμη και οι λόγιοι παραδέχονται τώρα ότι οι απόστολοι του Ιησού χρησιμοποιούσαν το θείο όνομα, το οποίο μάλιστα περιελαμβάνετο και στην «Καινή Διαθήκη.»