Η Κτίσις Λαλεί τη Δόξα του Θεού
«Λέγω όμως, Μη δεν ήκουσαν; Μάλιστα εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι αυτών.»—Ρωμ. 10:18.
ΤΑ δημιουργικά έργα του Ιεχωβά Θεού, χωρίς ομιλία, λέξεις ή φωνή, μαρτυρούν τη δόξα του. Τα εδάφια Ψαλμός 19:1-4 το επιβεβαιώνουν αυτό, λέγοντας: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν. Δεν είναι λαλιά ουδέ λόγος, των οποίων η φωνή δεν ακούεται. Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και έως των περάτων της οικουμένης οι λόγοι αυτών.» Οι έναστροι ουρανοί αντανακλούν πράγματι τη δόξα του Θεού.
Αλλά τα δημιουργήματά του εδώ στη γη φανερώνουν επίσης τη σοφία και τη δύναμί του: «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε. Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου· αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος· εκεί είναι ερπετά αναρίθμητα, ζώα μικρά μετά μεγάλων.» (Ψαλμ. 104:24, 25) Οι ανθρώπινοι εφευρέται παρατηρούν αυτή τη θεία σοφία και αντιγράφουν το ψάρι που παράγει ηλεκτρισμό, τη σφήκα που κάνει χαρτί, το στρειδόνι που παράγει κόλλα, τον γλάρο που μετατρέπει το θαλάσσιο νερό σε πόσιμο, τη μέλισσα που διαθέτει σύστημα κλιματισμού στο σπίτι της, το χταπόδι που χρησιμοποιεί αεροπροώθησι, τη νυχτερίδα που χρησιμοποιεί ηχητικό σύστημα—και ο κατάλογος αυτός θα μπορούσε να συνεχίζεται επ’ άπειρον.
Ο απόστολος Παύλος είπε ότι η δημιουργία κηρύττει τη δόξα του Θεού: «Τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» (Ρωμ. 1:20) Οι άθεοι είναι αναπολόγητοι. Όλοι εκείνοι που αρνούνται να παραδεχθούν την ύπαρξι ενός πανσόφου, παντοδυνάμου Δημιουργού είναι αναπολόγητοι. Οι αποδείξεις βρίσκονται παντού γύρω μας, μέρα και νύκτα. Αυτό το κήρυγμα συνεχίζεται χωρίς λόγια ή φωνή. Αλλά ο Παύλος ανεφέρθη επίσης σε κήρυγμα το οποίο γίνεται μέσω ομιλίας, λέξεων και φωνών. Έδειξε ότι αυτό το κήρυγμα είχε καλύψει πλήρως τη γη φέροντας ως παράδειγμα το παγκόσμιο κήρυγμα των ενάστρων ουρανών.
Ο Παύλος παραθέτει από το εδάφιο Ιωήλ 2:32, όταν λέγη, «πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά θέλει σωθή,» και κατόπιν συνεχίζει: «Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον, εις τον οποίον δεν επίστευσαν; και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι;» (Ρωμ. 10:13-15, ΜΝΚ) Ο Παύλος, αφού τονίζει την ανάγκη ν’ αποσταλούν κήρυκες για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επικαλεσθούν το όνομα του Ιεχωβά και να σωθούν, λέγει: «Λέγω όμως, Μη δεν ήκουσαν; Μάλιστα εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι αυτών.» Ο Παύλος εδώ παραθέτει το τέταρτο εδάφιο του 19 Ψαλμού, σχετικά με τη μαρτυρία που δίνουν σ’ όλη τη γη τα ορατά δημιουργικά έργα του Ιεχωβά στους ουρανούς.—Ρωμ. 10:18.
Είναι αλήθεια ότι ακόμη και χωρίς να υπάρχουν ανθρώπινοι κήρυκες, οι άνθρωποι έχουν οπωσδήποτε ακούσει για τη δύναμι και τη μεγαλειότητα του Ιεχωβά Θεού. Τα ορατά έργα του το επιβεβαιώνουν αυτό. Ο ψαλμωδός και ο απόστολος Παύλος ελκύουν την προσοχή μας σ’ αυτό το γεγονός. Στην επιστολή προς Ρωμαίους κεφάλαιο 10, φαίνεται ότι ο Παύλος λέγει ότι τα «αγαθά νέα» σχετικά με τον Χριστό έφθασαν στ’ αυτιά πολλών στους οποίους είχαν κηρυχθή, όπως ακριβώς το κήρυγμα της ορατής δημιουργίας καλύπτει τη γη. «Μη δεν ήκουσαν;» «Μη δεν εγνώρισεν ο Ισραήλ;» Ο Μωυσής είπε ότι ο Ισραήλ θα παρωξύνετο εις ζηλοτυπία από το ότι τα Έθνη θα ενώνοντο μαζί του στη λατρεία του Ιεχωβά, και ο Ησαΐας προεφήτευσε ότι τα έθνη θα ήρχοντο σ’ Αυτόν, αλλ’ ο πείσμων Ισραήλ θα ηρνείτο την πρόσκλησί Του. (Ρωμ. 10:18-21· Δευτ. 32:21· Ησ. 65:1, 2) Στον φυσικό Ισραήλ στις ημέρες του Παύλου είχαν κήρυκες του ευαγγελίου του Χριστού, όχι μόνο στους Ιουδαίους στην Παλαιστίνη, αλλ’ επίσης στους Ιουδαίους που ήσαν διασκορπισμένοι στη Διασπορά. Όπως ακριβώς οι ορατοί ουρανοί κηρύττουν σ’ όλους εκείνους που βρίσκονται στη γη, έτσι και ανθρώπινοι κήρυκες κήρυξαν το ευαγγέλιο πρώτα στους Ιουδαίους και μετά στα Έθνη.
Οι έναστροι ουρανοί, μαζί με την υπόλοιπη ορατή δημιουργία αντανακλούν σε κάποιο βαθμό τη σοφία του Ιεχωβά, αλλά δεν είναι αυτή μόνο η σοφία που αντανακλάται εκείνη που δίνει ζωή. Τα έργα του μαρτυρούν την υπερτάτη δύναμι και μεγαλειότητά του, την εφευρετική του διάνοια ως σχεδιαστού. Αλλ’ ακόμη κι αν μπορούσαμε να εξιχνιάσωμε όλες τις καταπληκτικές συνθέσεις των δημιουργημάτων του, αυτό δεν θα μπορούσε να μας δώση τη σοφία και τη δύναμι που χρειαζόμεθα για ν’ αποκτήσωμε αιώνια ζωή. Απαιτείται μια διαφορετική σοφία και μια διαφορετική δύναμι. Απαιτείται ‘Χριστός, Θεού δύναμις και Θεού σοφία.’ Οι άφωνοι ουρανοί κηρύττουν γενικά τη δόξα του Θεού, «ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον.» «Δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία· διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.» Το πώς αντέδρασαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες στις ημέρες του Παύλου στο κήρυγμα του ‘Χριστού εσταυρωμένου’ είναι το θέμα που θα εξετασθή στα δύο επόμενα άρθρα.»—1 Κορ. 1:22-24· Πράξ. 4:12.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 16]
“Ημείς δε Κηρύττομεν Χριστόν Εσταυρωμένον”