Κάμετε την Υπακοή μια Ευχαρίστησι

Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΣ και η ευγένεια είναι πράγματι λάδια που συμβάλλουν στο λάδωμα του μηχανισμού των ανθρωπίνων σχέσεων. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνωνται απ’ εκείνους οι οποίοι έχουν το καθήκον να ελκύουν την υπακοή των άλλων. Πολλά άτομα εκνευρίζονται με την ιδέα ότι πρέπει να υπακούσουν· και αυτό αληθεύει τόσο για παιδιά όσο και για ενηλίκους. Αλλά όταν άτομα που έχουν εξουσία δείχνουν διακριτικότητα και ευγένεια, η υπακοή μπορεί να γίνη απόλαυσι ενώ, αλλιώς, μπορεί να είναι ένα πληκτικό καθήκον.

Παραδείγματος χάριν, οι γονείς έχουν θεόδοτη εξουσία επάνω στα παιδιά τους. Αλλά πώς την ασκούν; Μερικοί γονείς ίσως επιμένουν να τους υπακούουν τα παιδιά τους, αλλά δεν δίνουν σημασία στο αν τα παιδιά υπακούουν πρόθυμα ή με δυσφορία. Χωρίς αμφιβολία, αυτή η έλλειψις διακριτικότητος εκ μέρους των ενηλίκων είναι μια αιτία για την οποία, σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες,’ τόσα πολλά παιδιά είναι ‘απειθή εις τους γονείς.’ (2 Τιμ. 3:1, 2) Πώς μπορούν οι γονείς να κάνουν την υπακοή απόλαυσι για τα παιδιά τους; Πολύ υποβοηθητικό είναι να δείχνουν συμπάθεια, διότι η συμπάθεια συμβάλλει στη διακριτικότητα και στην ευγένεια. Για να δείχνουν συμπάθεια οι γονείς, πρέπει να βάζουν τον εαυτό τους στη θέσι των παιδιών. Οι εντολές στα παιδιά πρέπει να δίδωνται με λόγια που το παιδί να μπορή εύκολα να καταλάβη και πρέπει να δίδωνται επίσης από την άποψι του παιδιού. Είναι σπουδαίο, επίσης, μια εντολή ή ένα αίτημα να εκφράζεται μ’ έναν ευγενή, στοργικό τόνο φωνής, και ωστόσο σταθερό. Και, πάνω απ’ όλα, ποτέ δεν πρέπει μια εντολή να δίδεται σε ανεξέλεγκτο θυμό.

Είναι πολύ υποβοηθητικό, όταν το επιτρέπη ο χρόνος και οι περιστάσεις, να δίδεται εξήγησις ως προς το γιατί πρέπει να γίνη ένα ωρισμένο πράγμα. Και, ασφαλώς, υπάρχουν πάντοτε αιτίες. Είναι ιδεώδες να μπορούν να εργάζωνται μαζί, ως πατέρας και γιος, ή μητέρα και θυγατέρα. Όπου αυτό δεν είναι δυνατόν, ένα αίτημα πρέπει να συνοδεύεται με κάποιο σχόλιο όπως, ‘ενώ συ κάνεις αυτό, εγώ θα κάνω εκείνο.’ Για να είναι η υπακοή απόλαυσις, πρέπει να υπάρχη επίσης συνέπεια. Οι γονείς πρέπει να κάνουν εκείνα που κηρύττουν. Αν θέλουν τα παιδιά τους να τους σέβωνται, πρέπει να δείχνουν οι ίδιοι σεβασμό για την εξουσία. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, θα μπορούσε να λεχθή, εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ακόμη ισχύ σε περιπτώσεις που περιλαμβάνονται ενήλικοι. Υπακούω σημαίνει ότι υποτάσσομαι στην εξουσία που ασκείται κατάλληλα από κάποιον υπεράνω άλλου, πράγμα το οποίο ίσως τείνει εναντίον του εγωισμού ή της υπερηφανείας του ατόμου. Έτσι, η Αγία Γραφή λέγει στους Χριστιανούς ‘να μην πράττουν μηδέν εκ κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη να θεωρούν αλλήλους υπερέχοντας εαυτών.’—Φιλιππ. 2:3· παράβαλε με Γαλάτας 5:26.

Στις συζύγους λέγεται να «υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα.» Αλλά και αν ο σύζυγος επίσης ακολουθή τη συμβουλή της Αγίας Γραφής και ‘αγαπά την εαυτού γυναίκα ως το εαυτού σώμα,’ αν δείχνη συμπάθεια και διακριτικότητα, τότε η σύζυγός του θα θεωρή επίσης την υπακοή προς αυτόν ως απόλαυσι. (Εφεσ. 5:22-28) Παραδείγματος χάριν ένας σύζυγος που είναι, μεγαλόκαρδος, δείχνει κατανόησι και οξεία διανοητική διακριτικότητα, θα συνοδεύη τα αιτήματά του με εκκλήσεις προς τη λογική, την πιστότητα και την αγάπη της συζύγου του. Και δεν θα λησμονή να την επαινή για την επιδέξια υποστήριξί της ως βοηθού του και για τη φιλοπονία της, ακόμη και σε μικρά πράγματα.—Παροιμ. 31:10, 27-31.

Ομοίως, είναι διακριτικό και ευγενικό να δίνη κανείς αιτίες προτού ζητήση κάτι. Παραδείγματος χάριν, ένας σύζυγος μπορεί να πη: ‘Τα έξοδά μας τον περασμένο μήνα υπερέβησαν κατά πολύ το εισόδημά μας και, αν αυτό συνεχισθή, δεν θα μπορέσωμε να πάμε διακοπές αυτόν τον χρόνο. Έτσι αυτό τον μήνα, ας προσπαθήσωμε να ζήσωμε μέσα στα οικονομικά μας πλαίσια—εν τάξει, χρυσή μου;’ Κάτι που δεν πρέπει ν’ αγνοή ο σύζυγος είναι η λογικότης στην έκφρασι αιτημάτων, έχοντας υπ’ όψιν τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Οι άνδρες ομοίως, συνοικείτε με τας γυναίκας σας εν φρονήσει, αποδίδοντες τιμήν εις το γυναικείον γένος ως εις σκεύος ασθενέστερον.»—1 Πέτρ. 3:7.

Παρόμοιες αρχές μπορούν να εφαρμοσθούν στη σχέσι μεταξύ ενός υπαλλήλου και του προϊσταμένου του, επόπτου ή επιστάτου. Η Αγία Γραφή παραγγέλλει σ’ εκείνους που ασκούν εξουσία επάνω σε άλλους σε κοσμικά ζητήματα να μην τους απειλούν υβριστικά, όπως συχνά έχουν την τάσι να κάνουν οι προϊστάμενοι, γιατί αυτό δεν συμβάλλει καθόλου στο να κάνη την υπακοή απόλαυσι. Επίσης ο Λόγος του Θεού παραγγέλλει σ’ αυτούς να ‘αποδίδουν το δίκαιον και το ίσον.’ Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που ν’ αφαιρή περισσότερο την απόλαυσι μιας εργασίας από το να είναι κανείς αναγκασμένος να εργάζεται κάτω από άδικες και καταπιεστικές συνθήκες.—Εφεσ. 6:9· Κολ. 4:1.

Κάτι που βοηθεί επίσης είναι η έκκλησις στη λογική, καθώς επίσης και στην προθυμία των άλλων. Έτσι, ένας πρεσβύτερος στη Χριστιανική εκκλησία, μπορεί να προλογήση κάτι που θέλει να ζητήση ή ένα διορισμό που θέλει να κάνη με μια λέξι εκτιμήσεως για διορισμό ή εθελοντική υπηρεσία που εξετελέσθη προθύμως στο παρελθόν. Ένας προϊστάμενος μπορεί να ζητήση τη συνεργασία συναδέλφων ρωτώντας μ’ ευγενικό τρόπο αν θα ήθελαν να βοηθήσουν σ’ αυτό ή στο άλλο πράγμα, ή με το να μοιρασθή μαζί τους λίγο από το φορτίο της εργασίας που υπάρχει.

Κάτι που ιδιαιτέρως συμβάλλει στο να γίνη η υπακοή απόλαυσις, είναι η έκφρασις εκτιμήσεως για μια εργασία που έγινε. Αυτό είναι τόσο απλό πράγμα που ίσως παραβλέπεται ως αναχρονιστικό, αλλά έχει ακόμη και σήμερα αποτελέσματα, όπως έδειξε μια είδησις που παρουσιάσθηκε στο Τουνταίη’ς Χελθ, του Αυγούστου 1972. Υπήρχε ένας υπάλληλος του οποίου τα καθήκοντα περιελάμβαναν το σκούπισμα του κεντρινού διαδρόμου της αποθήκης της εταιρίας. Την πρώτη φορά που ο προϊστάμενος παρετήρησε πόσο καλά είχε σκουπίσει ο υπάλληλος το πάτωμα, ανεφώνησε: «Ω! Έκανες θαυμάσια εργασία.» Ο υπάλληλος, σχολιάζοντας αυτό, είπε: «Μόνον αυτό, τίποτε άλλο, αλλά κάθε μέρα ή κάθε φορά που εγώ σκούπιζα το πάτωμα εκείνος έλεγε κάτι ωραίο σχετικά μ’ αυτό . . . . Απλά λόγια σαν αυτά μπορούν να κάνουν το άτομο να αισθάνεται ότι αυτός ή αυτή έχει επιτύχει κάτι. Κάποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτό που κάνεις και ότι αυτό που κάνεις είναι σπουδαίο. Έτσι, κάθε φορά που το κάνεις, το κάνεις καλύτερα.»

Είναι εύκολο για τους γονείς να διασπάσουν την επικοινωνία με τα παιδιά τους, είναι εύκολο για τους συζύγους να δείχνουν έλλειψι διακριτικότητος στις σχέσεις τους με τις συζύγους των και είναι εύκολο για τους εργοδότας ή προϊσταμένους στον κόσμο των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών ν’ απορροφηθούν από τις ευθύνες των, ώστε να παραβλέπουν το ανθρώπινο στοιχείο στις σχέσεις τους μ’ εκείνους του βρίσκονται κάτω από την εξουσία τους. Αλλά η συμπάθεια, που συντελεί τόσο στη διακριτικότητα και στην ευγένεια εκ μέρους εκείνων που εκφράζουν αισθήματα ή δίνουν διαταγές, μπορεί να συμβάλη πολύ στο να κάνη την υπακοή απόλαυσι, αντί ένα καθήκον που το φέρει κανείς εις πέρας απρόθυμα.