Κάνοντας το Έργο του Ιεχωβά με τον Τρόπο του Ιεχωβά
«Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και . . . εις εκείνο, εις το οποίον εφθάσαμεν, ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα.»—Φιλιπ. 3:15, 16
1, 2. Ποια διπλή δραστηριότης απαιτείται από τους αφιερωμένους Χριστιανούς σήμερα, και από ποια Γραφικά εδάφια φαίνεται αυτό;
ΠΟΙΟ είναι το έργο του Ιεχωβά για κείνους που αφιερώθηκαν να κάνουν το θέλημα του και ν’ ακολουθούν τα ίχνη του Ιησού Χριστού του Υιού του; Είναι ένα διπλό έργο που προελέχθη και προσετάχθη από τον Ιησού Χριστό.
2 Αυτός προφήτευσε τα εξής: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει έλθει το τέλος.» (Ματθ. 24:14) Το να μετέχωμε, λοιπόν, στο κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου της Βασιλείας είναι βέβαια ένα σπουδαίο μέρος της εκτελέσεως του έργου του Ιεχωβά σήμερα. Ο Ιησούς προσέταξε επίσης τους πρώτους μαθητάς του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Οι Χριστιανοί, όχι μόνο πρέπει να κηρύττουν, αλλά και να διδάσκουν επίσης τους ανθρώπους όσα αυτοί οι ίδιοι διδάχθηκαν. Πρέπει να βοηθούν τους άλλους να κάνουν όσα παρήγγειλε ο ίδιος ο Ιησούς στους αποστόλους και στους πρώτους μαθητάς του να κάνουν.
3. Τι τονίζει η Αγία Γραφή για το πώς πρέπει να γίνεται το έργο του Θεού;
3 Πώς πρέπει να γίνεται το έργο του Ιεχωβά Θεού; Πρέπει κάθε Χριστιανός να κάνη αυτό το έργο όπως εκείνος αισθάνεται ή φρονεί ότι πρέπει να γίνεται; Όχι, διόλου. Αντιθέτως, ο Λόγος του Θεού παραγγέλλει πώς πρέπει να κάνωμε αυτό το έργο. Αυτή η αρχή εξετέθη από τις ημέρες του Μωυσέως, διότι στο Δευτερονόμιο 12:8 διαβάζομε: «Δεν θέλετε κάμνει κατά πάντα όσα εμείς κάμνομε ενταύθα σήμερον, έκαστος ό,τι φανή αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού.» Αντιθέτως, πρέπει να ενεργούμε όπως εντελλόμεθα από το εδάφιο Δευτερονόμιον 6:18: «Θέλεις κάμνει το ευθές και το αγαθόν ενώπιον του Κυρίου· δια να ευημερής.» Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι αυτές οι αρχές εφαρμόζονται επίσης και στη Χριστιανική εκκλησία: «Σας παρακαλώ δε αδελφοί, . . . να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» (1 Κορ. 1:10) Και, στα εδάφια Φιλιππησίους 3:15, 16, ο Παύλος τονίζει ότι το να σκεπτώμεθα, να μιλούμε και να εργαζώμεθα αρμονικά αποτελεί ένδειξι ωρίμων Χριστιανών. Αυτή η ενότης σκοπού και ενεργείας είναι ουσιώδης στην εκτέλεσι του έργου του Ιεχωβά Θεού με τον δικό του τρόπο.
ΝΑ ΘΕΤΩΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
4. (α) Ποια θέσι πρέπει να έχη το έργο του Θεού στη ζωή μας; (β) Ποια πράγματα ορθώς απαιτούν μέρος των κεφαλαίων μας;
4 Τώρα, ποια είναι μερικά απ’ όσα περιλαμβάνει η εκτέλεσις του έργου του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά; Εν πρώτοις, είναι ανάγκη να δίνωμε στο έργο του Θεού προτεραιότητα στη ζωή μας. Όπως προέτρεψε ο Ιησούς: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού.» (Ματθ. 6:33) Έχομε μόνο ωρισμένο χρόνο, ωρισμένη φυσική και διανοητική δύναμι ή ενέργεια και μόνο ωρισμένα αγαθά αυτού του κόσμου. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δικαίως απαιτούν μέρος του χρόνου μας. Παραδείγματος χάριν: ένας πατέρας πρέπει να προμηθεύη για την οικογένεια του, όχι μόνο πνευματικά αγαθά αλλά και υλικά, και να φροντίζη να έχουν τα μέλη της οικογενείας του την αναγκαία αναψυχή. Όλα αυτά τα πράγματα απαιτούνται απ’ αυτόν.—Παράβαλε με 1 Τιμόθεον 5:8.
5. (α) Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να προτάξη το έργο του Ιεχωβά από την κοσμική του εργασία; (β) Πώς ένας πατέρας που το έκαμε αυτό ανταμείφθηκε;
5 Εν τούτοις, ακόμη και σχετικά μ’ αυτές τις υποχρεώσεις, υπάρχουν τομείς στους οποίους οι Χριστιανοί μπορούν να κάνουν εκλογή. Παραδείγματος χάριν, για να θέσωμε τη βασιλεία του Θεού στην πρώτη θέσι στη ζωή μας, μπορούμε ν’ αναλάβωμε το είδος εργασίας που θα μας αφήνη όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για να μετέχωμε στο έργο του κηρύγματος και της μαθητεύσεως και να φροντίζωμε για τα πνευματικά συμφέροντα της οικογενείας μας. Ένας πατέρας που εργαζόταν ως τεχνικός σ’ ένα εργαστήριο εγκατέλειψε αυτή την εργασία και έκαμε δική του εργασία, αναλαμβάνοντας κάθε είδους πρωτότυπες εργασίες για να μπορή ν’ αφιερώνη περισσότερο χρόνο στη φροντίδα των πνευματικών συμφερόντων των τεσσάρων υιών και της θυγατέρας του. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Και τα παιδιά όταν μεγάλωσαν έγιναν καλοί Χριστιανοί εργάται.
6. Τι εκλογή πρέπει να κάνωμε ως προς τη χρήσι του ελεύθερου χρόνου μας;
6 Τώρα, υπάρχει και το ζήτημα του ελευθέρου χρόνου μας. Όλοι χρειαζόμεθα αναψυχή, αλλά πόση; Μήπως αυτή έρχεται πρώτη στη ζωή μας; Μήπως επιδιώκομε υπερβολικά την προσφιλή μας ψυχαγωγία ώστε παραμελούμε τα πνευματικά μας συμφέροντα; Ή, μήπως φροντίζομε πρώτα για τις πνευματικές μας ανάγκες και κατόπιν, ανάλογα με τον διαθέσιμο χρόνο, ενασχολούμεθα σε κάποια ψυχαγωγία; Συχνά αυτό είναι μια περίπτωσις εκλογής, διότι συνήθως δεν είναι αυτό ΚΑΙ εκείνο, αλλά αυτό Ή εκείνο. Θεωρούμε το έργο του Θεού, να ζούμε και να διαδίδωμε τα «αγαθά νέα,» ως την ‘αφρόκρεμα,’ όπως θα λέγαμε, της ζωής μας και τα άλλα πράγματα απλώς σαν ‘αποβουτυρωμένο γάλα;’ Ή, μήπως απερίσκεπτα κάνομε την ψυχαγωγία ‘αφρόκρεμα’ του χρόνου μας, των ενεργειών και των οικονομικών μας πόρων, και το έργο του Θεού το κάνομε απλώς ‘αποβουτυρωμένο γάλα’; Μήπως αφήνομε τον εαυτό μας εκτεθειμένο στην κατηγορία ότι είμεθα «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι»;—2 Τιμ. 3:4.
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
7, 8. (α) Τι απαιτεί από μας η εκτέλεσις του έργου του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά ως προς τους τρόπους με τους οποίους μεταδίδομε τα «αγαθά νέα» στους άλλους; (β) Ως προς τη ρύθμισι του χρόνου;
7 Ο Ιησούς είπε ότι δεν έκανε τίποτε από δική του πρωτοβουλία. Ακολουθούσε στενά την κατεύθυνσι που του έδιδε ο Πατέρας του. (Ιωάν. 14:10) Θα κάνωμε λοιπόν καλά να μελετήσωμε προσεκτικά το παράδειγμα του και να διεξάγωμε το κήρυγμα των «αγαθών νέων» με τους τρόπους που αυτός χρησιμοποίησε. Έτσι, θα κάνωμε το έργο του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά. Ο Ιησούς δεν ανέμενε να έλθουν οι άνθρωποι προς αυτόν, ούτε περιώριζε το κήρυγμα των «αγαθών νέων» μόνο σε άτομα με τα οποία είχε ήδη γνωρισθή. «Διήρχετο . . . πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκ. 8:1) Οι μαθηταί του, μιμούμενοι το παράδειγμα του, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να πλησιάσουν και άλλους ανθρώπους με τα «αγαθά νέα»· έδιναν μαρτυρία σε ομάδες ανθρώπων στις αγορές και σε άλλους τόπους όπου συγκεντρώνονταν άνθρωποι. (Πράξ. 16:13-15· 17:17-21) Σήμερα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν τις ίδιες αρχές. Αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να μεταδώσουν τα «αγαθά νέα» στους άλλους, είτε γνωστοί τους είναι αυτοί είτε ξένοι. Καθώς ασχολούνται με τις υποθέσεις της καθημερινής ζωής, έχουν επαφές με συγγενείς και γείτονες, στην εργασία και στο σχολείο· και προσπαθούν να χρησιμοποιούν αυτές τις επαφές για να μεταδώσουν τις Γραφικές αλήθειες με καταλλήλους τρόπους. Αλλά δεν θ’ άκουαν όλοι τα «αγαθά νέα» αν εμείς περιωρίζαμε σ’ αυτό μόνο τη δραστηριότητα μας. Υπάρχουν μερικοί τους οποίους ποτέ δεν θα συναντούσαμε αν δεν κάναμε προσωπικές επισκέψεις στα σπίτια τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχοντας το είδος της αγάπης που περιλαμβάνει κάθε είδους άτομα, καταβάλλουν προσπάθειες να πλησιάσουν όλους με το άγγελμα της Βασιλείας. Η προσωπική σας συμμετοχή σ’ αυτή τη δράσι αντανακλά αυτή την ισορροπημένη Χριστιανική άποψι;—Ματθ. 5:46-48· 1 Τιμ. 2:3, 4.
8 Το ζήτημα της ρυθμίσεως του χρόνου συνδέεται στενά με την ισορροπία. Υπάρχει πράγματι «καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν.» (Εκκλ. 3:1-8) Σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, όταν είμεθα σε μια συνάθροισι εκκλησίας και ένας Χριστιανός διάκονος δίνη μια ομιλία, δεν είναι καιρός να κοιμώμαστε, να ψιθυρίζωμε, ή να διαβάζωμε κάτι άσχετο με το θέμα που εξετάζεται. Επίσης, τα βράδυα που έχομε συναθροίσεις, δεν είναι καιρός να κάνωμε επανεπισκέψεις ή να ενασχολούμεθα σε άλλες Χριστιανικές ενέργειες, τις οποίες θα μπορούσαμε κατάλληλα να φροντίσωμε κάποια άλλη ώρα. Φαίνεται ότι οι πρεσβύτεροι πρέπει ιδιαίτερα να προσέχουν σ’ αυτό το ζήτημα της ρυθμίσεως του χρόνου. Συχνά, μπορεί να δελεασθούν να φροντίσουν για εκκλησιαστικά ζητήματα ακριβώς την ώρα των συναθροίσεων. Αλλά με καλύτερη προσχεδίασι, θα μπορούσαν πολύ καλά να φροντίσουν αυτά τα πράγματα κάποια άλλη ώρα.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΟ, ΧΑΡΩΠΟ ΤΡΟΠΟ
9, 10. (α) Γιατί πρέπει να κάνωμε το έργο του Ιεχωβά ειρηνικά; (β) Γιατί αυτό είναι μερικές φορές δύσκολο;
9 Ο Ιησούς συμβούλευσε τους αποστόλους του: «Ειρηνεύετε εν αλλήλοις.» (Μάρκ. 9:50) Μήπως ο Ιεχωβά δεν είναι «ο Θεός της ειρήνης,» και ο Υιός του «Άρχων Ειρήνης»; (Φιλιπ. 4:9· Ησ. 9:6) Και δεν εχαρακτήρισε ο Ιησούς ως μακαρίους τους ειρηνοποιούς; (Ματθ. 5:9) Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ενδιαφερώμεθα και να καταβάλλωμε προσπάθειες για να έχωμε ειρήνη μεταξύ μας.
10 Γιατί η ειρηνική συνεργασία παρουσιάζει μερικές φορές πρόβλημα; Ένας λόγος ασφαλώς είναι το ότι όλοι μας έχομε διαφορετικές προσωπικότητες. Δεν πρέπει, λοιπόν, να θέλωμε να κάνωμε παραχωρήσεις στους διαφορετικούς τρόπους σκέψεως και ενεργείας, να δείχνωμε κατανόησι παρά να επικρίνωμε; Άλλος ένας λόγος για τον οποίον η διατήρησις ειρήνης παρουσιάζει πρόβλημα κατά καιρούς, είναι το ότι έχομε μια ζωηρή επιθυμία να βλέπωμε το έργο του Θεού να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και, φυσικά, φρονούμε ότι ο δικός μας τρόπος είναι ο καλύτερος. Μερικές φορές μπορεί να συμβαίνη αυτό. Αλλά συχνά υπάρχουν περισσότεροι από ένα παραδεκτό τρόπο για να γίνη κάτι. Όταν συμβαίνη κάτι τέτοιο, είναι πολύ πιο ουσιώδες να συνεργαζώμεθα ειρηνικά παρά να γίνεται ένα πράγμα με τον απολύτως πιο ικανοποιητικό τρόπο.
11. Προς το συμφέρον της ειρήνης, τι πρέπει να είναι πρόθυμος να κάνη ένας πρεσβύτερος;
11 Ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι, όταν συνέρχωνται για να εξετάσουν ζητήματα σχετικά με την εκκλησία, είναι ανάγκη να έχουν υπ’ όψι τη σπουδαιότητα της διατηρήσεως ειρήνης. Εκεί όπου δεν περιλαμβάνεται κάποια επιβεβλημένη αρχή, και πρόκειται απλώς για ζήτημα προτιμήσεως ή λίγο περισσοτέρων ή ολιγωτέρων εξόδων, προς το συμφέρον της ειρήνης ο συνετός θα υποχωρήση μπροστά σ’ εκείνον που τρέφει έντονα αισθήματα για το ζήτημα αυτό. Αν εξακολουθούμε να επιμένωμε στον δικό μας τρόπο, μπορεί να προξενήσωμε πικρά αισθήματα, ακόμη δε και να κάνωμε τους αδελφούς μας ν’ αποξενωθούν μεταξύ τους. Θ’ άξιζε τότε η νίκη μας; Όχι βέβαια! Το να κάνωμε, λοιπόν, το έργο του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά, σημαίνει επίσης να προσπαθούμε να ενεργούμε ειρηνικά, έχοντας υπ’ όψι τον Ψαλμό 133:1: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!»
12. Γιατί είναι μια πολύ λογική απαίτησις να κάνωμε το έργο του Ιεχωβά με χαρά;
12 Άλλη μια σπουδαία άποψις στην εκτέλεσι του έργου του Ιεχωβά είναι να το εκτελούμε χαρωπά. Όπως μια δυστυχισμένη οικοκυρά επηρεάζει δυσμενώς τον σύζυγο της, έτσι και η υπηρεσία μας στον Θεό χωρίς χαρά επηρεάζει αυτόν. Πολύ κατάλληλα, ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε.» (Φιλιπ. 4:4) Και πόσους λόγους έχουν οι Χριστιανοί σήμερα να είναι χαρούμενοι! Η ‘αλήθεια πραγματικά τους ελευθέρωσε.’ (Ιωάν. 8:32)· λαμβάνουν άφεσι αμαρτιών (Πράξ. 13:38)· βλέπουν τη γνώσι της αληθείας να γίνεται ολοένα πιο άφθονη (Δαν. 12:4)· απολαμβάνουν καλή συναναστροφή μεταξύ τους (Ρωμ. 1:11, 12)· δοκιμάζουν τη μεγαλύτερη ευτυχία που προέρχεται από το να δίδουν (Πράξ. 20:35)· απολαμβάνουν τις ευλογίες ενός πνευματικού παραδείσου (2 Κορ. 12:4)· και, αν διακρατήσουν ακεραιότητα, γνωρίζουν ότι ευφραίνουν την καρδιά του μεγάλου Θεού των Ιεχωβά.—Παρ. 27:11.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑ
13. Από ποια ωρισμένη άποψι υστερούσε συχνά ο αρχαίος Ισραήλ, κι έτσι τι τους είπε ο Ιεχωβά να κάνουν;
13 Μια άποψις της εκτελέσεως του έργου του Ιεχωβά με το δικό του τρόπο είναι να το πράττωμε αυτό με καθαρά χέρια, δηλαδή με ενάρετο τρόπο. Σ’ αυτό πολλοί απέτυχαν. Μπορεί να ενασχολούμεθα στο έργο του Ιεχωβά όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά αν δεν ζούμε σύμφωνα με τις ηθικές αρχές της Γραφής, όλα είναι μάταια. Ο Ιεχωβά Θεός το τόνισε αυτό στον αρχαίο λαό του Ισραήλ. Τους είπε ότι βρήκε τα διάφορα είδη της τυπικής των λατρείας βδελυκτά και κατόπιν δήλωσε: «Λούσθητε, καθαρίσθητε· αποβάλετε την κακίαν των πράξεων σας απ’ έμπροσθεν των οφθαλμών μου· παύσατε πράττοντες το κακόν.»—Ησ. 1:13-16.
14. Πώς ο Παύλος απεδείχθη υποδειγματικός ως προς τη διαγωγή, και σύμφωνα με ποια αρχαία εντολή;
14 Ο Ιεχωβά Θεός είναι άγιος, αγνός και δίκαιος, και παραγγέλλει και στους δούλους του επίσης να είναι άγιοι και αγνοί. «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος.» (1 Πέτρ. 1:16) Είμεθα όλοι ατελείς και, επομένως, πρέπει να διεξάγωμε πραγματικό αγώνα για να διατηρηθούμε άγιοι και αγνοί. Κατά καιρούς, μπορεί να αισθανώμεθα όπως αισθανόταν και ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε ότι εκείνα που ήθελε να κάνη δεν τα έκανε, και εκείνα που δεν ήθελε να κάνη, εκείνα έκανε. (Ρωμ. 7:19) Αλλά ποτέ δεν έπαυσε ν’ αγωνίζεται κατά της κληρονομημένης αδυναμίας, διότι έγραψε: «Δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.» (1 Κορ. 9:27) Οι Ιουδαίοι που επέστρεψαν από την αρχαία Βαβυλώνα, έλαβαν την εξής εντολή: «Καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Κυρίου.» Μολονότι αυτή η εντολή μπορεί ν’ ανεφέρετο πρωτίστως σε θρησκευτική καθαρότητα, η αρχή αυτή εφαρμόζεται επίσης και σε ηθική καθαρότητα.—Ησ. 52:11.
15. Ποιος πρόσθετος λόγος υπάρχει για να προσέχωμε τη διαγωγή μας;
15 Είναι πολύ κατάλληλο να είμεθα καθαροί, όχι μόνο ένεκα του καθαρού αγγέλματος που φέρομε, αλλά και να μη σκανδαλίζωμε τους άλλους. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι είναι εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα να σκανδαλίσωμε ένα από τους μικρούς του. (Λουκ. 17:1, 2) Ο Παύλος ήταν προσεκτικός σχετικά μ’ αυτό, όπως δείχνουν τα λόγια του: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν, αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, . . . εν καθαρότητι, . . . εν αγάπη ανυποκρίτω.» Αληθινά το να πράττωμε το έργο του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά, σημαίνει να προσέχωμε να κάνωμε το έργο του Ιεχωβά με καθαρά χέρια, για να μην επιφέρωμε μομφή στον Ιεχωβά και στην εκκλησία και για να μη σκανδαλίσωμε τους άλλους.—2 Κορ. 6:3-10.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ
16. Τι προσευχήθηκε ο Βασιλεύς Δαβίδ να κάνη γι’ αυτόν ο Θεός, και τι εσήμαινε αυτό;
16 Και, πάνω απ’ όλα, η εκτέλεσις του έργου του Ιεχωβά δεν μας ωφελεί καθόλου αν δεν το κάνωμε αυτό από αγάπη, ανιδιοτέλεια, από καθαρή καρδιά. Ο Βασιλεύς Δαβίδ κατενόησε τη σπουδαιότητα τούτου, και γι’ αυτό προσηύχετο: «Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν σου και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου· προσήλονε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματος σου.» (Ψαλμ. 86:11) Το να υπηρετούμε με μια διχασμένη καρδιά θα εσήμαινε ν’ αφήνωμε να εισέρχεται ιδιοτέλεια. Αυτό θα έδειχνε υστεροβουλία. Γι’ αυτό μας δίδεται η εντολή ν’ αγαπούμε τον Ιεχωβά Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμι.—Μάρκ. 12:29-31.
17. Γιατί δεν είναι εύκολο να προσέχωμε τα ελατήρια μας;
17 Αυτό δεν είναι εύκολο. Οι Ισραηλίται συνεχώς υστερούσαν σ’ αυτό το ζήτημα. Γιατί; Διότι οι ατελείς ανθρώπινες καρδιές είναι υπερβολικά δόλιες, απατηλές, όπως ακριβώς διαβάζομε στο εδάφιο Ιερεμίας 17:9. Και όπως λέγει κατόπιν ο Ιερεμίας, μόνο ο Ιεχωβά Θεός μπορεί να καταλάβη πλήρως την καρδιά. Γι’ αυτό και μια μελέτη του Λόγου του μας βοηθεί να διακρίνωμε τις ιδιοτελείς μας τάσεις και σχέδια, και να τα καταπολεμούμε με επιτυχία. Οι ξεπεσμένες τάσεις των καρδιών μας είναι πάντοτε πρόθυμες να μολύνουν ή να κηλιδώσουν τα καλά μας έργα. Τα ιδιοτελή ή υστερόβουλα ελατήρια αποτελούσαν την αιτία της αναταραχής των θρησκευτικών ηγετών των ημερών του Ιησού, και γι’ αυτό τον λόγο εναντιώθησαν και στον Ιησού. Το ίδιο συμβαίνει και με τους σημερινούς κληρικούς του Χριστιανικού κόσμου. Φαινομενικά υπηρετούν τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται, κυρίως για τα δικά τους συμφέροντα.—Ματθ. 23:13-33.
18. Πώς ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι είναι ανάγκη να υπηρετούμε τον Ιεχωβά Θεό ανιδιοτελώς;
18 Με πόση σαφήνεια διατυπώνει ο απόστολος Παύλος τη σπουδαιότητα του ορθού ελατηρίου: «Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και εάν πάντα τα υπάρχοντα μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου δια να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι!»—1 Κορ. 13:1-3.
19. Ποια άλλη συμβουλή δίνει η Αγία Γραφή για το είδος της αγάπης που πρέπει να εκδηλώνωμε;
19 Πολύ κατάλληλα, λοιπόν, ο Παύλος μας συμβουλεύει: «Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.» (1 Κορ. 16:14) Αλλά μήπως ο Παύλος σταματά εκεί; Όχι, αναγνωρίζοντας πόσο διεφθαρμένες είναι οι καρδιές μας, λέγει: «Η αγάπη ας ήναι ανυπόκριτος.» (Ρωμ. 12:9) Πόσο εύκολο είναι να δείχνωμε αγάπη που δεν πηγάζει πραγματικά από μια καρδιά που υποκινείται από ορθά ελατήρια! Γι’ αυτό ο Παύλος θεώρησε αναγκαίο να συστήση τον εαυτό του ως ένα διάκονο του Θεού «εν αγάπη ανυποκρίτω.» (2 Κορ. 6:6) Πράγματι, η αγάπη μας πρέπει να είναι «αγάπη εκ καθαράς καρδίας»· και, όπως το διετύπωσε ο απόστολος Πέτρος, η αγάπη μας πρέπει να είναι ‘φιλαδελφία ανυπόκριτος.’—1 Τιμ. 1:5· 1 Πέτρ. 1:22.
20. Συνοψίζοντας, τι απαιτεί από μας η εκτέλεσις του έργου του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά, και ποιο είναι το αποτέλεσμα για μας;
20 Τι ευρύ τομέα καλύπτει η εκτέλεσις του έργου του Ιεχωβά με τον τρόπο του Ιεχωβά! Αυτό που απαιτεί ο Ιεχωβά Θεός από μας είναι να δίνωμε σ’ αυτό το έργο την πρώτη θέσι στη ζωή μας, να το εκτελούμε με συνετό, ειρηνικό χαρωπό τρόπο, με καθαρά χέρια και με αγνή καρδιά. Ενεργώντας έτσι, μπορούμε ν’ απολαμβάνωμε πολλή χαρά τώρα και να κερδίσωμε την επιδοκιμασία του και ατελεύτητη ζωή στο νέο σύστημα πραγμάτων που είναι επί θύραις.
[Εικόνα στη σελίδα 20]
Μια καλώς ωργανωμένη, στοργική υπηρεσία προς τον Θεό, θέτοντας πάντοτε στην πρώτη θέσι τα συμφέροντα της Βασιλείας, μπορεί να φέρη πολλή χαρά τώρα και στις μέρες που είναι μπροστά μας