Η Κίνα και η Χριστιανοσύνη
ΧΙΛΙΑΔΕΣ επισκέπτονται την Κίνα—10.000 τουρίστες, όπως υπολογίζεται, κάθε χρόνο. «Αυτό που θα βρήτε,» αναφέρει ένα άρθρο για τουρίστες στην Γουώλ Στρητ Τζώρναλ, «είναι ευρύχωρα δωμάτια, άνετα τραίνα, αεροπλάνα με το γνωστό συνωστισμό τους, . . . θαυμάσιο τσάι και μερικούς από τους πιο ευγενικούς και φιλικούς ανθρώπους που κανείς συναντά παντού.» Αλλά τι θα λεχθή για τη θρησκεία και, ιδιαίτερα, τη Χριστιανοσύνη;
Η θρησκεία δεν είναι δημοφιλής—εκτός από την «κόκκινη θρησκεία.» Η Χριστιανοσύνη τώρα ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ένα τηλεγράφημα του Ηνωμένου Τύπου από το Πεκίνο στις 31 του περασμένου Ιουλίου αναφέρει: «Οι περισσότερες εκκλησίες έχουν διαμορφωθή για άλλες χρήσεις, σχολεία, γκαράζ ή αποθήκες. Υπάρχουν δύο Χριστιανικές εκκλησίες στο Πεκίνο, που χρησιμοποιούνται τώρα κυρίως από ξένους κατοίκους και επισκέπτες. Η μια είναι Ρωμαιοκαθολική και η άλλη Προτεσταντική.»
Γιατί υπάρχει τόσο λίγο ενδιαφέρον για τον Ιησού και τις διδασκαλίες του; Ο Κομμουνισμός στην Κίνα, ασφαλώς, έχει καταπνίξει αυτή τη θρησκεία. Αλλά και κάτι άλλο περιλαμβάνεται σ’ αυτό. Οι εκκλησίες έχουν κακοπαραστήσει τις διδασκαλίες του Χριστού, όπως παρατήρησαν οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, με ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1979: «Η εικόνα του Δυτικού ιεραποστόλου έχει εξισωθή με τη Δυτική πολιτική από τότε που οι πρώτοι Πρεσβυτεριανοί, Μεθοδιστές και Ρωμαιοκαθολικοί ιεραπόστολοι πάτησαν το πόδι τους στη χώρα αυτή στο τέλος του 19ου αιώνος.»
Ναι, πολλοί ιεραπόστολοι φαίνεται ότι υπηρέτησαν ως υποστηρικτές περισσότερο των εθνικών τους κυβερνήσεων παρά της βασιλείας του Θεού. Σύμφωνα με μια προηγούμενη έκθεσι των Τάιμς της Νέας Υόρκης, μια διεθνής θεολογική συνδιάσκεψις θρηνολόγησε: «Είναι λυπηρό το ότι η Χριστιανοσύνη, που είναι η επίσημη θρησκεία της Δύσεως, έγινε για να δικαιολογή με διάφορους τρόπους τον ιμπεριαλισμό, τον φεουδαλισμό, την αποικιοκρατία και τον αστικό καπιταλισμό.»
Τον Ιούνιο του 1947, όμως, έφθασαν στην Κίνα δύο Χριστιανοί ιεραπόστολοι, ενός τελείως διαφορετικού είδους από τους ιεραποστόλους των εκκλησιών του Χριστιανικού κόσμου. Ήσαν ο Χάρολντ Κινγκ και ο Στάνλεϋ Τζώουνς, απόφοιτοι της ογδόης τάξεως της Βιβλικής Σχολής της Σκοπιάς Γαλαάδ. Ενώθηκαν με τη μικρή ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Σαγκάη, της Κίνας, και συμμετείχαν μαζί τους στη διακήρυξι της βασιλείας του Θεού από σπίτι σε σπίτι.
Μετά από καιρό, ο Στάνλεϋ Τζώουνς συνάντησε τη νοικοκυρά Νάνσυ Γιουέν στη διάρκεια των επισκέψεών του από σπίτι σε σπίτι. Μολονότι ο σύζυγός της δεν ενδιαφερόταν για την Αγία Γραφή, η Νάνσυ ενδιαφερόταν και αμέσως διέκρινε τη διαφορά μεταξύ του Χριστιανικού κόσμου και των βασισμένων στην Αγία Γραφή διδασκαλιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σύντομα, έγινε και η ίδια μια πολύ δραστήρια Μάρτυς. Προώδευσε γρήγορα και απεδείχθη πολύ ζηλώτρια στο κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι και στη διεξαγωγή Γραφικών μελετών, όλες στην Κινεζική γλώσσα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, 175 άτομα παρακολουθούσαν συναθροίσεις στη Σαγκάη, μολονότι είχαν επιβληθή περιορισμοί στη δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Κατόπιν, το 1956, η Νάνσυ Γιουέν φυλακίσθηκε και κρατήθηκε από τις αρχές. Όταν ο Κινγκ και ο Τζώουνς ρώτησαν σχετικά με την ευημερία της, έλαβαν την αποστομωτική απάντησι: «Αυτή είναι Κινεζική υπόθεσις. Εσείς να κοιτάξετε τη δουλειά σας.» Δυο χρόνια αργότερα, ο Κινγκ και ο Τζώουνς φυλακίσθηκαν και έμειναν πέντε και επτά χρόνια αντιστοίχως στις Κινεζικές φυλακές προτού απελευθερωθούν και απελαθούν.
Αλλά τι έγινε η Νάνσυ Γιουέν; Πιστεύομε ότι θα βρήτε την επόμενη ιστορία σχετικά μ’ αυτήν άκρως ενδιαφέρουσα.