Ουδετερότης σ’ ένα Συγκεχυμένο Κόσμο — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ουδετερότης σ’ ένα Συγκεχυμένο Κόσμο

ΑΚΡΙΒΩΣ 40 χρόνια έχουν περάσει από την 1 Νοεμβρίου 1939. Εκείνη την ημερομηνία, Η Σκοπιά δημοσίευσε ένα κύριο άρθρο με τίτλο «Ουδετερότης.» Πόσο επίκαιρη αποδείχθηκε αυτή η πληροφορία!

Μόλις δύο μήνες νωρίτερα, την 1 Σεπτεμβρίου, η Ναζιστική τζάγκερνωθ είχε εξαπολύσει αδικαιολόγητη επίθεσι κατά της Πολωνίας. Σε διάστημα πέντε εβδομάδων, και με τη βοήθεια μιας Σοβιετικής εισβολής από την ανατολή, η Γερμανία συνέτριψε εκείνη τη χώρα. Εν τω μεταξύ, η Μεγάλη Βρεταννία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ινδία, η Νότιος Αφρική και η Γαλλία κήρυξαν πόλεμο κατά της Γερμανίας. Αλλά επί επτά μήνες υπήρχε ησυχία στο Δυτικό μέτωπο, με λίγη στρατιωτική δράσι. Έφθασε να ονομασθή ο «ψεύτικος πόλεμος.»

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί νεαροί άνδρες έδωσαν μεγάλη σημασία στην Αγία Γραφή και στην ύλη που παρουσίαζε το άρθρο της Σκοπιάς, «Ουδετερότης.» Εν όψει των συγκεντρωμένων νεφών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποια στάσι έπρεπε να λάβη ο Χριστιανός; Έπρεπε οι Χριστιανοί νέοι σ’ όποια πλευρά των γραμμών της μάχης κι αν ευρίσκοντο να βγουν και να σφάξουν εκείνους που ευρίσκοντο στην άλλη πλευρά, μολονότι οι κληρικοί, Καθολικοί και Προτεστάντες, και στις δύο πλευρές, διεκήρυτταν ότι αυτό αποτελούσε καθήκον του ατόμου ενώπιον του Θεού; Αν ο κόσμος έπρεπε να πολεμήση, μήπως αυτοί οι νεαροί ήσαν υποχρεωμένοι να λάβουν μέρος στην αιματοχυσία σε οποιαδήποτε πλευρά συνέπιπτε να βρίσκωνται; Πολλοί απ’ αυτούς θυμήθηκαν τα λόγια του Ιησού, όπως: «Ταύτα σας παραγγέλλω, να αγαπάτε αλλήλους. . . . Δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου.»—Ιωάν. 15:17-19· 17:14, 16· 18:36.

Ως αποτέλεσμα μιας επιμελούς έρευνας του Λόγου του Θεού, αυτοί οι νεαροί Χριστιανοί μπόρεσαν να λάβουν μια απόφασι. Κανένας άλλος δεν έλαβε αυτή την απόφασι γι’ αυτούς. Μπόρεσαν να το κάνουν αυτό προσωπικά, με βάσι τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησι του καθενός. Η απόφασίς τους ήταν να απέχουν από πράξεις μίσους και βίας εναντίον των συνανθρώπων τους άλλων εθνών. Ναι πίστευαν, και επιθυμούσαν να μετάσχουν στην εκπλήρωσι της γνωστής προφητείας του Ησαΐα: «Θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» (Ησ. 2:4) Αυτοί οι νεαροί απ’ όλα τα έθνη έκαναν ακριβώς αυτό.

ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

Έτσι στη διάρκεια εκείνων των έξη ταραγμένων ετών που ακολούθησαν, κανένας Μάρτυς του Ιεχωβά σε οποιοδήποτε έθνος δεν φόνευσε ποτέ Χριστιανό αδελφό του άλλου έθνους. Πολλοί Προτεστάντες φονεύθηκαν από Προτεστάντες, και πολλοί Καθολικοί από Καθολικούς, αλλά ποτέ, καμμιά θλιμμένη γυναίκα δεν μπορούσε να κατηγορήση ένα Μάρτυρα του Ιεχωβά για το σφαγιασμό του συζύγου της ή του γιου της. Φαντασθήτε το αποτέλεσμα αν όλοι οι Καθολικοί Προτεστάντες, ναι, και οι Ιουδαίοι σ’ όλο τον κόσμο, είχαν λάβει μια παρόμοια στάσι! Απλώς δεν θα γινόταν κανένας πόλεμος. Και αν ο Πάπας Πίος ΧΙΙ είχε αφορίσει τον Καθολικό Χίτλερ, όπως τον υποκινούσαν να κάνη, πόση αιματοχυσία και θλίψι θα μπορούσε να είχε αποφύγει ο κόσμος! Δηλαδή, αν αυτό είχε σταματήσει τον Χίτλερ και τους στρατιωτικούς συνεργάτες του.

Ωστόσο, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος διέτρεξε την πορεία του. Και ποιος ήταν ο απολογισμός; Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαιδεία του Βιβλίου μάς λέγει: «Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φόνευσε περισσότερα άτομα, στοίχισε περισσότερα χρήματα, κατέστρεψε περισσότερες περιουσίες, επηρέασε περισσότερους ανθρώπους, και πιθανώς προξένησε περισσότερες μεταβολές μεγάλης σημασίας, από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο στην ιστορία. Διάνοιξε την Ατομική Εποχή, και έφερε ριζικές μεταβολές στον τρόπο διεξαγωγής πολέμου.» Περίπου 16 εκατομμύρια στρατιώτες και δυόμισυ φορές περισσότεροι πολίτες πέθαναν ως αποτέλεσμα του πολέμου. «Στοίχισε περισσότερα από 1.150.000.000.000 δολλάρια. Περισσότερες από 50 χώρες έλαβαν μέρος στον πόλεμο, και ολόκληρος ο κόσμος ένοιωσε τα αποτελέσματά του.»

Πράγματι, ήταν ένας παγκόσμιος πόλεμος, και ο κόσμος θέρισε έναν δυσάρεστο θερισμό. Αλλά τι θα λεχθή για κείνους οι οποίοι ακολούθησαν τη νουθεσία του Ιησού «να μην είναι μέρος τον κόσμου»; Πράγματι, από μερικές απόψεις ήταν πιο δύσκολο γι’ αυτούς απ’ ό,τι ήταν για κείνους που ακολουθούσαν τον κόσμο. Άλλο πράγμα είναι να δείχνη κανείς ανδρεία σ’ ένα καταφύγιο, στον πυρετό της μάχης· και εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι να ακολουθή κανείς θαρραλέα τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησί του, εν μέσω ονειδισμών και εμπαιγμών, επιβιώνοντας στα κελιά των φυλακών, συχνά γεμάτα από ενοχλητικά ζωύφια, και μερικές φορές στη σκιά του εκτελεστικού αποσπάσματος ή της λαιμητόμου. Αυτοί οι ουδέτεροι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν ήσαν ειρηνόφιλοι. Πολεμούσαν με μια πνευματική έννοια· είχαν εκπαιδευθή καλά στο να χρησιμοποιούν «την μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού.» (Εφεσ. 6:17) Διακρατούσαν ακεραιότητα. Συχνά, σφράγιζαν την ακεραιότητα τους με το αίμα της ζωής τους. Δεν φοβούντο να πεθάνουν για μια δίκαιη υπόθεσι.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε στην περίπτωσι πολλών νεαρών Χριστιανών τους οποίους εξαφάνισε ο Χίτλερ και οι οπαδοί του. Όπως ανέφερε το Βιβλίο του Έτους 1974 των Μαρτύρων του Ιεχωβά: «Οι πολυάριθμες εκτελέσεις που έλαβαν χώρα [στη Γερμανία] στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ κατέλαβαν ένα ειδικό μέρος στην ιστορία του διωγμού. Τουλάχιστον 203 αδελφοί και αδελφές, σύμφωνα με τις ελλιπείς εκθέσεις, είτε αποκεφαλίσθηκαν, είτε τουφεκίσθηκαν. Αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει εκείνους που πέθαναν από πείνα, ασθένειες και άλλη βίαιη μεταχείρισι.» Όλα αυτά ήσαν σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού: «Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. . . . Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει.»—Ιωάν. 15:18-20.

Προσέξτε εδώ μερικές εκθέσεις σχετικά μ’ αυτούς που κράτησαν ακεραιότητα:

Ένας νεαρός, λίγο πριν από την εκτέλεσί του στις 9 Νοεμβρίου 1940, έγραψε στον πατέρα του: «Τώρα, δόθηκε και σ’ εμένα, επίσης, η ευκαιρία ν’ αποδείξω την πιστότητά μου στον Κύριο μέχρι θανάτου, ναι πιστότητα όχι μόνο μέχρι θανάτου, αλλά ακόμη και στο θάνατο. Η θανατική μου καταδίκη έχει ήδη απαγγελθή και είμαι αλυσοδεμένος μέρα και νύχτα—τα σημάδια (στο χαρτί) είναι από τις χειροπέδες—αλλά δεν έχω νικήσει ακόμη πλήρως. Το να παραμένη πιστός ένας μάρτυς του Ιεχωβά, δεν είναι εύκολο. . . . Αγαπημένε μου πατέρα, σου μιλώ εν πνεύματι μείνε πιστός, όπως κι εγώ προσπάθησα να παραμείνω πιστός, και τότε θα ιδωθούμε πάλι. Θα σε σκέπτωμαι ως την τελευταία στιγμή.—Ο γιος σου Γιοχάννες. Εις το επανιδείν!»

Μια Χριστιανή σύζυγος περιέγραψε το αποκορύφωμα των μηνών της πιο σκληρής δοκιμασίας με τα εξής λόγια: «Στις 11 Οκτωβρίου 1941, ο σύζυγός μου αποκεφαλίσθηκε. Στο τελευταίο του γράμμα, το οποίο του επέτρεψαν να γράψη μόλις λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσί του, έλεγε: «Όταν θα πάρετε αυτό το γράμμα, αγαπημένη μου Μαρία και τα τέσσερα παιδιά μου, Κρίστα, Βάλτερ, Βάλτροϋντ και Βόλφγκανγκ, όλα θα έχουν ήδη τελειώσει και θα έχω κερδίσει τη νίκη μέσω του Ιησού Χριστού και η ελπίδα μου είναι, ότι θα έχω βγη νικητής. Από την καρδιά μου σας εύχομαι, μια ευλογημένη είσοδο στη βασιλεία του Ιεχωβά. Παραμείνετε πιστοί! Τρεις νεαροί αδελφοί, οι οποίοι θα πάρουν τον ίδιο δρόμο μαζί μου αύριο το πρωί, βρίσκονται εδώ δίπλα μου. Τα μάτια τους λάμπουν!»

Και πολλά άλλα παραδείγματα έχουν καταγραφή.

ΑΛΗΘΙΝΑ, «ΟΧΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Περιγράφοντας τη στάσι που έλαβαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, η κοινωνιολόγος από την Πολωνία Άννα Παβελτσίνσκα έγραψε τα εξής στο βιβλίο της Αξίες και Βιαιότητες στο Άουσβιτς, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1973:

«Αυτός ο μικρός όμιλος των φυλακισμένων ήταν μια στερεή ιδεολογική δύναμις που κέρδισαν τη μάχη τους κατά του Ναζισμού. Η Γερμανική ομάδα αυτού του δόγματος υπήρξε μια μικροσκοπική νησίδα ακατανίκητης αντίστασης στην καρδιά ενός τρομοκρατικού έθνους, και με το ίδιο αυτό ακλόνητο πνεύμα εργάζοντο στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Κατάφεραν να κερδίσουν το σεβασμό των συγκρατουμένων τους. . . . των υπαλλήλων της φυλακής, και ακόμη και των αξιωματικών των Ες-Ες. Όλοι ήξεραν ότι κανένας Μάρτυς του Ιεχωβά δεν θα εκτελούσε μια εντολή αντίθετη προς τη θρησκευτική του πίστη και τις πεποιθήσεις του, ή οποιαδήποτε ενέργεια που κατευθύνετο εναντίον άλλου ατόμου, ακόμη και αν αυτό το άτομο ήταν δολοφόνος και αξιωματικός των Ες-Ες. Εξ άλλου, θα επιτελούσε οποιαδήποτε άλλη εργασία, ακόμη και την πιο αποκρουστική, όσο μπορούσε καλύτερα, αν αυτή ήταν ηθικά ουδέτερη γι’ αυτόν. Οι πολιτικοί κρατούμενοι αγωνίστηκαν δραστήρια στο στρατόπεδο, διοργανώνοντας αντίστασι και μαχόμενοι για την επιβίωσι των συγκρατουμένων τους. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διατήρησαν παθητική αντίστασι για την πίστι τους, η οποία αντιστάθηκε σε όλο τον πόλεμο και τις βιαιότητες.» (Τα πλάγια γράμματα δικά μας)

Ωστόσο, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά και σ’ όλα τα εμπόλεμα κράτη σ’ όλο τον κόσμο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ήταν ενωμένοι στο να θέτουν την εντολή του Θεού «αγάπα τον πλησίον σου» πάνω από την αξίωσι του κόσμου να μισή κανείς τον πλησίον του. (Ματθ. 22:39^· Πράξ. 5:29) Ανάλογα με τη χώρα στην οποία ζούσαν, η ποινή τους κυμαίνετο από τη θανατική καταδίκη ως τη φυλάκισι μηνών, ακόμη και ετών. Σε μια φυλακή, ένας άνθρωπος ο οποίος είχε καταδικασθή σε ισόβια είπε σ’ ένα Μάρτυρα: «Εγώ βρίσκομαι ‘μέσα’ επειδή σκότωσα έναν αστυνομικό, και συ βρίσκεσαι ‘μέσα’ επειδή αρνείσαι να σκοτώσης. Δεν είναι περίεργο;» Αλλά είτε φαίνεται, «περίεργο» είτε όχι στους άλλους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επιζητούσαν την πορεία που βασίζεται στην Αγία Γραφή «να μην είναι μέρος του κόσμου» ή του οργίου της αιματοχυσίας του.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΑΙΜΑΤΟΣ

Στη γνωστή επί του Όρους Ομιλία του, ο Αρχηγός των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός, είπε, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού. . . . Ηκούσατε ότι ερρέθη εις τους αρχαίους, Μη φονεύσης· όστις δε φονεύση, θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν. Εγώ όμως σας λέγω ότι πας ο οργιζόμενος αναιτίως κατά του αδελφού αυτού θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν και όστις ειπή προς τον αδελφόν αυτού ‘Ρακά, θέλει είσθαι ένοχος εις το συνέδριον· όστις δε είπη Μωρέ, θέλει είσθαι ένοχος εις την γέενναν του πυρός.» Η γέεννα συμβολικά απεικόνιζε την αιώνια καταστροφή, διότι ο Ιησούς αργότερα είπε στους μαθητές του: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.» (Ματθ. 5:9, 21, 22· 10:28) Συνεπώς, οι μάρτυρες του Ιεχωβά επιζητούσαν πάντοτε να είναι ειρηνικοί σ’ ένα συγκεχυμένο κόσμο και απέφευγαν πάντοτε φονικές τάσεις ακόμη και με θυμώδη και βίαια λόγια.

Έτσι, ο πόλεμος τους υπήρξε πόλεμος πνευματικού είδους και δεν παραβιάζει την φιλειρηνικότητα, διότι ο απόστολος Παύλος είπε στους συγχριστιανούς του τού πρώτου αιώνος: «Διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού.» (2 Κορ. 10:4, 5) Μ’ αυτό τον τρόπο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά απέφυγαν την ενοχή αίματος.

Η ενοχή αίματος συνέβαλε στην πτώσι του αρχαίου Ισραήλ, και σχετικά μ’ αυτό, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσωμε την πορεία του Βασιλέα Μανασσή. Γι αυτόν, είναι γραμμένο: «Και ωκοδόμησε θυσιαστήρια εις πάσαν την στρατιάν του ουρανού εντός των δύο αυλών του οίκου του Κυρίου. Και αυτός διεβίβασε τους υιούς αυτού δια του πυρός [ως ανθρωποθυσίες] εν τη κοιλάδι του υιού του Εννόμ· και προεμάντευε καιρούς και έκαμεν οιωνισμούς και μαγείας και εσύστησεν ανταποκριτάς δαιμονίων και επαοιδούς· πολλά πονηρά έπραξεν ενώπιον του Κυρίου, δια να παροργίση αυτόν.» (2 Χρον. 33:5, 6) Αργότερα στη διάρκεια της 55-ετους βασιλείας του, ο Μανασσής μετανόησε για την κακή του πορεία και ανέλαβε δράσι για να απομακρύνη την ειδωλολατρία από την Ιερουσαλήμ. Αλλά η ενοχή αίματος παρέμενε, διότι «και αίμα έτι αθώον έχυσεν ο Μανασσής πολύ σφόδρα, εωσού ενέπλησε την Ιερουσαλήμ απ’ άκρου έως άκρου.» (2 Βασ. 21:16) Αυτή η έκχυσις αίματος συνέβη λόγω ισχυρογνωμοσύνης. Το αίμα δεν χύθηκε σε δίκαιο πόλεμο για τον οποίον του είχε δοθή εντολή από τον Ιεχωβά.

Η ενοχή αίματος που επέφερε ο Μανασσής, δεν εξαλείφθηκε με το θάνατο αυτού του βασιλέως. Παρέμεινε ως κηλίδα στον Ισραήλ. Δεν υπήρξε καμμιά ικανοποιητική δικαιοσύνη ώστε να την αφαιρέση. Έτσι, ο Ιεχωβά έστειλε τον Ναβουχοδονόσορ, τον βασιλέα της Βαβυλώνας, ως εκτελεστή Του κατά της Ιερουσαλήμ. «Τω όντι κατά προσταγήν του Κυρίου έγεινε τούτο εις τον Ιούδαν, δια να αποβάλει αυτόν από προσώπου αυτού, δια τας αμαρτίας του Μανασσή, κατά πάντα όσα έπραξε· και έτι δια το αθώον αίμα το οποίον έχυσε, διότι εγέμισε την Ιερουσαλήμ αίμα αθώον και δεν ηθέλησεν ο Κύριος να συγχωρήση αυτόν.»—2 Βασ. 24:1-4.

Το σύγχρονο αντίστοιχο της άπιστης Ιερουσαλήμ είναι ο Χριστιανικός κόσμος, στην επικράτεια του οποίου εξερράγησαν οι δύο αιματηροί παγκόσμιοι πόλεμοι του αιώνα μας. Έτσι, και ο Χριστιανικός κόσμος επίσης, θυσίασε αμέτρητους «υιούς και θυγατέρας» στο θεό του πολέμου, (Ιερ. 7:31) Τι ενοχή αίματος φέρει ο Χριστιανικός κόσμος, που φτάνουν στις δεκάδες εκατομμύρια ψυχές! Αν η ενοχή αίματος του Μανασσή δεν μπόρεσε να βρη συγχώρηση πόσο μάλλον ο Χριστιανικός κόσμος! Οι θρησκευτικές οργανώσεις που υποστήριξαν τις βιαιότητες των δύο παγκοσμίων πολέμων, και άλλων πολέμων αυτού του αιώνα, πρέπει να μετάσχουν σ’ αυτή την ενοχή αίματος. Ο Χριστιανικός κόσμος αποτελεί ένα μεγάλο μέρος της «Βαβυλώνος της Μεγάλης,» της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, την οποία ο απόστολος Ιωάννης περιέγραψε ως «μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» Δεν μας εκπλήσσει καθόλου που η «φωνή εκ του ουρανού» φωνάζει προς εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη: «Εξέλθετε εξ αυτής [της Βαβυλώνας] ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής· διότι αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα αυτής.»—Αποκ. 17:5, 6· 18:4, 5.

Μολονότι ο Χριστιανικός κόσμος είναι καταδικασμένος, λόγω της ειδωλολατρίας του και της ενοχής του αίματος, εκατοντάδες χιλιάδες ειλικρινή άτομα έχουν εξέλθει απ’ αυτό το σύστημα, μετανόησαν για τις προηγούμενες σχέσεις τους και απόκτησαν καθαρή στάσι ενώπιον του Θεού και του Αρνίου, του Ιησού Χριστού. (Αποκ. 7:9, 10) Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται πολλές χιλιάδες οι οποίοι έχουν πολεμήσει ως στρατιώτες στους παγκοσμίους πολέμους και σε άλλες συγκρούσεις αυτού του αιώνα. Αυτοί οι μετανοημένοι μπορούν να είναι βέβαιοι ότι ο Θεός θα τους συγχωρήση για την προηγούμενη πορεία τους. (1 Ιωάν. 1:9, 10· Ησ. 1:14) Η ευλογία του θα είναι μαζί τους καθώς τώρα αποδεικνύονται μαθηταί του «Άρχοντος της Ειρήνης» ο οποίος είπε στην περίπτωσι της συλλήψεως και δίκης του: «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου, οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι.» (Ιωάν. 18:36· Ησ. 9:6, 7) Αυτοί, επίσης, πρέπει από δω κι εμπρός «να μην είναι μέρος» αυτού του κόσμου που είναι ένοχος αίματος. Πρέπει να παραμένουν κάτω από την προστασία του Χριστού.—Παράβαλε με Αριθμούς 35:11, 32.

Η ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΣ ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Πολλοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ναζιστική Γερμανία και αλλού, έχασαν τη ζωή τους διακρατώντας ουδετερότητα. Καθώς αντιμετώπιζαν το θάνατο, παρηγορούντο από τα λόγια του Ιησού: «Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη [αιώνιος θάνατος].» (Ματθ. 10:28) Η ανάστασίς τους είναι βέβαιη. (1 Κορ. 15:22, 23· Εβρ. 11:35) Η ουδετερότης άλλων έχει επίσης χρησιμεύσει ως προστασία, συχνά κάτω από ασυνήθιστες περιστάσεις.

Πάρτε για παράδειγμα τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αφρική. Στα χωριά, αυτοί οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι, και προσφέρουν φαγητό στα σπίτια τους σε κάθε ξένο που μπορεί να φθάση εκεί. Ωστόσο, δεν δέχθηκαν να παράσχουν τις υπηρεσίες τους σε οποιαδήποτε κομματική οργάνωσι. Σε μια περίπτωσι, όταν αντάρτες στρατιώτες συγκάλεσαν μια συγκέντρωσι κατηχήσεως για τους ντόπιους χωρικούς, οι ουδέτεροι Μάρτυρες αρνήθηκαν να παρευρεθούν. Όταν λοιπόν οι αντίθετες δυνάμεις εισήλθαν σ’ αυτή τη συγκέντρωσι, πυροβολώντας τα 105 άτομα που ευρίσκοντο εκεί, η απουσία των Μαρτύρων σήμανε επιβίωσι γι’ αυτούς. Με την έντασι των εχθροπραξιών, η θέσις των Μαρτύρων γινόταν πιο δύσκολη, αλλά πάντοτε έδειχναν ότι «δεν αποτελούσαν μέρος του κόσμου.»

Στη διάρκεια του επικείμενου «πολέμου της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» στον Αρμαγεδδώνα, η ουδετερότης του λαού του Θεού θα απεργασθή πάλι τη σωτηρία τους. (Αποκ. 16:14, 16) Επειδή «δεν είναι εκ του κόσμου» θα είναι απαλλαγμένοι από την ενοχή του αίματος. Εξ άλλου, ο Θεός θα εκτελέση πάνω στον ένοχο αίματος Χριστιανικό κόσμο (και στην πραγματικότητα σ’ ολόκληρο τον κόσμο) το είδος κρίσεως που επέφερε στην αρχαία Ιερουσαλήμ, για την οποία ο Ιεζεκιήλ προφήτευσε: «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ω πόλις εκχέουσα αίματα εν μέσω εαυτής, δια να έλθη ο καιρός αυτής, και κατασκευάζουσα είδωλα εναντίον εαυτής, δια να μιαίνηται. . . . Ιδού, δια τούτο εκρότησα τας χείρας μου . . . επί τω αίματί σου, το οποίον ήτο εν μέσω σου. . . . Και θέλω εξαλείψει από σου την ακαθαρσίαν σου. Και. . . θέλεις γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος.»—Ιεζ. 22:3, 4, 13-16.

«Εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη»! (Σοφ. 1:14) Πολύ σύντομα, ένας ολόκληρος κόσμος ο οποίος είναι ένοχος αίματος θα καταστραφή. Αλλά για κείνους οι οποίοι άφοβα «δεν είναι εκ του κόσμου,» ο Ιεχωβά θα κάμη την πρόσκλησι: «Ελθέ, λαέ μου, είσελθε εις τα ταμεία σου και κλείσον τας θύρας σου οπίσω σου· Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από του τόπου αυτού δια να παιδεύση τους κατοίκους της γης ένεκεν της ανομίας αυτών· η δε γη θέλει ανακαλύψει τα αίματα αυτής και δεν θέλει σκεπάσει, πλέον τους πεφονευμένους αυτής.» (Ησ. 26:20, 21) Αφού ο Ιεχωβά λογαριασθή με τον ένοχο αίματος κόσμο, ο καθαρός λαός του θα ξεπροβάλη από το θαυματουργικά παρεχόμενο καταφύγιο για να απολαύση αιώνια ειρήνη σε μια γη που ποτέ πια δεν θα κηλιδωθή με το αίμα πολέμων και με βιαιότητες. (Ψαλμ. 46:8, 9) Τότε, εκείνοι οι οποίοι «δεν ήσαν εκ του κόσμου» και οι οποίοι πέθαναν θα παραμείνουν στη νέα τάξι του Θεού, κάνοντας το θέλημά του για πάντα. (1 Ιωάν. 2:17) Έτσι, αυτοί θα έχουν συμβάλει σε μια ελεύθερη από αίμα ιστορία Χριστιανικής ουδετερότητας σ’ ένα συγκεχυμένο κόσμο.