«Έλθετε Οπίσω Μου και Θέλω σας Κάμει Αλιείς Ανθρώπων»
1-3. (α) Για ποιο έργο προσκάλεσε ο Ιησούς ανθρώπους να τον ακολουθήσουν; (β) Πώς η ανταπόκρισις των πρώτων που προσκλήθηκαν δείχνει ότι αυτοί είχαν πίστι;
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ είχε συμπληρώσει το έργο του, και τώρα ο κεχρισμένος Ιησούς αναλάμβανε τη συγκινητική διακήρυξι: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 3:2· 4:12-17) Αλλά ο Ιησούς Χριστός δεν επρόκειτο να είναι μόνος στη γνωστοποίησι των αγαθών νέων. Καθώς περπατούσε στην ακτή της Γαλιλαίας, είδε τον Σίμωνα Πέτρο και τον Ανδρέα που έρριχναν τα δίχτυα τους. Τους προσκάλεσε: «Έλθετε οπίσω μου και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων.» Εκείνοι δεν εδίστασαν. «Ευθύς» εγκατέλειψαν τα δίχτυα τους και ακολούθησαν τον Ιησού. Κατόπιν ο Ιησούς είδε τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη μέσα σ’ ένα αλιευτικό πλοιάριο και τους κάλεσε. «Ευθύς» κι αυτοί άφησαν το πλοιάριο και τον πατέρα τους και ακολούθησαν τον Ιησού.—Ματθ. 4:18-22.
2 Ο Ιησούς έθεσε ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτούς τους νέους μαθητές, καθώς τους εκπαίδευε να είναι «αλιείς ανθρώπων.» Έγιναν οι μόνιμοι σύντροφοι του, καθώς «περιήρχετο ο Ιησούς όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.»—Ματθ. 4:23.
3 Στην Καπερναούμ της Γαλιλαίας, ο Ιησούς είδε τον Ματθαίο (Λευί) να κάθεται στο «τελώνιον» και του απηύθυνε την πρόσκλησι, «Ακολούθει μοι.» Ο Ματθαίος αμέσως άφησε τη συλλογή φόρων για ν’ ακολουθήση τον Ιησού. (Ματθ. 9:9· Μάρκ. 2:14) Και πάλι, «περιήρχετο ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας» διδάσκοντας και κηρύττοντας τα αγαθά νέα της βασιλείας, ενώ συγχρόνως έκανε έργα θεραπείας. Μολονότι ο αριθμός των ακολούθων του μεγάλωνε, ο Ιησούς τους είπε: «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, διά να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.»—Ματθ. 9:35-38.
4. (α) Γιατί εξελέγησαν οι απόστολοι; (β) Τι αναμένει ο Ιησούς από κείνους που τον ακολουθούν;
4 Μεταξύ αυτών των πρώτων μαθητών, ο Ιησούς εξέλεξε τότε 12 για να είναι απόστολοι, «διά να ήναι μετ’ αυτού και διά να αποστέλλη αυτούς να κηρύττωσι.» (Μάρκ. 3:14) Αργότερα, οι πιστοί απόστολοι θα γίνονταν θεμέλιοι λίθοι της Χριστιανικής εκκλησίας. (Εφεσ. 2:20· Αποκ. 21:14) Ήσαν πρόθυμοι, έτοιμοι να υπηρετήσουν, και ευτυχείς που συνδέονταν με τον Ιησού στο έργο της Βασιλείας. Ο Ιησούς τους έδωσε οδηγίες και τους απέστειλε στις πόλεις και στα χωριά, για να επισκεφθούν τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Τους είπε: «Υπάγοντες κηρύττετε, λέγοντες ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του ότι το έργο δεν θα ήταν εύκολο και ότι πολλοί δεν θα πρόσεχαν τα λόγια τους. Εν τούτοις, εκείνοι έπρεπε να δώσουν τη μαρτυρία, ακόμη κι ενώπιον αρχόντων και ανθρώπων των εθνών. Ήταν ανάγκη να είναι θυσιαστικοί και θαρραλέοι, διότι ο Ιησούς είπε: «Όστις δεν λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, δεν είναι άξιος εμού.»—Ματθ. 10:7-18, 38.
5. Γιατί μερικοί δεν είναι δεκτοί ως ακόλουθοι του Χριστού;
5 Δεν δέχθηκαν όλοι την πρόσκλησι του Ιησού να τον ακολουθήσουν. Παραδείγματος χάριν, υπήρχε ένας πλούσιος που προτίμησε τα υλικά αποκτήματα από τον πνευματικό θησαυρό που θα μπορούσε ν’ απολαύση κηρύττοντας τα αγαθά νέα της Βασιλείας, (Ματθ. 19:16-24) Και άλλοι, επίσης, πρόβαλαν δικαιολογίες, όπως δείχνει η αφήγησις του Λουκά 9:57-62:
«Ενώ δε επορεύοντο, είπε τις προς αυτόν [τον Ιησού] καθ’ οδόν· Θέλω σε ακολούθησει όπου αν υπάγης, Κύριε. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να κλίνη την κεφαλήν. Είπε δε προς άλλον· Ακολούθει μοι. Ο δε είπε· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον να θάψω τον πατέρα μου. Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς· συ δε απελθών κήρυττε την βασιλείαν του Θεού. Είπε δε και άλλος· Θέλω σε ακολουθήσει, Κύριε· πρώτον όμως συγχώρησόν μοι να αποχαιρετήσω τους εις τον οίκον μου. Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού.»
6. Πώς ο Ιησούς εκπαίδευσε και ενθάρρυνε τους ακολούθους του, όπως περιγράφεται στα εδάφια Λουκάς 10:1-20;
6 Ο Λουκάς, αφού δίνει αυτά τα αρνητικά παραδείγματα, τονίζει ένα θετικό σημείο. Περιγράφει πώς ο Ιησούς εξέλεξε 70 ακολούθους του και τους απέστειλε ανά δύο για να κάνουν έργο σκαπανέως στην περιοχή που ήταν εμπρός του. Έπρεπε να γνωστοποιήσουν στους ανθρώπους, «Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» (Λουκ. 10:1-16) Οι 70 μαθητές βρήκαν μεγάλη χαρά στην υπηρεσία τους. Αλλά ο Ιησούς τους τόνισε ότι είχαν ακόμη μεγαλύτερο λόγο να είναι ευτυχείς, λέγοντας; «Χαίρετε μάλλον ότι τα ονόματα σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς.»—Λουκ. 10:17, 20.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΘΕΤΕΙ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ
7, 8. Κατονομάστε μερικά οφέλη που έλαβαν οι πρώτοι «αλιείς ανθρώπων» με την τακτική συναναστροφή τους με τον Ιησού στο έργο.
7 Οι θεόπνευστοι Βιβλικοί συγγραφείς Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης αφηγούνται πώς οι πρώτοι μαθητές του Ιησού ήσαν μαζί του στο έργο του κηρύγματος και της διδασκαλίας, που ωφέλησε πολύ και αυτούς και άλλους. Ο Ιησούς τους δίδαξε πολλά θαυμάσια πράγματα για τη Βασιλεία, κι εκείνοι μπορούσαν να μιλούν γι’ αυτές τις αλήθειες σε άτομα που ήθελαν ν’ ακούσουν. Προ πάντων, ο Ιησούς βοήθησε τους μαθητές του να εκτιμήσουν την πολύτιμη σχέσι που είχαν ως δούλοι, υπηρέτες ή οικονόμοι του Ιεχωβά Θεού και του Χριστού Ιησού.—Ματθ. 6:24· παράβαλε με Λουκ. 12:37, 42, 43.
8 Ο Ιησούς, όπως και ο Πατέρας του, εργαζόταν. Γι’ αυτό ήθελε να εργάζωνται και οι μαθητές του, επίσης, γνωστοποιώντας το άγγελμα της Βασιλείας. (Ιωάν. 4:34· 5:17· 9:4) Επί τρία χρόνια, λοιπόν, ο Ιησούς εκπαίδευε τους μαθητές του να είναι «αλιείς ανθρώπων.» Επίσης, τους προειδοποίησε ότι θα τους μεταχειρίζονταν με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίστηκαν κι αυτόν, τον Κύριό τους. Εκείνοι είδαν το παράδειγμά του και τη στάσι του στα παθήματα, διότι τους έδωσε υπόδειγμα για να το ακολουθήσουν πιστά. (Ματθ. 10:22-26· 1 Πέτρ. 2:21) Ο Ιησούς τους δίδαξε πολλά πράγματα που είχε λάβει από τον Θεό, και εκείνοι τον είδαν να εκπληρώνη πολυάριθμες προφητείες. Όλα αυτά ενίσχυσαν την πίστι τους.
9. Τι δίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του για τη σχέσι τους με τον Θεό ως δούλοι του;
9 Ο Ιησούς τους ενθάρρυνε, επίσης, ν’ ακολουθούν ταπεινά το υπόδειγμα του ως δούλοι του Θεού. Είπε:
«Τις δε από σας έχων δούλον αροτριώντα ή ποιμαίνοντα, θέλει ειπεί προς αυτόν, ευθύς αφού έλθη εκ του αγρού· Ύπαγε, κάθησον να φάγης, και δεν θέλει ειπεί προς αυτόν· Ετοίμασον τι να δειπνήσω, και περιζωσθείς υπηρέτει με, εωσού φάγω και πίω, και μετά ταύτα θέλεις φάγει και πίει συ; Μήπως γνωρίζει χάριν εις τον δούλον εκείνον, διότι έκαμε τα διαταχθέντα εις αυτόν; Δεν μοι φαίνεται. Ούτω και σεις, όταν κάμητε πάντα τα διαταχθέντα εις εσάς, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι είμεθα, επειδή εκάμαμεν ό,τι εχρεωστούμεν να κάμωμεν.»—Λουκ. 17:7-10· παράβαλε με 1 Κορινθίους 7:22, 23· Αποκάλυψιν 19:5.
10. Πώς το παράδειγμα του Ιησού αποτελούσε μέρος της εκπαιδεύσεως των ακολούθων του να υπηρετούν τον Θεό;
10 Καθώς το έργο του Ιησού στη γη πλησίαζε προς το τέλος του, συγκέντρωσε τους αποστόλους του για τη γιορτή του Πάσχα και εκεί, κατ’ ιδίαν, τους έδωσε πολλές συμβουλές και ενθάρρυνσι. Επίσης, έπλυνε τα πόδια τους για να τους εντυπώση την ανάγκη να υπηρετούν τους άλλους, λέγοντας; «Παράδειγμα έδωκα εις εσάς, διά να κάμνητε και σεις, καθώς εγώ έκαμον εις εσάς. Αληθώς, αληθώς σας λέγω, δεν είναι δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού, ουδέ απόστολος ανώτερος του πέμψαντος αυτόν. Εάν εξεύρητε ταύτα, μακάριοι είσθε εάν κάμνητε αυτά.»—Ιωάν. 13:15-17.
11. (α) Πού αναγράφεται η αφήγησις για την πολύ φιλική συνομιλία του Ιησού με τους μαθητές του πριν από τη σύλληψί του; (β) Σ’ εκείνη την περίπτωσι, πώς ο Ιησούς τόνισε τη σχέσι μεταξύ της πίστεως και των έργων; (γ) Με ποιον τρόπο μπορούσαν οι μαθητές να κάνουν έργα μεγαλύτερα από κείνα του Ιησού;
11 Ο Ιησούς, αφού απέλυσε τον προδότη Ιούδα, θέσπισε με τους 11 πιστούς αποστόλους του ένα νέο εορτασμό—την ανάμνησι του θανάτου του. Μίλησε πολύ φιλικά μαζί τους, προετοιμάζοντάς τους για την ευθύνη που έπρεπε να επωμισθούν μετά την αναχώρησί του. (Ιωάν. 13:30-16:33) Οι μαθητές, για να δείξουν την πίστι τους στο Χριστό, έπρεπε να κάνουν έργα όμοια με τα δικά του. Τους ενθάρρυνε, λοιπόν, με τα εξής λόγια: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» (Ιωάν. 14:12) Ο Ιησούς είχε περιορίσει το έργο του στη γη της Παλαιστίνης, αλλά το έργο της Βασιλείας έπρεπε να επεκταθή μετά το θάνατο και την ανάστασί του. Οι μαθητές του έπρεπε ν’ αναλάβουν ηγετικό ρόλο σ’ αυτό το μελλοντικό έργο. Τελικά, τα αγαθά νέα της Βασιλείας “θα εκηρύττοντο εις ολη την οικουμένην προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θα ήρχετο το τέλος.”—Ματθ. 24:14.
12. Ποια είναι η σχέσις μεταξύ της αγάπης για τον Χριστό και των πράξεών μας;
12 Ο Ιησούς, την τελευταία αυτή βραδυά που ήταν με τους μαθητές του, τόνισε την ανάγκη για αυτοθυσιαστική αγάπη, λέγοντας:
«Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε. Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών με· Ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν.... Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει. Ο μη αγαπών με τους λόγους μου δεν φυλάττει· και ο λόγος, τον οποίον ακούετε, δεν είναι ιδικός μου, αλλά του πέμψαντός με Πατρός.» (Ιωάν. 14:15, 21, 23, 24)
Πόσο αναγκαίο είναι να υπακούωμε στις εντολές του Ιησού Χριστού!
ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ ΓΙΑ ΈΝΑΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟ
13. Πώς θα ερχόταν βοήθεια στους ακολούθους του Ιησού μετά την αναχώρησί του, και τι θα υποκινούντο να κάνουν;
13 Οι απόστολοι ήσαν στενά συνδεδεμένοι με τον Ιησού. Όποτε ήθελαν να μάθουν κάτι ή παρουσιαζόταν κανένα πρόβλημα, μπορούσαν να μιλήσουν στον Ιησού γι’ αυτό το ζήτημα. Αλλά τώρα ο Ιησούς αναχωρούσε για τον Πατέρα του. Παρακάλεσε, λοιπόν, τον Πατέρα του να τους δώση έναν άλλο βοηθό ή παράκλητο, το άγιο πνεύμα του Θεού, το οποίο θα τους δίδασκε και θα επανέφερε στη διάνοιά τους όλα όσα τους είχε πει ο Ιησούς. (Ιωάν. 14:16, 17, 25, 26) Αυτό σήμαινε ότι θα είχαν πολλή μαρτυρία να κάνουν, όπως είχε δηλώσει ο Ιησούς: «Όταν όμως έλθη ο παράκλητος, τον οποίον εγώ θέλω πέμψει προς εσάς παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός, εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί εμού. Αλλά και σεις μαρτυρείτε, διότι απ’ αρχής μετ’ εμού είσθε.»—Ιωάν. 15:26, 27.
14. Πώς θα μάθαιναν οι μαθητές πολλές πρόσθετες αλήθειες αργότερα;
14 Ο Ιησούς περιωριζόταν σε όσα μπορούσε να πη στους μαθητές του τότε. Εν τούτοις, με την έλευσι του αγίου πνεύματος, μπορούσαν ν’ αποκτήσουν πληρέστερη κατανόησι, για να καταρτισθούν για το έργο που είχαν μπροστά τους. (Ιωάν. 16:12-14) Πόσο ενθαρρυντικό ήταν αυτό! Όσοι ακολουθούν τον Ιησού ως δούλοι του Θεού μπορούν πάντοτε να έχουν πεποίθησι ότι θα λάβουν βοήθεια άνωθεν και καθοδηγία στην αλήθεια μέσω του αγίου πνεύματος.
15. (α) Γιατί πρέπει να διατηρούν οι Χριστιανοί μια στενή σχέσι με τον Ιησού Χριστό πάντοτε, σύμφωνα με την παραβολή της αμπέλου; (β) Τι ρόλο παίζει σ’ αυτό η Χριστιανική αγάπη;
15 Οι ακόλουθοι του Ιησού, για να επιτύχουν στο έργο τους, έπρεπε να τηρήσουν στενή επαφή μ’ αυτόν και ν’ αποδειχθούν μαθητές του. Ο Ιησούς το παρέστησε αυτό με την άμπελο και τα κλήματά της, τονίζοντας την ανάγκη να παραμείνουν στην άμπελο και να φέρουν καρπό, έτσι ώστε να δοξασθή ο Πατέρας του. Έπρεπε να παραγάγουν καρπούς με τη μαρτυρία της Βασιλείας και με την επίδειξι Χριστοειδούς προσωπικότητας. Οι άνθρωποι θα διέκριναν ότι αυτοί είναι μαθητές του λόγω της γνησίας αγάπης που θα επικρατούσε μεταξύ τους.—Ματθ. 21:43· Ιωάν. 13:34, 35· 15:1-12· βλέπε, επίσης, Σκοπιά 15 Μαρτίου 1979,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
16. (α) Τι δίδαξε ο Ιησούς τους ακολούθους του στο κατά Ιωάννην 15:17-22 σχετικά με τη θέσι τους μέσα στον κόσμο; (β) Γιατί τους δίδαξε σχετικά μ’ αυτό;
16 Εκείνοι που γίνονται «αλιείς ανθρώπων» δείχνουν αυτή την ισχυρή αγάπη ο ένας προς τον άλλον. Εν τούτοις, επειδή είναι ακόλουθοι του Κυρίου, Χριστού Ιησού, ο κόσμος δεν τους αγαπά. Ούτε ο Ιησούς αγαπήθηκε από τον κόσμο, διότι δεν ήταν μέρος αυτού του κόσμου. (Ιωάν. 15:17-22· 16:1) Αυτή η γνώσις βοηθεί όλους τους αληθινούς Χριστιανούς να κρατήσουν ακεραιότητα κάτω από δοκιμασίες—όπως και ο Ιησούς κράτησε ακεραιότητα. Εκείνοι που είναι μέρος του κόσμου δεν γνωρίζουν τον Ιεχωβά Θεό ούτε Εκείνον που απέστειλε, τον Ιησού Χριστό. Δεν καταλαβαίνουν τις διδασκαλίες του Ιησού ούτε τι είναι Χριστιανική αγάπη. Μισούν τους ακολούθους του, και κάνουν τις επιθυμίες του Διαβόλου.—Ιωάν. 8:42-44· 14:30· 16:11.
17. Τι θα συνέβαινε σε μερικούς Χριστιανούς, επειδή δεν είναι μέρος του κόσμου ως ακόλουθοι του Χριστού;
17 Εφόσον οι γνήσιοι Χριστιανοί “δεν είναι εκ του κόσμου τούτου,” δεν πρέπει να υιοθετούν το ιδιοτελές, υπερήφανο και διαιρετικό πνεύμα του κόσμου. Μόνο έτσι μπορούν να δοξάζουν τον Θεό και να φέρουν πολύ καρπό, αποδεικνύοντας ότι είναι μαθητές του. Αλλ’ αυτό σημαίνει θλίψι γι’ αυτούς, όπως προειδοποίησε ο Ιησούς:
«Θέλουσι σας κάμει αποσυναγώγους· μάλιστα έρχεται ώρα, καθ’ ην πας όστις σας θανατώση θέλει νομίσει ότι προσφέρει λατρείαν εις τον Θεόν.»—Ιωάν. 16:2-4· 15:8-10.
ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
18, 19. (α) Για τίνος τη στοργή είναι βέβαιοι οι μαθητές του Ιησού, και λόγω ποιου πράγματος; (β) Γιατί είναι ουσιώδες να κατανοήσωμε το γεγονός ότι ένας δούλος του Ιεχωβά ποτέ δεν είναι μόνος, και επομένως τι πρέπει να κάνωμε;
18 Οι δούλοι του Ιεχωβά μπορούν να υπολογίζουν σ’ Αυτόν λόγω της μεγάλης αγάπης του. Ο Ιησούς έδωσε αυτή τη διαβεβαίωση: «Διότι αυτός ο Πατήρ σάς αγαπά, επειδή σεις ηγαπήσατε εμέ και επιστεύσατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον.» (Ιωάν. 16:27) Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν εργάζονται μόνοι. Πρόκειται για έργο Θεού που το κάνουν ως οικονόμοι του, και μπορούν πάντοτε να ζητούν τη βοήθεια του Ιεχωβά με προσευχή. Ο Ιησούς είπε: «Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματι μου, θέλει σας δώσει.» (Ιωάν. 16:23, 24) Με τη σύλληψι του Ιησού, θα ερχόταν ένας δύσκολος καιρός για τους ακολούθους του, όπως ακριβώς εκείνος προειδοποίησε:
«Ιδού, έρχεται ώρα, και ήδη ήλθε, να σκορπισθήτε έκαστος εις τα ίδια και να αφήσητε εμέ μόνον αλλά δεν είμαι μόνος, διότι ο Πατήρ είναι μετ’ εμού. Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:32, 33.
19 Πόσο ζωτικό είναι να θυμώμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι, ακριβώς όπως ο Ιησούς δεν ήταν μόνος όταν συνελήφθη! Και πόσο ουσιώδες είναι να εμπιστευώμαστε στον Ιεχωβά με προσευχή, ιδιαίτερα σε καιρούς θλίψεως ή δυσκολιών! Ο Ιησούς προσευχόταν θερμά και συχνά στις ώρες της δοκιμασίας του. (Ματθ. 26:36-46· 27:46) Με όμοιο τρόπο, οι ακόλουθοι του ποτέ δεν πρέπει να διστάζουν να ζητούν τη βοήθεια του Ιεχωβά, αλλά να προσεύχωνται σ’ αυτόν με πεποίθησι και πίστι.—Ματθ. 7:7, 8.
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
20. Ποια είναι μερικά σημεία που τόνισε ο Ιησούς στη θαυμάσια προσευχή που αναγράφεται στο κατά Ιωάννην 17;
20 Αφού ο Ιησούς έδωσε οδηγίες στους πιστούς μαθητές του την τελευταία εκείνη νύχτα της επίγειας ζωής του, ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και ανέπεμψε στον Ιεχωβά μια θαυμάσια προσευχή γι’ αυτούς. Στην προσευχή του ανέφερε ότι είχε τελειώσει το έργο του στη γη, αλλά οι ακόλουθοι του ήσαν ακόμη στον κόσμο. Αυτοί οι μαθητές θα συνέχιζαν τη διακήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας, γνωστοποιώντας το όνομα του Ιεχωβά, ακριβώς όπως είχε κάνει και ο Ιησούς. Γι’ αυτό και παρακάλεσε:
«Πάτερ άγιε, φύλαξον αυτούς εν τω ονόματί σου, τους οποίους μοι εδωκας.... Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου. Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού. Εκ του κόσμου δεν είναι, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου. Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμέ απέστειλας εις τον κόσμον, και εγώ απέστειλα αυτούς εις τον κόσμον.»—Ιωάν. 17:11, 14-18.
21. Πώς ο Ιησούς εξέφρασε την πεποίθησί του στη μελλοντική επέκτασι της Χριστιανικής εκκλησίας;
21 Η προσευχή του Ιησού επεκτεινόταν πολύ πιο πέρα απ’ εκείνους τους 11 πιστούς αποστόλους. Ο Ιησούς απέβλεπε στην επεκτεινόμενη εκκλησία που θα εμπεριέκλειε όλη τη γη, με πολύ περισσότερους άνδρες και γυναίκες που θα πίστευαν στον Ιησού μέσω του λόγου που θα κήρυτταν οι ακόλουθοί του. Ο Ιησούς είπε:
«Δεν παρακαλώ μόνον περί τούτων, αλλά και περί των πιστευσόντων εις εμέ διά του λόγου αυτών· διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας.»—Ιωάν. 17:20, 21.
22. Πώς ο Ιησούς τελείωσε το επίγειο έργο του ως μάρτυς του Ιεχωβά;
22 Λίγη ώρα μετά απ’ αυτή την προσευχή του, ο Ιησούς συνελήφθη. Όταν φέρθηκε μπροστά στον άρχοντα, τον Πιλάτο, έφερε μαρτυρία ότι, επειδή η βασιλεία του δεν ήταν εκ του κόσμου, οι δούλοι του—που δεν ήσαν και αυτοί μέρος του κόσμου—δεν θα αγωνίζοντο. Ως ο κατ’ εξοχήν Μάρτυς του Ιεχωβά, δήλωσε: «Συ λέγεις ότι βασιλεύς είμαι εγώ. Εγώ διά τούτο εγεννήθην και διά τούτο ήλθον εις τον κόσμον, διά να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν. Πας όστις είναι εκ της αληθείας ακούει την φωνήν μου.» (Ιωάν. 18:33-37) Έτσι, ο Ιησούς άφησε ένα καλό παράδειγμα για να το μιμηθούν οι Χριστιανοί στα επόμενα χρόνια μετά την αναχώρησί του από την επίγεια σκηνή. Την ίδια εκείνη μέρα θανατώθηκε, έχοντας πιστά τελειώσει το έργο που του είχε αναθέσει ο Ιεχωβά. (Ιωάν. 17:4) Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, τι θαυμάσιο υπόδειγμα άφησε στους ακολούθους του! Πράγματι, οι ακόλουθοί του ενθαρρύνονται να τον μιμηθούν ως μάρτυρες του Ιεχωβά στο μεγαλειώδες έργο τους ως «αλιείς ανθρώπων»!
[Εικόνα στη σελίδα 12]
Ο Ιησούς έστειλε τους μαθητές του στα σπίτια των ανθρώπων
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Το τελευταίο δείπνο του Ιησού στη γη άφησε ένα ισχυρό μήνυμα για μας σήμερα