Χρειάζονται τους Φίλους Τους
ΕΝΑΣ Χριστιανός, στη διάρκεια της καθημερινής του εργασίας, πήρε ένα τηλεφώνημα. Ήταν από τη σύζυγο ενός ομοπίστου του Χριστιανού: «Αδελφέ μου, ο γιατρός μού είπε ότι ο σύζυγός μου έχει μόνο τρεις μήνες ζωή. Δεν ξέρω πώς να του το πω. Ξαφνικά σκέφθηκα εσάς. Σας παρακαλώ, μπορείτε να του μιλήσετε σεις;» Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, ήλθε η απάντησις: «Ασφαλώς. Θα τον δω αύριο το πρωί.»
Το άλλο πρωί, οι δυο άνδρες χαιρετήθηκαν εγκάρδια. Αφού ήπιαν ένα φλυτζάνι καφέ, ο επισκέπτης ρώτησε τον ασθενή φίλο του πώς αισθανόταν. «Πολύ καλά. Η εγχείρησις πέτυχε. Τώρα πρέπει απλώς να επανακτήσω τις δυνάμεις μου.»
«Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Δείχνει ότι έχεις καλή διάθεσι. Σαν δούλος του Θεού, πρέπει πάντοτε να είσαι χαρούμενος, ακόμη κι αν η ανάρρωσίς σου καθυστερήση, ίσως περισσότερο απ’ ότι υπολογίζεις τώρα. Αλλά ότι κι αν συμβή, μπορούμε να υπομείνωμε τα πάντα με τη δύναμι του ουράνιου Πατέρα μας, έτσι δεν είναι;»
Ο ασθενής, ένας άνθρωπος που η ζωή τον είχε ωριμάσει, κοίταξε επίμονα το φίλο του κατάματα. «Για στάσου! Μήπως ξέρεις κάτι για μένα που εγώ δεν το ξέρω;» Ο επισκέπτης του απάντησε ήρεμα: «Ναι, μάλλον. Ο γιατρός μίλησε στη σύζυγό σου κι’ αυτό που είπε ήταν σοβαρό. Νομίζει ότι η ζωή σου βρίσκεται σε κίνδυνο. Ασφαλώς, είναι ο πρώτος γιατρός που κάνει διάγνωσι, αλλά φαίνεται ότι κάτι πρέπει να κάνωμε. Δεν θα ήταν συνετό να δης και κάποιον άλλο γιατρό που μπορεί να σε βοηθήση μ’ ένα διαφορετικό είδος θεραπείας; Δεν θα ήσουν ο πρώτος ασθενής που έζησε πολύ περισσότερο απ’ όσο πρόβλεψαν οι γιατροί. Αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να τακτοποίησης τώρα τα διάφορα ζητήματα, σε περίπτωσι που η ασθένειά σου χειροτερέψη; Είμαι πρόθυμος να σε βοηθήσω με όποιον τρόπο θέλεις.»
Αυτή η συνομιλία συνεχίσθηκε, αλλά ακούσαμε ήδη αρκετά για να διαπιστώσουμε καθαρά πόσο ειλικρινής και υποβοηθητική αποδείχθηκε ότι ήταν. Οι ασθενείς έχουν δικαίωμα να ξέρουν την αλήθεια για την κατάστασί τους, ιδιαίτερα όταν ρωτούν γι’ αυτή.
ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΣΤΑΖΟΜΕ;
Ίσως διστάζομε κάπως να επισκεφθούμε κάποιον που πρόκειται σύντομα να πεθάνη. Βλέπομε και αισθανόμαστε από πολύ κοντά την καταστρεπτική δύναμι του θανάτου και αυτό μας φοβίζει. (Εβρ. 2:14, 15) Αλλά, σας παρακαλούμε—όπως και σ’ όλες τις περιπτώσεις όπου οι φίλοι σας αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες—μη σκέπτεσθε τον εαυτό σας σε τέτοιες περιπτώσεις. Το βιβλίο των Παροιμιών, κεφάλαιο 17, και εδάφιο 17, δεν λέει μάταια τα εξής λόγια: «Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται δια καιρόν ανάγκης.» Διότι, σαν μέλος της Χριστιανικής εκκλησίας, ο αδελφός ή η αδελφή σας σάς χρειάζεται τώρα περισσότερο απ’ όσο ποτέ άλλοτε. Μην αφήνετε την καταθλιπτική κατάστασι στην οποία βρίσκεται ο ασθενής φίλος σας να σας κάνη να διέπεσθε από το συναίσθημα μάλλον και όχι από ενδιαφέρον για τις πραγματικές του ανάγκες. Να σκέπτεσθε τα καλύτερα συμφέροντά του και να είσαστε καλός φίλος. Αυτό θα απομακρύνη την έντασι που αισθάνεσθε, και η βαθειά χαρά που προέρχεται από το να υπηρετήτε τους άλλους θα ανακουφίση τη λύπη σας.
ΤΙ ΝΑ ΠΗΤΕ;
Όταν επισκέπτεσθε κάποιον που είναι βαριά άρρωστος, πρέπει να ξέρετε ότι το άτομο αυτό δεν θα βοηθηθή από μια προσποιητή ευθυμία. Το ευγενικό ερώτημα «Θα ήθελες να καθίσω κοντά σου για λίγο;» θα μπορούσε να είναι μια καλή αρχή. Ερωτήματα όπως «Πώς αισθάνεσαι;» ή «Μπορώ να κάνω κάτι για σένα;» μπορεί να σας δείξουν τα πράγματα για τα οποία θέλει να μιλήση ο ασθενής. Αν φοβάται για άγνωστα πράγματα που μπορεί να συμβούν, θα δυσκολευθή πολύ να μιλήση γι’ αυτά. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήση κάποιος για όσα βρίσκονται στη διάνοια και στην καρδιά του. Αλλ’ αν ο ασθενής θέλη να μιλήση για τη σκοτεινή προοπτική της ασθενείας του, μην τον διακόπτετε με άστοχα λόγια όπως: «Ω, δεν πρέπει καν να το σκέπτεσαι! Θα γίνης καλά.» Συμφωνήστε ειλικρινά μαζί του ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα, αλλά πέστε του ότι ακόμη και τότε μπορεί ν’ αναθέση τα πάντα στα ικανά χέρια του ουράνιου Πατέρα του.—Φιλιπ. 4:6, 7.
Θα μπορούσατε να πήτε: ‘Θα ήθελες να σου διαβάσω μερικά θαυμάσια λόγια από την Αγία Γραφή;’ Αυτά τα παρηγορητικά λόγια θα του ενισχύσουν την πίστι. Στους ασθενείς αρέσουν οι Ψαλμοί, επειδή αποκαλύπτουν με θαυμάσιο τρόπο τα βαθιά αισθήματα ενός ατόμου που βρίσκεται σε θλίψι και την κραυγή του για βοήθεια στον Ιεχωβά.
Εκείνοι που είναι βαριά άρρωστοι συνήθως είναι πολύ κουρασμένοι και δεν έχουν τη δύναμι να συνεχίσουν μια συνομιλία. Έτσι, δεν είναι ανάγκη να μιλάτε πολύ σε τέτοιες καταστάσεις. Το να κάθεστε ήσυχα δίπλα στο κρεββάτι του ασθενούς και να κρατάτε το χέρι του ή της μπορεί, αυτό και μόνο, ν’ αποτελέση πηγή παρηγοριάς. Οι φίλοι μας, που έχουν μπροστά τους το ενδεχόμενο του θανάτου, ακόμη κι’ αν δεν σας ζητήσουν να προσευχηθήτε, θα το εκτιμούσαν πάρα πολύ αν οι ομόπιστοί τους Χριστιανοί βρουν την ευκαιρία να προσευχηθούν μαζί τους. Αν μπορήτε να βρήτε λόγια πλήρους πίστεως στην επιθυμία και στη δύναμι του Ιεχωβά να υποστηρίξη το φίλο σας σ’ αυτή τη δύσκολη κατάστασι, και οι δυο σας θα νοιώσετε μια ανώτερη στιγμή ενότητας κατά το πνεύμα.
Μολονότι δεν πρέπει ποτέ να πιέσωμε κάποιον που είναι βαριά άρρωστος να κάνη διευθετήσεις για τον καιρό που δεν θα υπάρχη πια στη ζωή, είναι καλό να είμαστε άγρυπνοι να διακρίνωμε τη στιγμή που εκείνος θα θελήση να μιλήση γι’ αυτό. Θα παρηγορηθή πάρα πολύ αν οι Χριστιανοί φίλοι του υποσχεθούν να τα φροντίσουν όλα όταν εκείνος κοιμηθή στο θάνατο—ιδιαίτερα τη σύζυγο και τα παιδιά του ή στην περίπτωσι μιας γυναίκας, το σύζυγό της. Ίσως χρειασθή να γραφούν ωρισμένα έγγραφα σε περίπτωσι που πρέπει να διευθετηθή η κηδεμονία παιδιών ή να μετατεθούν μερικές αρμοδιότητες. Το να συμβουλευθήτε κάποιο δικηγόρο θα εξασφαλίση την καλύτερη εκπλήρωσι των τελευταίων επιθυμιών του ατόμου.
Ασφαλώς, οι επισκέψεις μας δεν είναι ανάγκη να είναι πάντοτε τόσο σοβαρές όσο αυτές που μόλις περιγράψαμε. Αυτό εξαρτάται από την κατάστασι στην οποία βρίσκετε τον ασθενή φίλο σας. Οι ασθενείς συχνά θέλουν να τους θυμούνται οι άλλοι όπως ήσαν στη διάρκεια ευτυχισμένων στιγμών στη ζωή τους. Θυμόσαστε κάποια ευχάριστη πείρα που είχατε μαζί; Διηγηθήτε την και να είσθε βέβαιος ότι, αφού φύγετε, ο ασθενής θα σκέπτεται αυτές τις συγκινητικές αναμνήσεις. Μπορείτε να μεταδώσετε βαθιά αισθήματα ευτυχίας στην καρδιά κάποιου ζηλωτή δούλου του Ιεχωβά, ο οποίος δεν είναι τώρα σε θέσι να κάνη τίποτε στον αγρό του κηρύγματος των «αγαθών νέων.» Υπενθυμίστε του όλα όσα έκανε σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα στο παρελθόν. Επαινέστε θερμά τους ασθενείς για την εγκαρτέρησι που δείχνουν και το θαυμάσιο παράδειγμα που δίνουν καθώς υπομένουν τα παθήματά τους με πίστι και χαρούμενη διάθεσι.—Εβρ. 6:10.
ΝΙΚΗΣΤΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΣΑΣ
Θα συμφωνήσετε ότι εκείνοι που έχουν συμφιλιωθή με το ενδεχόμενο ότι μια ασθένεια ή κάποιο ατύχημα μπορεί να θέση τέρμα στη ζωή μας, είναι σε καλύτερη θέσι να βοηθήσουν άλλους που αντιμετωπίζουν άμεσο θάνατο. Είναι ένδειξις ωριμότητας το να μην αρνούμεθα τις πραγματικότητες που ίσως χρειασθή όλοι ν’ αντιμετωπίσωμε.
Αλλά, αν μας βασανίζη ο φόβος του θανάτου, τι μπορούμε να κάνωμε για να υπερνικήσωμε αυτά τα άσχημα συναισθήματα και τις μαύρες σκέψεις; Πρώτα απ’ όλα, προσπαθείτε ν’ αγνοήσετε τους φόβους σας. Αφιερώστε χρόνο για να κάνετε σκέψεις πάνω στις αβεβαιότητες αυτής της ζωής και τη λύσι που ο Θεός δίνει. Οι φίλοι του Θεού, της ουράνιας Πηγής ζωής, μπορούν να εξετάσουν αυτό το ζήτημα μ’ ένα ρεαλιστικό αλλά, ωστόσο, ισορροπημένο τρόπο. Γνωρίζουν ότι ο θάνατος στην πραγματικότητα είναι: ένας ύπνος χωρίς συναίσθησι, χωρίς πόνο ή τρόμο. (Ιωάν. 11:11-14) Ο Ιησούς δίδαξε καθαρά ότι οι νεκροί θ’ αναστηθούν, λέγοντας: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Μολονότι ο Ιησούς εκτελέσθηκε από τους εχθρούς του, ο ουράνιος Πατέρας του τον επανέφερε στη ζωή. Μετά απ’ αυτό το θαύμα, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, «εφάνη εις πεντακοσίους και επέκεινα αδελφούς δια μιας, εκ των οποίων οι πλειότεροι μένουσιν έως τώρα.» (1 Κορ. 15:3-8) Πράγματι, υπήρξαν πάρα πολλοί μάρτυρες της αναστάσεως του Χριστού.
Οι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι η ζωή που απολαμβάνουν προς το παρόν δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα που υπάρχει. Η απόκτησις της θείας επιδοκιμασίας αξίζει πολύ περισσότερο, επειδή ‘έχει επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.’ (1 Τιμ. 4:8) Και να είσαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα μας δώση τη δύναμι ν’ αντιμετωπίσωμε το θάνατο όταν πραγματικά χρειασθούμε αυτή τη δύναμι.—Ψαλμ. 46:1.
«ΑΛΛ’ ΟΥΧΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΜΕΝΟΙ»
Αν είσαστε βέβαιος ότι η ασθένειά σας θα έχη άσχημο αποτέλεσμα τότε είναι πραγματικά αναγκαίο να διατηρήσετε την πνευματική σας ισορροπία. Ίσως να δημιουργούνται μέσα σας ερωτήσεις όπως: Αλλά γιατί εγώ; Ίσως παρενοχλείσθε από φόβους και βαθιά αισθήματα εγκαταλείψεως. Καταπολεμήστε τα. Κάνετέ τα ζήτημα των σκέψεων σας και φροντίστε να τα διατηρήτε κάτω από έλεγχο. Είσαστε ακόμη ζωντανός και ο Ιεχωβά βρίσκεται πολύ κοντά σας. Μην ξεχνάτε ότι ο Διάβολος θα ήθελε να εκμεταλλευθή την αδυναμία σας, προσπαθώντας να εξασθενήση την πίστι σας στον Θεό και στην υπόσχεσί του. Αλλά δεν είσαστε μόνος στη μάχη που διεξάγετε. Ο Ιεχωβά δεν πρόκειται να σας ‘εγκαταλείψη.’—2 Κορ. 4:9.
Αναζητήστε φίλους που μπορούν να σας βοηθήσουν, ιδιαίτερα εκείνους που έχουν ήδη υπερνικήσει πολλές δυσκολίες με τη δύναμι του Ιεχωβά. Διατηρήστε την πίστι σας ισχυρή σ’ όλες τις υποσχέσεις του Θεού. Αποβλέπετε στον καιρό που θα επανέλθετε στη ζωή και θα δήτε όλες τις ευλογίες του Ιεχωβά. Τι μεγαλειώδης καιρός θα είναι αυτός! Θα ζήτε στην αιωνιότητα χωρίς πόνους και θλίψεις, μαζί με πραγματικούς φίλους. Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να ζήσωμε όλοι για πάντα. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει.»—Ιωάν. 11:25.
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΕΝΘΟΥΝΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ
Αν ένας Χριστιανός αδελφός ή αδελφή έχη κοιμηθή στο θάνατο, μην ξεχνάτε τους στενούς συγγενείς του. Τώρα είναι καιρός να βάλετε τον εαυτό σας στη θέσι τους. Μπορείτε να φαντασθήτε πώς αισθάνονται μετά απ’ αυτή την απώλεια; Πρέπει να συνεχίσουν τη φυσιολογική καθημερινή τους ζωή, αλλά είναι ακόμη βαθιά πληγωμένοι. Τώρα χρειάζονται πραγματικά τους φίλους τους—φίλους, όμως, που είναι πρόθυμοι να τους ακούσουν. Μπορεί να παρηγορηθούν και να απαλύνη ο πόνος τους αν υπάρχη κάποιος πρόθυμος ν’ ακούση για μια ακόμη φορά τι είπε ή έκανε ο σύζυγος, η σύζυγος ή το παιδί που πέθανε. Είναι αδύνατον τα άτομα αυτά να ξεχάσουν αμέσως τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχασαν. Συγχρόνως, μπορείτε να τους βοηθήσετε να συνεχίσουν και πάλι τη ζωή τους.
Μπορείτε να κάνετε πολλά για τους πενθούντες φίλους σας. Κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε είναι ένα τηλεφώνημα ή μια απροσδόκητη πρόσκλησις για γεύμα. Μήπως θα μπορούσατε να τους προσκαλέσετε να συμμετέχουν στην προσωπική σας μελέτη της Αγίας Γραφής; Έχουν τακτοποιηθή όλες οι επίσημες και οικονομικές διατυπώσεις; Έχουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν, κι’ αν όχι, είμαστε πρόθυμοι να τους βοηθήσωμε απ’ αυτά που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά;
Είναι φανερό το πότε μας χρειάζονται οι φίλοι μας μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο—σε καιρούς θλίψεως, στενοχώριας, ακόμη και φόβου. Ο Ιησούς έδωσε την παραβολή σχετικά με τον καλό Σαμαρείτη για δικό μας, επίσης, όφελος σε τέτοιες περιπτώσεις. Ας μη γραφή ποτέ για μας: «Επέρασεν από το άλλο μέρος,» όπως έκανε ο ιερέας και ο Λευίτης στην ιστορία του Ιησού. (Λουκ. 10:29-37) Καταλαβαίνομε πολύ καλύτερα τώρα αυτό που είναι γραμμένο στο βιβλίο του Εκκλησιαστή, κεφάλαιο 7, εδάφιο 2: «Κάλλιον να υπάγη τις εις οίκον πένθους, παρά να υπάγη εις οίκον συμποσίου.» Και ο Ιάκωβος έγραψε τα εξής: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αυτή, να επισκέπτεται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.» (Ιακ. 1:27) Είθε ο Ιεχωβά να μας ευλογήση καθώς το κάνομε αυτό!