Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Ο Ρόλος του Θεού για τα Βακτήρια

● Οι άνθρωποι διερωτώνται γιατί δημιούργησε ο Θεός την κατώτερη μορφή ζωής που είναι γνωστή σαν βακτήρια. Σχετικά με αυτό, ενδιαφέρει να σημειωθή ότι σ’ ένα πρόσφατο βιβλίο με τίτλο «Η Μέδουσα και το Σαλιγκάρι» Ο Γιατρός Λιούις Τόμας, τονίζει ότι ο ρόλος των βακτηρίων βρίσκεται στην ανακύκλωσι, όχι στην ασθένεια. Ακόμη και σε μια τόσο σοβαρή ασθένεια όπως η μηνιγγίτις ο Δρ. Τόμας πιστεύει ότι η ασθένεια έρχεται «σαν ατύχημα.» Γράφει: «Είναι μυστήριο ακόμη το πώς αναπτύσσεται η μηνιγγίτις σε μερικούς ασθενείς, αλλά είναι απίθανο να παριστάνη αυτό μια ειδική προτίμησι των βακτηρίων· ίσως οι αμυντικοί μηχανισμοί των προσβεβλημένων ασθενών καταστρέφονται με κάποιον ειδικό τρόπο.»

Μήπως τα μικρόβια πρέπει να θεωρούνται σαν φυσικοί εχθροί του ανθρώπου; Ο Δρ. Τόμας εξηγεί: «Είναι αλήθεια βέβαια, ότι περιβαλλόμεθα από παντού από μικρόβια τα οποία περιέχουν σημαντική αναλογία του όγκου του εδάφους, και αφθονούν στον αέρα. Αλλά δεν αληθεύει βέβαια, ότι είναι φυσικοί μας εχθροί. Πραγματικά, φαίνεται σαν μια έκπληξις να κατανοήση κανείς ότι αυτή η μικροσκοπική μειονότης των βακτηριακών πληθυσμών της Γης ενδιαφέρει κάπως όλους μας. Οι πιο κοινές συγκρούσεις μεταξύ των βακτηρίων και των ανωτέρων μορφών ζωής γίνονται μετά το θάνατο των ανωτέρων μορφών ζωής, στη διάρκεια της ανακυκλώσεως των στοιχείων της ζωής. Προφανώς πρόκειται για την κύρια ενέργεια του μικροβιακού κόσμου γενικά, και καμμιά σχέσι δεν έχει με την ασθένεια.»

Τα βακτήρια δεν δημιουργήθηκαν για να προξενούν ασθένειες στους ανθρώπους. Όσο περισσότερα μαθαίνει ο άνθρωπος για τη Θεία δημιουργία, τόσο περισσότερο κατανοεί τη μεγάλη σοφία που εκδήλωσε ο Ιεχωβά και στις πιο λεπτές ακόμη μορφές ζωής.—Ψαλμ. 104:24.

Δεν Υπάρχει Διαίρεσις Κληρικών-Λαϊκών

● Ο Πρεσβυτεριανός κληρικός Τόμας Γκίλλεσπη από την Καλιφόρνια γράφει στο περιοδικό «Η Θεολογία Σήμερα» ότι ο διαχωρισμός του κλήρου μόνο για εκπαίδευσι και διδασκαλία σαν «ανώτερη» τάξι, ενώ οι λαϊκοί χαρακτηρίζονται ως «κατώτερη» τάξις, «είναι ξένη προς τη θεολογική κατανόησι των λαϊκών στις Γραφές.»

Ο Γκίλλεσπη, μολονότι αναφέρει ότι η Αγία Γραφή δείχνει πράγματι διάφορους ηγετικούς ρόλους, δηλώνει ότι ολόκληρος ο «λαός του Θεού» έχει διαταχθή να κάνη το έργο του Θεού. Λέει τα εξής: «Σχετικά μ’ αυτή τη διακονία προς τους λαούς της γης δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή δικαιολογία . . . γι’ αυτόν το διαχωρισμό ‘διαφορετικών επιπέδων’ μεταξύ των ‘συνηθισμένων πιστών’ και του ‘κλήρου,’ μεταξύ των ‘αρχαρίων’ και των ‘επαγγελματιών,’ πράγμα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη από μέρους μας χρήσι του όρου «λαϊκοί.»

Ο κληρικός λέει ότι πρέπει ν’ αποδίδεται «τιμή στη βιβλική όρασι της ενώσεως του ‘λαού’ του Θεού, της διακονίας όλων των μελών.» Προσθέτει: «Αυτό θα πραγματοποιηθή μόνο αν οι ‘μη κληρικοί’ είναι πρόθυμοι ν’ αναλάβουν δράσι, αν οι ‘κληρικοί’ είναι πρόθυμοι να μοιρασθούν με άλλους τα υνία, και αν όλος ο λαός του Θεού είναι πρόθυμος να εξέλθη απ’ αυτή την κατάστασι.»

Ωστόσο, διαφαίνεται αυτή η προθυμία σε κάποια από τις κύριες θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου;