«Η Ειρήνη του Θεού η Υπερέχουσα Πάντα Νουν»

«Η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.»—Φιλιπ. 4:7.

1. Γιατί γνώριζε ο απόστολος Παύλος ότι τα θεοσεβή άτομα δεν έχουν λόγο ν’ ανησυχούν υπερβολικά;

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ απόστολος Παύλος ήξερε από πείρα ότι τα θεοσεβή άτομα δεν έχουν λόγο ν’ ανησυχούν αδικαιολόγητα, γιατί ο Ιεχωβά είναι μαζί τους. Ο Παύλος είχε φυλακισθή, δαρεί, λιθοβοληθή, συχνά είχε φθάσει στο θάνατο, και είχε περάσει πολλούς κινδύνους, ακόμη κι ανάμεσα σε ψευδαδέλφους. Αλλ’ ο Θεός ποτέ δεν τον είχε εγκαταλείψει. Ο απόστολος στρεφόταν συνεχώς στον ουράνιο Πατέρα του με θερμή προσευχή, ρίχνοντας σ’ αυτόν τις μέριμνές του και ποτέ δεν απογοητεύθηκε γι’ αυτό.—2 Κορ. 4:7-9· 11:23-27.

2. Τι θα προέκυπτε αν οι συγχριστιανοί ακολουθούσαν τη συμβουλή του Παύλου που αναγράφεται στους Φιλιππησίους κεφάλαιο τέσσερα, εδάφιο έξι;

² Έτσι με πλήρη πεποίθησι ο Παύλος παρώτρυνε τους συγχριστιανούς αδελφούς του να μην ανησυχούν για τίποτε, αλλά να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους στον Θεό, φέροντας σ’ Αυτόν το κάθε τι με προσευχή και δέησι μαζί μ’ ευχαριστία. Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν το έκαναν αυτό; Ο απόστολος συνέχισε: «Και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού.»—Φιλιπ. 4:6, 7.

Η Ειρήνη η «Υπερέχουσα Πάντα Νουν»

3. (α) Τι είναι η «ειρήνη του Θεού»; (β) Αν έχομε θεόδοτη ειρήνη γιατί δεν υπάρχει λόγος ν’ ανησυχούμε υπερβολικά;

³ Η «ειρήνη του Θεού» είναι μια γαλήνη και ηρεμία που την απολαμβάνουν οι αφιερωμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά ακόμη και στις πιο δύσκολες περιστάσεις. Πηγάζει από μια στενή προσωπική σχέσι με τον Πατέρα μας στον ουρανό. Επειδή κατέχομε αυτή την ειρήνη από τον Ιεχωβά, αφήνομε το άγιο πνεύμα του Θεού να μας υποκινή και είμαστε ευαίσθητοι στην καθοδήγησί του. Πραγματικά, προσευχόμαστε γι’ αυτό το πνεύμα, και για τον καρπό του, τον καρπό της ειρήνης. (Λουκ. 11:13· Γαλ. 5:22, 23· Εφεσ. 4:30) Επομένως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μας κυριεύη καμμιά ανησυχία ή μέριμνα, γιατί ξέρομε ότι τίποτε δεν μπορεί να συμβή που να είναι πέρα από τη θεία πρόνοια. (Παράβαλε με Πράξεις 11:26.) Πραγματικά, ο Ιεχωβά όλους τους δούλους του τους «κατοικίζει εν ασφαλεία.»—Ψαλμ. 4:8.

4, 5. (α) Σε σύγκρισι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ποιο είδος ειρήνης έχουν οι άλλοι; (β) Πώς η «ειρήνη του Θεού» διαφέρει από οποιαδήποτε ειρήνη που μπορεί να έχουν εκείνοι που δεν υπηρετούν πιστά τον Θεό;

⁴ Σε σύγκρισι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν περισσότερη κοσμική μόρφωσι ή μεγαλύτερη ικανότητα σε ωρισμένους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αντιμετωπίζουν, βέβαια, προβλήματα, αλλά είναι πεπεισμένοι ότι θα μπορέσουν να βρουν τις κατάλληλες λύσεις. Έτσι, αισθάνονται αρκετά ασφαλείς και δεν είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι για το προσωπικό τους μέλλον. Δείχνουν ότι έχουν ειρήνη και ότι απολαμβάνουν σχετική ηρεμία. Και οι Γραφές, ακόμη, μιλάνε για «την ευτυχίαν (ειρήνη, ΜΝΚ) των ασεβών»!—Ψαλμ. 73:3.

⁵ Η «ειρήνη του Θεού,» όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Δεν στηρίζεται στην αυτοπεποίθησι και στην άποψι ότι η ανθρώπινη λογίκευσις θα επιτυγχάνη πάντοτε. Ο Παύλος είπε ότι η Θεόδοτη ειρήνη «υπερέχει πάντα νουν» ή «υπερβαίνει κάθε νόησι.» Έχει ονομασθή η «ειρήνη του Θεού που είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο μπορούμε να καταλάβωμε.» (Φιλιπ. 4:7, Μετάφρασις Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών· Νέα Αμερικανική Στερεότυπη Βίβλος· Καινή Διαθήκη· Βίβλος της Ιερουσαλήμ) Ναι, όσοι υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά έχουν μια γαλήνη που δεν την κατέχουν ούτε την καταλαβαίνουν οι άνθρωποι γενικά.

6. (α) Πότε γίνεται ιδιαίτερα φανερό ότι έχομε την «ειρήνη του Θεού» ; (β) Καθώς αναμένομε τον Ιεχωβά να ενεργήση για κάποιο ζήτημα που προσευχηθήκαμε, έχομε καμμιά βοήθεια; (γ) Είναι πνευματικά ενισχυτικό να ‘επιρρίψωμε το φορτίον μας στον Ιεχωβά,’ και γιατί απαντάτε έτσι;

⁶ Το αν εκείνοι που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά έχουν πραγματικά την «ειρήνη του Θεού,» γίνεται ιδιαίτερα φανερό όταν συμβαίνουν πράγματα που τους επηρεάζουν βαθιά και που είναι πέρα από τον έλεγχό τους. Μιλώντας από ανθρώπινη άποψι, είναι ανίκανοι ν’ αντιμετωπίσουν αυτές τις μέριμνες. Μήπως βρισκόμαστε κι εμείς μερικές φορές σε τέτοιες περιστάσεις; Πόσο κατάλληλο θα ήταν τότε να προσευχηθούμε θερμά, να είμαστε συγκεκριμένοι στις ικεσίες μας και να υποβάλωμε σαφή αιτήματα για θεία βοήθεια και καθοδήγησι! (Παράβαλε με Κριτές 6:36-40.) Κατόπιν θα πρέπει ν’ αναμένωμε τον Ιεχωβά να ενεργήση. Στο μεταξύ, αν έχωμε την «ειρήνη του Θεού,» μπορούμε να αισθανώμαστε τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά και παραμένομε ήρεμοι, περιμένοντας υπομονετικά να δούμε πώς θα λύση το πρόβλημα ο Ύψιστος. Τίποτε το απερίσκεπτο δεν υπάρχει σ’ αυτή τη στάσι μας, γιατί ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: «Επίρριψον επί τον Κύριον το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει· δεν θέλει ποτέ συγχωρήσει να σαλευθή ο δίκαιος.» (Ψαλμ. 55:22) Επί πλέον, όταν το πρόβλημα λυθή μ’ αυτό τον τρόπο και η δοκιμασία περάση, τότε θα γνωρίζωμε ότι «ο Θεός της ειρήνης» απάντησε στις προσευχές μας.—Ρωμ. 15:33.

Φυλάττει τις Καρδιές και τα Διανοήματα

7. (α) Τι υπονοεί συχνά στη Γραφή η λέξις ‘καρδιά’; (β) Αν έχωμε την «ειρήνη του Θεού» γιατί δεν ‘θ’ αγανακτήσωμε δια τους πονηρευομένους’ ;

⁷ Ο Παύλος είπε ότι «η ειρήνη του Θεού» ‘θα φυλάξη τις καρδιές και τα διανοήματά μας.’ (Φιλιπ. 4:7) Μια μετάφρασις της Γραφής αποκαλεί αυτή την ειρήνη «φρουρά για να περιφρουρή τις καρδιές και τις διάνοιές σας.» (Γουέημαουθ) Στη Γραφή συχνά η ‘καρδιά’ υπονοεί την έδρα της αγάπης και του κινήτρου. (Έξοδ. 35:21, 26, 29· Ψαλμ. 119:11) Αν μας βασανίζη αδικαιολόγητη μέριμνα, αυτό μπορεί να επιδράση επιζήμια στην αγάπη μας και στα κίνητρά μας και μπορεί να συμπεριφερθούμε με τρόπο ανισόρροπο ή ακατάλληλο. Παραδείγματος χάρι, μπορεί να ‘αγανακτήσωμε δια τους πονηρευομένους,’ κι έτσι να χάσωμε όλη μας τη γαλήνη. Αυτό, όμως, δεν θα συμβή αν κατέχωμε την «ειρήνη του Θεού,» γιατί τότε θα ξέρωμε ότι ο Ιεχωβά βλέπει τα πάντα και θα τακτοποιήση τους λογαριασμούς στον ωρισμένο καιρό. (Ψαλμ. 37:1-11) Έτσι οι καρδιές μας θα παραμένουν ήρεμες και δεν θα μας πιέζουν να ενεργούμε απερίσκεπτα. Αυτό μας ωφελεί συναισθηματικά, πνευματικά, ακόμη και σωματικά, γιατί «η υγιαίνουσα (ήρεμη, ΜΝΚ) καρδία είναι ζωή της σαρκός.»—Παρ. 14:30.

8. (α) Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στις ‘καρδιές’ και τα ‘διανοήματα’ που αναφέρει το εδάφιο Φιλιππησίους 4:7; (β) Γιατί είναι απίθανο να χάσωμε τη διανοητική μας ισορροπία αν έχωμε την «ειρήνη του Θεού»; (γ) Μπορεί να μας βλάψη μόνιμα οτιδήποτε επιτρέψη ο ουράνιος Πατέρας μας;

⁸ Τα ‘διανοήματα’ (διανοητικές δυνάμεις, ΜΝΚ) δεν έχουν το ίδιο νόημα με τις ‘καρδιές,’ μολονότι υπάρχει αλληλοεπίδρασις μεταξύ τους. Ενώ η διάνοια λογικεύεται με πληροφορίες, η καρδιά υποκινεί ένα άτομο. Έτσι για να είμαστε βέβαιοι ότι ακολουθούμε τον σωστό δρόμο, πρέπει να έχωμε γνώσι του Λόγου του Θεού και με προσευχή να εμπιστευώμαστε σ’ αυτόν. Αν οι διάνοιές μας θλίβωνται αδικαιολόγητα—αν έχωμε μεγάλη ανησυχία—δεν θα μπορέσωμε να πάρωμε τις σωστές αποφάσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να χάσωμε και τη διανοητική μας ισορροπία. Αυτό, όμως, δεν είναι πιθανόν να μας συμβή αν έχωμε την «ειρήνη του Θεού,» γιατί τότε οι καρδιές μας είναι κάτω από έλεγχο και οι διάνοιές μας σε ηρεμία. Πιστεύομε πραγματικά ότι το ‘χέρι του Ιεχωβά είναι μαζί μας’ και ότι τίποτε απ’ όσα επιτρέψη ο Ιεχωβά δεν θα μας βλάψη μόνιμα. (Ματθ. 10:28· Πράξ. 11:21) Αντί να είμαστε ανήσυχοι και πολιορκημένοι από πολλές στενόχωρες σκέψεις, εμπιστευόμαστε αληθινά στον Ιεχωβά, κι έτσι τα «διανοήματά» μας περιφρουρούνται. Πώς; «Δια Ιησού Χριστού,» μέσω του οποίου έγινε δυνατή μια στενή προσωπική σχέσις με τον ουράνιο Πατέρα.—Γαλ. 1:3-5, ΜΝΚ.

9. Μολονότι ο Παύλος είχε την «ειρήνη του Θεού,» στερείτο τελείως εγκάρδιου ενδιαφέροντος;

⁹ Φυσικά, ο ίδιος ο Παύλος γνώριζε ότι οι Χριστιανοί δεν στερούνται τελείως εγκαρδίου ενδιαφέροντος. Παραδέχθηκε ότι η παράλειψις των ομοπίστων του Ιουδαίων να δεχθούν το «ευαγγέλιον» του προξένησε «λύπην μεγάλην και αδιάλειπτον οδύνην εν τη καρδία.» Εν τούτοις, αυτή η μέριμνα δεν σύντριψε τον απόστολο· αρκέσθηκε στο ν’ αφήση τα ζητήματα στον Θεό που ενεργεί δίκαια διαλέγοντας εκείνους στους οποίους Αυτός θα δείξη έλεος. (Ρωμ. 9:1-18) Έτσι, παρά τις δυνατές συγκινήσεις, ο Παύλος άφηνε την «ειρήνη του Θεού» να φρουρή την καρδιά του και τα διανοήματά του.

10. Πώς, λοιπόν, η Θεόδοτη ειρήνη θα διαφυλάξει τις καρδιές και τα διανοήματά μας;

¹⁰ Όπως ο Παύλος, που έδειχνε βαθύ ενδιαφέρον, έτσι κι εμείς μπορούμε να έχωμε την «ειρήνη του Θεού»—την εσωτερική γαλήνη και ηρεμία που προέρχονται από μια πολύτιμη σχέσι με τον Ιεχωβά. Αυτή μπορεί να προστατεύση τις καρδιές μας και τα διανοήματά μας από το να ανησυχούν υπερβολικά για τις ανάγκες μας. Μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι, απόλυτα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά προνοεί για τους δούλους του και απαντά στις προσευχές τους. Αντί οι καρδιές μας και οι διάνοιές μας να βρίσκωνται σε συνεχή αναστάτωσι, θα έχουν ηρεμία επειδή εμπιστευόμαστε ανεπιφύλακτα στον ουράνιο Πατέρα μας.—Ψαλμ. 33:20-22.

Τα Αναγκαία της Ζωής Εξασφαλισμένα

11. Γιατί δεν πρέπει ν’ ανησυχούμε υπερβολικά για τα αναγκαία της ζωής αν έχωμε την «ειρήνη του Θεού»;

¹¹ Αν έχωμε αληθινά την «ειρήνη του Θεού» και είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτός είναι ο «Ακούων προσευχήν,» θα μπορέσωμε ν’ αντιμετωπίσωμε τις μέριμνες. (Ψαλμ. 65:2) Θα αισθανώμαστε πάντοτε ότι έχομε θεία βοήθεια, και σ’ αυτό υπάρχει μεγάλη ειρήνη καρδιάς και διανοίας. Παραδείγματος χάρι δεν θα μεριμνάμε υπερβολικά για τα αναγκαία της ζωής. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Μη μεριμνάτε δια την ζωήν σας, τι να φάγητε, μηδέ δια το σώμα, τι να ενδυθήτε.» Γιατί δεν πρέπει να έχωμε τέτοιες ανησυχίες; Διότι ο Ιεχωβά που προμηθεύει άφθονα για τα πουλιά και τα κρίνα, ασφαλώς μπορεί και θα θρέψη και θα ντύση τους πιστούς δούλους του. «Και σεις,» είπε ο Ιησούς, «μη ζητείτε τι να φάγητε ή τι να πίητε, και μη είσθε μετέωροι . . . Πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή.» (Λουκ. 12:22-31) Πραγματικά, αν θέτωμε τα πνευματικά συμφέροντα πρώτα στη ζωή, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο ουράνιος Πατέρας μας θα φροντίση για μας.

12. Ποιο Γραφικό παράδειγμα δείχνει γιατί ακόμη και οι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά θα πρέπει ν’ αποφεύγουν να δίνουν μεγάλη αξία στα υλικά πράγματα;

¹² Ακόμη κι εκείνοι που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά πρέπει ν’ αποφεύγουν να θέτουν μεγάλη έμφασι στα υλικά πράγματα. Παραδείγματος χάριν, επειδή η γη δεν θα μπορούσε να συντηρήση και τους δύο μαζί και για να λάβη τέλος η διαμάχη μεταξύ των βοσκών τους, ο Αβραάμ έδωσε την ευκαιρία στον ανεψιό του Λωτ να διαλέξη που προτιμούσε να κατοικήση. Ο Λωτ διάλεξε την καλύτερη γη, αλλ’ αυτό εσήμαινε ότι θα ζούσε ανάμεσα σε κακοποιούς. Με τον καιρό πιάστηκε αιχμάλωτος και χρειάστηκε να ελευθερωθή. (Γέν. 13:1-14:16) Αργότερα, ο Λωτ θεώρησε αναγκαίο να εγκαταλείψη τα υλικά του αγαθά για να διαφυλαχθή η ζωή του όταν ο Ιεχωβά κατάστρεψε τα Σόδομα. Ακόμη αργότερα, ο Λωτ είδε την ανάγκη ν’ αφήση την πόλι Σηγώρ και να κατοικήση σε μια σπηλιά. (Γέν. 19:1-26, 30-38) Μολονότι ονομάζεται ο ‘δίκαιος Λωτ,’ φαίνεται ότι από τα παθήματα έμαθε πόσο ανόητο είναι για ένα θεοσεβούμενο άτομο να δίνη μεγάλη αξία στα υποτιθέμενα υλικά πλεονεκτήματα. (2 Πέτρ. 2:7, 8) Πόσο καλύτερο είναι να προσευχώμαστε για συγκεκριμένη καθοδηγία και να θέτωμε πάντοτε τα πνευματικά συμφέροντα πρώτα στη ζωή!

13. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να μην βρίσκωνται σε μια ανήσυχη εκκρεμότητα για τα αναγκαία της ζωής;

¹³ Αν πραγματικά δίνωμε στα πνευματικά ζητήματα τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα στη ζωή μας, αυτό θα συμβάλη στην ειρήνη της καρδιάς και διάνοιάς μας. Ασφαλώς, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, Εκείνος στον οποίον ανήκει όλος ο χρυσός και ο άργυρος, είναι απόλυτα ικανός να προμηθεύση στους δούλους του τα αναγκαία της ζωής. (Αγγαίος 2:8) Φυσικά, είναι κατάλληλο να προσευχώμαστε να μας δώση ο Θεός «τον άρτον ημών τον επιούσιον,» και είναι σωστό να εργαζώμαστε φιλόπονα για να αντιμετωπίζωμε τις πραγματικές μας ανάγκες. (Παρ. 6:6-11· 31:10, 13-24· Ματθ. 6:11) Αλλά ‘αφού δεν εφέραμε τίποτε στον κόσμο και δεν θα πάρωμε τίποτε μαζί μας, θα πρέπει να αρκώμεθα στην τροφή και στα σκεπάσματα.’ (1 Τιμ. 6:6-12) Γιατί να βρισκώμαστε σε μια ανήσυχη εκκρεμότητα; Ο ψαλμωδός είχε δίκιο, όταν έλεγε: «Νέος ήμην και ήδη εγήρασα, και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον.»—Ψαλμ. 37:25.

Ο Δρόμος προς την Πραγματική Επιτυχία

14. Γιατί δεν είναι κατάλληλο για μας, τους Χριστιανούς μάρτυρες, να θέτωμε μεγάλη αξία στα ανθρώπινα επιτεύγματα και στην υποτιθέμενη επιτυχία που σχετίζεται μ’ αυτά;

¹⁴ Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ανθρώπους του κόσμου να δημιουργούν ανησυχίες στον εαυτό τους με το να δίνουν μεγάλη αξία στα ανθρώπινα επιτεύγματα. Βέβαια, η Γραφή ενθαρρύνει την επιμέλεια και την ανάπτυξι των ικανοτήτων μας στην εργασία. (Παρ. 22:29) Αλλά η φιλοδοξία που τυφλώνει και η μεγάλη ανησυχία για υποτιθέμενη επιτυχία είναι πράγματα που δεν συμβιβάζονται με την «ειρήνη του Θεού.» Στην πραγματικότητα, η επιδίωξις για εξουσία πάνω στους άλλους μπορεί να οδηγήση τα φιλόδοξα άτομα να χρησιμοποιήσουν αμφισβητήσιμες μεθόδους, υπονομεύοντας ίσως τις προσπάθειες των συνεργατών τους και να τα κάνη ν’ ακολουθήσουν πλάγιους τρόπους που καταλήγουν στη θεία αποδοκιμασία. (Παρ. 3:32· 2 Κορ. 4:1, 2) Πραγματικά, τα υπερβολικά φιλόδοξα άτομα μπορεί ν’ αποσπούν τα χειροκροτήματα των ανθρώπων, ακριβώς όπως οι υποκριτές θρησκευτικοί ηγέτες πριν από 19 αιώνες έκαναν δωρεές, προσεύχονταν και νήστευαν με τέτοιο τρόπο ώστε να επευφημούνται. Αλλ’ ο Ιησούς Χριστός καταδίκασε αυτές τις πράξεις και είπε ότι αυτοί οι εγωκεντρικοί υποκριτές «έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών.» (Ματθ. 6:1-18) Πόσο ανόητο θα ήταν για οποιονδήποτε Μάρτυρα του Ιεχωβά να ζη με ανησυχίες και μέριμνες που τις δημιουργεί μόνος του προσπαθώντας να είναι ‘μεγάλος,’ για να διαπιστώση απλώς στο τέλος ότι οι αιώνιες ευλογίες έχουν χαθή!—Παράβαλε με Ιερεμίας 45:5.

15. Τι μπορεί να μάθη ένα θεοσεβές άτομο από τα εδάφια Εκκλησιαστής 9:11 και 10:5-7 σχετικά με την υποτιθέμενη επιτυχία;

¹⁵ Για το άτομο που απολαμβάνει αληθινά την «ειρήνη του Θεού,» ο δρόμος προς την πραγματική επιτυχία δεν οδηγεί σε αμφισβητήσιμες μεθόδους και σε άσκοπες επιδιώξεις. Από τη Γραφή έχει μάθει ότι στη σημερινή κοινωνία, που είναι γεμάτη μόνο με ατελείς και αμαρτωλούς ανθρώπους, «ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ’ ουδέ ο άρτος εις τους σοφούς, αλλ’ ουδέ τα πλούτη εις τους νοήμονας, αλλ’ ουδέ χάρις εις τους αξίους.» (Εκκλ. 9:11) Πραγματικά, «ο άφρων βάλλεται εις μεγάλας αξίας,» και μπορεί να δη κανείς «δούλους εφ’ ίππων και άρχοντας περιπατούντας ως δούλους επί της γης.» (Εκκλ. 10:5-7) Ναι, σε άτομα με τίτλους ευγενείας μπορεί να μην αποδίδεται η τιμητική διάκρισις που τους αξίζει, ενώ δούλοι—πολύ λιγότερο ικανά άτομα—μπορεί να ‘ιππεύουν σε ίππους’ ακριβώς όπως οι άρχοντες.

16. Από τι εξαρτάται η θεοσεβής επιτυχία και τα επιτεύγματα;

¹⁶ Μήπως σας «θέσανε στην άκρη» σαν να λέγαμε, και δεν απολαύσατε την υποτιθέμενη επιτυχία που επιθυμούσατε κάποτε; Γιατί ν’ ανησυχήτε γι’ αυτό; Αφήστε την «ειρήνη του Θεού» να βασιλεύη στην καρδιά σας και δοκιμάστε την παρηγορητική γαλήνη που φέρνει αυτή. Εξακολουθήστε να κάνετε το θείο θέλημα και αποβλέπετε στον ουράνιο Πατέρα να ευλογήση τις προσπάθειές σας στην υπηρεσία του. Αυτό είναι εκείνο που πραγματικά μετράει στη ζωή. Η Θεοσεβής επιτυχία και τα επιτεύγματα εξαρτώνται από πνευματικούς στόχους και απόψεις. Ο ψαλμωδός σωστά δήλωσε: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησε εν βουλή ασεβών . . . αλλ’ εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα. Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.»—Ψαλμ. 1:1-3.

17. (α) Τι πρέπει να κάνωμε για ν’ απολαύσωμε τη μεγαλύτερη ευτυχία; (β) Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε κι άλλους ν’ απολαύσουν την ‘ειρήνη του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν’;

¹⁷ Δεν θα μπορούσαμε ν’ απολαύσωμε μεγαλύτερη επιτυχία στη ζωή από το ν’ αποκτήσωμε και να διατηρήσωμε μια στενή σχέσι με τον Ιεχωβά Θεό. Μια έντονη επιθυμία να τον ευχαριστήσωμε θα μας υποκινήση να του φέρωμε τιμή με τα θεοσεβή λόγια και έργα μας, να κάνωμε το καλό στους συνανθρώπους μας και να τους μεταδώσωμε «το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού.» (1 Τιμ. 1:11) Μεγάλη θα είναι η χαρά μας αν, με την ευλογία του ουρανίου Πατέρα μας, μπορέσωμε να βοηθήσωμε κι άλλους να μάθουν για τους θαυμαστούς σκοπούς του και να μπουν κι αυτοί σε μια πολύτιμη αφιερωμένη σχέσι μαζί του. Τότε, όπως εμείς, θα μάθουν κι αυτοί ν’ αντιμετωπίζουν τις μέριμνες της ζωής. Θα φθάσουν κι αυτοί, επίσης, ν’ απολαμβάνουν την ‘ειρήνη του Θεού την υπερέχουσαν πάντα νουν.’

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες περιστάσεις ο Χριστιανός μπορεί ν’ απολαμβάνη την «ειρήνη του Θεού»