Δραστήριοι Χριστιανοί σ’ έναν Κρίσιμο Καιρό

ΕΣΕΙΣ, όπως και άλλοι άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο, μπορεί να είσαστε ενήμεροι του γεγονότος ότι ζούμε σε κρίσιμους καιρούς.

Πολλοί διαπιστώνουν ότι οι καιροί είναι κρίσιμοι, επειδή οι άνθρωποι δίνουν τόσο μεγάλη προσοχή στα όπλα και στον πόλεμο. Άλλοι αισθάνονται την κρισιμότητα από τα οικονομικά προβλήματα. Ή, αν σας ρωτούσαν γιατί οι καιροί μας είναι κρίσιμοι θα μπορούσατε να σκεφθείτε την αυξανόμενη εγκληματικότητα, τη βία. Τα προβλήματα αυτά δεν είναι παρά αποδείξεις ότι ζούμε σε μια προφητευμένη περίοδο: «Στις έσχατες ημέρες θα έρθουν κρίσιμοι καιροί, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους.»—2 Τιμ. 3:1-5, ΜΝΚ.

Αλλά την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 1981 έγινε ένα ιδιαίτερο γεγονός που έδειξε με σαφήνεια ότι, ακόμα και στους ‘κρίσιμους καιρούς’ μας, οι Χριστιανοί μπορούν να είναι πνευματικά δραστήριοι και αισιόδοξοι για το μέλλον. Ποιο ήταν το γεγονός αυτό; Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτό ;

ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΓΑΛΑΑΔ

Το ιδιαίτερο γεγονός που συνέβη στην πόλη της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ ήταν η γιορταστική εκδήλωση για την αποφοίτηση της 71ης τάξεως της Βιβλικής Σχολής Γαλαάδ της Σκοπιάς. Γι’ αυτό είναι συνετό να κάνουμε σκέψεις πάνω σε ορισμένα σημεία που θίχτηκαν στη διάρκεια της εκδηλώσεως.

Κύριος ομιλητής ήταν ο Φ. Φρανζ, πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά και της Σχολής. Η ωριαία ομιλία του άρχισε με ανασκόπηση της ιστορίας της Σχολής. Μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, ο τότε πρόεδρος της Εταιρίας Ι. Φ. Ρόδερφορδ, είχε την πεποίθηση ότι ο έντονος διωγμός των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα απαιτούσε ίσως να παρθούν κάποια μέτρα από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Έτσι προχώρησε στην κατασκευή των κτιρίων, στα βόρεια της Νέας Υόρκης, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να στεγάσουν το προσωπικό των κεντρικών γραφείων. Μετά, το 1942, όταν τρίτος πρόεδρος της Εταιρίας έγινε ο Ν. Χ. Νορρ, η προσεχτική ανασκόπηση του κεφαλαίου 17 της Αποκαλύψεως φανέρωσε ότι η οργάνωση για την ειρήνη, δηλαδή η Κοινωνία των Εθνών, που συμβολιζόταν από ένα άγριο θηρίο, θα ξαναεμφανιζόταν με κάποια μορφή. (Αποκ. 17:8) Αυτό σήμαινε ότι ο πόλεμος θα τελείωνε και θα ακολουθούσε μία περίοδος ειρήνης. Όπως γνωρίζετε, αυτό ακριβώς έγινε και η αποκαταστημένη οργάνωση για την ειρήνη ονομάστηκε Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.

Με τη Γραφική αυτή διόραση, πάρθηκε η απόφαση τα κτίρια στα βόρεια της Νέας Υόρκης να στεγάσουν μια ειδική σχολή για την εκπαίδευση ιεραποστόλων, οι οποίοι θα διέδιδαν το «ευαγγέλιον της βασιλείας» σε πολλές ξένες χώρες στην επερχόμενη περίοδο ειρήνης. (Ματθ. 24:14) Η μοναδική αυτή σχολή άρχισε την 1 Φεβρουαρίου 1943 και, ως τέταρτος πρόεδρος της Εταιρίας, ο Φρανζ απευθυνόταν τώρα στην 71η τάξη που αποφοιτούσε.

Ήταν βάσιμη, λοιπόν, η ερώτησή του σε 27 σπουδαστές από οκτώ χώρες: «Έχουν περάσει κάπου 36 χρόνια από τη τωρινή περίοδο ειρήνης, κι έτσι πόσο ακόμα πρόκειται να διαρκέσει; Και ποιες ενδείξεις έχουμε ότι πρόκειται να τερματιστεί πολύ, μα πάρα πολύ σύντομα;» Εσείς τι θα απαντούσατε;

Μετά ο Φρανζ συζήτησε ορισμένες συναρπαστικές απόψεις για τη χρονολογία της Βίβλου που περιλαμβάνουν και το δικό μας καιρό. Ανέφερε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από χρόνια τώρα υποστηρίζουν ότι ο χρόνος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, σημείωσε το τέλος της περιόδου που ανέφερε ο Ιησούς: «Η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών». (Λουκ. 21:24) Αυτό σημαίνει ότι τότε ιδρύθηκε στον ουρανό η βασιλεία του Θεού, που συμβολίζεται από την Ιερουσαλήμ. Αλλά ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το 1914 δεν σήμανε τίποτα και ότι ο Ιησούς εννοούσε την κατοχή της κατά γράμμα πόλεως Ιερουσαλήμ. Αλλά ο ομιλητής ρώτησε: «Που καταλήγετε όταν εφαρμόζετε τις συνέπειες της απόψεως αυτής;»

Το 1967 ο στρατός του κράτους του Ισραήλ απέκτησε τον έλεγχο της Δυτικής Όχθης, περιλαμβανομένης και της αρχαίας εντός του τείχους πόλεως της Ιερουσαλήμ. « Όμως», ρώτησε ο Φρανζ, «μήπως αυτό απέληξε σε δόξα του Ιεχωβά Θεού; Μήπως αυτό απέληξε στον ερχομό του Μεσσία για την ίδρυση της βασιλείας του Θεού ακριβώς εκεί, στη γήινη Ιερουσαλήμ;» Η ολοφάνερη απάντηση είναι: Όχι! Ούτε οι κατά γράμμα Ιουδαίοι κηρύττουν το «ευαγγέλιον της βασιλείας» σε εκπλήρωση του Ματθαίον 24:14. Ώστε τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ‘κατοχή της «Ιερουσαλήμ» από τα έθνη’ δεν τέλειωσε το 1967. Μάλλον το «σημείο» που έδωσε ο Ιησούς εκπληρώθηκε στο έτος καμπή 1914. Από τότε ο Μεσσίας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, κυβερνάει από τους ουρανούς «εν μέσω των έχθρών του». (Ψαλμ. 110:1, 2) Γι’ αυτό οι νέοι ιεραπόστολοι παροτρύνθηκαν: ‘Ο χρόνος που απομένει ασφαλώς είναι λίγος,’ και θα πρέπει να έχουν την αίσθηση του επείγοντος του χρόνου, ότι έχουν πολλά να κάνουν στους κρίσιμους αυτούς καιρούς.—1 Κορ. 7:29-31.

Οι σπουδαστές που αποφοίτησαν μπορούν εύκολα να διακρίνουν γιατί πρέπει να είναι δραστήριοι στο Χριστιανικό έργο. Το ίδιο και οι συγγενείς τους και άλλοι στο ακροατήριο, που συνολικά ήταν περίπου 2.000 άτομα. Όλοι συγκινήθηκαν που έμαθαν ότι είχαν γίνει διευθετήσεις για την εκπαίδευση περισσοτέρων ιεραποστόλων. Δυο από τους σπουδαστές επρόκειτο να επιστρέψουν στη Γερμανία για να γίνουν εκπαιδευτές στο νέο «Τμήμα της Σχολής Γαλαάδ» στη χώρα αυτή. Θα είναι μια εντατική σειρά μαθημάτων δυόμισι μηνών για διακόνους που, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να μάθουν Αγγλικά, θα μπορούν να εκπαιδευτούν και να σταλούν σε ιεραποστολικούς διορισμούς σε ξένες χώρες.

ΒΟΗΘΗΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Άλλοι, ομιλητές στο πρόγραμμα έδωσαν ωφέλιμη Γραφική συμβουλή στην τάξη, συμβουλή από την οποία όλοι οι Χριστιανοί μπορούν να ωφεληθούν στους κρίσιμους καιρούς μας.

Ο Ο. Β. Γκλάς, ένας από τους εκπαιδευτές της Σχολής Γαλαάδ, ενθάρρυνε να αναλογίζονται το παράδειγμα του Ιερεμία, ο οποίος συνέχιζε να κηρύττει παρά την εναντίωση και τον κίνδυνο. Αντίθετα, ο προφήτης Ουρίας, που φοβήθηκε και δραπέτευσε στην Αίγυπτο, το μόνο που κατάφερε ήταν να φερθεί βίαια στην Ιουδαία και να εκτελεστεί από το βασιλιά. Το παράδειγμα του Ιερεμία, και η υποστήριξη που είχε από τον Αιθίοπα Αβδεμέλεχ, τονίστηκε εντονότερα από το υπέροχο δράμα που έπαιξαν οι σπουδαστές το απόγευμα. Το δράμα είχε τον τίτλο: «Άφοβος Διαγγελέας ενός Αντιδημοφιλούς Αγγέλματος.»

Το πρόγραμμα αποφοιτήσεως περιελάμβανε σύντομες αλλά διδακτικές ομιλίες από μερικούς έμπειρους διακόνους. Π.χ., ο Ντέηβιντ Όλσον έστρεψε την προσοχή στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 2:30, όπου ο Θεός λέει: «Τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει.» Καταδείχτηκε ότι όλοι μας εκτιμούμε το να μας συμπεριφέρονται με σεβασμό, ώστε θα πρέπει να το κάνουμε αντικείμενο της ζωής μας να περιβάλλουμε τους άλλους με τιμή ή σεβασμό. Τούτο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο με τα πρόσωπα που ζούμε ή δουλεύουμε μαζί, όπως είναι οι ιεραπόστολοι. Ο Καρλ Κλάιν συζήτησε τη σημασία που έχει το να ‘μη στενάζουμε κατ’ αλλήλων’, όπως συμβουλεύει το Ιάκωβος 5:9. Ενώ θα μπορούσαμε να στενάζουμε για τις δικές μας αδυναμίες, το να στενάζουμε για τις αδυναμίες των συγχριστιανών μας συνήθως περιλαμβάνει το να τους κρίνουμε και μπορεί να τους κάνει ν’ αποθαρρυνθούν ή να καταθλιβούν.

Παρότι οι σπουδαστές δεν έγιναν ιεραπόστολοι κάνοντας κάποια ευχή, ο Ραλφ Γουώλς τόνισε ότι αυτοί (και όλοι μας) θα μπορούσαμε να μιμηθούμε το πνεύμα των αρχαίων Ναζηραίων. Αυτοί απαρνιόνταν ορισμένα πράγματα, ώστε να μπορούν να συγκεντρώνονται στα πνευματικά ζητήματα. Και, καθώς τα μαλλιά των Ναζηραίων τόνιζαν την υποταγή τους στον Ιεχωβά, οι δραστήριοι Χριστιανοί χρειάζονται το πνεύμα της υποταγής, τόσο προς εκείνους με τους οποίους υπηρετούν, όσο και προς τον Θεό.—Αριθ. 6:2-7.

Το πρόγραμμα της αποφοιτήσεως τελείωσε μετά το δράμα και την τελική προσευχή. Αλλά το ακροατήριο ήταν περισσότερο παρά ποτέ αποφασισμένο να συνεχίσει να ‘περιπατεί μετά του Θεού’ δραστήρια, όπως παρότρυνε με ενθουσιασμό την τάξη νωρίτερα την ίδια μέρα ο Γεώργιος Γάγκας περιγράφοντας τα παραδείγματα του Ενώχ και του Νώε. (Γέν. 5:24· 6:9) Και όλοι μπορούσαν να σκέπτονται την ομιλία του εκπαιδευτή Τζ. Ρέντφορντ που τελείωσε με την ενθάρρυνση να συνεχίσουν οι απόφοιτοι και το ακροατήριο ‘να διαφημίζουν τον Βασιλιά και τη Βασιλεία’ στους κρίσιμους αυτούς καιρούς.

[Εικόνα στη σελίδα 28]

Μελλοντικοί εκπαιδευτές του τμήματος της Σχολής Γαλαάδ στη Γερμανία, με Φιλιππινέζους απόφοιτους ιεραποστόλους

[Εικόνα στη σελίδα 29]

Το Βιβλικό δράμα περιέγραψε συγκινητικά τον Ιερεμία σαν έναν άφοβο διαγγελέα του αγγέλματος του Θεού.