Το Κύριο Θέμα της—Προς Ρωμαίους Επιστολής Είναι η Πίστη Σας

ΤΙ είναι αναγκαίο για να ευχαριστήσετε τον Θεό;

Ίσως να δώσετε διάφορες απαντήσεις: Να ζω μια καλή ζωή. Να μην βλάπτω τους άλλους. Να κάνω ορισμένες θυσίες για τον Θεό. Να υπακούω τους νόμους του. Να κάνω καλά έργα. Να δεχτώ τον Χριστό και να είμαι ειλικρινής στη λατρεία μου.

Αυτές οι απαντήσεις μπορεί να έχουν κάποια αξία, διότι θίγουν πράγματα που πρέπει να κάνετε για να έχετε την επιδοκιμασία του Θεού. Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που είναι τόσο ζωτικό ώστε όλα τα παραπάνω δεν θα είχαν καμιά αξία χωρίς αυτό. Κι’ αυτό είναι η ΠΙΣΤΗ.

Ίσως να σκέπτεσθε, ‘έχω πίστη και ξέρω ότι η πίστη είναι σπουδαίο πράγμα.’ Ωστόσο, θα είναι καλό να κάνουμε όλοι σκέψεις πάνω σε μια ιδέα που επανειλημμένα μας έρχεται από το βιβλίο της προς Ρωμαίους επιστολής. Θα βρείτε αυτό το θέμα στην προς Ρωμαίους 1:16, 17. Εκεί ο απόστολος Παύλος μάς λέει ότι ‘τα καλά νέα είναι δύναμη του Θεού για σωτηρία^’ και ότι ‘ο δίκαιος θα ζήσει μέσω πίστεως.’ Έτσι, είναι η σωτηρία διαθέσιμη για καθέναν που έχει πίστη; Μήπως η πίστη κάνει τα Χριστιανικά έργα άχρηστα; Η επιστολή του Παύλου στους Ρωμαίους απαντάει σ’ αυτά.

Έχετε διαβάσει προσωπικά την επιστολή στους Ρωμαίους; Ή, την έχετε διαβάσει επανειλημμένα; Αυτή η δεύτερη ερώτηση είναι καλύτερη, διότι λένε ότι στην προς Ρωμαίους βρίσκουμε την πιο περιεκτική παρουσίαση των καλών νέων από τον Παύλο. Έτσι αξίζει να διαβάζουμε επανειλημμένα την προς Ρωμαίους· όσο πιο πολύ τη «μασάτε» τόσο πιο «θρεπτική» είναι.

Σωτηρία Μέσω Πίστεως για Όλους

Υπήρχε ένα ζήτημα που αφορούσε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα: Μπορούσαν τόσο οι Ιουδαίοι όσο και οι Εθνικοί να επιδοκιμαστούν από τον Θεό και να κηρυχθούν δίκαιοι απ’ αυτόν; Ο Θεός ενέπνευσε τον Παύλο να γράψει στους Ρωμαίους για το ζωτικό αυτό ζήτημα. Αυτά που έγραψε μπορεί να είναι εξαιρετικά σπουδαία για τη ζωή μας καθώς ασκούμε πίστη και επιδιώκουμε τη σωτηρία. Περιέχει επίσης ένα πολύτιμο μάθημα για μας, αν με κάποιο τρόπο έχουμε την τάση να νομίζουμε ότι ένας λαός ή μια εθνικότητα είναι καλύτερη από μια άλλη.

Για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τα επιχειρήματα που ανέπτυξε ο Παύλος , ας συνοψίσουμε ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου. Καθώς διαβάζετε την προς Ρωμαίους επιστολή έχοντας για βοήθεια αυτή την περίληψη θα έχετε μια καθαρή άποψη που θα σας βοηθήσει να δείτε το σχέδιο πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε. Έτσι δεν θα σας διαφύγει η ευρύτερη εικόνα, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει αν τη διαβάζατε εδάφιο προς εδάφιο.

Μετά την εισαγωγή του και τη θερμή δήλωσή του για την επιθυμία του να επισκεφτεί την εκκλησία στη Ρώμη, ο Παύλος έρχεται κατ’ ευθείαν στο κύριο θέμα: Ο Θεός είναι αμερόληπτος και προσφέρει τη δυνατότητα σωτηρίας προς «πάντα τον πιστεύοντα»—είτε Ιουδαίο είτε Εθνικό. Μολονότι το ζήτημα του πώς βλέπει ο Θεός έναν Ιουδαίο και έναν Εθνικό δεν είναι τόσο οξύ σήμερα, όπως ήταν τον καιρό εκείνο, τα σχόλια του Παύλου τονίζουν την πίστη μας. Γιατί αυτό είναι αναγκαίο για τον καθένα;—Ρωμαίους 1:1-17.

Στην πραγματικότητα, όλοι είναι αμαρτωλοί και τους αξίζει η οργή του Θεού. Αυτό ίσως να ήταν εύκολο να το δει κανείς στην περίπτωση μη Ιουδαίων, οι οποίοι αδικαιολόγητα αγνοούσαν τις αποδείξεις ότι υπάρχει αληθινός Θεός. Αυτοί συχνά λάτρευαν τα κτίσματα και (λόγω των σφαλερών απόψεών τους για τον Θεό) υπέκυπταν σε εξευτελιστικές συνήθειες. (Ρωμαίους 1:18-32) Αλλά, στην πραγματικότητα, αυτό αλήθευε ακόμη και για άτομα όπως ήταν οι Ιουδαίοι, που ίσως να έκριναν ή να επέκριναν τους Εθνικούς που αμάρταναν. Και οι δύο, μπορούσαν να κατακριθούν. Γιατί; Οι Ιουδαίοι έχουν το νόμο του Θεού και ισχυρίζονται ότι τον διδάσκουν. Οι Εθνικοί έχουν συνείδηση που τους παρακινεί να κάνουν το σωστό, κι’ έτσι τους κάνει υπόλογους. Έτσι ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία της σάρκας είναι το κύριο πράγμα.—Ρωμαίους 2:1-29.

Αν ήσαστε ένας Ιουδαίος Χριστιανός τον καιρό εκείνο, πιθανόν θα εκτιμούσατε την ομολογία του Παύλου ότι στους Ιουδαίους ήταν εμπιστευμένα τα λόγια του Θεού. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει κανείς από την αλήθεια που φανερώνουν οι Γραφές, ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Γι’ αυτό υπάρχει απεγνωσμένη ανάγκη ώστε με κάποιο τρόπο οι άνθρωποι να μπορέσουν να γίνουν δίκαιοι. Ο Θεός ανταποκρίθηκε σ’ αυτή την ανάγκη με ένα νέο τρόπο για να φτάσει κανείς τη δικαιοσύνη—την πίστη στον Ιησού. Θα θέλατε απόδειξη ότι η πίστη είναι ανώτερη από τα έργα του νόμου; Σκεφθείτε το παράδειγμα του Αβραάμ, τον οποίο ο Θεός θεώρησε δίκαιο με βάση την πίστη, ακόμη και πριν ο άνθρωπος εκείνος περιτμηθεί ή πριν δοθεί ο νόμος στον Ισραήλ. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της υποσχέσεως στον Αβραάμ σήμαινε ευλογία για όλους, άσχετα με την προέλευση της φυλής τους.—Ρωμαίους 3:1-4:25.

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο σπουδαία είναι η πίστη για τους Χριστιανούς; Στην περίπτωση εκείνων που προορίζονται για ζωή στον ουρανό, η πίστη προηγείται από τη δικαίωσή τους και από το χρίσμα τους με άγιο πνεύμα. Αλλά πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε όλοι, γιατί έχουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε την επιδοκιμασία του Θεού μέσω της πίστεώς μας! Οι άνθρωποι που έζησαν πριν δοθεί ο νόμος ήταν αμαρτωλοί και γι’ αυτό πέθαναν. Αφού ο Μωυσής πήρε το νόμο, η αμαρτία έγινε πιο φανερή ακόμη. Τι θα μπορούσε να αντισταθμίσει το αποτέλεσμα της αμαρτίας του Αδάμ που μετέδωσε σε μας την ατέλεια; Η πιστή πορεία του Ιησού και η εξιλαστήρια δύναμη του θυσιαστικού του θανάτου. Με πίστη σ’ αυτό μπορούμε να έχουμε ‘προοπτική αιώνιας ζωής.’—Ρωμαίους 5:1-21.

Ζώντας Σύμφωνα με την Πίστη

Καθώς εξακολουθείτε να διαβάζετε την προς Ρωμαίους επιστολή, θα δείτε ότι ο Παύλος ασχολείται μ’ ένα εσφαλμένο συμπέρασμα που μερικοί είχαν βγάλει από τις εκφράσεις του. Πώς είχε γίνει αυτό; Κάποιος μπορεί να σκεπτόταν ότι αφού ο Θεός μπορούσε να συγχωρεί τις αμαρτίες δείχνοντας παραξία καλοσύνη, τότε θα μπορούσε κανείς να εξακολουθεί να αμαρτάνει. Τι λάθος θα ήταν αυτό! Ο Παύλος εξηγεί ότι οι Χριστιανοί των οποίων οι αμαρτίες συγχωρήθηκαν, πρέπει από τότε και έπειτα να μην αφήνουν την αμαρτία να βασιλεύει πάνω τους. Είναι σαν να ήταν η αμαρτία προηγουμένως ο κύριός μας, στον οποίο εμείς υπακούαμε σαν δούλοι· αλλά τώρα είναι σαν αυτός ο πρώην κύριος να πέθανε και οι διαταγές του μπορούν ν’ αγνοηθούν. Έχουμε ένα νέο κύριο—τον Θεό. Με πίστη θα πρέπει να ‘είμαστε δούλοι στην δικαιοσύνη,^’ έχοντας ‘τον καρπόν σας σε αγιασμό, και το τέλος αιώνια ζωή.’—Ρωμαίους 6:1-23.

Χρειάζεται προσπάθεια για να εφαρμόσει κανείς στη ζωή του τη Χριστιανική πίστη του. Η προσπάθεια αυτή δεν είναι απλώς να προσπαθούμε να τηρήσουμε ένα βιβλίο νόμων, διότι εκείνοι που ήταν προηγουμένως κάτω από το νόμο δεν μπόρεσαν να τον τηρήσουν τέλεια και τώρα ελευθερώθηκαν απ’ αυτόν, όπως ακριβώς μια σύζυγος ελευθερώνεται από το νόμο του συζύγου της όταν αυτός πεθάνει. Αλλά μπορούμε να ενθαρρυνθούμε από την ειλικρινή ομολογία, του Παύλου: Παραδέχτηκε ότι ενώ το ήθελε δεν μπορούσε ν’ αποφύγει την αμαρτία, όπως θα ήθελε να το κάνει. Ωστόσο αισθανόταν ότι ο Ιησούς Χριστός τον είχε ελευθερώσει από την αμαρτία. Μπορούμε κι’ εμείς να δοκιμάσουμε την πείρα μιας όμοιας απελευθερώσεως.—Ρωμαίους 7:1-25.

Εκείνοι, τους οποίους ο Θεός έχει υιοθετήσει σαν πνευματικούς γιους, θα βασιλέψουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό. Αυτό τους δίνει ελπίδα, και θα πρέπει να διαβεβαιώνει όλους τους πιστούς Χριστιανούς ότι ο Θεός θα βοηθήσει εκείνους που εξαρτώνται απ’ αυτόν. Στην πραγματικότητα, αν είμαστε πιστοί σ’ αυτόν, τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του, που εκδηλώνεται μέσω του Ιησού. (Ρωμαίους 8:1-39) Χωρίς αμφιβολία, χρειαζόμαστε να κατευθύνει ο Θεός με επιτυχία τα πράγματα. Αυτός έχει και το δικαίωμα και την ικανότητα να καθορίσει τα πράγματα με τον τρόπο που θέλει, όπως το έδειξε αυτό όταν έκλεξε τον Ιακώβ και με τον τρόπο που φέρθηκε στον Φαραώ. Αφού οι περισσότεροι από τους Ιουδαίους πρόσκοψαν και δεν δέχτηκαν τον Μεσσία, ο Θεός αποφάσισε ότι οποιοσδήποτε ασκούσε πίστη θα μπορούσε να σωθεί. Αυτό ασφαλώς είναι καλά νέα! Εντούτοις, έχουμε την ευθύνη να δείξουμε έμπρακτα την πίστη μας κηρύττοντας τα καλά νέα, ώστε άτομα απ’ όλα τα έθνη να ακούσουν και να αποκτήσουν πίστη.—Ρωμαίους 9:1-10:15.

Θα πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα από αυτό. Μολονότι οι φυσικοί Ιουδαίοι ήταν σε μια ευνοϊκή θέση με τον Θεό και πρώτοι στη σειρά για την ουράνια ζωή σαν ο «Ισραήλ του Θεού,» εντούτοις δεν κράτησαν τη θέση τους. Σαν φυσικοί κλάδοι σε ένα ήμερο ελαιόδεντρο κόπηκαν, αφήνοντας έτσι μέρος για τους Εθνικούς (που παρομοιώθηκαν με κλάδους άγριας ελιάς) που δέχτηκαν τον Χριστό. Χωρίς αμφιβολία, όλοι όσοι δέχτηκαν το έλεος του Θεού μ’ αυτόν ή με άλλον τρόπο, πρέπει να συνεχίσουν με εκτίμηση ν’ ασκούν πίστη για ν’ αποκτήσουν σωτηρία.—Γαλάτας 6:16· Ρωμαίους 10:16-11:36.

Με ποιους τρόπους μπορείτε να δείξετε την πίστη σας, εκτός από τη δημόσια διακήρυξη που κάνετε για σωτηρία για να βοηθήσετε έτσι και άλλους να γνωρίσουν τα καλά νέα; Θα βρείτε μερικές απαντήσεις στα εδάφια Ρωμαίους 12:1-13:14. Σαν Χριστιανός μπορείτε ν’ αποφύγετε να συμμορφωθείτε μ’ αυτό το πονηρό σύστημα· μπορείτε να καλλιεργήσετε σεμνότητα, εκδήλωση φιλοξενίας και να νικήσετε το κακό κάνοντας το καλό. Βέβαια, καθώς διαβάζετε εκείνη την περικοπή θα βρείτε κι’ άλλες έξοχες συστάσεις, μαζί μ’ εκείνη που αφορά τη σχετική υποταγή σας στις κυβερνητικές «υπερέχουσες εξουσίες.»

Ένα άλλο Χριστιανικό καθήκον είναι να ενδιαφερόμαστε για τα άτομα που έχουν αδύνατες συνειδήσεις, με το να είμαστε πρόθυμοι να στερηθούμε μερικά πράγματα που επιτρέπονται, ώστε να μη σκανδαλίσουμε αυτούς τους άλλους. Όταν μ’ αυτόν τον τρόπο βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί, αντί ν’ αρέσουμε στον εαυτό μας, αντιγράφουμε το παράδειγμα που έθεσε ο Χριστός. Επίσης προάγουμε την ειρήνη και την ενότητα.—Ρωμαίους 14:1-15:16.

Καθώς διαβάζετε τα δύο τελικά κεφάλαια της προς Ρωμαίους επιστολής θα δείτε ότι ο Παύλος ασφαλώς ζούσε σύμφωνα με την πίστη του. Είχε να εκτελέσει μια διακονία, ιδιαίτερα σε εθνικούς, και ήταν τέλεια απορροφημένος στην εκπλήρωση εκείνης της διακονίας. Εκτός από την επίσκεψή του στην εκκλησία της Ρώμης, ο Παύλος ήλπιζε να ταξιδέψει ακόμη και στην Ισπανία. Αυτό ήταν ένα βασικό δυτικό προπύργιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο Παύλος δεν είχε επισκεφτεί την περιοχή αυτή. Τα πολυάριθμα προσωπικά χαιρετίσματα του Παύλου στους Χριστιανούς της Ρώμης, είναι άλλη μια απόδειξη της ζωντανής και δραστήριας πίστεώς του.

Είναι φανερό ότι η επιστολή προς Ρωμαίους μας βοηθάει να εκτιμήσουμε την υπεροχή της πίστεως απέναντι στα έργα του νόμου. Καθιστά απόλυτα φανερό ότι, επειδή είναι αμερόληπτος, ο Θεός είναι πρόθυμος να δεχτεί όλους εκείνους που ασκούν πίστη, δίνοντάς τους την προοπτική να γίνουν δίκαιοι για ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. Γι’ αυτό, ας έχουμε πάντοτε συναίσθηση της ανάγκης μας να έχουμε δυνατή πίστη και να ζούμε σύμφωνα μ’ αυτή.