“Ο Θεός Πάσης Παρηγοριάς” Είναι Μαζί Μας

«Ευλογητός ο Θεός . . . πάσης παρηγοριάς, ο παρήγορων ημάς εν πάση τη θλίψει ημών.»—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 1:3, 4.

1, 2. Τι είπε ο απόστολος Παύλος στην 2 Κορινθίους 1:3-7 για την παρηγοριά σε καιρούς θλίψεως;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο «Θεός πάσης παρηγοριάς.» Ο απόστολος Παύλος το ήξερε αυτό από προσωπική πείρα. Έτσι, για ενθάρρυνση των συγχριστιανών του, έγραψε τα παρακάτω ενθαρρυντικά λόγια:

² «Ευλογητός ο . . . Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγοριάς, ο παρήγορων ημάς εν πάση τη θλίψει ημών. . . . Και είτε θλιβόμεθα, θλιβόμεθα υπέρ της παρηγοριάς σας και σωτηρίας της ενεργούμενης δια της υπομονής των αυτών παθημάτων, τα οποία και ημείς πάσχομεν . . . και η ελπίς, την οποίαν έχομεν, είναι βεβαία υπέρ υμών επειδή εξεύρομεν ότι καθώς είσθε κοινωνοί των παθημάτων, ούτω και της παρηγοριάς.»—2 Κορινθίους 1:3-7.

3. (α) Γιατί ήξερε ο Παύλος ότι ο Ιεχωβά είναι «Θεός πάσης παρηγοριάς»; (β) Για ποιο λόγο μπορούν οι ομόπιστοι Μάρτυρες να παρηγορηθούν και να ενθαρρυνθούν ώστε να υπομένουν θλίψεις;

³ Ναι, ο Παύλος ήξερε ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός πάσης παρηγοριάς.» Ο ίδιος είχε δοκιμάσει τον στοργικό παρηγορητικό και τρυφερά ελεήμονα τρόπο με τον οποίο ο Πατέρας είχε φερθεί σ’ αυτόν, ειδικά όταν έπασχε ‘για χάρη της δικαιοσύνης.^’ (Παράβαλε Ματθαίος 5:10.) Γι’ αυτό ο απόστολος μπορούσε να παρηγορεί άλλους και να τους ενθαρρύνει να υπομένουν τις θλίψεις. Ασφαλώς, με το παράδειγμα της πιστότητας τους και τις εκδηλώσεις τους εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά, οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν υπομείνει θλίψεις δίνουν ενθάρρυνση που υποκινεί τους ομοπίστους τους να παραμείνουν πιστοί στον Θεό. Και στην υπομονή κάτω από παθήματα, ο Παύλος ήταν παράδειγμα.

Ένα Υπόδειγμα Πιστής Υπομονής

4, 5. (α) Πότε έγραψε ο Παύλος τη Δεύτερη προς Κορινθίους; (β) Πώς ο Παύλος ήταν ίσος με τους «υπεραποστόλους» της Κορίνθου, αλλά πώς ήταν ανώτερος απ’ αυτούς;

⁴ Γύρω στο 55 μ.Χ. ο Παύλος έγραψε τη δεύτερη θεόπνευστη επιστολή του στους Χριστιανούς της Κορίνθου. Εκεί του εναντιώνονταν εκείνοι τους οποίους σαρκαστικά ονομάζει «υπεραποστόλους.» Υπερασπίστηκε θαρραλέα την αποστολική του θέση, όχι χάρη του εαυτού του, αλλά «δια τον Θεόν,» δηλαδή, για να σώσει την εκκλησία που ανήκε στον Ιεχωβά. (2 Κορινθίους 11:5, 12-14· 12:11· 5:12, 13) Ο απόστολος έδειξε ότι από άποψη καταγωγής ήταν ίσος με τους εναντιουμένους και κατόπιν έδειξε ότι ήταν ανώτερος απ’ αυτούς σε μόχθους, σε παθήματα, σε ταξίδια, σε κινδύνους και σε κακουχίες σαν ‘διάκονος του Χριστού.’ Έγραψε:

⁵ «Υπηρέται του Χριστού είναι [οι εναντιούμενοι σ’ αυτόν]; παραφρόνων λαλώ, πλειότερον εγώ· εις κόπους περισσότερον, εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις. Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν, τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι.»—2 Κορινθίους 11:21-27.

6. (α) Πού βρίσκουμε μια περιγραφή μερικών χαρακτηριστικών γεγονότων της ζωής του Παύλου πριν γράψει τη Δεύτερη προς Κορινθίους; (β) Πώς θα ωφεληθούμε αν κάνουμε σκέψεις πάνω στο υπόμνημα της πιστής υπομονής του Παύλου;

⁶ Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων (9:3 ως 20:4) αναφέρει μερικά από τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά της ζωής του Παύλου από τον καιρό που έγινε Χριστιανός ως τον καιρό που έγραψε τη Δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους. Τώρα ας κάνουμε μερικές σκέψεις για το υπόμνημα της πιστής του υπομονής. Χωρίς αμφιβολία αυτό θα μας ενθαρρύνει να υπομένουμε θλίψη με την πεποίθηση ότι «ο Θεός πάσης παρηγοριάς» είναι μαζί μας.

‘Σε Κόπους και Φυλακίσεις Περισσότερο’

7. (α) Ποιο έργο υπονοείται με τους ‘περισσότερους κόπους’ του Παύλου; (β) Σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου στους «πρεσβυτέρους» της εκκλησίας της Κορίνθου, πώς εκτέλεσε αυτός τη διακονία του; (γ) Τι υποκίνησε τον Παύλο στους μεγάλους κόπους του για τα καλά νέα και τα συμφέροντα της Βασιλείας;

⁷ Εις κόπους περισσότερον: Σαν κήρυκας των «καλών νέων,» ο Παύλος «εργάστηκε πιο σκληρά» από τους αντιπάλους του. (2 Κορινθίους 11:23, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση) Φυσικά, αυτός, είχε ασχοληθεί στο έργο του κηρύγματος για μακρότερο διάστημα και συχνά σε πολύ δύσκολη περιοχή. Για παράδειγμα, στην Έφεσο, όπου λατρευόταν η θεά Άρτεμις και ο Παύλος έπεσε θύμα οχλαγωγίας, οι προσπάθειες του στη διακονία για χάρη των ομοπίστων του ήταν πολύ σκληρές, και μερικές φορές ακόμη και οδυνηρές. Αλλά το αποτέλεσμα ήταν έξοχη πνευματική καρποφορία. Αργότερα μπορούσε δίκαια να πει στους «πρεσβυτέρους» της εκκλησίας της Εφέσου: «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους, διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστην την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.» (Πράξεις 20:17, 20, 21, 31· 19:1-41) Έτσι, λοιπόν, πριν αυτοί που ήταν τώρα πρεσβύτεροι γίνουν Χριστιανοί, ο απόστολος Παύλος τους είχε διδάξει τις βασικές αλήθειες της Χριστιανοσύνης στη δράση κηρύγματος από «σπίτι σε σπίτι». Η ενέργεια του Λόγου του Ιεχωβά και του αγίου πνεύματος στην καρδιά του Παύλου ήταν εκείνα που τον ώθησαν να κοπιάσει σθεναρά για τη διάδοση των καλών νέων και την προώθηση των συμφερόντων της Βασιλείας. (Ησαΐας 61:1, 2· Ρωμαίους 10:8-10) Σ’ αυτή τη σθεναρή δράση ο απόστολος έθεσε ένα έξοχο παράδειγμα για τους Χριστιανούς του 20ου αιώνα.

8. (α) Γιατί ο Παύλος μπορούσε να λέει ότι είχε πάει «εις φυλακάς περισσότερον» από τους «υπεραποστόλους»; (β) Πώς αναμφίβολα έβρισκαν παρηγοριά ο Παύλος και ο Σίλας ενώ ήταν φυλακισμένοι στους Φιλίππους, και τι έκαναν όταν ελευθερώθηκαν από ένα σεισμό; (γ) Ποια ενθάρρυνση μπορούμε να πάρουμε από τις πείρες που είχε ο Παύλος στη φυλακή στους Φιλίππους;

⁸ Εις φυλακάς περισσότερον: Ο Κλήμεντος της Ρώμης, γράφοντας προς το τέλος του πρώτου αιώνα μ.Χ., λέει ότι ο Παύλος είχε φυλακιστεί σε πέντε περιπτώσεις. Πριν γράψει τη Δεύτερη προς Κορινθίους είχε ήδη φυλακιστεί πιο συχνά από τους «υπεραποστόλους.» Η ιστορία των Πράξεων μιλάει για μια τέτοια φυλάκιση—στη Μακεδονική πόλη των Φιλίππων. Προφανώς ο Παύλος και ο Σίλας ήταν ευτυχισμένοι που έπασχαν ‘για χάρη της δικαιοσύνης,’ γιατί ενώ ήταν εκεί φυλακισμένοι, προσεύχονταν στο Θεό και τον αινούσαν με ύμνους. Παρηγοριόνταν όταν σκέφτονταν για τις Άγιες Γραφές καθώς και για το γεγονός ότι ο Θεός άκουγε τις προσευχές τους και τους απαντούσε. (Ψαλμός 65:2· 119:52) Όταν λευτερώθηκαν από ένα σεισμό, δεν πήραν δρόμο βιαστικά, αλλά, αντίθετα, «ελάλησαν προς αυτόν [το δεσμοφύλακα] τον λόγον του Κυρίου και προς πάντας τους εν τη οικία αυτού.» Το αποτέλεσμα; Ο δεσμοφύλακας και το σπιτικό του έγιναν Χριστιανοί! (Πράξεις 16:16-40) Πραγματικά αυτή η αφήγηση ενθαρρύνει τους φυλακισμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα να δεχτούν το διωγμό με θεοσεβή χαρά, να είναι ευλαβικοί, να κάνουν σκέψεις πάνω στο Λόγο του Θεού και να τον κηρύττουν θαρραλέα!—Πράξεις 4:29-31.

Απτόητοι από Ξυλοδαρμούς και Κινδύνους Θανάτου

9. Τι εννοείται με τα λόγια «εις πληγάς καθ’ υπερβολήν;»

⁹ Εις πληγάς καθ’ υπερβολήν: Τον Παύλο τον είχαν δείρει υπερβολικά. Αναφέρεται επίσης ότι συχνά βρέθηκε «στο κατώφλι του θανάτου.» (Εδάφιο 23, Η Καινή Διαθήκη του Εικοστού Αιώνα) Αυτό ίσως να δείχνει ότι μερικές φορές όταν τον χτυπούσαν, τα χτυπήματα ήταν τόσο σοβαρά ώστε ουσιαστικά τον είχαν χτυπήσει μέχρι θανάτου.

10. (α) Πώς ο Παύλος δοκίμασε ‘σχεδόν θανάτους’; (β) Τι ήταν εκείνο που προφανώς διατήρησε τον Παύλο όταν ο απόστολος είχε φτάσει στο ‘κατώφλι του θανάτου’;

¹⁰ Εις θανάτους πολλάκις: Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι οφειλόταν μόνο σε ορισμένα χτυπήματα. Νωρίτερα στην ίδια επιστολή ο Παύλος είχε πει: «Πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού περιφέροντες εν τω σώματι.» (2 Κορινθίους 4:10, 11) Ο απόστολος είχε βρεθεί σε κίνδυνο που απειλούσε τη ζωή του ή ακόμη και σε θανάσιμο πόνο στη Δαμασκό, στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στο Ικόνιο, στα Λύστρα, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια. (Πράξεις 9:23-25· 13:49-51· 14:1-6, 19, 20· 17:1, 5-9, 13, 14) Ίσως μάλιστα να είχε εκτεθεί και στους θανάσιμους κινδύνους των Ρωμαϊκών θεαμάτων, αφού αναφέρει ότι ‘πολέμησε με θηρία στην Έφεσο.’ (1 Κορινθίους 15:32· παράβαλε Πράξεις 19:23-41· 2 Κορινθίους 1:8-11.) Αφού η ζωή του είχε κινδυνέψει τόσο συχνά, ο απόστολος μπορούσε ασφαλώς να λέει: «Καθ’ ημέραν αποθνήσκω.» (1 Κορινθίους 15:31) Χωρίς αμφιβολία, η βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά και η πίστη του Παύλου στις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού βοήθησαν τον απόστολο να αντέξει όταν βρισκόταν συχνά «στο κατώφλι του θανάτου.»—2 Κορινθίους 1:20-22.

11. Τι είδους ξυλοδαρμούς δοκίμασε ο Παύλος από τους Ιουδαίους;

¹¹ Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν: Ο Παύλος ανέφερε ότι πέντε ξυλοδαρμούς τους οποίους υπέστη ‘για χάρη της δικαιοσύνης’ έγιναν από τους Ιουδαίους, ίσως στις συναγωγές τους. (Εδάφιο 24· Ματθαίος 10:17) Ο Μωσαϊκός Νόμος επέτρεπε το κτύπημα με ραβδί, και οι δικαστές καθόριζαν τον αριθμό των ραβδισμών ανάλογα με την παράβαση. Αλλά η ποινή για ανθρωπιστικούς λόγους περιοριζόταν στους 40 ραβδισμούς, και οι Ιουδαίοι τους ελάττωσαν στους 39 ώστε να αποφύγουν να ξεπεράσουν κατά λάθος το όριο του νόμου. (Δευτερονόμιον 25:1-3) Αυτά τα κτυπήματα ήταν πολύ οδυνηρά. Αλλά ο «Θεός πάσης παρηγοριάς» ενίσχυσε τον Παύλο να αντέξει αυτή τη μεταχείριση με πιστή υπομονή.

12. (α) Σε τι είδους μεταχείριση αναφέρεται, προφανώς, ο απόστολος όταν λέει «τρις ερραβδίσθην»; (β) Με ποια βοήθεια μπορεί να υπομείνει κανείς τους ξυλοδαρμούς «για χάρη της δικαιοσύνης»;

¹² Τρις ερραβδίσθην: Προφανώς αυτοί οι τρεις σοβαροί ξυλοδαρμοί έγιναν από ραβδούχους Ρωμαίους αξιωματούχους. (Εδάφιο 25) Αυτοί οι ραβδισμοί γίνονταν αφού πρώτα έβγαζαν από το θύμα τα εξωτερικά του ρούχα. Σαν Ρωμαίος πολίτης, ο Παύλος, βάση του νόμου, εξαιρείτο από τέτοιους ξυλοδαρμούς. Ωστόσο, αυτό δεν έσωσε ούτε τον ίδιο ούτε τον Σίλα από το να δεχτούν «πολλούς ραβδισμούς» πριν τους φυλακίσουν σαν διαγγελείς των καλών νέων στους Φιλίππους. (Πράξεις 16:19-24, 33, 35-40) Αυτοί οι ραβδισμοί μπορούσε να είναι πολύ κτηνώδεις, αλλά με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού ο Παύλος υπέμεινε πιστά αυτή τη σκληρή μεταχείριση ‘για χάρη της δικαιοσύνης.’ Και με την ίδια θεία υποστήριξη, πολλοί σημερινοί Χριστιανοί έχουν διακρατήσει ακεραιότητα στο Θεό παρά τη σκληρή σωματική μεταχείριση που έχουν υποστεί.

13. Πού λιθοβολήθηκε ο Παύλος, αλλά σταμάτησε αυτό τη διακονία του;

¹³ Άπαξ ελιθοβολήθην: Στα Λύστρα φανατικοί Ιουδαίοι «λιθοβολήσαντες τον Παύλον, έσυραν έξω της πόλεως, νομίσαντες ότι απέθανεν.» Βέβαια, ο σκοπός που τον λιθοβόλησαν ήταν να τον σκοτώσουν. (Παράβαλε Λευιτικόν 20:2· Πράξεις 7:58-60.) Αλλά «ότε δε περιεκύκλωσαν αυτόν οι μαθηταί, σηκωθείς εισήλθεν εις την πόλιν,» και ξανάρχισε τα διακονικά του ταξίδια από την επόμενη κιόλας μέρα.—Πράξεις 14:19-22.

Ναυάγια και Κίνδυνοι στη Θάλασσα

14. Ποιες πείρες ναυαγίου ανέφερε ο Παύλος και τι επίδραση είχαν αυτές στα ταξίδια του για χάρη των καλών νέων;

¹⁴ Τρις εναυάγησα: Το βιβλίο των Πράξεων αναφέρει μόνο ένα ναυάγιο και αυτό συνέβη αφού είχε γράψει ο Παύλος στους Κορινθίους. Έγινε όταν ο Παύλος ήταν στο δρόμο του για τη Ρώμη. (Πράξεις, κεφάλαιο 27) Ωστόσο, πριν απ’ αυτό ο απόστολος ταξίδευε συχνά με πλοία, και δεν ήταν ασυνήθιστο να γίνονται ναυάγια καθώς έπλεαν κοντά στις ακτές. Έτσι, μολονότι οι Γραφές δεν μας δίνουν καμιά λεπτομέρεια σχετικά με τα τρία ναυάγια που αναφέρονται εδώ, είναι φανερό ότι οι κίνδυνοι των ταξιδιών στη Μεσόγειο δεν ανάγκασαν τον Παύλο να περιορίσει τα ταξίδια του που έκανε για χάρη των καλών νέων.

15. (α) Τι εννοούσε ο Παύλος όταν έλεγε «εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον»; (β) Πώς «ο Θεός πάσης παρηγοριάς» βοήθησε τον Παύλο στην προηγουμένη περίπτωση, και τι πεποίθηση πρέπει να δίνει αυτό σε μας;

¹⁵ Εν ημερονύκτιον εν τω βυθό έκαμον: Βέβαια, ο απόστολος δεν λέει ότι έμεινε θαυματουργικά 24 ώρες κάτω από το νερό. Σαν ναυαγός, ίσως να πέρασε εκείνες τις επικίνδυνες ώρες παλεύοντας εν μέρει για να επιπλεύσει στα μανιασμένα νερά ή κρεμασμένος από επιπλέοντα ξύλα ή συντρίμματα του ναυαγημένου πλοίου. Ακόμη κι αν ήταν επάνω σε κάποια σχεδία, αυτή η σκληρή πείρα (που δεν αναφέρεται πουθενά αλλού στις Γραφές) απαιτούσε θαρραλέα υπομονή ωσότου διασωθεί ο απόστολος ή φτάσει στη στεριά. Ασφαλώς, ο Παύλος ‘έκραξε στον Ιεχωβά στη θλίψη του, και αυτός τον ελευθέρωσε από τις στενοχώριες του.’ (Παράβαλε Ψαλμός 107:23-31.) Αυτός ο ίδιος «Θεός πάσης παρηγοριάς» μπορεί ν’ απαντήσει και στις δικιές μας προσευχές επίσης.—Παράβαλε 1 Ιωάννου 5:13-15.

Ο Θεός Μας Προμηθεύει Βέβαιη Παρηγοριά

16, 17. Πώς μπορούμε να πούμε ότι η βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά είναι ανεκτίμητη όταν πάσχουμε «δια την δικαιοσύνην»;

¹⁶ Εξετάσαμε μερικές πηγές παρηγοριάς που βοήθησαν τον Παύλο να παραμείνει πιστός στον Ιεχωβά παρά τη θλίψη. Αυτές αξίζει να τονιστούν, γιατί θα βοηθήσουν και τους σημερινούς Μάρτυρες του Ιεχωβά να υπομείνουν παθήματα «για χάρη της δικαιοσύνης.»

¹⁷ Η βοήθεια του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά είναι ανεκτίμητη. Ειδικά πρέπει να προσευχόμαστε για το πνεύμα του στη διάρκεια θλίψεων, και να υποτασσόμαστε στην κατεύθυνση του και να εκδηλώνουμε τους καρπούς του. (Λουκάς 11:13· Ψαλμός 143:10· Γαλάτας 5:22, 23) Όταν το πνεύμα του Ιεχωβά ενεργεί πάνω στις καρδιές μας μάς κάνει να αισθανόμαστε την αγάπη του, και αυτή η παρηγορητική διαβεβαίωση θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε θλίψεις.—Ρωμαίους 5:3-5· 8:35-39· 2 Θεσσαλονικείς 3:5.

18. Πώς μπορεί η πίστη στις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού να μας παρηγορήσει στη διάρκεια θλίψεων;

¹⁸ Η πίστη στις πολύτιμες υποσχέσεις του Θεού, όπως αναφέρονται στις Γραφές, θα μας παρηγορήσουν επίσης. (Ρωμαίους 15:4) Θυμηθείτε, ότι ο Ιησούς Χριστός «υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν.» (Εβραίους 12:1, 2) Ακόμη και αν υποφέρουμε τόσο πολύ ώστε να φτάσουμε στο «κατώφλι του θανάτου,» υπάρχει η θαυμαστή προοπτική της αναστάσεως και μιας αιώνιας ζωής στη νέα τάξη του Θεού, είτε οι ελπίδες μας είναι ουράνιες είτε επίγειες. (Ματθαίος 10:28· Λουκάς 23:43· Ιωάννης 5:28, 29· 17:3· 1 Κορινθίους 15:53· 2 Πέτρου 3:13) Πόσο ‘προσωρινή και ελαφρά είναι η θλίψη όταν έχουμε υπόψη την αιωνιότητα!—2 Κορινθίους 4:16-18.

19. Πώς η προσευχή μάς φέρνει παρηγοριά ενώ είμαστε σε θλίψεις;

¹⁹ Η ειρήνη του νου και η δύναμη που δίνει ο Θεός σ’ απάντηση των προσευχών μας είναι επίσης μεγάλη πηγή παρηγοριάς στη διάρκεια θλίψεων. (Βλέπε Λουκάς 22:32· Πράξεις 4:23-31· Ιακώβου 5:16-18.) Ο Ιησούς έκανε θερμές δεήσεις και ικεσίες στον Ιεχωβά, «τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, . . . και εισηκούσθη δια την ευλάβειαν αυτού.» Ναι, ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο για να ενισχύσει τον Ιησού σε καιρό δοκιμασίας. (Εβραίους 5:7· Λουκάς 22:43) Ασφαλώς, όταν βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά απαντά στις προσευχές μας ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις, αυτό μας παρηγορεί.

20. Ποιους άλλους τρόπους στους οποίους ο Παύλος ξεπέρασε τους «υπεραποστόλους» της Κορίνθου, θα εξετάσουμε στο επόμενο;

²⁰ Αν αγωνιζόμαστε σκληρά να υπομένουμε πιστά σαν Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, «ο Θεός πάσης παρηγοριάς» θα είναι μαζί μας, όπως ήταν και με τον απόστολο Παύλο. Ως τώρα, εξετάσαμε τους κόπους και τα παθήματα του Παύλου. Αλλά η υπεράσπιση του σαν «διακόνου του Χριστού» δείχνει ότι αυτός ξεπερνούσε τους «υπεραποστόλους» της Κορίνθου σε ταξίδια, σε κινδύνους και κακουχίες. Τι μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές τις πείρες;

Θυμάστε αυτά τα σημεία;

□ Γιατί ήξερε ο απόστολος Παύλος ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός πάσης παρηγοριάς»;

□ Πώς μπορούν οι Χριστιανοί που έχουν υπομείνει θλίψεις να ενθαρρύνουν τους ομοπίστους να παραμείνουν πιστοί στον Ιεχωβά;

□ Ποιο έργο περιλαμβανόταν στους περισσότερους κόπους του αποστόλου;

□ Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τις πείρες του Παύλου στις φυλακίσεις;

□ Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους ο Ιεχωβά προμηθεύει βέβαιη παρηγοριά;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο Παύλος υπέφερε συχνά φυλάκιση, όπως συνέβη σ’ αυτόν και στον Σίλα στους Φιλίππους

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Στη διάρκεια της διακονίας του ο Παύλος ναυάγησε τέσσερις φορές