Η Αποτελεσματική Διακονία Οδηγεί σε Περισσότερους Μαθητές
«Αυτά ήταν τα δώρα του: μερικοί να είναι... ευαγγελιστές, μερικοί ποιμένες και δάσκαλοι, να εξαρτίσει το λαό του Θεού για έργο στην υπηρεσία του».—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:11, 12, Η Νέα Αγγλική Βίβλος.
1. Πώς αισθανόταν ο Ιησούς για τους ανθρώπους;
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ δεν ήταν ένας ερημίτης. Η διακονία του ήταν ολοκληρωτικά προσανατολισμένη προς τους ανθρώπους. Στις αφηγήσεις των τεσσάρων Ευαγγελίων ο Ιησούς παρουσιάζεται σχεδόν πάντοτε να έχει επαφές με τους ανθρώπους. Στη διάρκεια των ταξιδιών του είδε την πραγματική τους κατάσταση και αισθάνθηκε βαθιά συμπόνια γι’ αυτούς. Αν είστε Χριστιανός διάκονος, αισθάνεστε συμπόνια για τους ανθρώπους που συναντάτε;—Ματθαίος 9:35, 36.
2. Πώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιμούνται το παράδειγμα του Ιησού;
2 Η Χριστιανική διακονία σήμερα πρέπει και πάλι να απευθύνεται σε ανθρώπους. Επειδή οι Μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν καλά αυτό το γεγονός, χρησιμοποιούν έναν εύκαμπτο τρόπο για να υπηρετούν το Θεό. Ολόγυρα στον κόσμο μπορεί να τους δει κανείς να μιλάνε σε ανθρώπους—στους δρόμους, στις πόρτες, σε περιοχές καταστημάτων, στα λεωφορεία, στους σιδηροδρόμους, στα εργοστάσια, στις εμπορικές και επαγγελματικές περιοχές. Οπουδήποτε μπορεί να βρεθούν άνθρωποι, οι Μάρτυρες είναι εκεί υπηρετώντας σαν ευαγγελιστές. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί η λέξη ευαγγέλιον, σημαίνει «καλά νέα». Σαν τον Ιησού, κάθε Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά πρέπει να είναι διάκονος των καλών νέων, να είναι ευαγγελιστής. Επομένως κάθε μάρτυρας πρέπει να έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους.—2 Τιμόθεον 4:5· Εφεσίους 4:11, 12.
3. Ποια είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος Χριστιανικής διακονίας;
3 Πώς πρέπει να εκτελείται αποτελεσματικά αυτό το ευαγγελιστικό έργο; Μήπως η πραγματική απάντηση είναι η επαφή με τους ανθρώπους μέσω του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης όπως κάνουν πολλές θρησκείες; Ρωτήστε τον εαυτό σας, Μπορεί το ραδιόφωνο και η τηλεόραση να απαντήσουν αμέσως στα ερωτήματά σας; Ασφαλώς όχι—με μια έννοια, αυτά είναι απρόσωπα μέσα επικοινωνίας. Η πιο αποτελεσματική διακονία είναι ακόμη εκείνη που εφάρμοσε ο Ιησούς και οι μαθητές του, η προσωπική επαφή με τους εκζητητές της αλήθειας. Αλλά αυτό χρειάζεται χρόνο και προσπάθεια, τα οποία ο Παύλος έδειξε με μια απλή παραβολή: «Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξησεν· ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων».—1 Κορινθίους 3:5-7.
4. Ποια τρία στάδια περιλαμβάνονται στην αποτελεσματική διακονία;
4 Αυτές οι λέξεις υπονοούν τρία στάδια στη Χριστιανική διακονία—φύτεμα, καλλιέργεια και θερισμό. Πώς γίνεται αυτό; Πρώτα πρέπει να γίνει το φύτεμα, η αρχική επαφή με τα καλά νέα της Βασιλείας. Κατόπιν έρχεται η καλλιέργεια που περιλαμβάνει και το πότισμα αυτού που φυτεύθηκε. Πώς γίνεται αυτό; Με περαιτέρω συζητήσεις για να απαντηθούν τα ερωτήματα και να λυθούν οι αμφιβολίες. Αυτό συχνά οδηγεί σε μια τακτική Γραφική μελέτη που εμφυτεύει βαθιά τη Βιβλική αλήθεια στο νου και την καρδιά του ατόμου· και με την ευλογία του Θεού γίνεται η αύξηση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι άλλος ένας δραστήριος μαθητής του Χριστού Ιησού, άλλος ένας διάκονος. Τώρα πώς μπορούμε όλοι μας σαν διάκονοι να έχουμε αυτή την ευτυχισμένη ευλογία να θερίσουμε ένα μαθητή;
5. Τι θα μας βοηθήσει να είμαστε αποτελεσματικοί διάκονοι;
5 Όπως είπε το προηγούμενο άρθρο μας, ο Ιησούς δίδαξε στους μαθητές του τον πρακτικό τρόπο για την εκτέλεση της διακονίας τους. Κι ο Παύλος μίλησε για τις «μεθόδους του σε σχέση με το Χριστό Ιησού». (1 Κορινθίους 4:17, ΜΝΚ.) Η αλυσίδα των εκκλησιών τις οποίες βοήθησε να ιδρυθούν γύρω στη Μικρά Ασία και την Ελλάδα είναι εύγλωττη μαρτυρία για την επιτυχία του. Έχουμε ήδη καλύψει μερικές από τις μεθόδους του (και τις μεθόδους του Ιησού), αλλά μήπως υπάρχουν περισσότερα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά σήμερα;
Ποια Είναι η Βάση; Και το Άγγελμα;
6. Ποιο πρέπει να είναι το ακρογωνιαίο θεμέλιο της διακονίας μας;
6 Πάνω σε τι πρέπει να βασίζεται το Χριστιανικό άγγελμα; Πάνω στην ανθρώπινη σοφία και φιλοσοφία; Η επιστολή του Παύλου στον Τιμόθεο δίνει σαφή απάντηση: «Αλλά συ μένε εις εκείνα, τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων . . . ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν». Είναι σαφές ότι η Βίβλος, ο Λόγος του Θεού πρέπει να είναι το ακρογωνιαίο θεμέλιο της διακονίας μας.—2 Τιμόθεον 3:14-17.
7, 8. Πώς ο Ιησούς και ο Παύλος έθεσαν το παράδειγμα για τη χρήση των Γραφών;
7 Απ’ αυτή την άποψη ο Χριστός Ιησούς έθεσε το παράδειγμα—παρέθετε συνεχώς από τις Γραφές· ο απόστολος Παύλος έκανε το ίδιο. Για παράδειγμα, μήπως ήρθε στη Θεσσαλονίκη διδάσκοντας Ελληνική φιλοσοφία; Όχι, γιατί όπως μας λέει η αφήγηση: «Κατά την συνήθειάν του ο Παύλος εισήλθε προς αυτούς, και τρία σάββατα διελέγετο μετ’ αυτών από των γραφών, εξηγών και αποδεικνύων ότι έπρεπε να πάθη ο Χριστός και να αναστηθή εκ νεκρών».—Πράξεις 17:1-3.
8 Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Και τινές εξ αυτών επείσθησαν». Επομένως, ακολουθώντας τη μέθοδο του Παύλου, το κήρυγμά μας σήμερα πρέπει να βασίζεται στο Λόγο του Θεού. Αυτή είναι η αιτία που έχουμε υποδείξει ένα Βιβλικό θέμα για συζήτηση στη διακονία μας. Με τον τρόπο αυτό η αλήθεια του Λόγου του Θεού μπορεί να αγγίξει κάποια ευαίσθητη χορδή σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης.—Πράξεις 17:4.
9, 10. (α) Ποιο πρέπει να είναι το θέμα του κηρύγματός μας σήμερα; (β) Δώστε παραδείγματα από τη διακονία του Παύλου.
9 Τώρα το επόμενο ερώτημα είναι, Ποιο άγγελμα πρέπει να κηρύττουμε; Ποιο ήταν το θέμα της διακονίας του Χριστού; Ο Ιησούς είχε πλήρη συναίσθηση της αποστολής του, γιατί είπε: «Και εις άλλας πόλεις, πρέπει να ευαγγελίσω την βασιλείαν του Θεού· επειδή εις τούτο είμαι απεσταλμένος». Σχετικά με τις έσχατες μέρες το τωρινού συστήματός μας, ο Ιησούς είπε: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος».—Λουκάς 4:43· Ματθαίος 24:14.
10 Την ίδια έμφαση βρίσκουμε και στο κήρυγμα του Παύλου. Για παράδειγμα, στους Ιουδαίους σε μια συναγωγή μίλησε «τρεις μήνας και πείθων εις τα περί της βασιλείας του Θεού». Στους ανθρώπους στη Ρώμη, ‘εξήγησε το ζήτημα δίνοντας πλήρη μαρτυρία σχετικά με τη βασιλεία του Θεού’. Επομένως «η βασιλεία του Θεού» πρέπει να είναι η δύναμη που ωθεί τη Χριστιανική διακονία μας σήμερα.—Πράξεις 19:8· 28:23, 31.
Επιτίθεστε ή Ελκύετε;
11. Πώς αντιδρούν συχνά οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν ένα Μάρτυρα, και πώς μπορούμε να το υπερνικήσουμε αυτό; (Πράξεις 17:17, 18)
11 Τον πρώτο αιώνα οι άνθρωποι ήταν διηρημένοι από τη θρησκεία, τη φυλή και την εθνικότητα όπως ακριβώς είναι και σήμερα. (Πράξεις 2:7-11) Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τη δική τους προκαθορισμένη γνώμη όταν πρόκειται για ζητήματα θρησκείας. Συχνά αισθάνονται ότι απειλούνται και παίρνουν στάση αμυντική όταν συναντούν ένα Μάρτυρα. Πώς μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό; Με τη χρήση καλοσύνης, διακριτικότητας και προσαρμοστικότητας.
12, 13. Πώς μίλησε ο Παύλος στους Ειδωλολάτρες στην Αθήνα; Πώς αντέδρασαν αυτοί;
12 Παρατηρήστε πώς χειρίστηκε ο Παύλος μια τέτοια κατάσταση στην ειδωλολατρική Αθήνα. Η πρώτη του αντίδραση όταν είδε τόσο πολλά είδωλα ήταν να ερεθιστεί. Όταν σηκώθηκε για να μιλήσει στον Άρειο Πάγο, μήπως επιτέθηκε αμέσως εναντίον της ειδωλολατρίας; Η εισαγωγή του ήταν η εξής: «Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα σας βλέπω εις άκρον θεολάτρας. Διότι ενώ διηρχόμην και ανεθεώρουν τα σεβάσματά σας, εύρον και βωμόν, εις τον οποίον είναι επιγεγραμμένον, Αγνώστω Θεώ. Εκείνον λοιπόν τον οποίον αγνοούντες λατρεύετε, τούτον εγώ κηρύττω προς εσάς».—Πράξεις 17:16-23.
13 Μήπως ο Παύλος αποξένωσε το ακροατήριό του μ’ αυτά τα πρώτα λόγια; Καθόλου. Ο τρόπος του ήταν διακριτικός, όχι δογματικός. Δεν τους καταδίκασε, έστω κι αν από την άποψη του Θεού η λατρεία τους ήταν άχρηστη. Βρισκόταν εκεί για να κηρύξει το άγγελμα της Βασιλείας, όχι να τους επιτεθεί. Αναγνώρισε τα δυνατά θρησκευτικά αισθήματά τους και τα χρησιμοποίησε σαν βάση για να προχωρήσει στο θέμα του για τον αληθινό Θεό και τον εκπρόσωπό Του, τον αναστημένο Ιησού. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της διακριτικής μεθόδου; Μολονότι μερικοί απ’ αυτούς χλεύασαν, μερικοί άλλοι είπαν, «Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν». Ναι, του έγινε πρόσκληση για επανεπίσκεψη!—Πράξεις 17:22-32.
14. Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε το παράδειγμα του Παύλου στη διακονία μας;
14 Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδό του στη διακονία μας σήμερα; Κατ’ αρχή, πρέπει να είμαστε άγρυπνοι να διακρίνουμε ενδεικτικά σημάδια που να δείχνουν τη θρησκευτική άποψη που έχει το άτομο—ίσως κάποιο θρησκευτικό αντικείμενο που φοράει ή που υπάρχει στην πόρτα ή στο χωλ του σπιτιού. Έτσι, όπως και ο Παύλος, μπορούμε συχνά να καταλάβουμε τις θρησκευτικές απόψεις του άλλου ατόμου. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε μια φιλική εισαγωγή που θα διεγείρει το ενδιαφέρον και δε θα προκαλέσει εναντίωση. Θυμηθείτε ότι ο κύριος σκοπός που επισκεπτόμαστε το άτομο είναι να μιλήσουμε για τη Βασιλεία του Θεού—όχι να μπλεχτούμε αμέσως σε δογματικές συζητήσεις. Θέλουμε να κερδίσουμε ανθρώπους, όχι να λογομαχήσουμε.—Παράβαλε 2 Τιμόθεον 2:23-26.
15. Ποια αλλά ωραία μαθήματα μπορούμε να μάθουμε από τη διακονία του Ιησού; (Λουκάς 10:38-42)
15 Τι άλλο μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Χριστού; Όταν εξετάζουμε τη διακονία του διαπιστώνουμε την πεποίθησή του και την απλότητά του. Δεν αναστατωνόταν σε καμιά περίπτωση αλλά μιλούσε με θάρρος για τη Βασιλεία του Θεού σε οποιαδήποτε περίσταση, είτε ευνοϊκή είτε δυσμενή. Μπορούσε να κηρύττει μέσα στη στενή οικειότητα ενός σπιτιού ή να στέκεται μπροστά σ’ ένα πλήθος και να δίνει μια ομιλία—χωρίς σημειώσεις, Γραφή ή ηχητικά μηχανήματα! Ήταν επίσης σε επαφή με τον κοινό λαό. Οι ταπεινοί άνθρωποι αισθάνονταν ότι μπορούσαν να τον πλησιάσουν. Μιλούσε τη γλώσσα τους, για χωράφια και σοδειές, για δίχτυα και ψάρεμα. Οι παραβολές του ήταν απλές μολονότι το νόημά τους ήταν βαθύ. Εκδηλώνουμε κι εμείς τις ίδιες έξοχες ιδιότητες στη διακονία μας;—Ματθαίος 4:18-25· 13:1-33· Λουκάς 5:1-3.
Πώς να Φτάσετε στην Καρδιά
16. Γιατί πρέπει να είμαστε ικανοί δάσκαλοι;
16 Φυσιολογικά χρειάζεται χρόνος και προσεκτική μελέτη για να πειστεί ένα άτομο για το άγγελμα της Βίβλου σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε τη διευθέτηση των τακτικών οικιακών Γραφικών μελετών, δωρεάν και χωρίς υποχρέωση, με οποιοδήποτε άτομο που επιθυμεί να ερευνήσει τις υποσχέσεις του Θεού μέσω του Χριστού. Αυτές οι μελέτες διαρκούν αρκετό χρονικό διάστημα και καλύπτουν πολλά θέματα και ερωτήσεις. Αυτό ασφαλώς σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε δάσκαλοι με προσόντα. Αλλά ποια είναι πραγματικά η ουσία της διδασκαλίας;—1 Τιμόθεον 4:16.
17. Ποια ήταν μια μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Ιησούς για να φτάνει στην καρδιά;
17 Για μια φορά ακόμη στρεφόμαστε στον Ιησού για απάντηση. Πώς δίδασκε αυτός; Εξετάστε απλώς, παρακαλούμε, τα παρακάτω Γραφικά εδάφια και δείτε αν αναγνωρίζετε το απλό σύστημα του Ιησού όταν δίδασκε άλλους: Λουκάς 6:9, 32-34, 39-42. Ποιο ήταν αυτό; Έκανε διερευνητικές ερωτήσεις. Γιατί το έκανε αυτό; Για να βοηθήσει τους ακροατές του να λογικευτούν και να εξετάσουν τον εαυτό τους κάτω από το φως των διδασκαλιών του. Με τις ερωτήσεις του έφτανε με διακριτικότητα στις καρδιές τους. Αυτοί ήταν αναγκασμένοι να δείξουν αν ήθελαν γνήσια να είναι ακόλουθοι του ή αν τα ελατήριά τους που τον άκουγαν ήταν επιπόλαια.—Ματθαίος 13:10-17· Μάρκος 8:34-38.
18. (α) Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν ερωτήσεις τόσο συχνά στις εκδόσεις τους; (β) Ποιον τρόπο δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε συχνά όταν διδάσκουμε άλλους;
18 Όλα σχεδόν τα Βιβλικά βοηθήματα μελέτης που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη διακονία τους έχουν ερωτήσεις για κάθε παράγραφο του κειμένου. Αυτό είναι ένα βοήθημα διδασκαλίας που βοηθάει εκείνους που μελετούν τη Βίβλο να εκφράζονται με δικά τους λόγια. Τότε γίνεται σαφές αν το άτομο καταλαβαίνει την ύλη ή όχι. Ωστόσο, μολονότι ο Ιησούς σε πολλές περιπτώσεις έθετε ερωτήσεις, ποτέ δεν το μετέτρεψε αυτό απλώς σε ένα παιχνίδι που να μαντεύουν την απάντηση με το να τους δίνει την πρώτη λέξη ή τη συλλαβή της απάντησης. Μήπως έχετε βρει τον εαυτό σας μερικές φορές να ακολουθεί αυτό το υπόδειγμα με μερικούς Βιβλικούς σπουδαστές; Γιατί δεν είναι καλή μέθοδος για να τη χρησιμοποιείτε τακτικά; Επειδή η γνώση του Θεού και του Χριστού που οδηγεί σε σωτηρία πρέπει να βασίζεται στη σκέψη και στη λογική, όχι σε ευτελείς εικασίες.—Ιωάννης 17:3· 1 Ιωάννου 5:20.
Τίνος Μαθητές;
19, 20. Ποια προφύλαξη είναι αναγκαία εδώ; Γιατί;
19 Στο σημείο αυτό χρειάζεται μια λέξη προσοχής. Αν κηρύττουμε και διδάσκουμε αποτελεσματικά σε παραγωγικό τομέα, τελικά παράγουμε μαθητές. Αλλά τίνος μαθητές είναι αυτοί; Μήπως νομίζουμε ότι είναι «πρόβατά μου»; Και θα πρέπει να επιτρέπουμε σαν διάκονοι να μας ανεβάζουν σ’ ένα βάθρο κολακείας; Σημειώστε πώς αντέδρασαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας όταν οι άνθρωποι στα Λύστρα ήθελαν να τους μεταχειριστούν σαν θεούς. Φώναξαν στο πλήθος: «Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα».—Πράξεις 14:14, 15.
20 Ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν προσπάθησαν να τραβήξουν την προσοχή στον εαυτό τους. Και μολονότι ο Παύλος συμβούλευσε τους Χριστιανούς να τον μιμηθούν, όπως και αυτός μιμούνταν τον Χριστό, δεν τους ήθελε να είναι ακόλουθοί του. Η διακονία που εκτελούμε πρέπει πάντοτε να είναι προς δόξα του Θεού, όχι ανθρώπων.—1 Κορινθίους 3:6, 7· 11:1.
21. Γιατί και οι μαθητές επίσης γίνονται διάκονοι;
21 Με τον καιρό, οι μαθητές γίνονται διάκονοι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σκεφτείτε, τι συμβαίνει όταν έχουμε να πούμε μερικά πραγματικά καλά νέα; Μπορούμε να τα κρατήσουμε για τον εαυτό μας; Αντίθετα, ξεχειλίζουμε και θέλουμε να τα πούμε και σε κάποιον άλλον. Όπως είπε ο Ιησούς: «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν, . . . διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού». Αυτό συμβαίνει και με τα καλά νέα της Βασιλείας. Ο μαθητής του οποίου η καρδιά αγγίζεται θέλει να διδάξει άλλους και να συμμετάσχει στη διακονία τακτικά και εκούσια. Ακολουθούν η αφιέρωση στο Θεό και το βάφτισμα. Έτσι η επαναλαμβανόμενη αλυσίδα των διακόνων συνεχίζεται, σύμφωνα με την αρχή της συμβουλής του Παύλου στον Τιμόθεο: «Ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι».—Λουκάς 6:45· 2 Τιμόθεον 2:2.
22. (α) Γιατί έχει παραγάγει ο Ιεχωβά μια οργάνωση δασκάλων και ευαγγελιστών; (β) Ποιο μελλοντικό έργο πρέπει ακόμη να φερθεί σε πέρας;
22 Σήμερα, σ’ όλη τη γη, ο Ιεχωβά Θεός έχει την καλύτερα εκπαιδευμένη οργάνωση δασκάλων, ευαγγελιστών, διακόνων του 20ού αιώνα. Περισσότεροι από 2.600.000 απ’ αυτούς συμμετέχουν στην τελική μαρτυρία που δίνεται πριν έρθει το τέλος πάνω σ’ αυτό το κακό σύστημα. Αλλά αυτή η αυξανόμενη ομάδα προετοιμάζεται για μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση—την εκπαίδευση δισεκατομμυρίων που θα γυρίσουν πίσω κατά την ανάσταση. Είστε προετοιμασμένος να συμμετάσχετε σ’ ένα τόσο θαυμαστό προνόμιο; Είναι η διακονία σας παραγωγική τώρα; Η προσευχή μας ας είναι να λάμψει το φως μας προς δόξα του Θεού, καθώς υπηρετούμε σαν αποτελεσματικοί διάκονοι.—Ματθαίος 5:16· Ιωάννης 5:28, 29.
Σημεία που Καλύψατε
◻ Ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος κηρύγματος των καλών νέων;
◻ Πάνω σε τι πρέπει να βασίζεται η διδασκαλία μας; Ποιο είναι το άγγελμα;
◻ Ποιες ιδιότητες χρειάζονται για να κάνουμε τους ανθρώπους να μας προσέξουν;
◻ Πώς έφτανε ο Ιησούς στην καρδιά των ακροατών του;
◻ Ποια προφύλαξη χρειάζεται όταν διδάσκουμε άλλους;
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κηρύττουν οπουδήποτε μπορεί να βρεθούν άνθρωποι
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Όταν είμαστε στο έργο μαρτυρίας, πρέπει να παρατηρούμε αν υπάρχουν ενδείξεις για τη θρησκεία ενός ατόμου