Αποφασισμένοι να Συναθροιζόμαστε
«Η ΠΙΟ δυνατή βροχή μέσα σε 80 χρόνια σκοτώνει 28», έλεγαν οι τίτλοι των εφημερίδων την άλλη μέρα. Μέσα σε έξι ώρες, από τις 2 ως τις 8 το πρωί, η βροχή είχε φτάσει στα 25 εκατοστά (10 ίντσες) στη βόρεια Ταϊβάν. Ιδιαίτερα άσχημα έπληξε την Πόλη Ταϊπέι. Μέσα σ’ αυτές τις λίγες ώρες, η βροχή που θα έπεφτε κανονικά σε ένα μήνα, επέφερε πλημμύρες σε μερικά μέρη φτάνοντας το νερό στο ύψος των 4 μέτρων (13 ποδιών). Αλλά η βόρεια Ταϊβάν ήταν η περιοχή από την οποία Μάρτυρες του Ιεχωβά επρόκειτο να συναθροιστούν εκείνη τη μέρα, και η Ταϊπέι η πόλη που θα γινόταν η συνέλευσή τους! Θα μπορούσαν όμως να παραβρεθούν σ’ αυτήν την εξαμηνιαία συνέλευση περιοχής τη δεύτερη μέρα;
Όταν σηκωθήκαμε το πρωί, στις 3 Ιουνίου 1984, η σύζυγός μου κι εγώ καταλάβαμε πόσο άσχημη ήταν η θύελλα. Οι δυνατές νεροποντές ήταν πολύ συνηθισμένες την εποχή των μουσσώνων, και ξέραμε κάτι γι’ αυτό. Βαθμιαία, επικράτησε μια ασυνήθιστη ηρεμία. Τα αστικά λεωφορεία, τα οποία φυσιολογικά σταματούν κάθε λίγα λεπτά μπροστά από το διαμέρισμα που μένουμε δεν κυκλοφορούσαν. Κι όταν, στις 7.30 το πρωί, κόπηκε το ρεύμα, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως επρόκειτο για μια ασυνήθιστη βροχή των μουσσώνων. Ανησυχώντας για τη συνέλευση που είχε προγραμματιστεί ν’ αρχίσει στις 9.55 το πρωί, τηλεφώνησα σε κάποιον υπεύθυνο στα ηχητικά της συνέλευσης για να βεβαιωθώ αν υπήρχαν εκεί ενισχυτές που λειτουργούσαν με μπαταρία και φακοί σε περίπτωση που θα κοβόταν το ρεύμα στη διάρκεια του προγράμματος.
Την ίδια ώρα περίπου, αρχίσαμε ν’ ακούμε από τους γείτονές μας και τους φίλους μας ότι η δική μας πλευρά της πόλης είχε πλημμυρίσει πολύ. Αποφασισμένοι να παραβρεθούμε στη συνέλευση έγκαιρα για το πρωινό πρόγραμμα, φύγαμε λίγο μετά τις 8 το πρωί με τη μοτοσικλέτα μας για μια διαδρομή που κανονικά κρατάει 20 λεπτά για την Αίθουσα Συνελεύσεων. Αμέσως μόλις αφήσαμε το δρόμο μας, καταλάβαμε ότι θα συναντούσαμε προβλήματα. Οι τέσσερις διαφορετικοί δρόμοι που αποπειραθήκαμε να πάρουμε ήταν αδιάβατοι. Πολλές φορές στο παρελθόν είχαμε οδηγήσει περνώντας μέσα από νερό βάθους 30–40 εκατοστών (12–16 ιντσών) καθώς επισκεπτόμαστε εκκλησίες στη διάρκεια της εποχής των βροχών. Αλλά τώρα, ακόμη και τα λεωφορεία και τα φορτηγά είχαν κολλήσει μέσα στο βαθύ νερό. Έτσι γυρίσαμε σπίτι και αφήσαμε τη μοτοσικλέτα και αποφασίσαμε να αποπειραθούμε να φύγουμε με τα πόδια από την περιοχή. Ήμαστε ακόμη αποφασισμένοι να πάμε στη συνέλευση για να είμαστε μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς μας εκείνη τη μέρα.
Και η οδοιπορία επίσης αποδείχτηκε δύσκολη. Αν και η βροχή είχε τώρα σταματήσει, το νερό συνεχώς ανέβαινε. Βρώμικο νερό ξεπηδούσε σαν συντριβάνι μέσα από τα λούκια και τους υπονόμους καθώς πλησιάζαμε στον Ποταμό Τσινγκ Μέι, γιατί τα αναβλύζοντα νερά πίσω από τα αναχώματα της όχθης του ποταμού ήταν ήδη πολύ υψηλότερα από την γύρω περιοχή. Πιαστήκαμε από τα μπράτσα σφιχτά και σιγά–σιγά περπατήσαμε μέσα από το γρήγορο ρεύμα ελέγχοντας προσεκτικά κάθε βήμα μας ώστε να μην πέσουμε μέσα σε λάκκους. Μόνο όταν φτάσαμε στην κορυφή της γέφυρας του ποταμού καταλάβαμε καλά πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση. Αυτό που συνήθως ήταν ένα μικρό ρυάκι μέσα στην πλατιά κοίτη του ποταμού και χρησιμοποιόταν για την καλλιέργεια λαχανικών και την εκτροφή γουρουνιών, κάπου 15 μέτρα (49 πόδια) κάτω από τη γέφυρα, ήταν τώρα ένας άγριος χείμαρρος που γέμιζε την κοίτη σχεδόν ως την κορυφή του αναχώματος της όχθης του ποταμού—και μόνο ένα μέτρο (3 πόδια) κάτω από τη γέφυρα!
Η πλημμύρα στην άλλη πλευρά της γέφυρας φαινόταν ακόμη πιο σοβαρή. Αλλά μερικοί που είχαν έρθει από εκεί είπαν ότι οι συνθήκες κάτω στο δρόμο δεν ήταν τόσο άσχημες και ότι κυκλοφορούσαν στους δρόμους λεωφορεία και ταξί. Έτσι ξεκινήσαμε για εκείνη την περιοχή. Αλλά όσο περισσότερο προχωρούσαμε, τόσο φαινόταν να γίνεται πιο δυνατό το ρεύμα. Η σύζυγός μου που είναι πιο κοντή από μένα, έπρεπε να κρεμιέται σφιχτά από μένα για να μη χάσει την ισορροπία της. Φτάσαμε σ’ ένα μέρος που φαινόταν αδιάβατο. Από μία πάροδο έβγαινε μια δυνατή, βαθιά, σαν ποτάμι πλημμύρα νερού. Ευτυχώς, υπήρχαν σ’ εκείνη την περιοχή δύο σχοινιά τεντωμένα, και πιαστήκαμε από αυτά και μπορέσαμε να περάσουμε. Καθώς προχωρούσαμε σε ανηφορικό έδαφος το νερό λιγόστευε και τελικά μπορέσαμε να σταματήσουμε να αδειάσουμε τις μπότες μας από το νερό και να ελαφρύνουμε μ’ αυτόν τον τρόπο το βάρος από τα πόδια μας.
Όταν φτάσαμε στον πρώτο δρόμο που δεν είχε πλημμυρίσει, αντιμετωπίσαμε ένα άλλο πρόβλημα που στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο μας για να φτάσουμε στην Αίθουσα Συνελεύσεων: Τα λίγα λεωφορεία που κυκλοφορούσαν ήταν απελπιστικά γεμάτα και τα περισσότερα ταξί αρνούνταν να πάρουν επιβάτες. Αλλά τελικά ένα, που είχε ήδη έναν επιβάτη, σταμάτησε για μας. Μετά από πολλές λοξοδρομήσεις για ν’ αποφύγουμε τις περιοχές που είχαν πλημμυρίσει φτάσαμε στην Αίθουσα Συνελεύσεων λίγο μετά τις 10 το πρωί.
Προς χαρά μας, οι περισσότεροι από τους Μάρτυρες ήταν ήδη εκεί και περίμεναν για ν’ αρχίσει η συνέλευση. Όλοι είχαν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να φτάσουν εκεί, περνώντας πεζοί μέσα από πολλά νερά, καθώς τα λεωφορεία και οι μοτοσικλέτες—που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι περισσότεροι—δεν μπορούσαν να περάσουν. Πόσο θαυμάσιο ήταν να βλέπει κανείς την εκτίμησή τους για το πρόγραμμα της συνέλευσης! Υπάρχουν μόνο 417 Μάρτυρες σ’ αυτό το μέρος, αλλά πολλοί ενδιαφερόμενοι επίσης αψήφησαν τις πλημμύρες αποφασισμένοι να παραβρεθούν μαζί με τους Μάρτυρες στη συνέλευση και να αναζωογονηθούν από τις πνευματικές αλήθειες της Βίβλου. Ενώ στο πρωινό πρόγραμμα παραβρέθηκαν 629, ο αριθμός το απόγευμα στην κύρια ομιλία αυξήθηκε σε 764! Πάνω από 30 άνθρωποι πέθαναν από τη νεροποντή ή μέσα στις λάσπες στην περιοχή μας της βόρειας Ταϊβάν, κι όμως κανένας απ’ αυτούς που ήταν αποφασισμένοι να παραβρεθούν στη συνέλευση δεν έπαθε καμιά βλάβη. Ευγνώμονες για την προστασία του Ιεχωβά Θεού, απόλαυσαν το θαυμάσιο πρόγραμμα.
Ναι, ήμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα προστάτευε όλους μας καθώς είχαμε αποφασίσει να παραβρεθούμε στη συνέλευση—χωρίς να στενοχωρηθούμε υπερβολικά για τα σπίτια μας και τα πράγματά μας εκεί. Και πραγματικά, κανένας απ’ αυτούς που παραβρέθηκε στη συνέλευση δεν έπαθε σοβαρή απώλεια ή ζημιά. Αλλά όλοι κερδίσαμε πολλή από τη γλυκιά συντροφιά των συγχριστιανών μας και το έξοχο πρόγραμμα που παρουσιάστηκε. Αυτό μας απέδειξε ότι αν και είναι εύκολο να βρει κανείς δικαιολογία για να μην πάει στις Χριστιανικές συναθροίσεις ή στις συνελεύσεις όταν υπάρχουν μερικές δυσκολίες, αυτοί που κάνουν προσπάθειες αμείβονται πλούσια.—Από συνεργάτη.