Ζουν οι Νεκροί; Τι Λένε οι Άνθρωποι

Η μαύρη γριούλα φαινόταν πολύ άρρωστη. Τα πόδια της πονούσαν τόσο πολύ που περπατούσε με δυσκολία. Η εμφάνισή της ήταν παράξενη—τα μαλλιά της ήταν πασαλειμμένα με κόκκινη λάσπη, φορούσε διάφορα μαντήλια, και είχε τα χέρια και τα πόδια της στολισμένα με φυλαχτά. Γιατί; Επειδή για περισσότερο από 50 χρόνια πίστευε ότι ήταν κάτω από την επίδραση των πνευμάτων των προγόνων της. Μάγοι γιατροί τη συμβούλευσαν να χρησιμοποιήσει τη λάσπη, τα μαντήλια και τα φυλαχτά για να «θεραπευτεί».

Μια σπάνια δοξασία; Όχι στην πραγματικότητα. Στην Αφρική και μόνο, η ζωή αναρίθμητων ατόμων περιστρέφεται γύρω από τη δοξασία ότι οι νεκροί πρόγονοι έχουν τη δύναμη «να προστατεύουν τους απογόνους τους ή να τους τιμωρούν με μικροαρρώστιες ή κακή τύχη», όπως το τοποθετεί το βιβλίο African Heritage (Αφρικάνικη Κληρονομιά). Παρόμοια λατρεία των προγόνων ασκείται σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Όσο εκπληκτικό και αν σας φανεί, αυτή η λατρεία πιθανόν να έχει κάτι το κοινό με τις θρησκευτικές δοξασίες του τόπου σας. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;

Οι Ινδουιστές και άλλοι πιστεύουν στη μετεμψύχωση. Οι πνευματιστές πιστεύουν ότι κάποιος μπορεί να έρθει σε επαφή με τους νεκρούς διαμέσου των μέντιουμ. Οι Καθολικοί διδάσκονται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αφού πεθάνουν πρέπει να καθαριστούν από τις αμαρτίες τους στο καθαρτήριο πριν τελικά φτάσουν στον ουρανό, αλλά, οι αδιόρθωτοι ασεβείς πηγαίνουν σ’ ένα φλογερό άδη. Οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι πιστεύουν ότι οι καλοί πηγαίνουν στον ουρανό και οι κακοί βασανίζονται στον άδη, και πολλοί είναι απόλυτα βέβαιοι ότι αυτό είναι εκείνο που διδάσκει η Αγία Γραφή. Μερικοί που είχαν εμπειρίες όταν βρέθηκαν κάποτε στο κατώφλι του θανάτου είναι απολύτως βέβαιοι ότι κάτι εξακολουθεί να ζει όταν το σώμα πεθαίνει.

Αν και οι συγκεκριμένες απόψεις των θρησκειών για τη ζωή μετά θάνατο ποικίλλουν, οι περισσότερες απ’ αυτές έχουν αυτό το πράγμα κοινό—τη δοξασία ότι οι νεκροί ζουν.

Ο θάνατος βέβαια είναι ένας τρομερός εχθρός που θερίζει ανθρώπους όλων των φυλών—πλούσιους και φτωχούς, νέους και γέρους. Όπως λέει και η Αγία Γραφή η ζωή μας «είναι τωόντι ατμός, όστις φαίνεται προς ολίγον και έπειτα αφανίζεται». (Ιακώβου 4:14) Κάθε μέρα πλήθη ανθρώπων χάνουν αγαπητά τους πρόσωπα που πεθαίνουν.

Γι’ αυτό, πολλοί άνθρωποι απορούν: ‘Πού πήγαν; Είναι πραγματικά νεκροί ή είναι ακόμη ζωντανοί κάπου; Θα τους ξαναδούμε ποτέ; Πού μπορούμε να βρούμε αληθινές απαντήσεις;’