Θυσίες Παιδιών—Γιατί Ήταν Τόσο Απεχθείς;
«Και έφτιαξαν τους υψηλούς τόπους του Τοφέθ, που είναι στην κοιλάδα του γιου του Εννόμ, για να καίνε τους γιους τους και τις κόρες τους στη φωτιά, κάτι που δεν είχα διατάξει και το οποίο δεν είχε ανεβεί στην καρδιά μου».—Ιερεμίας 7:31.
ΣΤΙΣ ημέρες των Ιουδαίων βασιλιάδων Άχαζ και Μανασσή, το έθνος του Ισραήλ έπεσε στην παγίδα της έκφυλης λατρείας των γειτονικών εθνών. Αυτό περιλάμβανε τη θυσία των παιδιών τους στον Μολόχ. (2 Χρονικών 28:3· 33:6, 9) Παρότι ο Βασιλιάς Ιωσίας κατάργησε αργότερα πολλές από τις “απεχθείς” πράξεις, «ο Ιεχωβά δεν απομακρύνθηκε από τη μεγάλη φλόγα του θυμού του, με την οποία έκαιγε ο θυμός του εναντίον του Ιούδα για όλα τα προσβλητικά πράγματα με τα οποία τον είχε προσβάλει ο Μανασσής». (2 Βασιλέων 23:10, 26) Γιατί; Τι κατέστησε την παράβαση τόσο “προσβλητική” ώστε να μην μπορεί να συγχωρηθεί;
«Οι θυσίες παιδιών ήταν εξέχον χαρακτηριστικό της λατρείας του θεού Μαλίκ-Βάαλ-Κρόνου των Φοινίκων», λέει η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (Jewish Encyclopedia) των Φανκ και Γουάγκναλς. Αρχικά οι Φοίνικες κατοικούσαν στις βόρειες παράκτιες περιοχές της Χαναάν. Εφόσον ήταν ναυτικός λαός, ίδρυσαν αποικίες σε όλη τη Μεσόγειο, και οπουδήποτε πήγαιναν έπαιρναν μαζί τους την απεχθή τελετουργία της θυσίας παιδιών. Ένα αρχαιολογικό εύρημα στην αρχαία φοινικική πόλη Καρχηδόνα (τώρα προάστιο της Τύνιδας στην Τυνησία, στη Βόρεια Αφρική) ρίχνει κάποιο φως στο πόσο εξαχρειωτική ήταν αυτή η συνήθεια.
Πρόκειται για έναν χώρο που ανακαλύφτηκε αρχικά το 1921. Αλλά από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα, έχουν γίνει εντατικές ανασκαφές λόγω της επέκτασης της σύγχρονης πόλης. Ο εν λόγω χώρος αποδείχτηκε ότι ήταν ένα τεράστιο νεκροταφείο για τις σορούς θυσιασμένων παιδιών. Το περιοδικό Επιθεώρηση Βιβλικής Αρχαιολογίας (Biblical Archaeology Review) αναφέρει:
«Εδώ, από τον όγδοο αιώνα π.Χ. ως το δεύτερο αιώνα π.Χ., οι μητέρες και οι πατέρες της Καρχηδόνας έθαβαν τα οστά των παιδιών τους που θυσιάζονταν στον θεό Βάαλ Άμμων και στη θεά Τανίτ. Τον τέταρτο αιώνα π.Χ., ο Τοφέθ ίσως να κάλυπτε 6.000 τετραγωνικά μέτρα και να διέθετε εννιά επίπεδα ταφής».
Παρόμοιοι χώροι έχουν ανακαλυφτεί στη Σικελία, στη Σαρδηνία και σε άλλα μέρη της Τυνησίας. Κάποτε, όλες αυτές οι περιοχές ήταν φοινικικές αποικίες. Στο νεκροταφείο της Καρχηδόνας, οι ερευνητές βρήκαν πολυάριθμα πέτρινα σήματα που είχαν χαραγμένες μορφές της θεάς Τανίτ, η οποία έχει ταυτιστεί με τη χαναανιτική θεά Αστορέθ, ή αλλιώς Αστάρτη, τη σύζυγο του Βάαλ. Κάτω από τα σήματα βρέθηκαν πήλινες τεφροδόχοι, μερικές έντονα διακοσμημένες, οι οποίες περιείχαν τα καμένα οστά των θυσιασμένων θυμάτων.
Ως ένδειξη της εξάπλωσης αυτής της συνήθειας, το δημοσίευμα αναφέρει: «Με κριτήριο τη συχνότητα εμφάνισης τεφροδόχων στο χώρο όπου κάναμε τις ανασκαφές, υπολογίζουμε ότι μέχρι και 20.000 τεφροδόχοι μπορεί να είχαν αποτεθεί εκεί ανάμεσα στο 400 και στο 200 π.Χ.». Αυτός ο τεράστιος αριθμός είναι ακόμη πιο συγκλονιστικός αν σκεφτούμε ότι, σύμφωνα με το άρθρο, στο απόγειό του ο πληθυσμός της Καρχηδόνας δεν ξεπέρασε τους 250.000 κατοίκους.
Οι επιγραφές στα πέτρινα σήματα δείχνουν ότι τα παιδιά θυσιάζονταν για να εκπληρωθούν τάματα που έκαναν οι γονείς τους στον Βάαλ ή στην Τανίτ με αντάλλαγμα διάφορες χάρες. Τα αξιώματα και οι τίτλοι που αναφέρονται σε αυτά δείχνουν ότι η εν λόγω συνήθεια ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής σε μέλη της ανώτερης τάξης, τα οποία προφανώς επικαλούνταν την ευλογία των θεών επιθυμώντας να αποκτήσουν και να διατηρήσουν τον πλούτο και την επιρροή τους. Κάποιες από τις τεφροδόχους που βρέθηκαν περιείχαν τις σορούς δύο ή τριών παιδιών, πιθανώς της ίδιας οικογένειας, αν κρίνουμε από τις διαφορές ηλικίας.
Αν η συγκεκριμένη συνήθεια των Φοινίκων είναι συγκλονιστική, τότε θυμηθείτε ότι «ο Μανασσής παραπλανούσε τον Ιούδα και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ ώστε να πράττουν χειρότερα από τα έθνη τα οποία είχε αφανίσει ο Ιεχωβά μπροστά από τους γιους του Ισραήλ». (2 Χρονικών 33:9) Ο Ιεχωβά δεν υπερέβαλλε όταν είπε: «Γέμισαν αυτόν τον τόπο με το αίμα αθώων». (Ιερεμίας 19:4) Κατάλληλα, το άρθρο στο περιοδικό Επιθεώρηση επισημαίνει: «Τα αυξανόμενα στοιχεία από τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις επιγραφές, τα οποία μας άφησαν οι ίδιοι οι Καρχηδόνιοι, δείχνουν σαφώς ότι οι κλασικοί και οι Βιβλικοί συγγραφείς ήξεραν τι έλεγαν».
Συνεπώς, όπως ο Ιεχωβά “αφάνισε” τα ειδωλολατρικά χαναανιτικά «έθνη», δεν χαρίστηκε ούτε στους άπιστους Ισραηλίτες. Αυτοί υπέστησαν ό,τι τους άξιζε στα χέρια των Βαβυλωνίων το 607 Π.Κ.Χ. Παρόμοια, εκείνος θα ζητήσει λογαριασμό από αυτούς που σήμερα, άμεσα ή έμμεσα, συμμετέχουν στην έκχυση του αίματος εκατομμυρίων ατόμων μέσω βδελυρών πράξεων όπως είναι ο πόλεμος, ο φόνος και η έκτρωση.—Αποκάλυψη 19:11-15.