Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Ποιο είναι το ‘σπέρμα του Θεού’ που αναφέρεται στο εδάφιο Μαλαχίας 2:15, ΜΝΚ;

Αυτό το δυσνόητο εδάφιο λέει εν μέρει (ΜΝΚ): ‘Και υπήρχε κάποιος που δεν το έκανε αυτό, γιατί είχε ό,τι απόμεινε από το πνεύμα. Και τι επιζητούσε αυτός; Το σπέρμα του Θεού’. ‘Το σπέρμα’ αναφέρεται προφανώς στο έθνος του αρχαίου Ισραήλ, το οποίο τον καιρό που γράφτηκε το εδάφιο διέτρεχε τον κίνδυνο θρησκευτικής μόλυνσης.

Ο Μαλαχίας προφήτεψε σε μια περίοδο εθνικής ηθικής κατάρρευσης. Μερικοί Ισραηλίτες όχι μόνο ‘νυμφεύονταν θυγατέρες θεού αλλοτρίου’, αλλά και χώριζαν τις αρχικές τους Ιουδαίες συζύγους, τις ‘γυναίκες της νεότητάς τους’, για να παντρευτούν με νεώτερες ίσως, ειδωλολάτρισσες. Ωστόσο, δεν διέπρατταν όλοι οι Ισραηλίτες αυτό το «βδέλυγμα». (Μαλαχίας 2:11, 13, 14· Δευτερονόμιον 7:3, 4) Προφανώς, όταν ο Μαλαχίας έγραφε: ‘Και υπήρχε κάποιος που δεν το έκανε αυτό, γιατί είχε ό,τι απόμεινε από το πνεύμα’, αναφερόταν σ’ αυτούς που αρνιόνταν να διασπάσουν τη γαμήλια συνθήκη που είχε συνάψει ο καθένας με κάποια ομόπιστή του στη λατρεία του Ιεχωβά.

Το ‘πνεύμα’ είναι το άγιο πνεύμα του Θεού, το οποίο ο ίδιος είχε εκχύσει πάνω στο έθνος. Οι απειθείς Ισραηλίτες αντιφέρονταν στο πνεύμα και επομένως το λυπούσαν. (Ησαΐας 63:10· Πράξεις 7:51-53· παράβαλε με Εφεσίους 4:30.) Μερικοί Ιουδαίοι ως άτομα ήταν όσιοι στους νόμους του Θεού και με την υπακοή τους είχαν διατηρήσει ‘ό,τι απόμεινε από το πνεύμα’. Αυτοί οι πιστοί λάτρεις δεν επιζητούσαν τη δική τους ιδιοτελή ευχαρίστηση. Γι’ αυτούς, ο Μαλαχίας έγραψε: ‘Και τι επιζητούσε αυτός; Το σπέρμα του Θεού’. Το ‘σπέρμα’ ήταν το έθνος του αρχαίου Ισραήλ, για το οποίο ο Μαλαχίας είπε ότι ‘πλάστηκε από τον Θεό’. Αυτή η ‘πλάση’ έλαβε χώρα όταν ο Ιεχωβά έκανε διαθήκη με τους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά, κάνοντάς τους το ‘εκλεκτό’ και ‘άγιο έθνος’ του. Το αληθινό ‘σπέρμα’ του Αβραάμ που θα ευλογούσε ανθρώπους όλης της γης επρόκειτο να έρθει μέσω αυτού του έθνους.—Μαλαχίας 2:10· Έξοδος 19:5, 6· Γένεσις 22:18.

Ωστόσο, οι Ισραηλίτες έπρεπε να διατηρούνται θρησκευτικά αγνοί με το να μην παντρεύονται με αλλοεθνείς που δεν λάτρευαν τον Ιεχωβά. Η ασέβεια των ανθρώπων αυτών θα τους διέφθειρε, όπως φαίνεται από την κατάσταση που επικρατούσε στις μέρες του Έσδρα. Τότε, οι Ισραηλίτες «έλαβον εκ των θυγατέρων αυτών [των γύρω εθνών] εις εαυτούς και εις τους υιούς αυτών· ώστε το σπέρμα το άγιον συνεμίχθη μετά του λαού των τόπων». (Έσδρας 9:2) Αυτό ακριβώς το «μέγα κακόν» συνέβη και στις μέρες του Νεεμία, συγχρόνου του Μαλαχία. Οι Ιουδαίοι εκείνοι που ήταν όσιοι στον Θεό καταλάβαιναν τον σαφή πνευματικό κίνδυνο που διέτρεχαν αυτοί οι ίδιοι και τα παιδιά που ήταν γόνοι μιας τέτοιας ένωσης. Υπήρχε ο κίνδυνος να τους απομακρύνουν από τη λατρεία Του οι γυναίκες που δεν ήταν αφοσιωμένες στον Ιεχωβά. Ο Νεεμίας ανάφερε μάλιστα ότι μεταξύ αυτών των Ιουδαίων που είχαν παντρευτεί αλλοεθνείς, ‘κανένα παιδί τους δεν ήξερε να μιλάει ιουδαϊκά’.—Νεεμίας 13:23-27.

Οι ανόσιοι Ιουδαίοι επιζητούσαν τη δική τους ευχαρίστηση χωρίς να υπολογίζουν τη φθοροποιό θρησκευτική επίπτωση στο έθνος τους, ‘το σπέρμα του Θεού’. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που ο Μαλαχίας συμβούλεψε: «Προσέχετε εις το πνεύμα σας, και ας μη φέρηται μηδείς απίστως προς την γυναίκα της νεότητος αυτού»! (Μαλαχίας 2:15) Οι πιστοί Ιουδαίοι πρόσεχαν το πνεύμα τους, δηλαδή τη στάση τους, προκειμένου να παραμείνουν όσιοι στις Ιουδαίες γυναίκες τους. Είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τη θρησκευτική αγνότητα του ‘άγιου έθνους’ τους. Επιθυμούσαν να διαβάζουν τα παιδιά τους το Λόγο του Θεού και μεγαλώνοντας να μαθαίνουν να αγαπούν τον Ιεχωβά, συμβάλλοντας έτσι στη θρησκευτική ισχύ του έθνους.

Οι αφιερωμένοι χριστιανοί σήμερα χρειάζεται επίσης να προσέχουν επιμελώς το πνεύμα τους, την κυριαρχούσα στάση τους. Αν είναι παντρεμένοι, χρειάζεται να αποφεύγουν να χωρίζουν δόλια το σύντροφό τους. Και οι ανύπαντροι χριστιανοί πρέπει να ακολουθούν τη συμβουλή που έδωσε ο απόστολος Παύλος, να παντρεύονται ‘μόνο εν Κυρίω’, πράγμα που σημαίνει να παντρεύονται μόνο αφιερωμένους, βαφτισμένους μάρτυρες του Ιεχωβά.—1 Κορινθίους 7:39.