Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Ο Ιησούς είπε: «Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν». (Ιωάννης 9:41) Μήπως εννοούσε ότι μερικοί άνθρωποι είναι αναμάρτητοι;
Όχι· όλοι οι άνθρωποι σήμερα είναι αμαρτωλοί, όπως ήταν όλοι αμαρτωλοί και τον πρώτο αιώνα, εκτός από τον ίδιο τον Ιησού. Μ’ αυτά τα λόγια, που αναφέρονται στο εδάφιο Ιωάννης 9:41, ο Ιησούς αναφερόταν σ’ ένα συγκεκριμένο είδος αμαρτίας.
Ο κοινός μας πρόγονος, ο Αδάμ, φόρτωσε σε όλους τους απογόνους του την αμαρτία. Ο Αδάμ είχε δημιουργηθεί τέλειος, αναμάρτητος. (Δευτερονόμιον 32:4· 2 Σαμουήλ 22:31, ΜΝΚ) Όταν ο Αδάμ παρήκουσε τις βασικές οδηγίες του Ιεχωβά, έγινε ατελής. Αμαρτάνω βασικά σημαίνει «χάνω το στόχο». Στην πραγματικότητα αυτό έκανε ο Αδάμ. Έτσι, με το να παραβεί την εντολή του Θεού, ο Αδάμ έγινε αμαρτωλός.
Όλοι έχουμε επηρεαστεί απ’ αυτό, επειδή όλοι καταγόμαστε από τον Αδάμ. Σχετικά μ’ αυτό μπορεί να δοθεί το εξής παράδειγμα: Ένας άνθρωπος που έχει γεννηθεί με κάποιο σοβαρό γενετικό ελάττωμα, θα το μετέδιδε σ’ όλους τους απογόνους του· αυτοί θα κληρονομούσαν το ίδιο ελάττωμα. Οι σύγχρονοι επιστήμονες μπορούν να καθορίσουν αν υπάρχουν ελαττώματα στα χρωματοσώματα ενός εμβρύου ή ενός νεογέννητου, αλλά ο Ιεχωβά προχωράει ακόμη περισσότερο. Εκείνος αποκαλύπτει ότι παρουσιάστηκε ένα σοβαρό ελάττωμα στον Αδάμ και ότι αυτό μεταδόθηκε σ’ όλους μας. Αυτό το ελάττωμα είναι η αμαρτία. «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον». (Ρωμαίους 5:12) Αυτή η αμαρτωλή κατάσταση έχει γίνει η αιτία να μη βρίσκονται οι άνθρωποι σε αρμονικές σχέσεις με τον Δημιουργό, εκτός από το ότι τους έχει επιφέρει τις ασθένειες και το θάνατο. Κανένας άνθρωπος, εκτός από τον Ιησού, δεν υπήρξε τέλειος και απαλλαγμένος από την καταδίκη σε θάνατο.—Ρωμαίους 5:18-21· 6:23· 2 Χρονικών 6:36.
Ωστόσο στην Αγία Γραφή, ορισμένα άτομα αποκαλούνται ‘αμαρτωλοί’, γιατί επιδίδονταν υπερβολικά στην αμαρτία ή σε κάποιο σκανδαλώδες είδος αμαρτίας και ήταν περιβόητοι γι’ αυτό. (Λουκάς 19:2-7· Μάρκος 2:16, 17· 14:41) Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι ήταν τέλειοι, αναμάρτητοι. Αν ήταν, ούτε θα γερνούσαν ούτε θα πέθαιναν τελικά.
Η αφήγηση στο κεφάλαιο 9 του Ιωάννη μιλούσε για έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός, αλλά του οποίου την όραση αποκατέστησε ο Ιησούς. Ο άνθρωπος αυτός δεν είχε μπορέσει να διαβάσει ο ίδιος τις Γραφές, ωστόσο είχε κάποια περιορισμένη γνώση. Ήξερε ότι ο Θεός δεν εισακούει τα αιτήματα των εκούσιων αμαρτωλών. Το γεγονός ότι ο Ιεχωβά έδωσε τη δύναμη στον Ιησού να αποκαταστήσει θαυματουργικά την όραση αυτού του ανθρώπου αποδείκνυε ότι ο Ιησούς ήταν προφήτης. Οι υπερήφανοι Φαρισαίοι, ωστόσο, αρνήθηκαν να δεχτούν τη λογική μαρτυρία του ανθρώπου αυτού και τον έδιωξαν.—Ιωάννης 9:13-17, 26-34.
Μετά απ’ αυτό, ο Ιησούς είπε: «Εγώ δια κρίσιν [γι’ αυτή την κρίση (ΜΝΚ)] ήλθον εις τον κόσμον τούτον, δια να βλέπωσιν οι μη βλέποντες και να γείνωσι τυφλοί οι βλέποντες». (Ιωάννης 9:39) Ναι, με βάση το κήρυγμά του, την υπόλοιπη δράση του και το ρόλο που έπαιξε στους σκοπούς του Θεού, τα άτομα είτε θα κέρδιζαν πνευματική όραση και θα περπατούσαν στο φως είτε θα ήταν σε πνευματικό σκοτάδι. (Ησαΐας 9:1, 2· 42:6, 7· Ματθαίος 4:13-17· 6:23· 2 Πέτρου 1:9· 2 Κορινθίους 4:4) Αν οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν απλώς κάποιοι απληροφόρητοι Ιουδαίοι που έφεραν το φυσιολογικό βάρος της ανθρώπινης αμαρτίας, τότε ίσως θα μπορούσε να υπάρξει μια δικαιολογία για το ότι δεν δέχτηκαν τον Μεσσία. Αλλά αυτοί, που ισχυρίζονταν ότι ‘έβλεπαν’, δηλαδή ότι καταλάβαιναν, ήταν ιδιαίτερα κατακριτέοι, επειδή είχαν μεγαλύτερη γνώση του Νόμου και του προφητικού Λόγου του Θεού. Έτσι λοιπόν, το ότι απέρριψαν τον Ιησού ήταν ένα σοβαρό αμάρτημα, που τους καταδίκαζε περισσότερο απ’ όσο η φυσιολογική τους ανθρώπινη ατέλεια και αμαρτία. Γι’ αυτό ο Ιησούς είπε στους Φαρισαίους: «Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν· τώρα όμως λέγετε ότι βλέπομεν· η αμαρτία σας λοιπόν μένει».—Ιωάννης 9:41.