Οι Κήρυκες της Βασιλείας Αναφέρουν

‘Καλές Ειδήσεις από Μακρινές Χώρες’

◻ ΣΤΗΝ παγωμένη Γροιλανδία μερικοί ευαγγελιζόμενοι, που συμμετείχαν σε μια περιοδεία κηρύγματος, συνάντησαν ένα νεαρό Νορβηγό, ο οποίος δέχτηκε το βιβλίο Ζωή—Πώς Βρέθηκε Εδώ; Από Εξέλιξη ή από Δημιουργία; Ωστόσο, αυτός δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Την επόμενη φορά που επισκέφθηκαν αυτό το απομακρυσμένο μέρος, εκείνος τους είπε ότι είχε διαβάσει το βιβλίο αρκετές φορές και ήθελε κι άλλα βιβλία. Του άφησαν αρκετά βιβλία και βιβλιάρια. Αυτός λυπήθηκε όταν έμαθε ότι οι ευαγγελιζόμενοι δεν θα μπορούσαν να επιστρέψουν παρά μόνο ύστερα από ένα χρόνο, αλλά πήρε τη διεύθυνση των Μαρτύρων. Προς έκπληξή τους, ύστερα από ένα μήνα, αυτός χτύπησε την πόρτα τους. Τους αφηγήθηκε ότι, πηγαίνοντας προς το πλοιάριό του, είχε ανοίξει ο πάγος κι είχε πέσει μέσα με το σκούτερ του που ήταν ειδικό για το χιόνι, και κατόπιν είχε χρειαστεί να ταξιδέψει με το πλοιάριο έξι ώρες για να φτάσει στους Μάρτυρες. Ήθελε να πάρει κι άλλα έντυπα και να συζητήσει για την αλήθεια. Εκείνο το βράδυ παρακολούθησε τη συνάθροιση και έκανε σχέδια για να παρευρίσκεται μια φορά το μήνα. Ήρθε για την επίσκεψη του επισκόπου περιοχής και ενθαρρύνθηκε πολύ. Έχει εγκαταλείψει την εκκλησία στην οποία ανήκε και τώρα κηρύττει τα καλά νέα στην περιοχή του. Όταν το χειμώνα ο πάγος τον εμποδίζει να έρχεται στις συναθροίσεις με το πλοιάριο, παίρνει ελικόπτερο, πράγμα που του κοστίζει 150 δολάρια (περ. 25.200 δραχμές) το ταξίδι.

Πόσοι από εμάς αναγκαζόμαστε να καταβάλλουμε τόσο σκληρές προσπάθειες για να προοδεύσουμε στη διακονία μας;

◻ Πολλοί άνθρωποι στη Μαδαγασκάρη ανταποκρίνονται ευνοϊκά στα καλά νέα. Ενώ οι ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας είναι λίγο περισσότεροι από 3.200, ο αριθμός εκείνων που παρακολούθησαν την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού ήταν 16.205. Οι αδελφοί καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να φτάσουν σε όλους τους ανθρώπους στο νησί.

Για παράδειγμα, 17 από τους 30 ευαγγελιζομένους της Εκκλησίας Ισαόνγιο αποφάσισαν να κηρύξουν σ’ έναν τομέα που απέχει πολλά χιλιόμετρα. Έφυγαν από το χωριό τους μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Επί δυο ώρες περπατούσαν πάνω σε απότομα μονοπάτια στις πλαγιές και μέσα από λασπώδεις βάλτους. Κατόπιν, μπήκαν στο τροπικό δάσος στις 2:30 π.μ. Επειδή το δάσος ήταν σκοτεινό, μερικοί αδελφοί σκόνταφταν πάνω σε βράχια. Μερικοί έπεφταν μέσα στο νερό που λίμναζε στις κοιλότητες των βράχων. Στο δάσος υπήρχαν βδέλλες, ενώ τους τσίμπησαν και πολλά έντομα. Οι περισσότερες αδελφές ταλαιπωρήθηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές η λάσπη έφτανε μέχρι τα γόνατα. Και οι 17 ευαγγελιζόμενοι τραυματίστηκαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, αλλά τελικά βγήκαν από το δάσος στις 6:30 π.μ!

Η υπηρεσία αγρού άρχισε στις 6:45 π.μ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δέχτηκαν τους ευαγγελιζομένους ευγενικά. Κάποια που δεν τους δέχτηκε στην αρχή ήταν η γυναίκα ενός Προτεστάντη θρησκευτικού ηγέτη. Αυτή είπε: «Έχω τη δική μου θρησκεία· αυτή μου αρκεί. Ξέρω όλα όσα λέει η Αγία Γραφή». Μόλις ο ευαγγελιζόμενος έβγαλε ένα περιοδικό Σκοπιά, η γυναίκα αρνήθηκε περήφανα να το πάρει, λέγοντας: «Έχω ήδη πολλά άλλα πράγματα να διαβάσω». Αλλά άρχισε να κάνει ερωτήσεις: «Ποιοι είστε εσείς, από πού έρχεστε, και ποιος σας έστειλε;» Αφού της απάντησαν με πραότητα και της εξιστόρησαν με συντομία όλη την προσπάθεια που έκαναν για να φτάσουν στο χωριό της, η κυρία δέχτηκε τη Σκοπιά, λέγοντας: «Θα την αγοράσω. Ποιος ξέρει αν σας έστειλε ο Θεός;»

Στις 1:30 μ.μ. οι 17 ευαγγελιζόμενοι έφυγαν από τον τομέα για να γυρίσουν σπίτι τους, κάνοντας το ταξίδι σε λιγότερο από τέσσερις ώρες, αφού ήταν ακόμη μέρα. Ήταν κουρασμένοι, αλλά ασφαλείς, και τα πρόσωπά τους ακτινοβολούσαν από χαρά. Είπαν τα εξής: «Ήταν μια αξέχαστη μέρα για εμάς τους 17 ευαγγελιζομένους από την Εκκλησία Ισαόνγιο».

Είναι βέβαιο ότι το πνεύμα του Ιεχωβά υποκινεί τους αφιερωμένους δούλους του να κηρύττουν τα καλά νέα της Βασιλείας «έως εσχάτου της γης», και πολλοί ανταποκρίνονται ευνοϊκά στις θαυμάσιες προσπάθειες των Μαρτύρων.—Πράξεις 1:8.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Το λιμάνι Ούμανακ στη Γροιλανδία