Το Εκπληκτικό Εύρος της Καλοσύνης του Θεού

Ο ΘΕΟΣ είναι καλός! Πόσες φορές έχετε ακούσει αυτή τη φράση ή την έχετε χρησιμοποιήσει εσείς οι ίδιοι; Αλλά αναλογιστήκατε ποτέ το πλήρες εύρος της καλοσύνης που δείχνει ο Θεός για χάρη σας; Τέτοιου είδους στοχασμοί εμβαθύνουν την κατανόησή μας σχετικά με το τι είδους Θεό λατρεύουμε.

Πρώτα όμως χρειάζεται να καταλάβουμε τι είναι η καλοσύνη. Φυσικά, η καλοσύνη είναι η ιδιότητα του να είναι κάποιος καλός σε αντίθεση με το να είναι κακός. Αλλά η καλοσύνη περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα. Είναι μια ιδιότητα που σχετίζεται με τη δράση. Ένα αγαθό άτομο κάνει το καλό. Και ο Θεός, λόγω της αγαθότητάς του, κάνει τόσο πολλά καλά πράγματα για εμάς που η καρδιά μας στρέφεται με θέρμη προς αυτόν.

Το ευρύ φάσμα της καλοσύνης του Θεού γίνεται φανερό από τα λόγια που είπε ο ίδιος στον Μωυσή, στην έρημο του Σινά. Υποσχέθηκε εκεί στον πιστό δούλο του: «Εγώ θέλω κάμει να περάση έμπροσθέν σου όλη η αγαθότης μου». Εκπληρώνοντας αυτή την υπόσχεση και χρησιμοποιώντας το ίδιο το όνομά του, ο Θεός λέει περαιτέρω: ‘Ιεχωβά, Ιεχωβά ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν και ουδόλως αθωόνων τον ένοχον [αποκλείεται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία, ΜΝΚ]’.—Έξοδος 33:19· 34:6, 7.

Άρα, η καλοσύνη του Θεού περιλαμβάνει το έλεός του, καθώς και τη σπλαχνικότητά του, τη χρηστότητά του και την αλήθεια του. Επιπλέον, εκδηλώνει την καλοσύνη του με το να είναι «μακρόθυμος». Εντούτοις, αυτό δεν σημαίνει ότι μοιάζει με έναν υπερβολικά ανεκτικό γονέα, ώστε να επιτρέπει στην αμαρτία να συνεχίζεται ανεξέλεγκτη για πάντα. ‘Αποκλείεται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία’ σε αμετανόητους αμαρτωλούς. Ένας καλός Θεός δεν μπορεί να επιτρέπει στην πονηρία να υπάρχει ανεξέλεγκτη.

Η Αφθονία της Καλοσύνης του Θεού

Εξετάστε τώρα μερικούς από τους τρόπους με τους οποίους έχει εκδηλώσει ο Θεός την καλοσύνη του. Κατ’ αρχήν, ήταν καλός με τους ανθρώπους όταν αρχικά δημιούργησε τη γη. Εκείνος δεν προμήθευσε μόνο τα απολύτως αναγκαία για την ανθρώπινη ζωή. Αντίθετα, προίκισε τον πλανήτη μας πλουσιοπάροχα, ώστε να κάνει τη ζωή πάνω σ’ αυτόν αληθινή ευχαρίστηση. Έδωσε φαγητό και ποτό σε μεγάλη ποικιλία. Έπλασε μια συναρπαστική ποικιλομορφία ζώων και πουλιών, και δημιούργησε λουλούδια που προσθέτουν χρώμα και ομορφιά στο περιβάλλον μας. Επιπρόσθετα, έφτιαξε πολλά διαφορετικά είδη τοπίων που είναι ευχάριστα στα μάτια. Έτσι, κάθε φορά που βλέπουμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα ή ένα μεγαλοπρεπή σχηματισμό από σύννεφα, βλέπουμε μια απόδειξη της καλοσύνης του Θεού!

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα, έκανε και πάλι έκδηλη την καλοσύνη του. Έδωσε στον Αδάμ και στην Εύα τέλεια, υγιή σώματα και τους έβαλε στον κήπο της Εδέμ. Κατόπιν, τους ανέθεσε μια συναρπαστική και ελκυστική αποστολή: «Γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν». Μ’ αυτόν τον τρόπο, έθεσε μπροστά τους την προοπτική να απολαμβάνουν ζωή για πάντα σε μια παραδεισένια γη ανάμεσα στους πολλούς απογόνους τους. (Γένεσις 1:26-28· 2:7-9) Τι υπέροχο γαμήλιο δώρο για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι!

Ακόμη κι όταν ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν, ο Θεός δεν τους εγκατέλειψε ολοκληρωτικά. Αν τους είχε τιμωρήσει αμέσως τότε με θάνατο, θα είχε κάνει μόνο αυτό που ήταν δίκαιο. Εντούτοις, εκείνος στάθηκε καλός με το αμαρτωλό τώρα ανθρώπινο ζευγάρι. Τους επέτρεψε να συνεχίσουν να ζουν για ένα διάστημα και να αποκτήσουν παιδιά.—Γένεσις 5:1-5.

Επιπλέον, ο Θεός συνεχίζει από τότε να δείχνει καλοσύνη στο ξεπεσμένο ανθρώπινο γένος. Όπως είπε ο Βασιλιάς Δαβίδ: ‘Αγαθός ο Ιεχωβά προς πάντας· και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα ποιήματα αυτού’. (Ψαλμός 145:9) Εκείνος κάνει άφθονες προμήθειες ώστε να μπορεί η ανθρώπινη ζωή να συνεχίζεται πάνω στην ιδιοκτησία του, τη γη. Ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους των ημερών του: ‘Ο Πατέρας σας ο εν τοις ουρανοίς . . . ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους’. (Ματθαίος 5:45) Οποιαδήποτε πείνα ή στέρηση υπάρχει δεν συμβαίνει επειδή ο Θεός δεν έχει κάνει τις κατάλληλες προμήθειες για το ανθρώπινο γένος. Συμβαίνει λόγω της διαφθοράς, της σκληρότητας και της ανικανότητας των ανθρώπων.

Ο Θεός επιτρέπει επίσης στο ανθρώπινο γένος να εκμεταλλεύεται τον ορυκτό πλούτο της γης, και δεν έχει εμποδίσει τους ανθρώπους να κατανοούν μέχρις ενός σημείου τα σχετικά με τον έναστρο ουρανό και την υλική σύνθεση των πραγμάτων. Αληθινά, ο Ιεχωβά είναι καλός με το ανθρώπινο γένος, μολονότι πολλοί λένε με αλαζονεία ότι δεν υπάρχει Θεός, και άλλοι κάνουν κατάχρηση της καλοσύνης του για ιδιοτελείς σκοπούς, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να καταπιέζουν τους συνανθρώπους τους.—Ψαλμός 14:1.

Η Καλοσύνη του Θεού προς τους Πιστούς

Αν όμως ο Θεός είναι καλός με το ανθρώπινο γένος γενικά, η πολιτεία του με τους πιστούς θερμαίνει αληθινά την καρδιά. Κατ’ αρχήν, όταν ο Αδάμ και η Εύα στασίασαν, ο Θεός προφήτευσε ότι θα εμφανιζόταν ένα ‘σπέρμα’, το οποίο τελικά θα υπερνικούσε τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας τους. (Γένεσις 3:15) Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί απόγονοι του Αδάμ λάτρευαν τον Θεό πιστά παρ’ όλη την ατέλειά τους, κι αυτή η παλιά προφητεία τούς έδινε την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος. Ένας απ’ αυτούς τους πιστούς λάτρεις, ο Αβραάμ, έφτασε στο σημείο να ονομαστεί ‘φίλος του Ιεχωβά’.—Ιακώβου 2:23.

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι οι απόγονοί του θα αυξάνονταν τόσο πολύ που θα σχημάτιζαν πολλά έθνη, και ότι η κύρια γραμμή των απογόνων του θα κληρονομούσε τη γη Χαναάν. Σε εκπλήρωση αυτού, οι Ισραηλίτες, οι απόγονοι του Αβραάμ, οργανώθηκαν αργότερα σε έθνος. (Γένεσις 17:3-8· Έξοδος 19:6) Και πάλι, ο Θεός στάθηκε καλός μ’ αυτό το νέο έθνος, απελευθερώνοντάς τους από τη δουλεία στην Αίγυπτο, προστατεύοντάς τους στην έρημο, παρέχοντάς τους έναν κώδικα νόμων κι ένα ιερατείο, και τελικά δίνοντάς τους ως κληρονομιά την εύφορη γη Χαναάν.

Με τον καιρό, ο Ισραήλ έγινε βασίλειο, και ο Ιεχωβά ανέθεσε στον τρίτο ανθρώπινο βασιλιά τους, τον Σολομώντα, την αποστολή να χτίσει ένα ναό στην Ιερουσαλήμ, ο οποίος θα χρησίμευε ως παγκόσμιο κέντρο της λατρείας Του. Όταν ολοκληρώθηκε ο ναός, έγινε μια μεγαλόπρεπη τελετή αφιέρωσης και μια χαρούμενη γιορτή. Κατόπιν, λέει το υπόμνημα, οι Ισραηλίτες ‘ευλόγησαν τον βασιλέα και ανεχώρησαν εις τας σκηνάς αυτών, χαίροντες και ευφραινόμενοι εκ καρδίας, δια πάντα τα αγαθά όσα ο Ιεχωβά έκαμε’. (1 Βασιλέων 8:66) Υπήρξαν και άλλες περιστάσεις επίσης, κατά τις οποίες οι καρδιές των Ισραηλιτών ξεχείλισαν από χαρά, εξαιτίας της καλοσύνης του Θεού προς αυτούς.

Δυστυχώς όμως, αυτοί δεν εκτιμούσαν πάντα το προνόμιο που είχαν να είναι λάτρεις του μόνου αληθινού Θεού. Τελικά, οι Ισραηλίτες σαν σύνολο έγιναν άπιστοι, και το 607 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία (Π.Κ.Χ.) ο Ιεχωβά επέτρεψε να μεταφερθούν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Όπως είχε πει ο Θεός στον Μωυσή, λόγω αυτής καθεαυτής της καλοσύνης Του, ‘αποκλείεται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία’.—Έξοδος 34:7, ΜΝΚ.

Ωστόσο, ύστερα από 70 χρόνια, ο Θεός επανέφερε στοργικά ένα πιστό υπόλοιπο Ισραηλιτών στη γη τους. Τι τον υποκίνησε να ενεργήσει έτσι; Η καλοσύνη του. Ο Ιερεμίας έγραψε προφητικά σχετικά με την επάνοδο των Ισραηλιτών από τη Βαβυλώνα: ‘Θέλουσιν ελθεί και ψάλλει επί του ύψους της Σιών, και θέλουσι συρρεύσει εις τα αγαθά [θα λάμπουν από χαρά εξαιτίας της καλοσύνης, ΜΝΚ] του Ιεχωβά’. Ο προφήτης είπε στη συνέχεια: ‘Ο λαός μου θέλει χορτασθή από των αγαθών μου [με την καλοσύνη μου, ΜΝΚ], λέγει Ιεχωβά’.—Ιερεμίας 31:12, 14.

Τελικά, ο Ιησούς ήρθε στη γη και αποδείχτηκε ότι ήταν το ‘σπέρμα’ που είχε προλεχτεί σ’ εκείνη την προφητεία, η οποία ειπώθηκε παλιά στην Εδέμ. (Γένεσις 3:15) Η Αγία Γραφή λέει: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». (Ιωάννης 3:16) Ο θάνατος του Ιησού παρείχε ένα λύτρο για την εξαγορά των ανθρώπων από την αμαρτία, και για την αποκατάστασή τους σε τελειότητα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας του Αδάμ τελικά θα υπερνικούνταν. Όπως έγραψε ο Παύλος στους Ρωμαίους: «Δια της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι». (Ρωμαίους 5:19) Χάρη στην καλοσύνη του Θεού, οι άνθρωποι με σωστή διάθεση καρδιάς είχαν τώρα την ελπίδα να κερδίσουν αιώνια ζωή. Αυτοί μπορούν να γίνουν ακόμη και φίλοι του Θεού, όπως έγινε ο Αβραάμ.

Ο Θεός συνεχίζει ακόμη και σήμερα να δείχνει καλοσύνη σε όσους τον λατρεύουν. Μέσω της Αγίας Γραφής δίνει συμβουλές για να τους βοηθάει να χειρίζονται τα προβλήματά τους. (Ψαλμός 119:105) Προσφέρει τη δωρεά του πνεύματός του για να τους βοηθάει να πληρούν τους δίκαιους κανόνες του. Και αποκαλύπτει τους σκοπούς του, με αποτέλεσμα οι αληθινοί Χριστιανοί να αναμένουν ένα νέο κόσμο δικαιοσύνης, ο οποίος θα εγκαθιδρυθεί αφού παρέλθει αυτός ο παλιός κόσμος. (Παροιμίαι 4:18· 2 Πέτρου 3:13) Οι Χριστιανοί είναι πεπεισμένοι γι’ αυτά τα πράγματα, επειδή ο Θεός, λόγω της καλοσύνης του, τα έχει αποκαλύψει στον αλάθητο Λόγο του.—2 Τιμόθεον 3:16.

Ναι, είναι βέβαιο ότι μια εξέταση της καλοσύνης του Θεού κάνει την καρδιά μας να στρέφεται με θέρμη προς εκείνον. Αλλά εγείρει επίσης ένα ερώτημα:

Πόσο θα Ωφεληθείτε Εσείς από την Καλοσύνη του Θεού;

Στην πραγματικότητα, όποιος κι αν είστε, ωφελείστε ήδη από την καλοσύνη του Θεού. Αναπνέετε, τρώτε, πίνετε, απολαμβάνετε τη ζωή—όλα αυτά είναι δώρα από τον Θεό. Αλλά αποκομίζετε τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια; Θυμηθείτε, ο Θεός περιόρισε την καλοσύνη του προς τον Αδάμ και την Εύα, αφού αυτοί αμάρτησαν. Με παρόμοιο τρόπο, θα περιορίσει τη γενναιοδωρία του προς εμάς, εκτός αν ανταποκρινόμαστε στις εκδηλώσεις καλοσύνης του με τον ορθό τρόπο. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Δίδαξόν με [καλοσύνη, ΜΝΚ] φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου». (Ψαλμός 119:66) Το ίδιο πρέπει να προσευχόμαστε κι εμείς. Αφού ο Θεός είναι καλός, χρειάζεται να μάθουμε να είμαστε καλοί όπως εκείνος. Ο Παύλος προέτρεψε: «Γίνεσθε . . . μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά».—Εφεσίους 5:1.

Αυτό θα το κάνουμε, πρώτον, με το να μελετάμε την Αγία Γραφή ώστε να μάθουμε τι είναι καλοσύνη. Κατόπιν, ζητάμε τη βοήθεια του Θεού για να αναπτύξουμε αυτή την ιδιότητα. Η καλοσύνη είναι καρπός του πνεύματος, όπως είναι και ‘η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότητα, . . . η πίστη, η πραότητα [και] η εγκράτεια’. (Γαλάτας 5:22, 23) Μπορούμε να καλλιεργούμε όλες αυτές τις ιδιότητες με το να βασιζόμαστε στο πνεύμα του Θεού, με το να μελετάμε την Αγία Γραφή που είναι θεόπνευστη, με το να προσευχόμαστε σ’ εκείνον για βοήθεια και με το να συναναστρεφόμαστε Χριστιανούς που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.—Ψαλμός 1:1-3· 1 Θεσσαλονικείς 5:17· Εβραίους 10:24, 25.

Η Αγία Γραφή λέει επίσης: «Θέλουσι διαδίδει την μνήμην του πλήθους της αγαθότητός σου, και θέλουσιν αλαλάξει την δικαιοσύνην σου». (Ψαλμός 145:7) Ναι, ο Θεός αναμένει από εμάς να μιλάμε σε άλλους για την καλοσύνη του. Πρέπει να μιλάμε αυθόρμητα για τον ουράνιο Πατέρα μας.

Τέλος, δεν πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την καλοσύνη του Θεού. Είναι αλήθεια ότι ο Ιεχωβά συγχωρεί τους αμαρτωλούς. Ο Βασιλιάς Δαβίδ ήταν πεπεισμένος ότι θα έπαιρνε ευνοϊκή απάντηση, όταν προσευχόταν: ‘Τας αμαρτίας της νεότητός μου και τας παραβάσεις μου μη μνησθής· κατά το έλεός σου μνήσθητί μου συ, Ιεχωβά, ένεκεν της αγαθότητός σου’. (Ψαλμός 25:7) Μήπως σημαίνει αυτό ότι μπορούμε να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να διαπράττει αμαρτίες, έχοντας την πεποίθηση ότι ο Θεός πρόκειται να μας συγχωρήσει; Με κανένα τρόπο. Θυμηθείτε, η καλοσύνη του Θεού σημαίνει ότι αυτός ‘αποκλείεται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία’ σε αμετανόητους αμαρτωλούς.

Πώς να Απολαμβάνουμε την Καλοσύνη του Θεού

Με πόση θέρμη στρέφεται η καρδιά μας προς τον Θεό από τη στιγμή που δοκιμάζουμε την καλοσύνη του στο πλήρες! Ενθαρρυνόμαστε να ακολουθήσουμε τη θαυμάσια νουθεσία του αποστόλου Παύλου: «Περιπατείτε ως τέκνα φωτός· διότι ο καρπός του Πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία».—Εφεσίους 5:8, 9.

Κάθε μέρα, έχουμε συναίσθηση του στοργικού ενδιαφέροντος του Θεού για εμάς. Ξέρουμε ότι εκείνος δεν εγκαταλείπει αυτούς που τον αγαπούν, ακόμη και κάτω από τις δυσκολότερες συνθήκες. Ναι, δοκιμάζουμε τη μεγαλειώδη ειρήνη διάνοιας που δοκίμαζε και ο ψαλμωδός: ‘Βεβαίως χάρις [καλοσύνη, ΜΝΚ] και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου· και θέλω κατοικεί εν τω οίκω του Ιεχωβά εις μακρότητα ημερών’.—Ψαλμός 23:6.