Ένα Θεόπνευστο Πρότυπο Χριστιανικού Ιεραποστολικού Έργου
«Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 11:1.
1. Ποιοι είναι μερικοί τρόποι με τους οποίους ο Ιησούς έθεσε ένα εξέχον παράδειγμα προς μίμηση για τους ακολούθους του; (Φιλιππησίους 2:5-9)
ΤΙ ΕΞΕΧΟΝ παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς για τους μαθητές του! Άφησε πρόθυμα την ουράνια δόξα του για να έρθει στη γη και να ζήσει ανάμεσα σε αμαρτωλούς ανθρώπους. Ήταν πρόθυμος να υποστεί μεγάλα παθήματα για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και, το πιο σημαντικό, για τον αγιασμό του ονόματος του ουράνιου Πατέρα του. (Ιωάννης 3:16· 17:4) Όταν ο Ιησούς περνούσε από τη δίκη από την οποία θα κρινόταν η ζωή του, διακήρυξε θαρραλέα: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν».—Ιωάννης 18:37.
2. Γιατί μπορούσε ο αναστημένος Ιησούς να δώσει εντολή στους μαθητές του να συνεχίσουν το έργο που αυτός είχε αρχίσει;
2 Πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς έδωσε έξοχη εκπαίδευση στους μαθητές του ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν το έργο επίδοσης μαρτυρίας για την αλήθεια της Βασιλείας. (Ματθαίος 10:5-23· Λουκάς 10:1-16) Έτσι, μετά την ανάστασή του, ο Ιησούς μπορούσε να δώσει την εντολή: «Πορευθέντες . . . μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς».—Ματθαίος 28:19, 20.
3. Πώς επεκτάθηκε το έργο μαθήτευσης, αλλά σε ποιες περιοχές ήταν κυρίως συγκεντρωμένο;
3 Για τα επόμενα τριάμισι χρόνια, οι μαθητές του Ιησού υπάκουσαν σε αυτή την εντολή αλλά περιόρισαν το έργο τους μαθήτευσης στους Ιουδαίους, στους Ιουδαίους προσηλύτους και στους περιτμημένους Σαμαρείτες. Κατόπιν, το 36 Κ.Χ., ο Θεός κατηύθυνε ώστε τα καλά νέα να κηρυχτούν σε έναν απερίτμητο άντρα, τον Κορνήλιο, και στο σπιτικό του. Στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας, και άλλοι Εθνικοί φέρθηκαν στην εκκλησία. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του έργου φαίνεται ότι είχε περιοριστεί στις περιοχές της ανατολικής Μεσογείου.—Πράξεις 10:24, 44-48· 11:19-21.
4. Ποια σημαντική εξέλιξη έλαβε χώρα περίπου το 47 με 48 Κ.Χ.;
4 Χρειαζόταν κάτι για να υποκινήσει ή να δώσει τη δυνατότητα στους Χριστιανούς να κάνουν μαθητές από τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς που ζούσαν σε πιο μακρινές περιοχές. Έτσι, περίπου το 47 με 48 Κ.Χ., οι πρεσβύτεροι στην εκκλησία της Αντιόχειας της Συρίας έλαβαν το εξής θεϊκό μήνυμα: «Χωρίσατε εις εμέ τον Βαρνάβαν και τον Σαύλον δια το έργον, εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς». (Πράξεις 13:2) Προσέξτε ότι ο Παύλος ήταν τότε γνωστός με το αρχικό του όνομα, δηλαδή Σαύλος. Προσέξτε, επίσης, ότι ο Θεός κατονόμασε τον Βαρνάβα πριν από τον Παύλο, ίσως επειδή εκείνον τον καιρό ο Βαρνάβας θεωρούνταν πιο παλιός από τους δυο.
5. Γιατί έχει μεγάλη αξία για τους Χριστιανούς σήμερα το υπόμνημα σχετικά με την ιεραποστολική περιοδεία του Παύλου και του Βαρνάβα;
5 Το λεπτομερές υπόμνημα σχετικά με την ιεραποστολική περιοδεία του Παύλου και του Βαρνάβα δίνει μεγάλη ενθάρρυνση στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και ιδιαίτερα στους ιεραποστόλους και στους σκαπανείς, οι οποίοι έχουν φύγει από τον τόπο που έμεναν για να υπηρετήσουν τον Θεό ανάμεσα σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ξένες χώρες. Επιπλέον, η ανασκόπηση των κεφαλαίων 13 και 14 του βιβλίου Πράξεις σίγουρα θα υποκινήσει ακόμη περισσότερα άτομα να μιμηθούν τον Παύλο και τον Βαρνάβα και να επεκτείνουν τη συμμετοχή τους στο πιο σπουδαίο έργο που υπάρχει, το έργο μαθήτευσης.
Το Νησί της Κύπρου
6. Τι είδους παράδειγμα έθεσαν οι ιεραπόστολοι στην Κύπρο;
6 Χωρίς καθυστέρηση, οι ιεραπόστολοι απέπλευσαν από το συριακό λιμάνι της Σελεύκειας για το νησί της Κύπρου. Μόλις αποβιβάστηκαν στη Σαλαμίνα, δεν παρέκκλιναν αλλά ‘άρχισαν να κηρύττουν το λόγο του Θεού στις συναγωγές των Ιουδαίων’. Ακολουθώντας το υπόδειγμα που έθεσε ο Χριστός, δεν τους αρκούσε να εγκατασταθούν σε αυτή την πόλη και να περιμένουν τους κατοίκους του νησιού να έρθουν σε αυτούς. Αντίθετα, κατάφεραν να ‘διασχίσουν όλο το νησί’. Αναμφίβολα, αυτό περιλάμβανε περπάτημα και πολλές αλλαγές σε καταλύματα, εφόσον η Κύπρος είναι μεγάλο νησί, και η περιοδεία τους έγινε κατά μήκος του μακρύτερου τμήματος του νησιού.—Πράξεις 13:5, 6, ΝΔΜ.
7. (α) Ποιο αξιοσημείωτο γεγονός έλαβε χώρα στην Πάφο; (β) Ποια στάση μάς ενθαρρύνει να έχουμε αυτό το υπόμνημα;
7 Στο τέλος της παραμονής τους, οι δυο άντρες ανταμείφτηκαν με μια θαυμάσια εμπειρία στην πόλη της Πάφου. Ο κυβερνήτης του νησιού, ο Σέργιος Παύλος, άκουσε το άγγελμά τους και ‘πίστεψε’. (Πράξεις 13:7, 12) Ο Παύλος έγραψε αργότερα: «Βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς». (1 Κορινθίους 1:26) Παρ’ όλα αυτά, μεταξύ των ανθρώπων που είχαν δύναμη και οι οποίοι ανταποκρίθηκαν ήταν και ο Σέργιος Παύλος. Αυτή η εμπειρία θα πρέπει να μας ενθαρρύνει όλους, ιδιαίτερα τους ιεραποστόλους, να έχουμε θετική στάση όταν δίνουμε μαρτυρία σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως μας παροτρύνουν να κάνουμε τα εδάφια 1 Τιμόθεον 2:1-4. Άνθρωποι που έχουν εξουσία έχουν δώσει μερικές φορές μεγάλη βοήθεια στους δούλους του Θεού.—Νεεμίας 2:4-8.
8. (α) Ποια αλλαγή εμφανίζεται από εκείνη τη στιγμή και έπειτα στη σχέση του Βαρνάβα και του Παύλου; (β) Με ποιον τρόπο ήταν ο Βαρνάβας ένα θαυμάσιο παράδειγμα;
8 Υπό την επιρροή του πνεύματος του Ιεχωβά, ο Παύλος έπαιξε τον κύριο ρόλο στη μεταστροφή του Σέργιου Παύλου. (Πράξεις 13:8-12) Επίσης, από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, φαίνεται ότι ο Παύλος ανέλαβε την ηγεσία. (Παράβαλε Πράξεις 13:7 με Πράξεις 13:15, 16, 43). Αυτό βρισκόταν σε αρμονία με τη θεϊκή αποστολή που είχε λάβει ο Παύλος τον καιρό της μεταστροφής του. (Πράξεις 9:15) Ίσως αυτή η εξέλιξη να δοκίμασε την ταπεινοφροσύνη του Βαρνάβα. Ωστόσο, αντί να θεωρήσει αυτή την αλλαγή ως προσωπική προσβολή, ο Βαρνάβας πιθανώς έζησε σύμφωνα με τη σημασία του ονόματός του, δηλαδή «Υιός Παρηγορίας», και υποστήριξε όσια τον Παύλο σε όλο το ιεραποστολικό ταξίδι και έπειτα από αυτό όταν μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί αντιτάχτηκαν στην επέκταση της διακονίας τους προς τους απερίτμητους Εθνικούς. (Πράξεις 15:1, 2) Τι θαυμάσιο παράδειγμα είναι αυτό για όλους εμάς, περιλαμβανομένων και αυτών που κατοικούν στους ιεραποστολικούς οίκους και στους οίκους Μπέθελ! Θα πρέπει πάντοτε να είμαστε πρόθυμοι να δεχόμαστε θεοκρατικές προσαρμογές και να δίνουμε την πλήρη υποστήριξή μας σε εκείνους που είναι διορισμένοι να ‘αναλαμβάνουν την ηγεσία ανάμεσά μας’.—Εβραίους 13:17, ΜΝΚ.
Το Οροπέδιο της Μικράς Ασίας
9. Τι μαθαίνουμε από την προθυμία του Παύλου και του Βαρνάβα να ταξιδέψουν στην Αντιόχεια της Πισιδίας;
9 Από την Κύπρο, ο Παύλος και ο Βαρνάβας απέπλευσαν βόρεια προς την ήπειρο της Ασίας. Για κάποιο λόγο που δεν μας αποκαλύπτεται, οι ιεραπόστολοι δεν παρέμειναν στην παράκτια περιοχή αλλά έκαναν ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι 180 περίπου χιλιομέτρων προς την Αντιόχεια της Πισιδίας, η οποία βρίσκεται στο κεντρικό οροπέδιο της Μικράς Ασίας. Αυτό περιλάμβανε να ανεβούν σε ένα ορεινό πέρασμα και να κατέβουν σε μια κοιλάδα η οποία βρίσκεται περίπου 1.100 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Ο λόγιος της Αγίας Γραφής Τζ. Σ. Χάουσον λέει: «Οι άνομες και ληστρικές συνήθειες του πληθυσμού εκείνων των βουνών, τα οποία χωρίζουν το οροπέδιο . . . από τις κοιλάδες που βρίσκονται στη νότια ακτή, ήταν διαβόητες σε όλα τα μέρη στην αρχαία ιστορία». Επιπρόσθετα, οι ιεραπόστολοι αντιμετώπισαν κινδύνους από τα στοιχεία της φύσης. «Καμιά περιοχή της Μικράς Ασίας», προσθέτει ο Χάουσον, «δεν χαρακτηρίζεται με τόσο μοναδικό τρόπο από τα ‘κατακλυσμιαία νερά’ της όσο η ορεινή έκταση της Πισιδίας, όπου ποταμοί ξεχύνονται από τη βάση πελώριων βράχων ή κατεβαίνουν με ορμή μέσα από στενές χαράδρες». Αυτές οι λεπτομέρειες μας βοηθούν να οραματιστούμε το είδος των ταξιδιών που ήταν πρόθυμοι να κάνουν οι ιεραπόστολοι για χάρη της διάδοσης των καλών νέων. (2 Κορινθίους 11:26) Παρόμοια σήμερα, πολλοί δούλοι του Ιεχωβά αψηφούν κάθε είδους εμπόδια προκειμένου να φτάσουν στους ανθρώπους και να τους μεταδώσουν τα καλά νέα.
10, 11. (α) Πώς διατήρησε ο Παύλος κοινή βάση με το ακροατήριό του; (β) Γιατί πολλοί Ιουδαίοι πιθανώς έμειναν έκπληκτοι όταν άκουσαν για τα παθήματα του Μεσσία; (γ) Ποιο είδος σωτηρίας έθεσε ο Παύλος ενώπιον των ακροατών του;
10 Εφόσον υπήρχε μια Ιουδαϊκή συναγωγή στην Αντιόχεια της Πισιδίας, οι ιεραπόστολοι πήγαν πρώτα εκεί για να δώσουν σε εκείνους που ήταν πιο εξοικειωμένοι με το Λόγο του Θεού την ευκαιρία να δεχτούν τα καλά νέα. Μόλις προσκλήθηκε να μιλήσει, ο Παύλος σηκώθηκε και εκφώνησε μια αριστοτεχνική δημόσια διάλεξη. Σε όλη την ομιλία διατήρησε κοινή βάση με τους Ιουδαίους και τους προσηλύτους που βρίσκονταν στο ακροατήριο. (Πράξεις 13:13-16, 26) Μετά τον πρόλογό του, ο Παύλος ανασκόπησε την ένδοξη ιστορία των Ιουδαίων, υπενθυμίζοντάς τους ότι ο Ιεχωβά διάλεξε τους προπάτορές τους και κατόπιν τους απελευθέρωσε από την Αίγυπτο, καθώς επίσης το πώς τους βοήθησε να κατακτήσουν τους κατοίκους της Γης της Επαγγελίας. Κατόπιν ο Παύλος έδωσε έμφαση στην πολιτεία του Ιεχωβά με τον Δαβίδ. Αυτές οι πληροφορίες ενδιέφεραν έντονα τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα επειδή ανέμεναν να εγείρει ο Θεός έναν απόγονο του Δαβίδ ως σωτήρα και αιώνιο κυβερνήτη. Σε αυτό το σημείο, ο Παύλος ανήγγειλε θαρραλέα: «Από του σπέρματος τούτου [του Δαβίδ] ο Θεός κατά την επαγγελίαν αυτού ανέστησεν εις τον Ισραήλ σωτήρα τον Ιησούν».—Πράξεις 13:17-23.
11 Ωστόσο, το είδος του σωτήρα που περίμεναν πολλοί Ιουδαίοι ήταν ένας πολεμιστής ήρωας ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τη ρωμαϊκή κυριαρχία και θα εξύψωνε το Ιουδαϊκό έθνος πάνω από όλα τα άλλα. Συνεπώς, έμειναν αναμφίβολα έκπληκτοι όταν άκουσαν τον Παύλο να λέει ότι ο Μεσσίας είχε παραδοθεί για εκτέλεση από τους ίδιους τούς θρησκευτικούς τους ηγέτες. «Ο Θεός όμως ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών», διακήρυξε θαρραλέα ο Παύλος. Προς το τέλος της ομιλίας του, έδειξε στο ακροατήριό του ότι θα μπορούσαν να αποκτήσουν ένα θαυμάσιο είδος σωτηρίας. «Έστω . . . γνωστόν εις εσάς», είπε, «ότι δια τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών. Και από πάντων, αφ’ όσων δεν ηδυνήθητε δια του νόμου του Μωυσέως να δικαιωθήτε, δια τούτου πας ο πιστεύων δικαιούται». Ο Παύλος έκλεισε την ομιλία του παροτρύνοντας το ακροατήριό του να μην καταταχτεί ανάμεσα στους πολλούς για τους οποίους ο Θεός προείπε ότι θα αδιαφορούσαν για αυτή τη θαυμάσια προμήθεια σωτηρίας.—Πράξεις 13:30-41.
12. Τι προέκυψε από τη διάλεξη του Παύλου, και πώς θα πρέπει να μας ενθαρρύνει αυτό;
12 Τι καλά εκφωνημένη Γραφική διάλεξη! Πώς ανταποκρίθηκε το ακροατήριο; «Πολλοί εκ των Ιουδαίων και των ευσεβών προσηλύτων ηκολούθησαν τον Παύλον και τον Βαρνάβαν». (Πράξεις 13:43) Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό για εμάς σήμερα! Είθε παρόμοια να κάνουμε και εμείς το καλύτερο που μπορούμε για να παρουσιάζουμε την αλήθεια με αποτελεσματικό τρόπο, είτε στη δημόσια διακονία μας είτε με σχόλια και ομιλίες στις εκκλησιαστικές μας συναθροίσεις.—1 Τιμόθεον 4:13-16.
13. Γιατί έπρεπε να φύγουν οι ιεραπόστολοι από την Αντιόχεια της Πισιδίας, και ποια ερωτήματα εγείρονται σχετικά με τους καινούριους μαθητές;
13 Τα νεοενδιαφερόμενα άτομα στην Αντιόχεια της Πισιδίας δεν μπορούσαν να κρατήσουν αυτά τα καλά νέα για τον εαυτό τους. Ως αποτέλεσμα, ‘το ερχόμενον σάββατον σχεδόν όλη η πόλις συνήχθη δια να ακούσωσι τον λόγον του Ιεχωβά’. Και σύντομα το άγγελμα διαδόθηκε πέρα από την πόλη. Μάλιστα, ‘ο λόγος του Ιεχωβά διεδίδετο δι’ όλου του τόπου [σε όλη τη χώρα, ΜΝΚ]’. (Πράξεις 13:44, 49) Αντί να δεχτούν με χαρά αυτό το γεγονός, οι ζηλόφθονοι Ιουδαίοι κατάφεραν να διωχτούν οι ιεραπόστολοι από την πόλη. (Πράξεις 13:45, 50) Πώς επέδρασε αυτό στους καινούριους μαθητές; Μήπως αποθαρρύνθηκαν και σταμάτησαν;
14. Γιατί δεν μπόρεσαν οι εναντιούμενοι να εξαλείψουν το έργο που άρχισαν οι ιεραπόστολοι, και τι μαθαίνουμε από αυτό;
14 Όχι, επειδή αυτό ήταν έργο του Θεού. Επίσης, οι ιεραπόστολοι είχαν θέσει ένα στερεό θεμέλιο πίστης στον αναστημένο Κύριο Ιησού Χριστό. Προφανώς, λοιπόν, οι καινούριοι μαθητές θεωρούσαν τον Χριστό, και όχι τους ιεραποστόλους, ως Ηγέτη τους. Γι’ αυτό διαβάζουμε ότι «επληρούντο χαράς και Πνεύματος Αγίου». (Πράξεις 13:52) Πόσο ενθαρρυντικό είναι αυτό για τους ιεραποστόλους και για τα άλλα άτομα που κάνουν μαθητές σήμερα! Αν κάνουμε το μέρος μας ταπεινά και με ζήλο, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός θα ευλογήσουν τη διακονία μας.—1 Κορινθίους 3:9.
Ικόνιο, Λύστρα και Δέρβη
15. Ποια διαδικασία ακολούθησαν οι ιεραπόστολοι στο Ικόνιο, και με ποια αποτελέσματα;
15 Ο Παύλος και ο Βαρνάβας κατόπιν ταξίδεψαν περίπου 140 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά για την επόμενη πόλη, το Ικόνιο. Ο φόβος του διωγμού δεν τους εμπόδισε να ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία που είχαν ακολουθήσει στην Αντιόχεια. Ως αποτέλεσμα, η Αγία Γραφή λέει: «Επίστευσε πολύ πλήθος Ιουδαίων τε και Ελλήνων». (Πράξεις 14:1) Και πάλι, οι Ιουδαίοι που δεν δέχτηκαν τα καλά νέα ξεσήκωσαν εναντίωση. Αλλά οι ιεραπόστολοι έδειξαν υπομονή και αφιέρωσαν αρκετό χρόνο στο Ικόνιο βοηθώντας τους καινούριους μαθητές. Κατόπιν, μόλις έμαθαν ότι οι Ιουδαίοι εναντιούμενοι επρόκειτο να τους λιθοβολήσουν, ο Παύλος και ο Βαρνάβας ενεργώντας σοφά κατέφυγαν στο γειτονικό τομέα, ‘στα Λύστρα, στη Δέρβη και στα περίχωρα’.—Πράξεις 14:2-6.
16, 17. (α) Τι συνέβη στον Παύλο στα Λύστρα; (β) Πώς επηρέασε ένα νεαρό από τα Λύστρα η πολιτεία του Θεού με τον απόστολο;
16 Θαρραλέα, ‘συνέχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο’ σε αυτόν το νέο, ακαλλιέργητο τομέα. (Πράξεις 14:7, ΜΝΚ) Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιουδαίοι από την Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο, κάλυψαν όλη την απόσταση για τα Λύστρα και έπεισαν τους όχλους να λιθοβολήσουν τον Παύλο. Μη έχοντας χρόνο να διαφύγει, ο Παύλος λιθοβολήθηκε μέχρι του σημείου που οι εναντιούμενοί του πίστεψαν ότι ήταν νεκρός. Τον έσυραν έξω από την πόλη.—Πράξεις 14:19.
17 Μπορείτε να φανταστείτε τη θλίψη που προκάλεσε αυτό στους καινούριους μαθητές; Αλλά τι έκπληξη τους περίμενε όταν περικύκλωσαν τον Παύλο και εκείνος σηκώθηκε! Η Αγία Γραφή δεν μας λέει αν ένας από αυτούς τους καινούριους μαθητές ήταν κάποιος νεαρός που ονομαζόταν Τιμόθεος. Σίγουρα κάποια στιγμή έμαθε για την πολιτεία του Θεού με τον Παύλο και αυτό εντυπώθηκε βαθιά στη νεαρή του διάνοια. Ο Παύλος έγραψε στη δεύτερη επιστολή του στον Τιμόθεο: «Συ . . . παρηκολούθησας την διδασκαλίαν μου, την διαγωγήν, . . . οποία μοι συνέβησαν εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις· οποίους διωγμούς υπέφερα, και εκ πάντων με ηλευθέρωσεν ο Κύριος». (2 Τιμόθεον 3:10, 11) Περίπου ένα ή δυο χρόνια μετά το λιθοβολισμό του, ο Παύλος επέστρεψε στα Λύστρα και διαπίστωσε ότι ο νεαρός Τιμόθεος ήταν ένας υποδειγματικός Χριστιανός, ο οποίος είχε «καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών». (Πράξεις 16:1, 2) Έτσι ο Παύλος τον διάλεξε ως σύντροφο στις περιοδείες του. Αυτό βοήθησε τον Τιμόθεο να αυξήσει το πνευματικό του ανάστημα, και με τον καιρό απέκτησε τα προσόντα που χρειαζόταν για να τον στέλνει ο Παύλος να επισκέπτεται διάφορες εκκλησίες. (Φιλιππησίους 2:19, 20· 1 Τιμόθεον 1:3) Παρόμοια, σήμερα, ζηλωτές δούλοι του Θεού αποτελούν θαυμάσια επιρροή για τους νεαρούς, πολλοί από τους οποίους όταν μεγαλώνουν γίνονται πολύτιμοι δούλοι του Θεού, σαν τον Τιμόθεο.
18. (α) Τι συνέβη στους ιεραποστόλους στη Δέρβη; (β) Ποια ευκαιρία ανοίχτηκε τώρα μπροστά τους, αλλά ποια πορεία διάλεξαν;
18 Το επόμενο πρωί αφού γλίτωσε από το θάνατο στα Λύστρα, ο Παύλος έφυγε μαζί με τον Βαρνάβα για τη Δέρβη. Αυτή τη φορά, δεν τους ακολούθησαν εναντιούμενοι, και η Αγία Γραφή λέει ότι «έκαναν αρκετούς μαθητάς». (Πράξεις 14:20, 21, ΚΔΤΚ) Αφού ίδρυσαν μια εκκλησία στη Δέρβη, ο Παύλος και ο Βαρνάβας έπρεπε να πάρουν μια απόφαση. Ένας πολυσύχναστος ρωμαϊκός δρόμος πήγαινε από τη Δέρβη στην Ταρσό. Από εκεί το ταξίδι της επιστροφής για την Αντιόχεια της Συρίας ήταν σύντομο. Πιθανώς αυτός ήταν ο πιο βολικός δρόμος για να επιστρέψουν, και αυτοί οι ιεραπόστολοι θα μπορούσαν να είχαν αισθανθεί ότι τώρα άξιζαν να ξεκουραστούν. Ωστόσο, μιμούμενοι τον Κύριό τους, ο Παύλος και ο Βαρνάβας αντιλήφτηκαν ότι υπήρχε μια μεγαλύτερη ανάγκη.—Μάρκος 6:31-34.
Εκτέλεση του Έργου του Θεού στο Πλήρες
19, 20. (α) Πώς ευλόγησε ο Ιεχωβά τους ιεραποστόλους επειδή επέστρεψαν στα Λύστρα, στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια; (β) Τι δίδαγμα παρέχει αυτό για το λαό του Ιεχωβά σήμερα;
19 Αντί να ακολουθήσουν τη σύντομη διαδρομή για να επιστρέψουν, οι ιεραπόστολοι με θάρρος γύρισαν και επισκέφτηκαν ξανά τις ίδιες πόλεις στις οποίες είχε κινδυνέψει η ζωή τους. Τους ευλόγησε ο Ιεχωβά για το ανιδιοτελές ενδιαφέρον που έδειξαν για τα καινούρια πρόβατα; Ναι, πράγματι, επειδή η αφήγηση λέει ότι κατάφεραν να ‘επιστηρίξουν τις ψυχές των μαθητών, προτρέποντάς τους να εμμένουν στην πίστη’. Κατάλληλα, είπαν σε εκείνους τους καινούριους μαθητές: «Δια πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού». (Πράξεις 14:21, 22) Ο Παύλος και ο Βαρνάβας τούς υπενθύμισαν επίσης την κλήση που είχαν ως συγκληρονόμοι στην ερχόμενη Βασιλεία του Θεού. Σήμερα, θα πρέπει να δίνουμε παρόμοια ενθάρρυνση στους καινούριους μαθητές. Μπορούμε να τους ενισχύουμε ώστε να υπομένουν δοκιμασίες με το να θέτουμε ενώπιόν τους την προοπτική της αιώνιας ζωής στη γη υπό τη διακυβέρνηση αυτής της ίδιας Βασιλείας του Θεού σχετικά με την οποία κήρυξαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας.
20 Προτού φύγουν από κάθε πόλη, ο Παύλος και ο Βαρνάβας βοηθούσαν την τοπική εκκλησία να οργανωθεί καλύτερα. Προφανώς, εκπαίδευαν άντρες που είχαν τα προσόντα και τους διόριζαν για να αναλαμβάνουν την ηγεσία. (Πράξεις 14:23) Χωρίς αμφιβολία αυτό συνέβαλλε σε περαιτέρω επέκταση. Παρόμοια σήμερα, οι ιεραπόστολοι και άλλοι, αφού βοηθούν άπειρα άτομα να προοδέψουν μέχρι του σημείου να μπορούν να επωμιστούν ευθύνες, μερικές φορές φεύγουν και συνεχίζουν το καλό τους έργο σε άλλα μέρη όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη.
21, 22. (α) Τι συνέβη αφού ο Παύλος και ο Βαρνάβας ολοκλήρωσαν το ιεραποστολικό τους ταξίδι; (β) Ποια ερωτήματα εγείρει αυτό;
21 Όταν τελικά οι ιεραπόστολοι επέστρεψαν στην Αντιόχεια της Συρίας, μπορούσαν να αισθάνονται βαθιά ικανοποιημένοι. Πράγματι, το Βιβλικό υπόμνημα δηλώνει ότι είχαν ‘εκτελέσει στο πλήρες’ το έργο που τους είχε εμπιστευτεί ο Θεός. (Πράξεις 14:26, ΜΝΚ) Είναι ευνόητο ότι η αφήγηση των εμπειριών τους προκάλεσε ‘μεγάλη χαρά σε όλους τους αδελφούς’. (Πράξεις 15:3) Αλλά τι θα γινόταν στο μέλλον; Μήπως τώρα θα επαναπαύονταν στις δάφνες τους, όπως λέει και το ρητό; Καθόλου. Αφού επισκέφτηκαν το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ για να ληφθεί μια απόφαση σχετικά με το ζήτημα της περιτομής, αυτοί οι δυο ξεκίνησαν πάλι για ιεραποστολικά ταξίδια. Αυτή τη φορά πήγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Βαρνάβας πήρε τον Ιωάννη Μάρκο και πήγαν στην Κύπρο, ενώ ο Παύλος βρήκε έναν καινούριο σύντροφο, τον Σίλα, και ταξίδεψαν στη Συρία και στην Κιλικία. (Πράξεις 15:39-41) Σε αυτό το ταξίδι διάλεξε το νεαρό Τιμόθεο και τον πήρε μαζί του.
22 Η Αγία Γραφή δεν μας αποκαλύπτει τα αποτελέσματα του δεύτερου ταξιδιού του Βαρνάβα. Όσο για τον Παύλο, αυτός συνέχισε σε καινούριες περιοχές και ίδρυσε εκκλησίες σε πέντε τουλάχιστον πόλεις—στους Φιλίππους, στη Βέροια, στη Θεσσαλονίκη, στην Κόρινθο και στην Έφεσο. Ποιο ήταν το κλειδί της αξιοσημείωτης επιτυχίας του Παύλου; Είναι αποτελεσματικές οι ίδιες αρχές για αυτούς που κάνουν Χριστιανούς μαθητές σήμερα;
Θυμάστε;
◻ Γιατί είναι ο Ιησούς το εξέχον παράδειγμα προς μίμηση;
◻ Με ποιον τρόπο ήταν παράδειγμα ο Βαρνάβας;
◻ Τι μαθαίνουμε από τη διάλεξη που εκφώνησε ο Παύλος στην Αντιόχεια της Πισιδίας;
◻ Πώς εκτέλεσαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας στο πλήρες το διορισμό τους;
[Εικόνα στη σελίδα 15]
Η υπομονή που έδειξε ο απόστολος Παύλος κάτω από διωγμό είχε διαρκή επίδραση στο νεαρό Τιμόθεο