Γιατί Υποφέρουν οι Καλοί Άνθρωποι;
ΗΤΑΝ το 1914, και ο κόσμος βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Ξαφνικά, εμφανίστηκε τύφος σε ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στη Σερβία. Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή. Η φοβερή αρρώστια εξαπλώθηκε στους πολίτες και προκάλεσε το θάνατο 150.000 ατόμων μέσα σε έξι μόνο μήνες. Στη διάρκεια της εμπόλεμης κατάστασης και της επανάστασης που εκδηλώθηκε στη Ρωσία, τρία εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από τον τύφο. Μπορεί σωστά να συμπεράνετε ότι πολλοί καλοί άνθρωποι και τα μέλη της οικογένειάς τους που θρηνούσαν ήταν ανάμεσα στα θύματα.
Αυτό είναι απλώς ένα παράδειγμα ανθρώπινης τραγωδίας. Μπορεί και εσείς ο ίδιος να έχετε υποφέρει ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι αγαπημένα πρόσωπα πέφτουν θύματα ασθενειών, ατυχημάτων και συμφορών του ενός ή του άλλου είδους. Πιθανότατα, στενοχωριέστε όταν ένα δίκαιο άτομο βασανίζεται από τους πόνους μιας ανίατης ασθένειας. Ίσως να λυπάστε πάρα πολύ όταν ένα καλό άτομο—ίσως ένας σκληρά εργαζόμενος οικογενειάρχης—σκοτώνεται σε κάποιο δυστύχημα. Η θλίψη εκείνων που θρηνούν μπορεί να κάνει την καρδιά σας να πονάει για αυτούς.
Πολλοί αισθάνονται ότι ένα άτομο που κάνει το καλό πρέπει να ανταμείβεται με απελευθέρωση από τα παθήματα. Μερικοί νομίζουν ακόμα πως τα παθήματα που υποφέρει κάποιος αποτελούν απόδειξη του γεγονότος ότι το θύμα έχει αδικοπραγήσει. Αυτό ήταν το επιχείρημα τριών αντρών που έζησαν περίπου πριν από 3.600 χρόνια. Ήταν σύγχρονοι ενός καλού ανθρώπου που ονομαζόταν Ιώβ. Ας κάνουμε μια αναδρομή στην εποχή τους καθώς αρχίζουμε να αναζητάμε μια απάντηση στο ερώτημα: Γιατί υποφέρουν οι καλοί άνθρωποι;
Τα Παθήματα του Ιώβ
Όταν οι τρεις υποτιθέμενοι φίλοι του Ιώβ τον επισκέφτηκαν, εκείνος υπέφερε απερίγραπτα από τον πόνο και την ασθένεια. Είχε στερηθεί τα δέκα παιδιά του και είχε χάσει όλα τα υλικά του αποκτήματα. Οι άνθρωποι που έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση για τον Ιώβ τον αποστρέφονταν. Ακόμα και η σύζυγός του σταμάτησε να τον υποστηρίζει και τον πρότρεψε να καταραστεί τον Θεό και να πεθάνει.—Ιώβ 1:1–2:13· 19:13-19.
Επί εφτά μέρες και εφτά νύχτες, οι επισκέπτες του Ιώβ παρατηρούσαν σιωπηλά τα παθήματα που υπέφερε. Κατόπιν ένας από αυτούς τον κατηγόρησε για άδικη διαγωγή, για την οποία υποτίθεται ότι τιμωρούνταν. «Ενθυμήθητι, παρακαλώ», είπε ο Ελιφάς: «Τις αθώος ων απωλέσθη; Και πού εξωλοθρεύθησαν οι ευθείς; Καθώς εγώ είδον, όσοι ηροτρίασαν ανομίαν και έσπειραν ασέβειαν, θερίζουσιν αυτάς· εξολοθρεύονται υπό του φυσήματος του Θεού, και από της πνοής των μυκτήρων αυτού αφανίζονται».—Ιώβ 4:7-9.
Έτσι, ο Ελιφάς ισχυριζόταν ότι ο Θεός τιμωρούσε τον Ιώβ για τις αμαρτίες του. Σήμερα, επίσης, μερικοί υποστηρίζουν ότι οι συμφορές είναι πράξεις που προέρχονται από τον Θεό με σκοπό να τιμωρούνται οι άνθρωποι που αδικοπραγούν. Αλλά ο Ιεχωβά δεν τιμωρούσε τον Ιώβ επειδή είχε διαπράξει κάποια άδικη πράξη. Το γνωρίζουμε αυτό επειδή ο Θεός είπε αργότερα στον Ελιφάς: «Ο θυμός μου εξήφθη κατά σου και κατά των δύο φίλων σου· διότι δεν ελαλήσατε περί εμού το ορθόν ως ο δούλος μου Ιώβ».—Ιώβ 42:7.
Δεν Φταίει ο Θεός
Σήμερα, εκατομμύρια—στα οποία σίγουρα περιλαμβάνονται πολλοί καλοί άνθρωποι—μαστίζονται από τη φτώχεια και βρίσκονται στα πρόθυρα της λιμοκτονίας. Μερικά άτομα πικραίνονται και κατηγορούν τον Θεό για τα παθήματα που υποφέρουν. Αλλά δεν ευθύνεται αυτός για την πείνα. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι Εκείνος που παρέχει τροφή για την ανθρωπότητα.—Ψαλμός 65:9.
Η ιδιοτέλεια, η απληστία και άλλοι ανθρώπινοι παράγοντες μπορεί να εμποδίζουν τη διανομή τροφής στους πεινασμένους. Ο πόλεμος είναι μια από τις αιτίες της πείνας. Για παράδειγμα, Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia) λέει: «Ο πόλεμος μπορεί να καταλήξει σε πείνα αν πολλοί αγρότες εγκαταλείψουν τα χωράφια τους και καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις. Σε μερικές περιπτώσεις, κάποιο στράτευμα έχει εσκεμμένα προκαλέσει πείνα για να εξαναγκάσει τον εχθρό να παραδοθεί εξαιτίας της λιμοκτονίας. Ο στρατός καταστρέφει τα αποθηκευμένα τρόφιμα και τις καλλιέργειες και δημιουργεί αποκλεισμό για να σταματήσει τον ανεφοδιασμό του εχθρού σε τρόφιμα. Αποκλεισμοί εμπόδισαν φορτία τροφίμων από το να φτάσουν στην Μπιάφρα κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου στη Νιγηρία (1967-1970). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί πείνα και ένα εκατομμύριο και πλέον κάτοικοι της Μπιάφρας είναι πιθανόν ότι πέθαναν από την πείνα».
Ορισμένα άτομα κατηγόρησαν εσφαλμένα τον Θεό κυρίως στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου όταν πολλοί καλοί άνθρωποι υπέφεραν παθήματα και πέθαναν. Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι αυτοί που παραβαίνουν τους νόμους του Θεού με το να μισούν ο ένας τον άλλον και να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου. Όταν ρώτησαν τον Ιησού Χριστό ποια εντολή ήταν «πρώτη πασών», εκείνος απάντησε: ‘Πρώτη πασών . . . είναι· Άκουε Ισραήλ, Ιεχωβά ο Θεός ημών είναι είς Ιεχωβά· και θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου . . . Και δευτέρα ομοία, αύτη· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Μεγαλητέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι’.—Μάρκος 12:28-31.
Όταν οι άνθρωποι παραβαίνουν τους νόμους του Θεού με το να αναμειγνύονται σε μαζικές σφαγές, μπορεί κανείς δικαιολογημένα να κατηγορήσει Εκείνον για τα παθήματα που μπορεί να προκύψουν; Αν ένας γονέας λέει στα παιδιά του να μη μαλώνουν μεταξύ τους, και αυτά περιφρονήσουν την καλή συμβουλή του, θα είναι αυτός υπεύθυνος αν χτυπήσουν; Όσο υπεύθυνος είναι ο γονέας άλλο τόσο είναι και ο Θεός για τα ανθρώπινα παθήματα που προκύπτουν όταν οι άνθρωποι περιφρονούν τους θεϊκούς νόμους.
Μολονότι μπορεί να προκύψουν παθήματα όταν οι νόμοι του Ιεχωβά αψηφούνται, η Αγία Γραφή δεν δείχνει ότι οι καταστροφές γενικά είναι πράξεις που έχει σχεδιάσει ο Θεός για να τιμωρεί τους πονηρούς. Όταν αμάρτησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι έχασε την ειδική ευλογία και προστασία Του. Εκτός από τις περιπτώσεις που υπήρξε θεϊκή επέμβαση για να επιτευχτούν οι σκοποί του Ιεχωβά, όλα όσα συμβαίνουν στην ανθρωπότητα από μέρα σε μέρα διέπονται από τη Γραφική αρχή: «Ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ’ ουδέ ο άρτος εις τους σοφούς, αλλ’ ουδέ τα πλούτη εις τους νοήμονας, αλλ’ ουδέ η χάρις εις τους αξίους· διότι καιρός και περίστασις [απρόβλεπτη περίσταση, ΜΝΚ] συναντά εις πάντας αυτούς».—Εκκλησιαστής 9:11.
Τόσο οι Καλοί Όσο και οι Κακοί Υποφέρουν
Στην πραγματικότητα, τόσο οι καλοί όσο και οι κακοί άνθρωποι υποφέρουν εξαιτίας της κληρονομημένης αμαρτίας και ατέλειας. (Ρωμαίους 5:12) Για παράδειγμα, και οι δίκαιοι και οι πονηροί άνθρωποι προσβάλλονται από οδυνηρές ασθένειες. Ο πιστός Χριστιανός Τιμόθεος υπέφερε από ‘συχνές ασθένειες’. (1 Τιμόθεον 5:23) Όταν ο απόστολος Παύλος ανέφερε το δικό του ‘σκόλοπα στη σάρκα’, μπορεί να αναφερόταν σε κάποια σωματική αρρώστια. (2 Κορινθίους 12:7-9) Ακόμα και για τους όσιους δούλους του, ο Θεός δεν αφαιρεί τώρα τις κληρονομημένες αδυναμίες ούτε την ευπάθεια στις ασθένειες.
Οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι μπορεί επίσης να υποφέρουν επειδή χρησιμοποιούν φτωχή κρίση ή επειδή μερικές φορές δεν εφαρμόζουν τις Γραφικές συμβουλές. Να ένα παράδειγμα: Κάποιος που παρακούει τον Θεό και παντρεύεται ένα άτομο που δεν είναι ομόπιστο μπορεί να αντιμετωπίσει γαμήλια προβλήματα που θα μπορούσε να είχε αποφύγει. (Δευτερονόμιον 7:3, 4· 1 Κορινθίους 7:39) Αν ένας Χριστιανός δεν έχει ισορροπημένη διατροφή και δεν ξεκουράζεται αρκετά, μπορεί να υποφέρει επειδή καταστρέφει την υγεία του.
Μπορεί να υποφέρουμε συναισθηματικά αν ενδώσουμε στις αδυναμίες και εμπλακούμε σε εσφαλμένη διαγωγή. Η μοιχεία που διέπραξε ο Βασιλιάς Δαβίδ με τη Βηθ-σαβεέ τον έκανε να υποφέρει μεγάλα παθήματα. (Ψαλμός 51) Στην προσπάθειά του να αποκρύψει την αδικοπραγία, υπέφερε έντονη στενοχώρια. «Ότε απεσιώπησα», είπε, «επαλαιώθησαν τα οστά μου εκ του ολολυγμού μου όλην την ημέραν. . . . Η υγρότης μου μετεβλήθη εις θερινήν ξηρασίαν». (Ψαλμός 32:3, 4) Η οδύνη για την ενοχή του μείωσε τη ζωτικότητα του Δαβίδ, όπως συμβαίνει με ένα δέντρο που χάνει ζωογόνα υγρασία στη διάρκεια μιας ανομβρίας ή στην ξηρασία του καλοκαιριού. Προφανώς υπέφερε τόσο διανοητικά όσο και σωματικά. Αλλά ο 32ος Ψαλμός δείχνει ότι κάποιος μπορεί να νιώσει ανακούφιση από αυτά τα παθήματα αν μετανοήσει, ομολογήσει την αμαρτία του και δεχτεί τη συγχώρηση του Θεού.—Παροιμίαι 28:13.
Οι κακοί άνθρωποι συχνά υποφέρουν επειδή επιδιώκουν μια ακόλαστη πορεία ζωής, όχι λόγω θεϊκής τιμωρίας. Ο Ηρώδης ο Μέγας μαστιζόταν από ασθένειες εξαιτίας κακών συνηθειών. Τις τελευταίες του μέρες, ο Ηρώδης «υπέφερε φρικτά μαρτύρια», είπε ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος. «Είχε μια τρομερή επιθυμία να ξύνεται, τα έντερά του ήταν γεμάτα έλκη και τα απόκρυφα μέρη του σώματός του είχαν πάθει γάγγραινα και ήταν γεμάτα σκουλήκια. Προσπαθούσε μάταια να ανακουφιστεί από τη δύσπνοια και τους σπασμούς του πηγαίνοντας στις θερμές πηγές της Καλλιρρόης. . . . Ο Ηρώδης υπέφερε από τόσο φρικτούς πόνους ώστε προσπάθησε να μαχαιρωθεί, αλλά τον εμπόδισε ο ξάδελφός του».—Ιώσηπος: Τα Βασικά Συγγράμματα (Josephus: The Essential Writings), μετάφραση και επιμέλεια υπό Πολ Λ. Μέιερ.
Η προσκόλληση στο νόμο του Θεού παρέχει κάποια προστασία από πράγματα όπως οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες. Ωστόσο, γιατί οι καλοί άνθρωποι που επιζητούν την εύνοιά του φαίνεται να υποφέρουν περισσότερα παθήματα από ό,τι άλλοι;
Γιατί Υποφέρουν οι Θεοφοβούμενοι Άνθρωποι
Ένας πρωταρχικός λόγος για τον οποίο υποφέρουν οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι είναι επειδή είναι δίκαιοι. Αυτό φαίνεται καθαρά από την περίπτωση του γιου τού πατριάρχη Ιακώβ, του Ιωσήφ. Παρ’ όλο που η σύζυγος του Πετεφρή παρακινούσε συνεχώς τον Ιωσήφ να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της, εκείνος ρώτησε: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν, και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;» (Γένεσις 39:9) Αυτό οδήγησε σε άδικη φυλάκιση, και ο Ιωσήφ υπέφερε παθήματα επειδή ήταν δίκαιος.
Αλλά γιατί επιτρέπει ο Θεός να υποφέρουν οι πιστοί δούλοι του; Η απάντηση βρίσκεται σε ένα ζήτημα που εγέρθηκε από το στασιαστή άγγελο, τον Σατανά τον Διάβολο. Αυτό το ζήτημα περιλαμβάνει την ακεραιότητα προς τον Θεό. Πώς το γνωρίζουμε αυτό; Επειδή αυτό έδειξε η περίπτωση του δίκαιου Ιώβ, που αναφέρθηκε νωρίτερα.
Σε μια συνάθροιση που είχαν οι αγγελικοί γιοι του Θεού στον ουρανό, ο Ιεχωβά ρώτησε τον Σατανά: «Έβαλες τον νουν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;» Η απάντηση του Διαβόλου αποδεικνύει ότι υπήρχε κάποια διένεξη σχετικά με το αν οι άνθρωποι θα κρατούσαν την ακεραιότητά τους στον Ιεχωβά κάτω από δοκιμασία. Ο Σατανάς υποστήριξε ότι ο Ιώβ υπηρετούσε τον Θεό λόγω των υλικών ευλογιών που απολάμβανε και όχι από αγάπη. Ο Σατανάς είπε κατόπιν: «Τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει [ο Ιώβ], δια να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον». Ο Ιεχωβά αποκρίθηκε: «Ιδού, εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου».—Ιώβ 1:6-12.
Παρ’ όλα όσα μπόρεσε να κάνει ο Σατανάς, ο Ιώβ διατήρησε μια δίκαιη πορεία και απέδειξε ότι υπηρετούσε τον Ιεχωβά από αγάπη. Μάλιστα, ο Ιώβ είπε στους κατηγόρους του: «Μη γένοιτο εις εμέ να σας δικαιώσω· έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ’ εμού». (Ιώβ 27:5) Ναι, τέτοιοι τηρητές ακεραιότητας ήταν πάντα πρόθυμοι να υποφέρουν για χάρη της δικαιοσύνης. (1 Πέτρου 4:14-16) Η Αγία Γραφή μιλάει για πολλά άτομα που είχαν άρρηκτη αγάπη για τον Θεό και έζησαν δίκαιη ζωή προκειμένου να τον τιμήσουν και να αποδείξουν ψεύτικο τον ισχυρισμό του Σατανά, δηλαδή ότι θα μπορούσε να απομακρύνει όλους τους ανθρώπους από τον Ιεχωβά. Κάθε άτομο που υποφέρει παθήματα επειδή διακρατεί την ακεραιότητά του στον Θεό μπορεί να είναι ευτυχισμένο που αποδεικνύει τον Διάβολο ψεύτη και κάνει την καρδιά του Ιεχωβά να ευφραίνεται.—Παροιμίαι 27:11.
Ο Θεός δεν αδιαφορεί για τα παθήματα που υποφέρουν οι πιστοί δούλοι του. Ο ψαλμωδός Δαβίδ είπε: ‘Ο Ιεχωβά υποστηρίζει πάντας τους πίπτοντας και ανορθοί πάντας τους κεκυρτωμένους’. (Ψαλμός 145:14) Αυτοί που είναι αφιερωμένοι στον Ιεχωβά μπορεί να μην έχουν αρκετή προσωπική δύναμη να υποφέρουν τα παθήματα της ζωής και το διωγμό που αντιμετωπίζουν ως λαός του. Αλλά ο Θεός τούς ενισχύει και τους υποστηρίζει, καθώς επίσης τους δίνει τη σοφία που χρειάζονται για να υπομείνουν όλες τις δοκιμασίες τους. (Ψαλμός 121:1-3· Ιακώβου 1:5, 6) Αν οι εναντιούμενοι σκοτώσουν μερικούς από τους όσιους δούλους του Ιεχωβά, αυτοί έχουν τη θεόδοτη ελπίδα της ανάστασης. (Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, ο Θεός μπορεί να αντιστρέψει τα αποτελέσματα οποιουδήποτε παθήματος υποφέρουν εκείνοι που τον αγαπούν. Αυτός έθεσε τέλος στα παθήματα που υπέφερε ο Ιώβ και ευλόγησε πλούσια εκείνον το δίκαιο άνθρωπο. Και εμείς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά δεν θα «απορρίψει [εγκαταλείψει, ΜΝΚ]» το λαό του στην εποχή μας.—Ιώβ 42:12-16· Ψαλμός 94:14.
Σύντομα—Όχι Πια Παθήματα!
Έτσι, λοιπόν, όλοι αντιμετωπίζουν παθήματα εξαιτίας της κληρονομημένης ατέλειας και της ζωής μέσα σε αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων. Τα θεοφοβούμενα άτομα μπορούν επίσης να αναμένουν ότι θα υποφέρουν λόγω της διακράτησης ακεραιότητας στον Ιεχωβά. (2 Τιμόθεον 3:12) Αλλά μπορούν να χαρούν, επειδή σύντομα ο Θεός θα φέρει τέλος στα δάκρυα, στο θάνατο, στο πένθος, στην κραυγή και στον πόνο. Σχετικά με αυτό, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε:
«Είδον ουρανόν νέον και γην νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε, και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ . . . είδον την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον. Και είπεν ο καθήμενος επί του θρόνου· Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ· Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί».—Αποκάλυψις 21:1-5.
Παρόμοια, ο απόστολος Πέτρος διακήρυξε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού [του Ιεχωβά Θεού] νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί». (2 Πέτρου 3:13) Τι μεγαλειώδεις προοπτικές βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας! Η ζωή σε μια παραδεισένια γη μπορεί να είναι το δικό σας χαρωπό προνόμιο. (Λουκάς 23:43, ΜΝΚ) Συνεπώς, μην αφήνετε τα τωρινά παθήματα να σας πικράνουν. Αντίθετα, να αποβλέπετε στο μέλλον με αισιοδοξία. Θέστε την ελπίδα σας και την εμπιστοσύνη σας στο νέο κόσμο του Θεού που είναι τόσο κοντά. Επιδιώξτε μια πορεία που είναι αποδεκτή από τον Ιεχωβά Θεό, και θα μπορέσετε να ζήσετε για πάντα σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από όλα τα παθήματα.
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Μολονότι ο Ιώβ υπέφερε, επιδίωξε μια πορεία που ήταν αποδεκτή από τον Θεό
[Εικόνα στη σελίδα 7]
Μπορείτε να ζήσετε σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από όλα τα παθήματα
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]
Collier’s Photographic History of the European War