Ποιμαίνουν Συμπονετικά τα Προβατάκια

ΑΠΟ όλα τα ζώα που ζουν κοντά στον άνθρωπο, κανένα δεν μοιάζει με το κατοικίδιο πρόβατο. Τα περισσότερα ζώα έχουν τη δύναμη και τα ένστικτα που απαιτούνται για να βρίσκουν την τροφή τους και να ξεφεύγουν από τα πλάσματα που τα κυνηγούν, αλλά ένα πρόβατο είναι διαφορετικό. Αυτό είναι ευάλωτο στα αρπακτικά, καθώς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για να προστατευτεί. Χωρίς ποιμένα, το πρόβατο είναι φοβισμένο και αβοήθητο. Αν χωριστεί από το ποίμνιο εύκολα χάνεται. Γι’ αυτό, τα πειθήνια πρόβατα έχουν επιτακτικούς λόγους να νιώθουν προσκολλημένα στον ποιμένα τους. Χωρίς αυτόν θα είχαν μικρές πιθανότητες να επιβιώσουν. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί με συμβολικό τρόπο πρόβατα για να περιγράψει αθώους, κακοποιημένους ή απροστάτευτους ανθρώπους.

Σίγουρα, ένας ποιμένας κερδίζει με την αξία του την αμοιβή του. Η ζωή του δεν είναι εύκολη. Είναι εκτεθειμένος τόσο στη ζέστη όσο και στο κρύο, και περνάει νύχτες ολόκληρες ξάγρυπνος. Πρέπει να προστατεύει το ποίμνιο από τα αρπακτικά, συχνά κινδυνεύοντας και ο ίδιος. Εφόσον ένας ποιμένας πρέπει να κρατάει το ποίμνιο συγκεντρωμένο, δαπανάει πολύ από το χρόνο του ψάχνοντας για πρόβατα που ξεστρατίζουν ή χάνονται. Πρέπει να περιποιείται τα άρρωστα και τα τραυματισμένα πρόβατα. Πρέπει να κουβαλάει τα αδύναμα ή εξαντλημένα αρνιά. Έχει συνεχή ανησυχία σε σχέση με την εξεύρεση επαρκούς αποθέματος τροφής και νερού. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν ποιμένα να κοιμάται όλη τη νύχτα έξω στην ύπαιθρο για να είναι σίγουρος ότι το ποίμνιο είναι ασφαλές. Επομένως, η ποίμανση είναι ένας σκληρός τρόπος ζωής ο οποίος απαιτεί τις υπηρεσίες ενός γενναίου, επιμελή και επινοητικού ανθρώπου. Πάνω από όλα, αυτός πρέπει να έχει την ικανότητα να εκδηλώνει γνήσιο ενδιαφέρον για το ποίμνιο που είναι εμπιστευμένο στη φροντίδα του.

Ποίμανση του Ποιμνίου του Θεού

Η Αγία Γραφή περιγράφει το λαό του Θεού ως πειθήνια πρόβατα, και εκείνους που είναι υπεύθυνοι για αυτά ως ποιμένες. Ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι ‘ο ποιμένας και επίσκοπος των ψυχών μας’. (1 Πέτρου 2:25) Ο Ιησούς Χριστός, «ο καλός ποιμένας», εξέφρασε την επιθυμία που είχε να λαβαίνουν τα πρόβατα συμπονετική φροντίδα όταν είπε στον απόστολο Πέτρο: ‘Τρέφε τα αρνιά μου, ποίμαινε τα προβατάκια μου, τρέφε τα προβατάκια μου’. (Ιωάννης 10:11· 21:15-17) Στους Χριστιανούς επισκόπους έχει ανατεθεί επίσημα η ευθύνη να ‘ποιμαίνουν την εκκλησία του Θεού’. (Πράξεις 20:28) Μάλιστα, το έργο τους ως πνευματικών ποιμένων προϋποθέτει τις ιδιότητες ενός καλού κατά γράμμα ποιμένα—γενναιότητα, επιμέλεια, επινοητικότητα και, κυρίως, εγκάρδιο ενδιαφέρον για την ευημερία του ποιμνίου.

Στις μέρες του προφήτη του Θεού Ιεζεκιήλ, η πλειονότητα των ποιμένων που είχαν διοριστεί να φροντίζουν για τις ανάγκες του λαού του Ιεχωβά στον Ισραήλ απέτυχαν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Το ποίμνιο του Θεού υπέφερε τρομερά, και το μεγαλύτερο μέρος του εγκατέλειπε την αληθινή λατρεία. (Ιεζεκιήλ 34:1-10) Σήμερα, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου αυτοπαρουσιάζονται ως ποιμένες της υποτιθέμενης Χριστιανικής εκκλησίας, αλλά η πνευματικά άρρωστη κατάστασή της αποδεικνύει ότι οι κληρικοί μοιάζουν με τους ασεβείς απατεώνες οι οποίοι παραμελούσαν και κακομεταχειρίζονταν τους ανθρώπους όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη. Οι θρησκευτικοί ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου μοιάζουν με ‘το μισθωτό’ ο οποίος «δεν ενδιαφέρεται για τα πρόβατα». (Ιωάννης 10:12, 13) Με κανέναν τρόπο δεν έχουν την προθυμία, τη δυνατότητα ή τα προσόντα για να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού.

Ποιμένες που Ενδιαφέρονται Πραγματικά

Ο Ιησούς έθεσε το τέλειο παράδειγμα για όλους όσους θα ποίμαιναν το ποίμνιο του Ιεχωβά. Εκείνος ήταν από κάθε άποψη στοργικός, καλός, συμπονετικός και υποβοηθητικός προς τους μαθητές του. Έπαιρνε την πρωτοβουλία να ανακαλύψει εκείνους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Μολονότι ο Ιησούς ήταν πολυάσχολος και συχνά κουρασμένος, πάντοτε αφιέρωνε χρόνο για να ακούει τα προβλήματά τους και να τους δίνει ενθάρρυνση. Η προθυμία του να παραδώσει την ψυχή του για χάρη τους αποτέλεσε την υπέρτατη έκφραση αγάπης.—Ιωάννης 15:13.

Σήμερα, όλοι οι διορισμένοι πρεσβύτεροι εκκλησίας, καθώς και οι διακονικοί υπηρέτες, μοιράζονται αυτή την ευθύνη που έχουν απέναντι στο ποίμνιο. Έτσι, ακόμη και πιθανά υλικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να έχουν σε κάποια άλλη χώρα δεν πείθουν την πλειονότητα αυτών των υπεύθυνων αντρών να μετακομίσουν και έτσι να αφήσουν τις εκκλησίες χωρίς επαρκή βοήθεια και επίβλεψη. Ζώντας σε ‘κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους’, το ποίμνιο χρειάζεται ενθάρρυνση και καθοδηγία. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Παντού παραμονεύει ο κίνδυνος να πέσουν μερικοί θύματα του Σατανά, ο οποίος είναι «σαν λιοντάρι που βρυχιέται, ζητώντας να καταβροχθίσει κάποιον». (1 Πέτρου 5:8) Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι ζωτικό οι Χριστιανοί ποιμένες να ‘νουθετούν τους ατάκτους, να μιλάνε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές, να υποστηρίζουν τους αδυνάμους’. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Η συνεχής επαγρύπνηση είναι ουσιώδης προκειμένου να εμποδίσουν τους ασταθείς από το να εγκαταλείψουν το ποίμνιο.—1 Τιμόθεο 4:1.

Πώς μπορεί ο ποιμένας να κρίνει πότε ένα πρόβατο χρειάζεται βοήθεια; Μερικά από τα πιο φανερά σημάδια είναι το ότι δεν παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις, δεν συμμετέχει τακτικά στη διακονία αγρού και έχει μια τάση να αποφεύγει τη στενή συναναστροφή με τους άλλους. Ο ποιμένας μπορεί επίσης να εντοπίσει αδυναμίες παρατηρώντας προσεκτικά τη νοοτροπία των προβάτων και την τάση των συζητήσεών τους. Ίσως τείνουν να επικρίνουν τους άλλους, αφήνοντας ίσως να φανούν αισθήματα πικρίας. Οι συζητήσεις τους μπορεί να περιστρέφονται υπερβολικά γύρω από υλιστικές επιδιώξεις αντί γύρω από πνευματικούς στόχους. Μια γενική έλλειψη ενθουσιασμού, αισιοδοξίας και χαράς μπορεί να σημαίνει ότι η πίστη τους έχει εξασθενήσει. Μια μελαγχολική όψη μπορεί να είναι σημάδι τού ότι πιέζονται από εναντιούμενους συγγενείς ή κοσμικούς φίλους. Παρατηρώντας αυτά τα σημάδια, ο ποιμένας μπορεί να εργαστεί για να καθορίσει τι είδους βοήθεια απαιτείται.

Όταν οι Χριστιανοί ποιμένες επισκέπτονται κάποιον ομόπιστο για να τον βοηθήσουν, χρειάζεται να κρατούν στο μυαλό τους τον πρωταρχικό αντικειμενικό σκοπό τους. Αυτή δεν είναι απλώς μια κοινωνική επίσκεψη όπου η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από τετριμμένα πράγματα. Ο στόχος του αποστόλου Παύλου όταν επισκεπτόταν τους αδελφούς του ήταν να ‘τους μεταδώσει κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνουν σταθεροί και να γίνει ανταλλαγή ενθάρρυνσης’. (Ρωμαίους 1:11, 12) Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται προετοιμασία.

Πρώτα, αναλύστε το άτομο και προσπαθήστε να καθορίσετε ποια είναι η πνευματική του κατάσταση. Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα, κάντε σκέψεις για το είδος της κατεύθυνσης, της ενθάρρυνσης ή της συμβουλής που θα ήταν πιο ωφέλιμη. Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, θα πρέπει να είναι η κύρια πηγή πληροφοριών εφόσον «ασκεί δύναμη». (Εβραίους 4:12) Μπορείτε να ανατρέξετε στα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! για άρθρα που ασχολούνται με τις συγκεκριμένες ανάγκες προβάτων τα οποία αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα. Μπορείτε να βρείτε ενισχυτικές και αναζωογονητικές εμπειρίες στο Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο στόχος είναι να μεταδώσετε κάτι πνευματικό το οποίο θα είναι ‘καλό για την εποικοδόμηση του ατόμου’.—Ρωμαίους 15:2.

Εποικοδομητική Ποίμανση

Ο ποιμένας ενός ποιμνίου κατά γράμμα προβάτων γνωρίζει ότι εκείνα εξαρτώνται από αυτόν για προστασία και φροντίδα. Οι πιο συνηθισμένοι κίνδυνοι προέρχονται από το ξεστράτισμα, τις αρρώστιες, την εξάντληση, τους τραυματισμούς και τα αρπακτικά. Ανάλογα, ο πνευματικός ποιμένας πρέπει να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει παρόμοιους πνευματικούς κινδύνους οι οποίοι απειλούν την ευημερία του ποιμνίου. Ακολουθούν μερικά αντιπροσωπευτικά προβλήματα και κάποιες εισηγήσεις σε σχέση με το τι μπορείτε να πείτε για να μεταδώσετε πνευματικά εποικοδομητικές πληροφορίες.

(1) Όπως τα απρόσεκτα πρόβατα, μερικοί Χριστιανοί ξεστρατίζουν από το ποίμνιο του Θεού επειδή δελεάζονται από φαινομενικά αθώα και απολαυστικά θέλγητρα. Μπορεί να αποσπαστεί η προσοχή τους και μπορεί μάλιστα να ξεμακρύνουν εξαιτίας τού ότι επιδιώκουν στόχους που σχετίζονται με τον υλισμό, την αναψυχή και την ψυχαγωγία. (Εβραίους 2:1) Σε τέτοια άτομα θα μπορούσε να γίνει υπενθύμιση του επείγοντος των καιρών, της ανάγκης που υπάρχει να παραμένουν κοντά στην οργάνωση του Ιεχωβά και της σπουδαιότητας τού να βάζουν τα συμφέροντα της Βασιλείας στην πρώτη θέση της ζωής τους. (Ματθαίος 6:25-33· Λουκάς 21:34-36· 1 Τιμόθεο 6:8-10) Υποβοηθητικές συμβουλές βρίσκονται στο άρθρο «Διατηρήστε την Ισορροπία Σας—Πώς;» το οποίο δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 15 Ιανουαρίου 1985, σελίδες 27-31.

(2) Ένας ποιμένας χρειάζεται να παρέχει θεραπεία στα πρόβατα που αρρωσταίνουν. Παρόμοια, οι πνευματικοί ποιμένες πρέπει να βοηθούν τους Χριστιανούς που αρρωσταίνουν πνευματικά εξαιτίας αρνητικών παραγόντων οι οποίοι υπάρχουν στη ζωή τους. (Ιακώβου 5:14, 15) Μπορεί να είναι χωρίς δουλειά, μπορεί να έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας ή μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην οικογενειακή τους ζωή. Τέτοια άτομα μπορεί να μην έχουν και πολλή όρεξη για πνευματική τροφή ή για συναναστροφή με το λαό του Θεού. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε απομόνωση και αποθάρρυνση. Χρειάζονται τη διαβεβαίωση ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για αυτούς και ότι θα τους στηρίζει στους δύσκολους καιρούς. (Ψαλμός 55:22· Ματθαίος 18:12-14· 2 Κορινθίους 4:16-18· 1 Πέτρου 1:6, 7· 5:6, 7) Μπορεί επίσης να είναι υποβοηθητικό να ανασκοπήσετε το άρθρο «Βλέπετε Κατ’ Ευθείαν Εμπρός ως Χριστιανοί», το οποίο βρίσκεται στη Σκοπιά 1 Σεπτεμβρίου 1980, σελίδες 12-15.

(3) Ο ποιμένας πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή για να εντοπίζει πρόβατα που έχουν εξαντληθεί. Μερικοί έχουν υπομείνει πιστά στην υπηρεσία του Ιεχωβά χρόνια ολόκληρα. Έχουν αντεπεξέλθει σε πολλές δοκιμές και δοκιμασίες. Τώρα παρουσιάζουν δείγματα ότι εξαντλήθηκαν να κάνουν το καλό και μπορεί μάλιστα να εκφράζουν αμφιβολίες σχετικά με την ανάγκη που υπάρχει για εντατική δράση στο κήρυγμα. Είναι ανάγκη να αναζωογονηθεί το πνεύμα τους, με το να ανανεωθεί η εκτίμησή τους για τις χαρές και τις ευλογίες που απορρέουν όταν υπηρετεί κανείς ολόκαρδα τον Θεό μιμούμενος τον Ιησού Χριστό. (Γαλάτες 6:9, 10· Εβραίους 12:1-3) Ίσως μπορούν να βοηθηθούν ώστε να διακρίνουν ότι ο Ιεχωβά εκτιμάει την όσια υπηρεσία τους και μπορεί να τους ενισχύσει για μελλοντικές δραστηριότητες προς αίνο του. (Ησαΐας 40:29, 30· Εβραίους 6:10-12) Ενδεχομένως να είναι επωφελές να μοιραστείτε μαζί τους σκέψεις από το άρθρο «Μη Σταματάτε να Κάνετε Ό,τι Είναι Καλό», το οποίο εμφανίζεται στη Σκοπιά 15 Ιουλίου 1988, σελίδες 9-14.

(4) Όπως τα πρόβατα που τραυματίζονται, μερικοί Χριστιανοί έχουν πληγωθεί από αυτό που εκείνοι θεωρούν ότι αποτελεί προσβλητική συμπεριφορά. Ωστόσο, αν εμείς είμαστε συγχωρητικοί προς τους άλλους, ο ουράνιος Πατέρας μας θα μας χορηγεί τη συγχώρηση που χρειαζόμαστε. (Κολοσσαείς 3:12-14· 1 Πέτρου 4:8) Μερικοί αδελφοί ή αδελφές μπορεί να έχουν λάβει συμβουλή ή διαπαιδαγώγηση που πιστεύουν ότι ήταν άδικη. Όμως, όλοι μας μπορούμε να ωφεληθούμε από πνευματικές συμβουλές και διαπαιδαγώγηση, και είναι παρήγορο να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά διαπαιδαγωγεί εκείνους που αγαπάει. (Εβραίους 12:4-11) Άλλοι, επειδή δεν τους έχουν δοθεί προνόμια υπηρεσίας για τα οποία πιστεύουν ότι διαθέτουν τα προσόντα, έχουν επιτρέψει στην πικρία να δημιουργήσει ένα ρήγμα ανάμεσα σε εκείνους και στην εκκλησία. Όμως, αν απομακρυνόμασταν από την οργάνωση του Ιεχωβά, δεν θα είχαμε κανένα άλλο μέρος να πάμε για σωτηρία και αληθινή χαρά. (Παράβαλε Ιωάννης 6:66-69). Υποβοηθητικές πληροφορίες σχετικά με το θέμα αυτό μπορούν να βρεθούν στο άρθρο «Διατήρηση της Χριστιανικής μας Ομόνοιας», το οποίο βρίσκεται στη Σκοπιά 15 Αυγούστου 1988, σελίδες 28-30.

(5) Τα πρόβατα πρέπει να προστατεύονται από τα αρπακτικά. Κατά παρόμοιο τρόπο, μερικά άτομα μπορεί να υφίστανται εναντίωση και εκφοβισμό από κοσμικούς συγγενείς ή συναδέλφους. Η ακεραιότητά τους μπορεί να δέχεται επίθεση όταν ασκούνται πάνω τους πιέσεις για να τους κάνουν να περιορίσουν την υπηρεσία τους στον Θεό ή να σταματήσουν να συμμετέχουν στη Χριστιανική διακονία. Εντούτοις, ενισχύονται όταν βοηθιούνται να συνειδητοποιήσουν ότι η εναντίωση είναι κάτι αναμενόμενο και πως στην πραγματικότητα αποτελεί μια από τις αποδείξεις τού ότι είμαστε γνήσιοι μαθητές του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 5:11, 12· 10:32-39· 24:9· 2 Τιμόθεο 3:12) Μπορεί να είναι ωφέλιμο να επισημάνετε πως, αν εκείνοι είναι πιστοί, ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα τους εγκαταλείψει και θα ανταμείψει την υπομονή τους. (2 Κορινθίους 4:7-9· Ιακώβου 1:2-4, 12· 1 Πέτρου 5:8-10) Το άρθρο που έχει τον τίτλο «Υπομένοντας με Χαρά Παρά τον Διωγμό» στη Σκοπιά 15 Αυγούστου 1982, σελίδες 21-27, παρέχει επιπρόσθετη ενθάρρυνση.

Ποιμένες—Να Εκπληρώνετε τις Ευθύνες Σας

Οι ανάγκες του ποιμνίου του Θεού είναι πολλές, και η παροχή κατάλληλης φύλαξης και φροντίδας αποτελεί απαιτητική εργασία. Οι Χριστιανοί ποιμένες λοιπόν πρέπει να είναι συμπονετικοί, να δείχνουν γνήσιο ενδιαφέρον και να θέλουν να είναι υποβοηθητικοί. Η υπομονή και η διάκριση είναι σημαντικές. Ενώ μερικά άτομα χρειάζονται συμβουλές και νουθεσίες, άλλα ωφελούνται περισσότερο από την ενθάρρυνση. Κάποιες προσωπικές επισκέψεις μπορεί να επαρκούν σε μερικές περιπτώσεις, ενώ σε άλλες ίσως να χρειάζεται μια τακτική Γραφική μελέτη. Σε κάθε περίπτωση, ο πρωταρχικός στόχος είναι η μετάδοση πνευματικά εποικοδομητικής καθοδηγίας ή στοργικής συμβουλής που θα υποκινήσει το άτομο να αρχίσει να έχει καλές συνήθειες μελέτης, να γίνει ή να συνεχίσει να είναι τακτικό στην παρακολούθηση των εκκλησιαστικών συναθροίσεων και να απολαμβάνει ενεργή συμμετοχή στη Χριστιανική διακονία. Αυτοί είναι κύριοι τρόποι για να βοηθήσουμε ομοπίστους και για να συμβάλουμε και εμείς ώστε να ανοίξουν το δρόμο για ελεύθερη ροή του αγίου πνεύματος του Ιεχωβά.

Οι ποιμένες που παρέχουν αυτό το είδος υποστήριξης επιτελούν μια εξαιρετικά πολύτιμη υπηρεσία προς όφελος του ποιμνίου του Θεού. (Βλέπε Η Σκοπιά 15 Μαρτίου 1986, σελίδες 23-27). Το ποίμνιο τρέφει μεγάλη εκτίμηση για όσα κάνουν οι πνευματικοί ποιμένες. Αφού έλαβε τέτοια βοήθεια, μια κεφαλή οικογένειας δήλωσε: ‘Ύστερα από 22 χρόνια στην αλήθεια, ο υλισμός μάς έλκυσε προς τον κόσμο. Συνήθως θέλαμε να παρακολουθούμε συναθροίσεις, αλλά απλώς φαινόταν ότι δεν μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Στην ουσία δεν ταιριάξαμε στο σύστημα του Σατανά, έτσι ήμασταν εντελώς αποξενωμένοι, απομονωμένοι. Αυτό μάς άφησε απογοητευμένους και καταθλιμμένους. Χρειαζόμασταν λόγια ενθάρρυνσης. Όταν μας επισκέφτηκε κάποιος πρεσβύτερος, δεχτήκαμε με χαρά την προμήθεια μιας Γραφικής μελέτης στο σπίτι μας. Τώρα, όλοι μας έχουμε γυρίσει στην ασφαλή οργάνωση του Ιεχωβά. Δεν μπορώ να εκφράσω την ευτυχία που νιώθω!’

Υπάρχει αιτία για πολλή χαρά όταν οι παραστρατημένοι ή αποθαρρημένοι αδελφοί και αδελφές μας αναζωογονούνται πνευματικά και επαναδραστηριοποιούνται. (Λουκάς 15:4-7) Ο σκοπός του Ιεχωβά για το λαό του πραγματοποιείται όταν αυτοί είναι ενωμένοι ‘σαν ένα ποίμνιο στη μάντρα’. (Μιχαίας 2:12, ΜΝΚ) Σε αυτό το ασφαλές καταφύγιο, ‘βρίσκουν αναζωογόνηση για τις ψυχές τους’ με τη βοήθεια του Καλού Ποιμένα, του Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 11:28-30) Το ενωμένο παγκόσμιο ποίμνιο λαβαίνει καθοδηγία, παρηγοριά και προστασία μαζί με αφθονία πνευματικής τροφής.

Σήμερα, μέσω αυτής της ποιμαντικής δραστηριότητας, ο Ιεχωβά επιτελεί ένα στοργικό έργο το οποίο εναρμονίζεται με την αρχαία του υπόσχεση: «Θέλω . . . αναζητήσει τα πρόβατά μου και επισκεφθή αυτά [θα τα φροντίσω, ΜΝΚ]. . . . Θέλω ελευθερώσει αυτά εκ πάντων των τόπων, όπου ήσαν διεσκορπισμένα . . . Θέλω βοσκήσει αυτά εν αγαθή νομή . . . Θέλω εκζητήσει το απολωλός . . . και επιδέσει το συντετριμμένον και ενισχύσει το ασθενές». (Ιεζεκιήλ 34:11-16) Πόση παρηγοριά υπάρχει στο να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μας!—Ψαλμός 23:1-4.

Λόγω των θεϊκών προμηθειών για την ποίμανση του ποιμνίου του Θεού, μπορούμε ως δούλοι του Ιεχωβά να συμμεριζόμαστε τα αισθήματα του Δαβίδ, ο οποίος είπε: ‘Εν ειρήνη θέλω και πλαγιάσει και κοιμηθή· διότι συ μόνος, Ιεχωβά, με κατοικίζεις εν ασφαλεία’. (Ψαλμός 4:8) Ναι, ο λαός του Ιεχωβά νιώθει ασφαλής με τη στοργική του φροντίδα και είναι ευγνώμων που οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι ποιμαίνουν συμπονετικά τα προβατάκια.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στις σελίδες 20, 21]

Potter’s Complete Bible Encyclopedia