Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Θα ήταν κατάλληλο να συνεταιριστεί κάποιος Χριστιανός με ένα άτομο που δεν είναι στην πίστη, ενώ η Αγία Γραφή μάς λέει: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους»;

Αυτή τη συμβουλή τη βρίσκουμε στα εδάφια 2 Κορινθίους 6:14-16: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους. Διότι τι σχέση έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία; Ή τι συμμετοχή έχει το φως με το σκοτάδι; Ακόμη, τι αρμονία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαλ; Ή τι μερίδα έχει ένα πιστό άτομο με ένα άπιστο; Και τι συμφωνία έχει ο ναός του Θεού με τα είδωλα;»

Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο απόστολος Παύλος έδωσε αυτή τη συμβουλή με την πρόθεση να επιβάλει συγκεκριμένες απαγορεύσεις, όπως εναντίον τού να συνεταιρίζεται ένας Χριστιανός με κάποιο άτομο που δεν είναι στην πίστη. Εντούτοις, η συμβουλή του σχετίζεται σίγουρα με αυτό το ζήτημα, καθώς και με άλλους τομείς της ζωής.

Ο Παύλος έγραψε αυτή τη συμβουλή στους Χριστιανούς αδελφούς του στην αρχαία Κόρινθο. Εκείνοι, λόγω του ότι ζούσαν σε μια πόλη η οποία ήταν ιδιαίτερα διεφθαρμένη, έπρεπε να αγωνίζονται καθημερινά εναντίον ηθικών και πνευματικών κινδύνων. Αν δεν ήταν προσεκτικοί, η έκθεση σε επιβλαβείς επιρροές θα μπορούσε βαθμιαία να εξασθενίσει την απόφαση που είχαν πάρει να είναι ξεχωρισμένος λαός, «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία».—1 Πέτρου 2:9.

Προτού γράψει όσα αναφέρονται στα εδάφια 2 Κορινθίους 6:14-16, ο Παύλος είχε ασχοληθεί με ένα σοβαρό πρόβλημα που υπήρχε ανάμεσα στους Κορίνθιους αδελφούς του. Εκείνοι είχαν επιτρέψει να υπάρχει μεταξύ τους μια κατάσταση χονδροειδούς αδικοπραγίας, και έτσι ο Παύλος τούς έδωσε την κατεύθυνση να αποβάλουν, ή να αποκόψουν, το αμετανόητο άτομο που είχε διαπράξει το αμάρτημα. (1 Κορινθίους 5:1) Η αδικοπραγία εκείνου του ανθρώπου έδειξε ότι η κακή συναναστροφή ή η απρόσεκτη εντρύφηση στο ανήθικο κλίμα του κόσμου θα μπορούσε να επηρεάσει τους Χριστιανούς.

Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί έπρεπε να αποφεύγουν τη συναναστροφή με τον άνθρωπο που είχε αποβληθεί, αλλά μήπως αυτό σήμαινε ότι χρειαζόταν να είναι εντελώς αποχωρισμένοι από τα άτομα που δεν ήταν στην πίστη; Μήπως έπρεπε να αποφεύγουν ουσιαστικά κάθε επαφή ή σχέση με εκείνους που δεν ήταν Χριστιανοί, με αποτέλεσμα να γίνουν ένα είδος μοναστικής αίρεσης, όπως οι Ιουδαίοι που είχαν αποτραβηχτεί στο Κουμράν κοντά στη Νεκρά Θάλασσα; Ας αφήσουμε τον Παύλο να απαντήσει: «Στην επιστολή μου σας έγραψα να πάψετε να συναναστρέφεστε με πόρνους, μη εννοώντας τελείως με τους πόρνους αυτού του κόσμου . . . Αλλιώς, θα έπρεπε, στην πραγματικότητα, να βγείτε από τον κόσμο».—1 Κορινθίους 5:9, 10.

Η σημασία αυτών των λόγων είναι ολοφάνερη. Ο Παύλος αντιλαμβανόταν ότι οι Χριστιανοί βρίσκονταν ακόμη σε αυτόν τον πλανήτη, ζώντας ανάμεσα σε άτομα που δεν ήταν στην πίστη και έχοντας σχεδόν καθημερινή επαφή με τέτοια άτομα των οποίων οι ηθικές αρχές ήταν χαμηλού επιπέδου και τα πρότυπα διαφορετικά. Εφόσον αυτό ήταν βασικά αναπόφευκτο, οι Χριστιανοί θα έπρεπε να είναι άγρυπνοι ως προς τους κινδύνους που εγκυμονούσαν αυτές οι επαφές.

Τώρα, ας εξετάσουμε ξανά τη δεύτερη επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους. Αυτός τόνισε ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί έχουν τα προσόντα να είναι διάκονοι του Θεού, πρεσβευτές που αναπληρώνουν τον Χριστό. Τους είπε να φυλάγονται ώστε να μη δίνουν καμιά αιτία για πρόσκομμα το οποίο θα μπορούσε να φέρει μομφή στη διακονία τους. (2 Κορινθίους 4:1–6:3) Ο Παύλος παρότρυνε με άμεσο τρόπο τους Κορίνθιους αδελφούς του, οι οποίοι ήταν σαν πνευματικά του παιδιά, να πλατυνθούν ως προς τα αισθήματά τους στοργής. (2 Κορινθίους 6:13) Κατόπιν παρότρυνε: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους». Χρησιμοποίησε μια σειρά από ρητορικές αντιθέσεις για να υπογραμμίσει αυτό το σημείο.

Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Παύλος δεν συγκέντρωνε την προσοχή του σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα της ζωής, όπως είναι οι επιχειρήσεις ή η εργασία, θέτοντας έτσι έναν επίσημο κανόνα που θα έπρεπε να επιβάλλεται σε σχέση με αυτό το ζήτημα. Απεναντίας, παρείχε ευρεία, υγιή, υποβοηθητική συμβουλή σε αδελφούς τούς οποίους αγαπούσε στοργικά.

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να εφαρμοστεί αυτή η συμβουλή στην περίπτωση κάποιου Χριστιανού ο οποίος ενδιαφερόταν να παντρευτεί; Οπωσδήποτε. Ο απόστολος, στην πρώτη του επιστολή, συμβούλεψε τους Κορινθίους που ήθελαν να παντρευτούν να το κάνουν αυτό «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορινθίους 7:39) Έδωσε έμφαση στη σοφία εκείνων των λόγων με τα όσα έγραψε αργότερα, όπως αναφέρονται στα εδάφια 2 Κορινθίους 6:14-18. Αν ένας Χριστιανός σχεδίαζε να παντρευτεί με κάποιο άτομο που δεν ήταν υπηρέτης του Ιεχωβά και δεν ήταν ακόλουθος του Χριστού, εκείνος ή εκείνη θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους ότι θα συνδέονταν με ένα άτομο που δεν ήταν στην πίστη. (Παράβαλε Λευιτικόν 19:19· Δευτερονόμιον 22:10). Είναι προφανές ότι αυτή η θεμελιώδης δυσαρμονία θα προκαλούσε προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων και πνευματικών προβλημάτων. Για παράδειγμα, το άτομο που δεν ήταν στην πίστη ίσως να ακολουθούσε στο παρόν ή στο μέλλον τη λατρεία κάποιου ψεύτικου θεού. Ο Παύλος έκανε το λογικό συλλογισμό: «Τι αρμονία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαλ;»

Όμως, τι θα πούμε για κάποιον άλλον τομέα της ζωής—το συνεταιρισμό με ένα άτομο που δεν είναι στην πίστη; Σε μερικές περιπτώσεις ο Χριστιανός μπορεί να κρίνει ότι για να έχει κάποιο εισόδημα και να φροντίζει την οικογένειά του απαιτείται να συνεταιριστεί με κάποιον που δεν είναι συγχριστιανός. (1 Τιμόθεο 5:8) Εξετάστε μερικές καταστάσεις που είναι απλώς παραδείγματα:

Ένας Χριστιανός ίσως να ήθελε να ξεκινήσει μια επιχείρηση πώλησης κάποιου εμπορεύματος, αλλά ο μόνος τρόπος για να το κάνει αυτό θα ήταν να δεχτεί να συνεταιριστεί με έναν άνθρωπο ο οποίος έχει πρόσβαση στα αναγκαία προϊόντα ή κεφάλαια. Κάποιος άλλος Χριστιανός θέλει να ασχοληθεί με αγροκαλλιέργειες (ή με την εκτροφή ενός τύπου κατοικίδιων ζώων)· όμως, δεν υπάρχει διαθέσιμη γη, έτσι θα πρέπει να το κάνει αυτό σε συνεργασία με κάποιον ο οποίος είναι πρόθυμος να του εκμισθώσει τη γη παίρνοντας ως αμοιβή ένα μερίδιο σε όποια κέρδη προκύψουν. Κάποιος άλλος Χριστιανός ίσως να μην μπορεί να εργαστεί ως υδραυλικός επειδή ο Καίσαρας χορηγεί λίγες μόνο άδειες, και αυτές έχουν ήδη δοθεί· η μόνη διέξοδος που θα είχε θα ήταν να συνεργαστεί με ένα συγγενή που δεν είναι στην πίστη και ο οποίος έχει άδεια.—Μάρκος 12:17.

Αυτά είναι απλώς παραδείγματα. Δεν προσπαθούμε να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες ούτε κάνουμε κάποια επιδοκιμαστική ή αποδοκιμαστική δήλωση. Όμως, έχοντας υπόψη αυτά τα παραδείγματα, δεν μπορείτε να διακρίνετε γιατί δεν θα πρέπει να αγνοείται η συμβουλή των εδαφίων 2 Κορινθίους 6:14-18;

Ένας Χριστιανός που συνεταιρίστηκε με κάποιο άτομο που δεν είναι στην πίστη, είτε αυτό είναι συγγενής είτε όχι, είναι πολύ πιθανό ότι θα αντιμετωπίσει απρόσμενα προβλήματα και πειρασμούς. Ίσως ο συνεταίρος του κρίνει ότι ο τρόπος για να βγάζουν ένα λογικό κέρδος είναι να αποκρύπτουν έσοδα ή να απασχολούν εργάτες χωρίς να τους δηλώνουν στα βιβλία της επιχείρησης, ακόμη και αν αυτό παραβιάζει κυβερνητικές διατάξεις. Εκείνος μπορεί να θέλει να πληρώνει στα κρυφά διανομείς για προϊόντα τα οποία δεν είναι καταχωρημένα στο επίσημο τιμολόγιο. Θα μπορούσε ένας Χριστιανός να συμμετέχει σε αυτήν ή σε παρόμοια ανεντιμότητα; Επίσης, τι θα έκανε ο Χριστιανός όταν θα ερχόταν η ώρα να υπογράψουν και οι δυο φορολογικά ή άλλα νομικά έγγραφα σε σχέση με το πώς λειτουργεί η επιχείρησή τους;—Έξοδος 23:1, ΜΝΚ· Ρωμαίους 13:1, 7.

Ή μπορεί ο συνεταίρος που δεν είναι στην πίστη να θέλει να διαθέτει είδη που σχετίζονται με ειδωλολατρικές γιορτές, να στέλνει ευχετήριες κάρτες με την επωνυμία της εταιρίας και να διακοσμεί ανάλογα την επιχείρηση στις θρησκευτικές γιορτές. Ο Παύλος ρώτησε: «Τι συμφωνία έχει ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Διότι εμείς είμαστε ναός ενός ζωντανού Θεού». Πόσο κατάλληλο είναι το σχόλιο: «‘«Συνεπώς, βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε», λέει ο Ιεχωβά, «και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο»’· ‘«και εγώ θα σας δεχτώ»’»! (2 Κορινθίους 6:16, 17) Εφαρμόζοντας αυτή τη σοφή συμβουλή, πολλοί Χριστιανοί έχουν επιλέξει μορφές κοσμικής εργασίας οι οποίες τους εκθέτουν σε όσο το δυνατόν λιγότερα πιθανά προβλήματα.—Εβραίους 13:5, 6, 18.

Η εκκλησία δεν είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη να παρακολουθεί ή να ερευνάει όλα όσα κάνουν οι Χριστιανοί στην κοσμική τους εργασία, είτε ως υπάλληλοι είτε ως ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Φυσικά, αν γίνει γνωστό ότι κάποιος Χριστιανός συμμετέχει σε αδικοπραγία, όπως στην προώθηση της ψεύτικης λατρείας ή σε κάποια μορφή ψεύδους ή κλοπής, η εκκλησία θα πρέπει να λάβει μέτρα για να υπερασπιστεί τους κανόνες του Ιεχωβά.

Ωστόσο, το βασικό σημείο είναι ότι η θεόπνευστη συμβουλή του Παύλου, «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους», μπορεί να βοηθήσει τους Χριστιανούς να αποφεύγουν προβλήματα και τυχόν αναγκαίες δικαστικές ενέργειες. Οι σοφοί Χριστιανοί θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους αυτή τη συμβουλή και δεν θα επιλέξουν να εμπλακούν σε καταστάσεις οι οποίες θα τους υποβάλουν σε επιπλέον πίεση προκειμένου να συμβιβάσουν τις αρχές της Αγίας Γραφής. Αν κάποιος κρίνει ότι πρέπει να συνεταιριστεί με ένα άτομο που δεν είναι στην πίστη, οι άλλοι δεν θα πρέπει να προβούν σε βιαστικές κρίσεις ή επικρίσεις, συνειδητοποιώντας ότι εκείνος θα χρειαστεί να φέρει την ευθύνη για την επιλογή του. Ο Παύλος, βασικά, δεν έθετε έναν επίσημο, επιβεβλημένο κανόνα εναντίον τού να συνεταιρίζεται κανείς με ένα άτομο που δεν είναι στην πίστη. Εντούτοις, η συμβουλή του δεν θα πρέπει να αγνοηθεί. Ο Θεός ενέπνευσε αυτή τη συμβουλή και φρόντισε να καταγραφεί στην Αγία Γραφή προς όφελός μας. Θα είναι σοφό από μέρους μας να της δώσουμε προσοχή.