Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Ποια στάση θα πρέπει να εκδηλώνεται στις περιπτώσεις Χριστιανικού βαφτίσματος;
Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση, επειδή αν και πολλοί από τους αναγνώστες μας είναι ήδη βαφτισμένοι, εντούτοις αυτό το ζήτημα τους αφορά, όπως και εκείνους που βαφτίζονται. Ας μιλήσουμε πρώτα για εκείνους που βαφτίζονται, δηλαδή βυθίζονται πλήρως στο νερό. Ποια πρέπει να είναι η στάση τους;
Στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να πάνε και να κάνουν μαθητές, διδάσκοντάς τους και βαφτίζοντάς τους. Εκείνος δεν παρουσίασε το βάφτισμα ως μια έντονα συναισθηματική εμπειρία, ως μια πράξη που πηγάζει από τη συγκίνηση της στιγμής. Αυτό είναι ένα σοβαρό βήμα, όπως βλέπουμε από το παράδειγμα του Ιησού. Το εδάφιο Λουκάς 3:21 λέει: «Βαφτίστηκε και ο Ιησούς και, καθώς προσευχόταν, άνοιξε ο ουρανός». Ναι, το Υπόδειγμά μας αντιμετώπισε το βάφτισμα με σοβαρότητα, με προσευχή. Δεν μπορούμε να τον φανταστούμε, αφού βγήκε από το νερό, να κάνει το σήμα της νίκης, να βγάζει μια θριαμβευτική κραυγή ή να κουνάει τα χέρια του στον αέρα, αν και πρόσφατα μερικοί έχουν κάνει τέτοια πράγματα. Όχι, αλλά ενώ ήταν παρών μόνο ο Ιωάννης ο Βαφτιστής, ο Ιησούς στράφηκε στον Πατέρα του με προσευχή.
Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν υπονοεί ότι το βάφτισμα θα πρέπει να είναι ένα γεγονός το οποίο να χαρακτηρίζεται από σοβαροφάνεια ή βλοσυρότητα, το οποίο να υπαγορεύει κάποια ειδική στάση του σώματος ή κάποια ειδική απαγγελία, όπως απαιτούν σήμερα μερικές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Σκεφτείτε την ημέρα της Πεντηκοστής, οπότε χιλιάδες Ιουδαίοι και προσήλυτοι έκαναν το Χριστιανικό βάφτισμα. Αυτοί είχαν ήδη μελετήσει το Νόμο του Θεού και είχαν αποκτήσει σχέση μαζί Του. Έτσι, απλώς χρειαζόταν να μάθουν για τον Μεσσία, τον Ιησού, και να τον αποδεχτούν. Από τη στιγμή που το έκαναν αυτό, μπορούσαν να βαφτιστούν.
Το εδάφιο Πράξεις 2:41 αναφέρει: «Εκείνοι που ασπάστηκαν εγκάρδια τα λόγια του βαφτίστηκαν». Η μετάφραση της Αγίας Γραφής από τον Γουέιμάουθ λέει: «Εκείνοι, επομένως, που καλοδέχτηκαν με χαρά το λόγο του βαφτίστηκαν». Βρήκαν χαρά στα συναρπαστικά νέα σχετικά με τον Μεσσία, και ασφαλώς αυτή η εγκάρδια χαρά επεκτάθηκε στο ίδιο το περιστατικό του βαφτίσματος, ενός βαφτίσματος το οποίο έγινε μπροστά σε εκατοντάδες εκατοντάδων ευτυχισμένους παρατηρητές. Ακόμα και άγγελοι στον ουρανό παρατηρούσαν και χαίρονταν. Θυμηθείτε τα λόγια του Ιησού: «Σας λέω, γίνεται χαρά μεταξύ των αγγέλων του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».—Λουκάς 15:10.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους ο καθένας μας μπορεί να αντανακλά και τη σοβαρότητα και τη χαρά του βαφτίσματος. Σε μερικές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου εκείνοι που βαφτίζονται φορούν λευκούς ή μαύρους μανδύες. Απλώς δεν υπάρχει καμία Γραφική υποστήριξη για μια τέτοια απαίτηση. Ωστόσο, τα πολύ τολμηρά ή αποκαλυπτικά μαγιό θα ήταν ακατάλληλα, είτε για άντρες είτε για γυναίκες. Και όπως αναφέρθηκε, ο καινούριος Χριστιανός, όταν βγαίνει από το νερό, δεν θα πρέπει να κάνει ειδικές χειρονομίες ή να συμπεριφέρεται σαν να έχει κερδίσει μια μεγάλη νίκη. Η υπόλοιπη Χριστιανική αδελφότητα είναι χαρούμενη για το ότι βαφτίστηκε το καινούριο άτομο. Εκείνο θα πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι αυτή η εκδήλωση πίστης δεν είναι παρά ένα αρχικό βήμα στη μακρά πορεία ακεραιότητας, προκειμένου να κερδίσει την επιδοκιμασία του Θεού.—Ματθαίος 16:24.
Εμείς, ως παρατηρητές σε δημόσιο βάφτισμα, συμμετέχουμε στη χαρά της περίστασης, ιδιαίτερα αν το άτομο που βαφτίζεται είναι συγγενής μας ή κάποιος με τον οποίο μελετήσαμε την Αγία Γραφή. Για να συμμετάσχουμε πλήρως, όμως, χρειάζεται να ακούσουμε ολόκληρη την ομιλία μαζί με τους υποψηφίους, να τους ακούσουμε να απαντούν δημόσια στις ερωτήσεις που τους απευθύνονται και να ενωθούμε μαζί τους στην προσευχή. Αυτό θα μας βοηθήσει να βλέπουμε με τον ορθό τρόπο την περίσταση του βαφτίσματος· θα έχουμε την άποψη του Θεού για αυτό. Μετά την πράξη του βαφτίσματος, η χαρά μας δεν απαιτεί να κάνουμε κάποια πορεία νίκης, να προσφέρουμε μια ανθοδέσμη ή να κάνουμε κάποιο πάρτι προς τιμήν εκείνου που βαφτίστηκε. Αλλά θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε τον καινούριο αδελφό ή αδελφή μας προκειμένου να εκφράσουμε τη χαρά μας για το θαυμάσιο βήμα που έκανε και να τον καλωσορίσουμε θερμά στη Χριστιανική μας αδελφότητα.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, όλοι μας, περιλαμβανομένων και εκείνων που βυθίζονται στο νερό, πρέπει να αντιμετωπίζουμε το βάφτισμα με την κατάλληλη σοβαρότητα. Αυτός δεν είναι καιρός για συναισθηματικά ξεσπάσματα, για πάρτι ή για φαιδρότητες. Ούτε όμως είναι καιρός σοβαροφάνειας ή βλοσυρότητας. Μπορούμε δικαιολογημένα να χαιρόμαστε για το ότι καινούρια άτομα ενώθηκαν μαζί μας στην οδό προς την αιώνια ζωή. Επίσης, μπορούμε να καλωσορίζουμε με χαρά τους καινούριους αδελφούς και αδελφές μας.
[Ολοσέλιδη εικόνα στη σελίδα 31]