Πόσο Ακόμη θα Πρέπει να Περιμένουν οι Φτωχοί;
«Αν μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί, δεν μπορεί να περιφρουρήσει τους ελάχιστους που είναι πλούσιοι».—Τζον Φ. Κένεντι.
«ΘΑ ΗΘΕΛΑ να είναι το μέλλον λαμπρό για όλους—να μην υπάρχει φτώχεια, να μην κοιμάται κανείς στο πάρκο, να είναι ένας παράδεισος!» Έτσι είπε κάποιο 12χρονο αγόρι από το Σάο Πάουλο της Βραζιλίας. Όμως, είναι δυνατόν να εξαλειφτεί η φτώχεια; Πόσο ακόμη θα πρέπει να περιμένουν οι φτωχοί;
Μερικοί θεωρούν τον εαυτό τους φτωχό επειδή δεν μπορούν να αγοράσουν αυτά που επιθυμούν. Ωστόσο, αναλογιστείτε τη θλιβερή κατάσταση εκείνων που έχουν πράγματι πληγεί από τη φτώχεια. Μπορείτε να φανταστείτε τα τρομερά δεινά και τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων; Μερικοί πρέπει να συναγωνίζονται τους γλάρους και τους αρουραίους καθώς ψάχνουν στους σκουπιδότοπους αναζητώντας τροφή! Πόσο καιρό ακόμη θα πλήττει την ανθρωπότητα τέτοια φτώχεια; Η έκκληση του Φεντερίκο Μαγιόρ, γενικού διευθυντή της Εκπαιδευτικής, Επιστημονικής και Πολιτιστικής Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO), είναι κατάλληλη: «Ας εγκαταλείψουμε αυτή την ύποπτη ανοχή που μας επιτρέπει να υποφέρουμε το ανυπόφορο—τη φτώχεια, την πείνα και τα παθήματα που υφίστανται εκατομμύρια ανθρώπινα όντα».
Άραγε θα εκπληρωθεί το όνειρο για παγκόσμια ευημερία; Ποια ελπίδα έχουν οι φτωχοί;
Ποιες Ευκαιρίες Υπάρχουν για τους Φτωχούς;
Καλοπροαίρετοι ηγέτες προτείνουν περισσότερες εργασίες, καλύτερους μισθούς, βελτιωμένα κοινωνικά προγράμματα, καθώς και αναδασμούς. Ίσως να συμφωνούν με τον πρώην πρόεδρο των Η.Π.Α. Τζον Φ. Κένεντι: «Αν μια ελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς που είναι φτωχοί, δεν μπορεί να περιφρουρήσει τους ελάχιστους που είναι πλούσιοι». Ωστόσο, οι καλές προθέσεις δεν αρκούν προκειμένου να εξαλειφτεί η φτώχεια. Για παράδειγμα, θα βοηθήσει γενικά τους φτωχούς η οικονομική ανάπτυξη; Όχι κατ’ ανάγκη. Ο πρώην Ινδός ηγέτης Γιαβαχαρλάλ Νεχρού δήλωσε τα εξής: «Οι δυνάμεις της καπιταλιστικής κοινωνίας, αν αφεθούν ανεξέλεγκτες, τείνουν να κάνουν τον πλούσιο πλουσιότερο και το φτωχό φτωχότερο». Όμως, εκτός από τα δεινά και τις στερήσεις, το αίσθημα της αχρηστίας αυξάνει το φορτίο των φτωχών. Μπορούν οι ανθρώπινοι ηγέτες να βοηθήσουν τους φτωχούς να υπερνικήσουν τα αισθήματα εγκατάλειψης και απελπισίας;
Στην πραγματικότητα, πολλοί από εκείνους που είναι απελπιστικά φτωχοί έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και να υπερνικούν τα αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης ενόψει μεγάλων δυσκολιών, όπως είναι ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και η ανεργία. Επιπλέον, η πείνα, το πρόβλημα της στέγασης και η αθλιότητα θα ξεριζωθούν οπωσδήποτε. Μήπως σας εκπλήσσει αυτό; Σας προσκαλούμε να διαβάσετε το επόμενο άρθρο: «Σύντομα, Κανένας Δεν θα Είναι Φτωχός!»