Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Μήπως ο Θεός ήταν προσωπολήπτης, εφόσον για το αρχικό κυβερνών σώμα διάλεξε άντρες που είχαν την ίδια φυλετική και εθνική προέλευση—μια και όλοι ήταν Ιουδαίοι;

Όχι, ασφαλώς δεν ήταν. Όλοι εκείνοι τους οποίους αρχικά κάλεσε ο Ιησούς ως μαθητές του ήταν Ιουδαίοι. Κατόπιν, την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., Ιουδαίοι καθώς και προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό ήταν οι πρώτοι που χρίστηκαν με άγιο πνεύμα και έτσι απέκτησαν την προοπτική να βασιλέψουν μαζί με τον Χριστό στον ουρανό. Μόνο αργότερα περιλήφθηκαν Σαμαρείτες και απερίτμητοι Εθνικοί οι οποίοι είχαν μεταστραφεί. Επομένως, είναι ευνόητο γιατί το κυβερνών σώμα εκείνη την περίοδο αποτελούνταν από Ιουδαίους, «αποστόλους και . . . πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ», όπως αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 15:2. Αυτοί ήταν άντρες που είχαν ευρύτερο θεμέλιο Γραφικής γνώσης, καθώς και χρόνια πείρας στην αληθινή λατρεία, και είχαν στη διάθεσή τους περισσότερο χρόνο για να αναπτυχτούν ως ώριμοι Χριστιανοί πρεσβύτεροι.—Παράβαλε Ρωμαίους 3:1, 2.

Τον καιρό που έλαβε χώρα η συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος για την οποία γίνεται μνεία στο 15ο κεφάλαιο των Πράξεων, πολλοί Εθνικοί είχαν γίνει Χριστιανοί. Σε αυτούς περιλαμβάνονταν Αφρικανοί, Ευρωπαίοι και άνθρωποι από άλλες περιοχές. Ωστόσο, δεν αναφέρεται πουθενά ότι κάποιοι από αυτούς τους Εθνικούς προστέθηκαν στο κυβερνών σώμα προκειμένου να κάνουν τη Χριστιανοσύνη ελκυστική σε μη Ιουδαίους. Αν και αυτοί οι Εθνικοί Χριστιανοί που είχαν μεταστραφεί πρόσφατα ήταν ισότιμα μέλη στον «Ισραήλ του Θεού», θα σέβονταν την ωριμότητα και τη μεγαλύτερη πείρα των Ιουδαίων Χριστιανών, όπως ήταν οι απόστολοι, οι οποίοι ανήκαν στο κυβερνών σώμα εκείνη την εποχή. (Γαλάτες 6:16) Προσέξτε, σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 1:21, 22, πόσο μεγάλη εκτίμηση υπήρχε για αυτή την πείρα.—Εβραίους 2:3· 2 Πέτρου 1:18· 1 Ιωάννη 1:1-3.

Επί πολλούς αιώνες, ο Θεός πολιτευόταν με ειδικό τρόπο με το έθνος Ισραήλ, από το οποίο εξέλεξε ο Ιησούς τους αποστόλους του. Δεν ήταν σφάλμα ούτε αδικία το ότι δεν προέρχονταν κάποιοι απόστολοι από μέρη όπως είναι η σημερινή Νότια Αμερική ή η Αφρική ή η Άπω Ανατολή. Με τον καιρό, άντρες και γυναίκες από εκείνα τα μέρη θα είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν προνόμια πολύ πιο μεγαλειώδη από το να είναι κάποιος απόστολος πάνω στη γη, να είναι μέλος του κυβερνώντος σώματος του πρώτου αιώνα ή να έχει οποιονδήποτε άλλο διορισμό ανάμεσα στο λαό του Θεού σήμερα.—Γαλάτες 3:27-29.

Κάποιος απόστολος υποκινήθηκε να δηλώσει ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος ο άνθρωπος που τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Ναι, τα οφέλη του λύτρου του Χριστού είναι διαθέσιμα σε όλους, χωρίς προσωποληψία. Επίσης, άτομα από κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος θα συμπεριληφτούν στην ουράνια Βασιλεία και στο μεγάλο πλήθος το οποίο θα ζήσει για πάντα πάνω στη γη.

Πολλοί άνθρωποι γίνονται ευαίσθητοι όσον αφορά τη φυλετική, τη γλωσσική ή την εθνική προέλευση. Αυτό δείχνεται παραστατικά από τα όσα διαβάζουμε στο εδάφιο Πράξεις 6:1 σχετικά με ένα ζήτημα το οποίο προκάλεσε γογγυσμό ανάμεσα στους ελληνόφωνους Χριστιανούς και σε εκείνους που ήταν εβραιόφωνοι. Εμείς μπορεί να έχουμε μεγαλώσει με τις σύγχρονες ευαισθησίες γύρω από το θέμα της γλώσσας, της φυλής, της εθνικής προέλευσης ή του γένους, ή μπορεί να έχουμε αφομοιώσει τέτοιες ευαισθησίες. Με βάση αυτή την υπαρκτή πιθανότητα, θα ήταν καλό να καταβάλουμε αποφασιστικές προσπάθειες για να αφήσουμε τα αισθήματα και τις αντιδράσεις μας να διαπλαστούν σε αρμονία με την άποψη του Θεού, σύμφωνα με την οποία όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι ενώπιόν του, ανεξάρτητα από την εξωτερική μας εμφάνιση. Όταν ο Θεός φρόντισε να καταγραφτούν τα προσόντα για τους πρεσβυτέρους και τους διακονικούς υπηρέτες, δεν αναφέρθηκε καθόλου στη φυλετική και στην εθνική προέλευση. Όχι, επικέντρωσε την προσοχή στα πνευματικά προσόντα εκείνων που θα ήταν διαθέσιμοι να υπηρετήσουν. Αυτό αληθεύει για τους τοπικούς πρεσβυτέρους, τους περιοδεύοντες επισκόπους και το προσωπικό των τμημάτων σήμερα, όπως αλήθευε και για το κυβερνών σώμα τον πρώτο αιώνα.