Έκαναν το Θέλημα του Ιεχωβά

Ο Πέτρος Κηρύττει την Πεντηκοστή

ΗΤΑΝ ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό το έτος 33 Κ.Χ. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη έξαψη! Ένα θορυβώδες πλήθος Ιουδαίων και προσηλύτων είχε κατακλύσει τους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Είχαν έρθει από μέρη όπως το Ελάμ, η Μεσοποταμία, η Καππαδοκία, η Αίγυπτος και η Ρώμη. Πόσο συναρπαστικό ήταν να τους βλέπει κανείς με την εθνική τους ενδυμασία και να ακούει τις ποικίλες γλώσσες τους! Μερικοί είχαν ταξιδέψει σχεδόν δύο χιλιάδες χιλιόμετρα για να παρευρεθούν σε εκείνη την ειδική περίσταση. Ποια ήταν αυτή; Η Πεντηκοστή—μια χαρωπή Ιουδαϊκή γιορτή που σημείωνε το τέλος του θερισμού του κριθαριού.—Λευιτικόν 23:15-21.

Καπνός αναδιδόταν από τις προσφορές που βρίσκονταν στο θυσιαστήριο του ναού, και οι Λευίτες έψελναν τους Ψαλμούς Χαλέλ (Ψαλμοί 113 ως 118). Μόλις πριν από τις 9:00 π.μ., συνέβη κάτι εκπληκτικό. Από τον ουρανό, ακούστηκε «ένας θόρυβος ακριβώς σαν το θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα». Ο θόρυβος γέμισε ολόκληρο το σπίτι στο οποίο ήταν συγκεντρωμένοι περίπου 120 μαθητές του Ιησού Χριστού. Η Γραφική αφήγηση λέει: «Γλώσσες που έμοιαζαν να ήταν πύρινες έγιναν ορατές σε αυτούς και διαμοιράστηκαν, και κάθησε πάνω στον καθένα τους μία, και γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν διάφορες γλώσσες, ακριβώς όπως το πνεύμα τούς επέτρεπε να λένε».—Πράξεις 2:1-4.

Ο Καθένας Ακούει τη Δική του Γλώσσα

Σύντομα, πολλοί μαθητές ξεχύθηκαν από το σπίτι. Το αξιοθαύμαστο ήταν ότι μπορούσαν να μιλούν στις διάφορες γλώσσες του πλήθους! Φανταστείτε πόσο εκπληκτικό θα ήταν για επισκέπτες από την Περσία και για άτομα που κατάγονταν από την Αίγυπτο να ακούνε τη γλώσσα τους να μιλιέται από Γαλιλαίους. Είναι ευνόητο ότι το πλήθος είχε γεμίσει δέος. «Τι σημαίνει άραγε αυτό το πράγμα;» ρωτούσαν. Μερικοί άρχισαν να εμπαίζουν τους μαθητές, λέγοντας: «Είναι γεμάτοι με γλυκό κρασί».—Πράξεις 2:12, 13.

Κατόπιν, ο απόστολος Πέτρος σηκώθηκε και απευθύνθηκε στο πλήθος. Εξήγησε ότι αυτό το θαυματουργικό δώρο των γλωσσών αποτελούσε εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός μέσω του προφήτη Ιωήλ: «Θα εκχύσω από το πνεύμα μου πάνω σε κάθε είδους σάρκα». (Πράξεις 2:14-21· Ιωήλ 2:28-32) Ναι, ο Θεός είχε μόλις εκχύσει το άγιο πνεύμα του πάνω στους μαθητές του Ιησού. Αυτό αποδείκνυε ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς είχε εγερθεί από τους νεκρούς και βρισκόταν τώρα στον ουρανό στα δεξιά του Θεού. «Συνεπώς», είπε ο Πέτρος, «ας γνωρίζει σίγουρα όλος ο οίκος Ισραήλ ότι ο Θεός τον έκανε και Κύριο και Χριστό, αυτόν τον Ιησού τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο».—Πράξεις 2:22-36.

Πώς αντέδρασαν οι ακροατές; «Ένιωσαν μαχαιριές στην καρδιά», λέει η αφήγηση, «και είπαν στον Πέτρο και στους υπόλοιπους αποστόλους: ‘Άντρες, αδελφοί, τι να κάνουμε;’» Ο Πέτρος αποκρίθηκε: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας». Περίπου 3.000 άτομα έκαναν αυτό ακριβώς! Ύστερα, «συνέχισαν να είναι αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων».—Πράξεις 2:37-42.

Αναλαμβάνοντας την ηγεσία σε αυτή τη μνημειώδη περίσταση, ο Πέτρος χρησιμοποίησε το πρώτο από «τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών», τα οποία είχε υποσχεθεί να του δώσει ο Ιησούς. (Ματθαίος 16:19) Αυτά τα κλειδιά άνοιξαν την πόρτα για ειδικά προνόμια σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Το πρώτο αυτό κλειδί έδωσε τη δυνατότητα σε Ιουδαίους να γίνουν χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί. Αργότερα, το δεύτερο και το τρίτο κλειδί έδωσαν αυτή την ίδια ευκαιρία σε Σαμαρείτες και σε Εθνικούς αντίστοιχα.—Πράξεις 8:14-17· 10:44-48.

Μαθήματα για Εμάς

Αν και αυτό το πλήθος των Ιουδαίων και των προσηλύτων έφερε κοινοτική ευθύνη για το θάνατο του Γιου του Θεού, ο Πέτρος απευθύνθηκε σε εκείνους με σεβασμό, αποκαλώντας τους ‘αδελφούς’. (Πράξεις 2:29) Ο στόχος του ήταν να τους υποκινήσει σε μετάνοια, όχι να τους καταδικάσει. Γι’ αυτό, ο τρόπος προσέγγισής του ήταν θετικός. Παρουσίασε τα γεγονότα και υποστήριξε τα σημεία του με Γραφικές παραθέσεις.

Εκείνοι που κηρύττουν τα καλά νέα σήμερα είναι καλό να ακολουθούν το παράδειγμα του Πέτρου. Θα πρέπει να προσπαθούν να θέτουν κοινή βάση με τους ακροατές τους και κατόπιν με διακριτικότητα να συζητούν λογικά μαζί τους από τις Γραφές. Όταν η Βιβλική αλήθεια παρουσιάζεται με θετικό τρόπο, τα άτομα που έχουν δίκαιη καρδιά θα ανταποκρίνονται.—Πράξεις 13:48.

Ο ζήλος και η τόλμη του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής βρίσκονται σε χτυπητή αντίθεση με το ότι είχε αρνηθεί τον Ιησού περίπου εφτά εβδομάδες νωρίτερα. Σε εκείνη την περίπτωση, ο Πέτρος είχε παραλύσει από το φόβο του ανθρώπου. (Ματθαίος 26:69-75) Ο Ιησούς, όμως, είχε κάνει δέηση για χάρη του Πέτρου. (Λουκάς 22:31, 32) Αναμφίβολα, η εμφάνιση του Ιησού στον Πέτρο μετά την ανάστασή Του ενίσχυσε τον απόστολο. (1 Κορινθίους 15:5) Ως αποτέλεσμα, η πίστη του Πέτρου δεν χάθηκε. Μέσα σε λίγο καιρό, άρχισε να κηρύττει με τόλμη. Έτσι, λοιπόν, κήρυξε όχι μόνο την Πεντηκοστή αλλά συνέχισε να κηρύττει σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του.

Τι θα γίνει αν έχουμε σφάλει με κάποιον τρόπο όπως ο Πέτρος; Ας δείξουμε μετάνοια, ας προσευχηθούμε για συγχώρηση και ας κάνουμε ενέργειες για να λάβουμε πνευματική βοήθεια. (Ιακώβου 5:14-16) Κατόπιν, μπορούμε να συνεχίσουμε να πηγαίνουμε εμπρός πεπεισμένοι ότι η ιερή μας υπηρεσία είναι αποδεκτή στον ελεήμονα ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά.—Έξοδος 34:6.