Εκθέσεις από Διαγγελείς της Βασιλείας

Οι Γραφικές Αλήθειες Εξακολουθούν να Κηρύττονται στην Ιρλανδία

ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ χρόνια, η όμορφη χώρα της Ιρλανδίας αποτελεί πεδίο μεγάλης αναταραχής. Παράλληλα, οι Ιρλανδοί ανταποκρίνονται ευνοϊκά στο Γραφικό άγγελμα ελπίδας που τους μεταδίδουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι ακόλουθες εμπειρίες από την Ιρλανδία το επιβεβαιώνουν αυτό.

■ Στο Δουβλίνο ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά και η μικρή του κόρη ασχολούνταν στο έργο κηρύγματος από πόρτα σε πόρτα. Συνάντησαν μια γυναίκα ονόματι Κάθι η οποία ήταν ιδιαίτερα απασχολημένη με τα πολλά παιδιά της. Ο Μάρτυρας ρώτησε αν θα μπορούσε η κόρη του, η οποία μάθαινε πώς να κηρύττει, να της μεταδώσει ένα σύντομο άγγελμα. Η Κάθι δέχτηκε, και το κοριτσάκι έκανε μια σαφή, προσεγμένη παρουσίαση. Η έκδηλη ειλικρίνεια και ο γεμάτος σεβασμό τρόπος της μικρής εξέπληξαν την Κάθι και δέχτηκε το Γραφικό φυλλάδιο που της πρόσφερε.

Αργότερα η Κάθι έκανε σκέψεις γύρω από την καλή προετοιμασία και τους καλούς τρόπους της νεαρής επισκέπτριας. «Με εντυπωσίασε το ότι ένα μικρό κορίτσι μπορούσε να μεταδώσει ένα τόσο ενδιαφέρον άγγελμα χωρίς να έχει ύφος μεγάλου», είπε η ίδια. «Αποφάσισα ότι, την επόμενη φορά που θα με επισκέπτονταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, θα τους άκουγα».

Στο μεταξύ η Κάθι μετακόμισε σε μια μικρή πόλη στη νοτιοδυτική Ιρλανδία, κοντά στα όρια των κομητειών Κορκ και Κέρι. Έπειτα από λίγο καιρό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χτύπησαν την πόρτα της, και εκείνη τους προσκάλεσε μέσα. Δέχτηκε να κάνει τακτική μελέτη της Αγίας Γραφής και τώρα παρακολουθεί τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις μαζί με αρκετά από τα παιδιά της. Η Κάθι είναι ευγνώμων για το γεγονός ότι το κοριτσάκι είχε τη γνήσια επιθυμία να της μεταδώσει τα καλά νέα.

■ Στην περιοχή Ταλαμόουρ, οι Μάρτυρες έκαναν Γραφικές συζητήσεις με μια γυναίκα ονόματι Τζιν επί εφτά χρόνια. Μερικές φορές έδειχνε ενδιαφέρον και δεχόταν τα έντυπα, άλλες φορές όμως το ενδιαφέρον της μειωνόταν. Κάποια μέρα, όταν μια αδελφή ονόματι Φράνσις και η συνεργάτιδά της επισκέφτηκαν την Τζιν, τη βρήκαν πολύ κακοδιάθετη. «Ό,τι και να λέγαμε», αναφέρει η αδελφή, «εκείνη εκνευριζόταν όλο και πιο πολύ. Τελικά, μας έδιωξε και έκλεισε απότομα την πόρτα».

Η Φράνσις αναρωτιόταν μήπως θα συναντούσαν την ίδια ανταπόκριση αν την ξαναεπισκέπτονταν. ‘Ίσως δεν αξίζει πια να πηγαίνουμε αν δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το άγγελμα’, σκεφτόταν η Φράνσις. Ωστόσο, συζήτησε το ζήτημα με το σύζυγό της, τον Τόμας, και αυτός ήταν πιο αισιόδοξος. Την επόμενη φορά που βρέθηκαν στην περιοχή, επισκέφτηκαν πάλι την Τζιν. Ήταν φιλική και δέχτηκε αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! Ακολούθησαν και άλλες εξίσου ευχάριστες επισκέψεις, και ο Τόμας με τη Φράνσις άρχισαν μαζί της τακτική οικιακή Γραφική μελέτη.

Πού οφειλόταν η αλλαγή; Η Τζιν εξηγεί ότι, τον καιρό που φέρθηκε με τόση αγένεια στους Μάρτυρες, είχε γεννήσει πρόσφατα και μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο. Λόγω του ότι θήλαζε το νεογέννητό της και τάιζε με το χέρι το μεγαλύτερο μωρό της, τη νύχτα κοιμόταν μόνο μιάμιση ώρα. «Το τελευταίο που ήθελα να κάνω», λέει η Τζιν, «ήταν να συζητήσω για τη θρησκεία».

Μέσα σε δύο μήνες, η Τζιν παρακολουθούσε όλες τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις και μέσα σε τέσσερις μήνες συμμετείχε στη διακονία αγρού. Δέκα μήνες αφότου άρχισε τη Γραφική της μελέτη, βαφτίστηκε. Τώρα η προσωπική εμπειρία της Τζιν βοηθάει την ίδια στη διακονία. Η Τζιν λέει: «Αν συναντήσω κάποιο πολύ απότομο άτομο, προσπαθώ να δείξω περισσότερη κατανόηση. Κρατώ πάντα κάποια σημείωση. Ίσως να έχει αλλάξει η κατάσταση όταν επιστρέψω· μπορεί το άτομο να αισθάνεται καλύτερα και να είναι πιο δεκτικό».