Θα Αντέξει το Έργο σας στη Φωτιά;

«Ο καθένας ας προσέχει πώς οικοδομεί πάνω [στο θεμέλιο]».—1 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 3:10.

1. Ποια ελπίδα τρέφουν διάφοροι πιστοί Χριστιανοί σχετικά με μελλοντικούς μαθητές;

ΕΝΑ αντρόγυνο Χριστιανών κοιτάζουν το νεογέννητο παιδί τους. Κάποιος ευαγγελιζόμενος της Βασιλείας βλέπει μια έκφραση ενθουσιασμού και ενδιαφέροντος στο πρόσωπο ενός σπουδαστή της Αγίας Γραφής. Κάποιος Χριστιανός πρεσβύτερος που διδάσκει από το βήμα παρατηρεί στο ακροατήριο ένα νεοενδιαφερόμενο άτομο το οποίο ψάχνει με ζήλο τα εδάφια στη Γραφή του. Αυτοί οι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν καρδιά που είναι γεμάτη ελπίδα. Δεν μπορούν παρά να αναρωτιούνται: “Θα φτάσει αυτό το άτομο στο σημείο να αγαπάει και να υπηρετεί τον Ιεχωβά—και να παραμείνει πιστό;” Ασφαλώς, αυτό το αποτέλεσμα δεν έρχεται από μόνο του. Απαιτείται εργασία.

2. Πώς υπενθύμισε ο απόστολος Παύλος στους Εβραίους Χριστιανούς τη σπουδαιότητα του έργου διδασκαλίας, και ποια αυτοεξέταση θα μπορούσε να μας υποκινήσει αυτό να κάνουμε;

² Ο απόστολος Παύλος, αριστοτέχνης δάσκαλος ο ίδιος, υπογράμμισε τη σπουδαιότητα του έργου διδασκαλίας και μαθήτευσης όταν έγραψε: «Έπρεπε να είστε δάσκαλοι από άποψη χρόνου». (Εβραίους 5:12) Οι Χριστιανοί στους οποίους απευθυνόταν είχαν κάνει μικρή πρόοδο, αν λάβουμε υπόψη πόσο καιρό ήταν πιστοί. Αντί να είναι έτοιμοι να διδάσκουν άλλους, χρειάζονταν υπενθύμιση βασικών πτυχών της αλήθειας. Σήμερα, όλοι μας είναι καλό να αξιολογούμε από καιρό σε καιρό τις ικανότητές μας ως δασκάλων και να βλέπουμε πώς μπορούμε να κάνουμε βελτιώσεις. Διακυβεύονται ζωές. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;

3. (α) Με τι παρέβαλε ο απόστολος Παύλος τη διαδικασία μαθήτευσης ενός ατόμου με σκοπό να γίνει Χριστιανός; (β) Ως Χριστιανοί οικοδόμοι, ποιο μεγάλο προνόμιο έχουμε;

³ Σε ένα διευρυμένο παράδειγμα, ο Παύλος παρομοίασε τη μαθήτευση με τη διαδικασία για την κατασκευή ενός οικοδομήματος. Άρχισε λέγοντας: «Είμαστε συνεργάτες του Θεού. Εσείς είστε αγρός του Θεού υπό καλλιέργεια, οικοδόμημα του Θεού». (1 Κορινθίους 3:9) Επομένως, συμμετέχουμε σε ένα οικοδομικό έργο που περιλαμβάνει ανθρώπους· βοηθάμε να οικοδομηθούν ώστε να γίνουν μαθητές του Χριστού. Το κάνουμε αυτό ως συνεργάτες Εκείνου που «κατασκεύασε τα πάντα». (Εβραίους 3:4) Τι προνόμιο! Ας δούμε πώς μπορεί να μας βοηθήσει η θεόπνευστη συμβουλή του Παύλου στους Κορινθίους να γίνουμε πιο επιδέξιοι στο έργο μας. Θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας ιδιαίτερα στην «τέχνη της διδασκαλίας» μας.—2 Τιμόθεο 4:2.

Θέτοντας το Σωστό Θεμέλιο

4. (α) Ποιος ήταν ο ρόλος του Παύλου στο Χριστιανικό οικοδομικό έργο; (β) Γιατί θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τόσο ο Ιησούς όσο και το ακροατήριό του γνώριζαν τη σπουδαιότητα των καλών θεμελίων;

⁴ Για να γίνει ένα κτίριο στερεό και ανθεκτικό, χρειάζεται καλό θεμέλιο. Γι’ αυτό, ο Παύλος έγραψε: «Σύμφωνα με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού που μου δόθηκε, ως σοφός προϊστάμενος ενός έργου έθεσα θεμέλιο». (1 Κορινθίους 3:10) Χρησιμοποιώντας ένα παρόμοιο παράδειγμα, ο Ιησούς Χριστός μίλησε για κάποιο σπίτι το οποίο άντεξε σε μια καταιγίδα επειδή εκείνος που το έχτισε είχε επιλέξει γερό θεμέλιο. (Λουκάς 6:47-49) Ο Ιησούς γνώριζε τα πάντα για τη σπουδαιότητα των θεμελίων. Ήταν παρών όταν ο Ιεχωβά θεμελίωνε την ίδια τη γη.a (Παροιμίες 8:29-31) Και το ακροατήριο του Ιησού εκτιμούσε επίσης τα καλά θεμέλια. Μόνο τα καλά θεμελιωμένα σπίτια μπορούσαν να γλιτώσουν από τις ξαφνικές πλημμύρες και τους σεισμούς που συνέβαιναν μερικές φορές στην Παλαιστίνη. Ποιο ήταν, όμως, το θεμέλιο που είχε υπόψη του ο Παύλος;

5. Ποιος είναι το θεμέλιο της Χριστιανικής εκκλησίας, και πώς προειπώθηκε αυτό;

⁵ Ο Παύλος έγραψε: «Κανείς δεν μπορεί να θέσει άλλο θεμέλιο εκτός από αυτό που τέθηκε, το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός». (1 Κορινθίους 3:11) Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιησούς είχε παρομοιαστεί με θεμέλιο. Στην πραγματικότητα, το εδάφιο Ησαΐας 28:16 προείπε: «Να τι είπε ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά: “Δείτε! Θέτω ως θεμέλιο στη Σιών μια πέτρα, μια δοκιμασμένη πέτρα, την πολύτιμη γωνία ενός σίγουρου θεμελίου”». Σκοπός του Ιεχωβά από παλιά ήταν να γίνει ο Γιος του το θεμέλιο της Χριστιανικής εκκλησίας.—Ψαλμός 118:22· Εφεσίους 2:19-22· 1 Πέτρου 2:4-6.

6. Πώς έθεσε ο Παύλος το κατάλληλο θεμέλιο στους Κορίνθιους Χριστιανούς;

⁶ Ποιο είναι το θεμέλιο για τους Χριστιανούς ως άτομα; Όπως είπε ο Παύλος, δεν υπάρχει άλλο θεμέλιο για έναν αληθινό Χριστιανό παρά μόνο αυτό που θέτει ο Λόγος του Θεού—ο Ιησούς Χριστός. Είναι βέβαιο ότι ο Παύλος έθεσε ένα τέτοιο θεμέλιο. Στην Κόρινθο, όπου οι άνθρωποι προσέδιδαν τόσο μεγάλη σημασία στη φιλοσοφία, εκείνος δεν επιδίωξε να τους εντυπωσιάσει με κοσμική σοφία. Απεναντίας, ο Παύλος κήρυξε τον «Χριστό κρεμασμένο στο ξύλο», κάτι που τα έθνη απέρριπταν ως πολύ μεγάλη «ανοησία». (1 Κορινθίους 1:23) Ο Παύλος δίδαξε ότι ο Ιησούς είναι το κεντρικό πρόσωπο στους σκοπούς του Ιεχωβά.—2 Κορινθίους 1:20· Κολοσσαείς 2:2, 3.

7. Τι μπορούμε να μάθουμε από το γεγονός ότι ο Παύλος αναφέρεται στον εαυτό του ως “σοφό προϊστάμενο ενός έργου”;

⁷ Ο Παύλος επισήμανε ότι παρείχε αυτή τη διδασκαλία «ως σοφός προϊστάμενος ενός έργου». Αυτή η δήλωση δεν ήταν εγωιστική. Ήταν απλώς αναγνώριση του θαυμάσιου χαρίσματος που του είχε δώσει ο Ιεχωβά—του έργου οργάνωσης ή παροχής κατεύθυνσης. (1 Κορινθίους 12:28) Ομολογουμένως, εμείς σήμερα δεν έχουμε τα θαυματουργικά χαρίσματα που δόθηκαν στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Και ίσως να μη θεωρούμε τον εαυτό μας χαρισματικό δάσκαλο. Ωστόσο, με μια σημαντική έννοια, είμαστε. Σκεφτείτε: Ο Ιεχωβά μάς δίνει το άγιο πνεύμα του για να μας βοηθάει. (Παράβαλε Λουκάς 12:11, 12.) Επίσης, έχουμε αγάπη για τον Ιεχωβά και γνώση των βασικών διδασκαλιών του Λόγου του. Αυτά είναι στ’ αλήθεια υπέροχα χαρίσματα τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιούμε για να διδάσκουμε άλλους. Ας είμαστε αποφασισμένοι να τα χρησιμοποιούμε για να θέτουμε το κατάλληλο θεμέλιο.

8. Πώς θέτουμε τον Χριστό ως θεμέλιο στους μελλοντικούς μαθητές;

⁸ Όταν θέτουμε τον Χριστό ως θεμέλιο, δεν τον παρουσιάζουμε ως αβοήθητο βρέφος σε μια φάτνη ούτε ως ίσο του Ιεχωβά σε μια Τριάδα. Όχι, αυτές οι αντιγραφικές αντιλήψεις αποτελούν θεμέλιο για κίβδηλους Χριστιανούς. Απεναντίας, διδάσκουμε ότι ήταν ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ, ότι κατέθεσε την τέλεια ζωή του για χάρη μας και ότι είναι σήμερα ο διορισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά που βασιλεύει στον ουρανό. (Ρωμαίους 5:8· Αποκάλυψη 11:15) Επίσης, επιδιώκουμε να ωθούμε τους σπουδαστές μας να περπατούν στα ίχνη του Ιησού και να μιμούνται τις ιδιότητές του. (1 Πέτρου 2:21) Θέλουμε να υποκινούνται βαθιά από το ζήλο του Ιησού για τη διακονία, καθώς και από τη συμπόνια του για τους ασήμαντους και τους καταπιεσμένους, το έλεός του προς τους αμαρτωλούς που ήταν συντετριμμένοι από την ίδια τους την ενοχή, το ακλόνητο θάρρος του απέναντι στις δοκιμασίες. Αληθινά, ο Ιησούς είναι ένα έξοχο θεμέλιο. Αλλά τι ακολουθεί;

Οικοδόμηση με τα Σωστά Υλικά

9. Αν και ο Παύλος ήταν πρωτίστως θεμελιωτής, ποιο ενδιαφέρον είχε για εκείνους οι οποίοι δέχονταν την αλήθεια που δίδασκε;

⁹ Ο Παύλος έγραψε: «Αν κάποιος οικοδομεί πάνω στο θεμέλιο χρυσάφι, ασήμι, πολύτιμες πέτρες, ξύλινα υλικά, άχυρο, καλαμιά, το έργο του καθενός θα γίνει φανερό, γιατί η ημέρα θα το φέρει στην επιφάνεια, επειδή θα αποκαλυφτεί μέσω φωτιάς· και η ίδια η φωτιά θα αποδείξει τι είδους είναι το έργο του καθενός». (1 Κορινθίους 3:12, 13) Τι εννοούσε ο Παύλος; Εξετάστε τη συνολική εικόνα. Ο Παύλος ήταν πρωτίστως θεμελιωτής. Στις ιεραποστολικές του περιοδείες, ταξίδευε από πόλη σε πόλη, κηρύττοντας σε πολλούς οι οποίοι ποτέ δεν είχαν ακούσει για τον Χριστό. (Ρωμαίους 15:20) Καθώς οι άνθρωποι δέχονταν την αλήθεια που δίδασκε, σχηματίζονταν εκκλησίες. Ο Παύλος ενδιαφερόταν βαθιά για αυτά τα πιστά άτομα. (2 Κορινθίους 11:28, 29) Εντούτοις, το έργο του απαιτούσε συνεχείς μετακινήσεις. Έτσι, αφού πέρασε 18 μήνες θέτοντας ένα θεμέλιο στην Κόρινθο, έφυγε για να κηρύξει σε άλλες πόλεις. Ωστόσο, ήθελε πολύ να μαθαίνει πώς συνέχιζαν οι άλλοι το έργο που είχε κάνει εκεί.—Πράξεις 18:8-11· 1 Κορινθίους 3:6.

10, 11. (α) Πώς αντιπαρέβαλε ο Παύλος τα διαφορετικά είδη οικοδομικών υλικών; (β) Ποια είδη κατά γράμμα κτιρίων υπήρχαν πιθανώς στην αρχαία Κόρινθο; (γ) Ποια είδη κτιρίων είναι πιθανότερο να αντέξουν σε μια πυρκαγιά, και ποιο πρακτικό μάθημα παρέχει αυτό για τους Χριστιανούς που ασχολούνται με τη μαθήτευση;

¹⁰ Φαίνεται ότι μερικοί οι οποίοι οικοδομούσαν στο θεμέλιο που είχε θέσει ο Παύλος στην Κόρινθο έκαναν κακής ποιότητας εργασία. Για να εκθέσει το πρόβλημα, ο Παύλος αντιπαραβάλλει δύο είδη οικοδομικών υλικών: χρυσάφι, ασήμι και πολύτιμες πέτρες από τη μια μεριά· ξύλο, άχυρο και καλαμιά από την άλλη. Ένα κτίριο μπορεί να ανεγερθεί με καλά, ανθεκτικά, πυρίμαχα υλικά· ή μπορεί να κατασκευαστεί βιαστικά με τη χρησιμοποίηση υποδεέστερων, προσωρινών και εύφλεκτων υλικών. Μια τόσο μεγάλη πόλη όπως η Κόρινθος ήταν χωρίς αμφιβολία γεμάτη με κτίρια και των δύο ειδών. Υπήρχαν επιβλητικοί ναοί φτιαγμένοι από ογκώδεις, ακριβές πέτρες, τμήμα των οποίων ίσως ήταν επενδυμένο ή διακοσμημένο με χρυσάφι και ασήμι.b Αυτά τα ανθεκτικά οικοδομήματα πιθανώς δέσποζαν με μεγαλοπρέπεια πάνω από τις κοντινές καλύβες, τα παραπήγματα και τους πάγκους της αγοράς, τα οποία ήταν κατασκευασμένα από ακατέργαστα ξύλινα υλικά και είχαν αχυροσκεπές.

¹¹ Τι θα συνέβαινε σε αυτά τα κτίρια σε μια πυρκαγιά; Η απάντηση ήταν τόσο προφανής στις ημέρες του Παύλου όσο είναι και στις δικές μας. Στην πραγματικότητα, η πόλη της Κορίνθου είχε κατακτηθεί και πυρποληθεί από τον Ρωμαίο στρατηγό Μόμμιο το 146 Π.Κ.Χ. Πολλά οικοδομήματα από ξύλο, άχυρο ή καλαμιά είχαν βεβαίως καταστραφεί ολοσχερώς. Τι έγινε με τα στερεά πέτρινα κτίρια, τα οποία ήταν διακοσμημένα με ασήμι και χρυσάφι; Χωρίς αμφιβολία, αυτά δεν καταστράφηκαν. Οι σπουδαστές του Παύλου στην Κόρινθο μπορεί κάλλιστα να περνούσαν μπροστά από τέτοια κτίρια καθημερινά—πέτρινα οικοδομήματα που στέκονταν περήφανα, έχοντας αντέξει σε καταστροφές οι οποίες είχαν προ πολλού ισοπεδώσει τους λιγότερο ανθεκτικούς γείτονές τους. Πόσο παραστατικά, λοιπόν, τόνισε ο Παύλος αυτό που ήθελε να πει! Όταν διδάσκουμε, χρειάζεται να θεωρούμε τον εαυτό μας οικοδόμο. Θέλουμε να εργαζόμαστε με όσο το δυνατόν καλύτερα υλικά, τα πλέον ανθεκτικά. Με αυτόν τον τρόπο είναι πιθανότερο ότι θα διαρκέσει το έργο μας. Ποια είναι αυτά τα ανθεκτικά υλικά, και γιατί είναι ζωτικό να τα χρησιμοποιούμε;

Θα Αντέξει το Έργο σας στη Φωτιά;

12. Από ποιες απόψεις έκαναν πρόχειρη οικοδομική εργασία μερικοί Κορίνθιοι Χριστιανοί;

¹² Σαφώς, ο Παύλος θεωρούσε ότι η οικοδομική εργασία μερικών Χριστιανών στην Κόρινθο ήταν κακής ποιότητας. Τι δεν πήγαινε καλά; Όπως δείχνουν τα συμφραζόμενα, η εκκλησία είχε πληγεί από διαιρετικό πνεύμα, από την εκδήλωση θαυμασμού προς ανθρώπινες προσωπικότητες παρά τον κίνδυνο που εγκυμονούσε αυτό για την ενότητα της εκκλησίας. Μερικοί έλεγαν: «Εγώ είμαι του Παύλου», ενώ άλλοι επέμεναν: «Εγώ [είμαι] του Απολλώ». Μερικοί προφανώς είχαν μεγάλη ιδέα για τη δική τους σοφία. Το αποτέλεσμα, το οποίο δεν μας εκπλήσσει καθόλου, ήταν μια ατμόσφαιρα σαρκικού τρόπου σκέψης, πνευματικής ανωριμότητας και ευρέως διαδεδομένης “ζήλιας και έριδας”. (1 Κορινθίους 1:12· 3:1-4, 18) Αυτές οι τάσεις σίγουρα αντανακλούνταν στη διδασκαλία που παρεχόταν μέσα στην εκκλησία καθώς και στη διακονία. Ως αποτέλεσμα, το έργο μαθήτευσης που έκαναν ήταν πρόχειρο, όπως η οικοδομική εργασία που γίνεται με υλικά κατώτερης ποιότητας. Δεν θα γλίτωνε από τη «φωτιά». Σε τι είδους φωτιά αναφερόταν ο Παύλος;

13. Τι συμβολίζει η φωτιά στο παράδειγμα του Παύλου, και τι θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι Χριστιανοί;

¹³ Υπάρχει μια φωτιά την οποία όλοι αντιμετωπίζουμε στη ζωή—οι δοκιμασίες της πίστης μας. (Ιωάννης 15:20· Ιακώβου 1:2, 3) Οι Χριστιανοί στην Κόρινθο χρειαζόταν να γνωρίζουν, όπως χρειάζεται να γνωρίζουμε και εμείς σήμερα, ότι ο καθένας στον οποίο διδάσκουμε την αλήθεια θα δοκιμαστεί. Αν η διδασκαλία μας είναι κακής ποιότητας, μπορεί να υπάρξουν θλιβερές συνέπειες. Ο Παύλος προειδοποίησε: «Αν κάποιου το έργο, το οποίο έχει οικοδομήσει πάνω σε αυτό, παραμείνει, αυτός θα λάβει ανταμοιβή· αν κάποιου το έργο κατακαεί, αυτός θα υποστεί απώλεια, αλλά ο ίδιος θα σωθεί· ακόμη και έτσι, όμως, θα είναι σαν να σώζεται μέσα από φωτιά».c—1 Κορινθίους 3:14, 15.

14. (α) Πώς θα μπορούσαν οι Χριστιανοί που ασχολούνται με τη μαθήτευση να “υποστούν απώλεια”, και ωστόσο πώς θα μπορούσαν να αποκτήσουν σωτηρία σαν μέσα από φωτιά; (β) Πώς μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο να υποστούμε απώλεια;

¹⁴ Αφυπνιστικά λόγια πράγματι! Μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό το να εργαζόμαστε σκληρά να βοηθήσουμε κάποιον να γίνει μαθητής, μόνο και μόνο για να δούμε το άτομο να υποκύπτει στον πειρασμό ή στο διωγμό και τελικά να εγκαταλείπει την οδό της αλήθειας. Ο Παύλος το αναγνωρίζει αυτό όταν λέει ότι υφιστάμεθα απώλεια σε τέτοιες περιπτώσεις. Η εμπειρία αυτή μπορεί να είναι τόσο οδυνηρή ώστε η σωτηρία μας να περιγράφεται σαν να γίνεται «μέσα από φωτιά»—όπως ένας άνθρωπος που έχασε τα πάντα σε μια πυρκαγιά και ο ίδιος μόλις που σώθηκε. Πώς μπορούμε εμείς να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο της απώλειας; Ας οικοδομούμε με ανθεκτικά υλικά! Αν διδάσκουμε τους σπουδαστές μας έτσι ώστε να αγγίζουμε την καρδιά τους, υποκινώντας τους να εκτιμούν τέτοιες πολύτιμες Χριστιανικές ιδιότητες όπως είναι η σοφία, η διάκριση, ο φόβος του Ιεχωβά και η γνήσια πίστη, τότε θα οικοδομούμε με ανθεκτικά, πυρίμαχα υλικά. (Ψαλμός 19:9, 10· Παροιμίες 3:13-15· 1 Πέτρου 1:6, 7) Όσοι αποκτούν αυτές τις ιδιότητες θα συνεχίσουν να κάνουν το θέλημα του Θεού· έχουν τη βέβαιη ελπίδα ότι θα παραμείνουν ζωντανοί για πάντα. (1 Ιωάννη 2:17) Πώς, όμως, μπορούμε να θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή το παράδειγμα που ανέφερε ο Παύλος; Εξετάστε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

15. Με ποιους τρόπους μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι δεν θα κάνουμε πρόχειρη οικοδομική εργασία όσον αφορά εκείνους με τους οποίους μελετάμε την Αγία Γραφή;

¹⁵ Όταν διδάσκουμε τους σπουδαστές της Αγίας Γραφής, ποτέ δεν θα πρέπει να προωθούμε ανθρώπους πάνω από τον Ιεχωβά Θεό. Ο στόχος μας δεν είναι να τους διδάξουμε να βλέπουν εμάς ως την κύρια πηγή σοφίας. Θέλουμε να αποβλέπουν στον Ιεχωβά, στο Λόγο του και στην οργάνωσή του για καθοδηγία. Προς αυτόν το σκοπό, δεν λέμε απλώς τις απόψεις μας ως απάντηση στις ερωτήσεις τους. Απεναντίας, τους διδάσκουμε να βρίσκουν απαντήσεις, χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή και τα έντυπα που παρέχει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος». (Ματθαίος 24:45-47) Για παρόμοιους λόγους, είμαστε προσεκτικοί ώστε να μη θεωρούμε αποκλειστική ιδιοκτησία μας εκείνους με τους οποίους μελετάμε την Αγία Γραφή. Αντί να δυσανασχετούμε όταν οι άλλοι εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για αυτούς, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τους σπουδαστές μας να “πλατύνονται” όσον αφορά τα άτομα που συμπαθούν, φτάνοντας στο σημείο να γνωρίσουν και να εκτιμήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη της εκκλησίας.—2 Κορινθίους 6:12, 13.

16. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να οικοδομούν με πυρίμαχα υλικά;

¹⁶ Και οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι επίσης παίζουν ζωτικό ρόλο στην οικοδόμηση μαθητών. Όταν διδάσκουν ενώπιον της εκκλησίας, επιδιώκουν να οικοδομούν με πυρίμαχα υλικά. Η διδακτική τους ικανότητα, η πείρα και η προσωπικότητά τους μπορεί να διαφέρουν πολύ, αλλά εκείνοι δεν εκμεταλλεύονται αυτές τις διαφορές για να παρασύρουν ακολούθους πίσω τους. (Παράβαλε Πράξεις 20:29, 30.) Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια γιατί μερικοί στην Κόρινθο έλεγαν: “Εγώ είμαι του Παύλου” ή “Εγώ του Απολλώ”. Μπορούμε όμως να είμαστε εντελώς σίγουροι ότι κανένας από αυτούς τους πιστούς πρεσβυτέρους δεν προωθούσε τέτοια διαιρετική νοοτροπία. Ο Παύλος δεν κολακευόταν από τέτοιους συναισθηματισμούς· τους απέκρουε δυναμικά. (1 Κορινθίους 3:5-7) Παρόμοια σήμερα, οι πρεσβύτεροι έχουν υπόψη τους ότι ποιμαίνουν «το ποίμνιο του Θεού». (1 Πέτρου 5:2) Αυτό δεν ανήκει σε κανέναν άνθρωπο. Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι μένουν σταθεροί εναντίον κάθε τάσης για διαφέντευση είτε του ποιμνίου είτε του πρεσβυτερίου από έναν άνθρωπο. Αν οι πρεσβύτεροι υποκινούνται από την ταπεινή επιθυμία να υπηρετούν την εκκλησία, να αγγίζουν καρδιές και να βοηθούν τα πρόβατα να υπηρετούν τον Ιεχωβά ολόψυχα, οικοδομούν με πυρίμαχα υλικά.

17. Πώς προσπαθούν οι Χριστιανοί γονείς να οικοδομούν με πυρίμαχα υλικά;

¹⁷ Και οι Χριστιανοί γονείς επίσης ενδιαφέρονται βαθιά για αυτό το ζήτημα. Πόσο έντονα λαχταρούν να δουν τα παιδιά τους να ζουν για πάντα! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εργάζονται τόσο σκληρά προκειμένου να “ενσταλάζουν” τις αρχές του Λόγου του Θεού στην καρδιά των παιδιών τους. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Θέλουν να γνωρίσουν τα παιδιά τους την αλήθεια, όχι απλώς ως ένα σύνολο κανόνων ή ως έναν κατάλογο γεγονότων, αλλά ως έναν πλήρη, ανταμειφτικό και ευτυχή τρόπο ζωής. (1 Τιμόθεο 1:11) Για να οικοδομήσουν τα παιδιά τους ώστε αυτά να γίνουν πιστοί μαθητές του Χριστού, οι στοργικοί γονείς προσπαθούν να χρησιμοποιούν πυρίμαχα υλικά. Εργάζονται υπομονετικά με τα παιδιά τους, βοηθώντας τα να ξεριζώνουν τις ιδιότητες που μισεί ο Ιεχωβά και να καλλιεργούν τις ιδιότητες που αγαπάει.—Γαλάτες 5:22, 23.

Ποιος Είναι Υπεύθυνος;

18. Όταν ένας μαθητής απορρίπτει την υγιή διδασκαλία, γιατί μπορεί να μην είναι κατ’ ανάγκη αυτό λάθος εκείνων που προσπάθησαν να τον διδάξουν και να τον εκπαιδεύσουν;

¹⁸ Αυτή η εξέταση εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα. Αν κάποιος τον οποίο προσπαθούμε να βοηθήσουμε πέσει από την αλήθεια, μήπως σημαίνει αυτό ότι αποτύχαμε ως δάσκαλοι—ότι πρέπει να οικοδομήσαμε με υλικά κατώτερης ποιότητας; Όχι κατ’ ανάγκη. Τα λόγια του Παύλου ασφαλώς μας υπενθυμίζουν ότι αποτελεί μεγάλη ευθύνη το να συμμετέχουμε στην οικοδόμηση μαθητών. Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να οικοδομούμε καλά. Ωστόσο, ο Λόγος του Θεού δεν μας λέει να επωμιζόμαστε ολόκληρη την ευθύνη και να καταβαρυνόμαστε από την ενοχή όταν εκείνοι τους οποίους επιδιώκουμε να βοηθήσουμε απομακρύνονται από την αλήθεια. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που περιλαμβάνονται εκτός από το δικό μας ρόλο ως οικοδόμων. Παραδείγματος χάρη, προσέξτε τι λέει ο Παύλος ακόμη και για το δάσκαλο που έχει κάνει κακής ποιότητας εργασία σε αυτό το οικοδομικό έργο: «Αυτός θα υποστεί απώλεια, αλλά ο ίδιος θα σωθεί». (1 Κορινθίους 3:15) Αν αυτό το άτομο τελικά αποκτήσει σωτηρία—ενώ η Χριστιανική προσωπικότητα την οποία προσπάθησε να οικοδομήσει στο σπουδαστή του περιγράφεται ως έργο που “κατακάηκε” σε κάποια πύρινη δοκιμασία—τι πρέπει να συμπεράνουμε; Ασφαλώς, ότι ο Ιεχωβά θεωρεί το σπουδαστή πρωταρχικά υπεύθυνο για τις δικές του αποφάσεις όσον αφορά το αν θα ακολουθήσει μια πιστή πορεία ή όχι.

19. Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁹ Η προσωπική ή ατομική ευθύνη είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας. Αγγίζει τον καθένα μας. Συγκεκριμένα, τι διδάσκει η Αγία Γραφή για αυτό το ζήτημα; Το επόμενο άρθρο μας θα το εξετάσει αυτό.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Ποιο είναι το «θεμέλιο» σε έναν αληθινό Χριστιανό, και πώς τίθεται;

◻ Τι μπορούμε να μάθουμε από τα διαφορετικά είδη οικοδομικών υλικών;

◻ Τι συμβολίζει η «φωτιά», και πώς θα μπορούσε να κάνει μερικούς να “υποστούν απώλεια”;

◻ Πώς μπορούν οι δάσκαλοι της Αγίας Γραφής, οι πρεσβύτεροι και οι γονείς να οικοδομούν με πυρίμαχα υλικά;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Σε πολλές αρχαίες πόλεις, τα πυρίμαχα πέτρινα κτίρια συνυπήρχαν με πιο ευπαθή οικοδομήματα