Αποτρέπεται Ληστεία στη Δυτική Αφρική

Όπως το αφηγήθηκε η Γιούνις Έμπου

«Οι ένοπλοι ληστές σχεδίαζαν να επιτεθούν την ημέρα που συνήθως διεξάγεται η Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας στο σπίτι μας. Ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες μας για τους αδελφούς και τις αδελφές καθώς και για τα ενδιαφερόμενα άτομα. Οι ληστές πιθανώς γνώριζαν τις συνήθειές μας και την ώρα της συνάθροισης. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι είχαν κλέψει από κάπου αλλού ένα αυτοκίνητο και παραφύλαγαν στην πόρτα μας την ημέρα και την ώρα της μελέτης βιβλίου.

»Την εβδομάδα που ήρθαν συνέπεσε να έχουμε την επίσκεψη του επισκόπου περιοχής. Αντί να γίνει η συνάθροιση στο σπίτι μας, συναθροιστήκαμε στην Αίθουσα Βασιλείας. Όταν τελείωσε η συνάθροιση, οι πρεσβύτεροι είχαν συνάντηση. Κανονικά εγώ και τα παιδιά θα πηγαίναμε στο σπίτι, αλλά ο σύζυγός μου, που είναι πρεσβύτερος, μας ζήτησε να τον περιμένουμε. Είπε ότι δεν θα αργούσε. Έτσι περιμέναμε.

»Κατόπιν, ανακαλύψαμε ότι δεν ξεκινούσε το αυτοκίνητο. Ο επίσκοπος περιοχής και ο σύζυγός μου δεν μπορούσαν να το φτιάξουν. Δεν μπορούσε να το φτιάξει ούτε και ο μηχανικός που καλέσαμε.

»Τα παιδιά πήγαν με τα πόδια στο σπίτι. Έπειτα από λίγο, πήγα και εγώ. Έφτασα γύρω στις δέκα. Ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μπήκαμε στον περίβολο με αυτοκίνητο, πράγμα που θα σήμαινε ότι έπρεπε να ανοίξουμε τη μεγάλη πόρτα.

»Όταν μπήκα στο δωμάτιό μου, άκουσα έναν πυροβολισμό, πολύ δυνατά. Αναρωτήθηκα τι συνέβαινε. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω στην αστυνομία, αλλά το τηλέφωνο δεν λειτουργούσε. Έτρεξα κάτω και κλείδωσα τη σιδερένια πόρτα της εισόδου· κατόπιν έτρεξα να κλειδώσω την ενδιάμεση πόρτα. Έσβησα τα φώτα. Τα παιδιά μου ήταν πανικόβλητα και γι’ αυτό τους είπα να ηρεμήσουν. Προσευχηθήκαμε μαζί στον Ιεχωβά ζητώντας του να μας προστατέψει. Στο μεταξύ, ο σύζυγός μου ήταν ακόμη στην Αίθουσα Βασιλείας και πάσχιζε να βάλει μπρος το αυτοκίνητο.

»Κοίταξα από το παράθυρο και είδα έναν άντρα να κείτεται στο δρόμο έξω από την πόρτα. Φαινόταν πως οι ληστές είχαν φύγει· έτσι έβαλα τον τραυματία στο αυτοκίνητό μου και τον πήγα αμέσως στο νοσοκομείο. Ήταν επικίνδυνο, αλλά έπρεπε να κάνω κάτι. Δυστυχώς, όμως, πέθανε την επόμενη ημέρα.

»Παρ’ όλη αυτή την τραγωδία, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Λόγω της επίσκεψης του επισκόπου περιοχής, η μελέτη βιβλίου δεν έγινε στο σπίτι μας. Λόγω της βλάβης του αυτοκινήτου, δεν επιστρέψαμε όλοι μαζί ως οικογένεια στο σπίτι με το αυτοκίνητο. Ο σύζυγός μου, στον οποίο θα επιτίθονταν οπωσδήποτε οι ληστές, έφτασε στο σπίτι πολύ αργά. Αυτοί καθώς και άλλοι παράγοντες λειτούργησαν ευνοϊκά για εμάς εκείνο το βράδυ.

»Ο Ιεχωβά είναι το οχυρό μας και το καταφύγιό μας. Όπως λέει το εδάφιο: “Αν ο Ιεχωβά δεν φυλάξει την πόλη, άδικα έμεινε άγρυπνος ο φύλακας”».—Ψαλμός 127:1.