Μπορείτε να Υπηρετήσετε σε Ξένο Αγρό;
«ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ μου ήταν ανέκαθεν να ασχοληθώ με το ιεραποστολικό έργο. Προτού παντρευτώ, υπηρετούσα στο Τέξας των Η.Π.Α., όπου υπήρχε μεγάλη ανάγκη για κήρυκες. Μετά το γάμο μου, κήρυττα εκεί με τη σύζυγό μου. Όταν γεννήθηκε η κόρη μας, σκέφτηκα: “Πάει πια, έκλεισε η πόρτα”. Αλλά ο Ιεχωβά κάνει τα όνειρα να βγαίνουν αληθινά, ιδιαίτερα αν σχετίζονται με το θέλημά του».—Τζέσι· τώρα υπηρετεί στον Ισημερινό μαζί με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά του.
«Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο χωρίς ιεραποστολική εκπαίδευση στη Γαλαάδ. Όταν είδα ένα από τα άτομα με τα οποία μελετάω να κάνει ομιλία ή να κηρύττει, ένιωσα συγκίνηση και ευχαρίστησα τον Ιεχωβά που μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα».—Κάρεν· είναι άγαμη και έκανε σκαπανικό οχτώ χρόνια στη Νότια Αμερική.
«Έπειτα από 13 χρόνια ολοχρόνιας υπηρεσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η σύζυγός μου και εγώ νιώθαμε ότι χρειαζόμασταν κάποια καινούρια πρόκληση. Είμαστε πιο χαρούμενοι από κάθε άλλη φορά· είναι πράγματι ένας θαυμάσιος τρόπος ζωής».—Τομ· κάνει σκαπανικό μαζί με τη σύζυγό του τη Λίντα στην περιοχή του Αμαζονίου.
Αυτές οι εκφράσεις εκτίμησης προέρχονται από ανθρώπους των οποίων οι περιστάσεις δεν τους επέτρεψαν να λάβουν ιεραποστολική εκπαίδευση στη Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς. Εντούτοις, έχουν γευτεί τις χαρές και τις δυσκολίες της υπηρεσίας στο εξωτερικό. Πώς συνέβη αυτό; Είναι αυτή η υπηρεσία για εσάς;
Χρειάζονται Ορθά Κίνητρα
Για να επιτύχει κανείς σε έναν ξένο αγρό απαιτούνται περισσότερα από μια διάθεση για περιπέτεια. Εκείνοι που εγκαρτερούν έχουν ορθά κίνητρα. Όπως ο απόστολος Παύλος, θεωρούν τον εαυτό τους χρεώστη όχι μόνο στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους. (Ρωμαίους 1:14) Θα μπορούσαν να είχαν ανταποκριθεί στη θεϊκή εντολή για κήρυγμα ενασχολούμενοι με τη διακονία στον τοπικό τους τομέα. (Ματθαίος 24:14) Αλλά ένιωθαν το χρέος και την ώθηση να επεκτείνουν τη δράση τους και να βοηθήσουν άτομα στα οποία σπάνια δίνεται η ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα.
Η επιθυμία για κήρυγμα σε πιο παραγωγικό τομέα είναι συχνά ένα άλλο κίνητρο—και μάλιστα κατάλληλο. Ποιος από εμάς, βλέποντας τη μεγάλη επιτυχία ενός άλλου ψαρά, δεν θα μετακινούνταν προς το σημείο όπου ψαρεύει εκείνος; Παρόμοια, οι συναρπαστικές εκθέσεις σχετικά με τις εξαιρετικές αυξήσεις που υπάρχουν σε άλλες χώρες έχουν ενθαρρύνει πολλούς να μεταβούν εκεί όπου μπορεί να βρεθεί «μεγάλο πλήθος ψαριών».—Λουκάς 5:4-10.
Υπολογίστε τη Δαπάνη
Πολλές χώρες δεν επιτρέπουν σε ξένους εθελοντές θρησκειών να εργάζονται. Έτσι λοιπόν, εκείνοι που επιθυμούν να υπηρετήσουν σε ξένη χώρα πρέπει συνήθως να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι. Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η οικονομική δυσκολία; Αρκετοί έχουν πουλήσει ή έχουν νοικιάσει το σπίτι τους για να εξασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους. Άλλοι έχουν πουλήσει τις επιχειρήσεις τους. Μερικοί κάνουν οικονομίες με αυτόν το στόχο υπόψη. Άλλοι πάλι υπηρετούν ένα ή δύο χρόνια σε κάποια ξένη χώρα, γυρίζουν στον τόπο τους για να εργαστούν και να συγκεντρώσουν κάποιους πόρους και κατόπιν επιστρέφουν για να υπηρετήσουν ξανά.
Ένα αναμφισβήτητο πλεονέκτημα στο να ζει κάποιος σε αναπτυσσόμενη χώρα είναι ότι συνήθως το κόστος ζωής είναι σημαντικά χαμηλότερο σε σύγκριση με μια πιο αναπτυγμένη χώρα. Αυτό επιτρέπει σε μερικούς να ζουν αξιοπρεπώς σε μια απλή πανσιόν. Ασφαλώς, τα έξοδα κάποιου εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το επίπεδο ζωής που επιλέγει. Ακόμη και στις αναπτυσσόμενες χώρες, μπορεί να βρει κανείς πολύ άνετο τόπο διαμονής αλλά με πολύ μεγαλύτερο κόστος.
Ασφαλώς, προτού μετακομίσει κάποιος, πρέπει να υπολογίσει τα έξοδα. Ωστόσο, δεν περιλαμβάνεται μόνο ο υπολογισμός της οικονομικής δαπάνης. Τα σχόλια μερικών ατόμων που έχουν υπηρετήσει στη Νότια Αμερική ίσως είναι διαφωτιστικά.
Η Μεγαλύτερη Δυσκολία
«Για να μάθω ισπανικά αγωνίστηκα σκληρά», θυμάται ο Μάρκου από τη Φινλανδία. «Υπέθετα ότι, εφόσον δεν γνώριζα τη γλώσσα, θα περνούσε κάποιο διάστημα προτού μπορέσω να υπηρετήσω ως διακονικός υπηρέτης. Τι έκπληξη ένιωσα όταν μου ζητήθηκε να διεξάγω κάποια μελέτη βιβλίου έπειτα από δύο μόνο μήνες! Ασφαλώς υπήρξαν πολλές στιγμές αμηχανίας. Δυσκολευόμουν ιδιαίτερα με τα ονόματα. Μια μέρα αποκάλεσα τον αδελφό Σάντσο “αδελφό Τσάντσο (γουρούνι)”, και ποτέ δεν θα ξεχάσω τότε που αποκάλεσα την αδελφή Σαλαμία “Μαλασία (πονηρή)”. Ευτυχώς, οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν πολύ υπομονετικοί». Ο Μάρκου υπηρέτησε αργότερα οχτώ χρόνια ως επίσκοπος περιοχής σε εκείνη τη χώρα μαζί με τη σύζυγό του τη Σελίν.
Η Κρις, η σύζυγος του Τζέσι, τα λόγια του οποίου παρατέθηκαν πρωτύτερα, αφηγείται: «Θυμάμαι την πρώτη επίσκεψη του επισκόπου μας περιοχής, τρεις μόνο μήνες μετά τον ερχομό μας. Αντιλαμβανόμουν ότι ο αδελφός χρησιμοποιούσε παραδείγματα και έλεγε κάτι πολύ όμορφο για να αγγίξει τις καρδιές μας, αλλά δεν μπορούσα να τον καταλάβω. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μέσα στην αίθουσα, ξέσπασα σε κλάματα. Δεν έτρεχαν απλώς δάκρυα· έκλαιγα με αναφιλητά. Μετά τη συνάθροιση προσπάθησα να εξηγήσω τη συμπεριφορά μου στον επίσκοπο περιοχής. Ήταν πολύ ευγενικός και μου είπε ό,τι μου έλεγαν και όλοι οι άλλοι: “Τεν πασιένσια, ερμάνα” (“Κάνε υπομονή, αδελφή”). Δύο ή τρία χρόνια αργότερα, συναντηθήκαμε ξανά και μιλούσαμε επί 45 λεπτά, πολύ χαρούμενοι που μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε».
«Η μελέτη είναι ουσιώδης», παρατηρεί ένας άλλος αδελφός. «Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλουμε για να μάθουμε τη γλώσσα, τόσο περισσότερο βελτιώνουμε τις ικανότητές μας για επικοινωνία».
Όλοι συμφωνούν ότι αυτές οι προσπάθειες φέρνουν μεγάλα οφέλη. Η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η εγκαρτέρηση καλλιεργούνται όταν κάποιος προσπαθεί να μάθει μια καινούρια γλώσσα. Ανοίγεται μια μεγάλη πόρτα ευκαιριών όσον αφορά το κήρυγμα των καλών νέων σε άλλους. Παραδείγματος χάρη, το να μάθει κάποιος ισπανικά τού δίνει τη δυνατότητα να μιλάει σε μια γλώσσα που χρησιμοποιείται από 400 και πλέον εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Πολλοί που χρειάστηκε αργότερα να επιστρέψουν στον τόπο τους μπορούν ακόμη να χρησιμοποιούν αυτό το προσόν για να βοηθούν ανθρώπους των οποίων η μητρική γλώσσα είναι τα ισπανικά.
Τι θα Λεχθεί για τη Νοσταλγία;
«Όταν πρωτοήρθαμε στον Ισημερινό το 1989», θυμάται η Ντέμπορα, η οποία υπηρετούσε με το σύζυγό της τον Γκάρι στην περιοχή του Αμαζονίου, «ένιωθα μεγάλη νοσταλγία. Έμαθα να εξαρτώμαι περισσότερο από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία. Έγιναν σαν οικογένειά μου».
Η Κάρεν, η οποία αναφέρθηκε στην αρχή, παρατηρεί: «Καταπολέμησα τη νοσταλγία συμμετέχοντας καθημερινά στη διακονία. Με αυτόν τον τρόπο δεν ονειρευόμουν το σπίτι μου. Θυμόμουν επίσης ότι οι γονείς μου πίσω στην πατρίδα ήταν περήφανοι για το έργο που έκανα σε ξένο αγρό. Η μαμά πάντα με ενθάρρυνε λέγοντας: “Ο Ιεχωβά μπορεί να σε φροντίσει καλύτερα από ό,τι εγώ”».
Η Μακίκο, από την Ιαπωνία, προσθέτει με χιούμορ: «Έπειτα από μια γεμάτη μέρα στην υπηρεσία αγρού, είμαι πολύ κουρασμένη. Όταν λοιπόν επιστρέφω στο σπίτι και αρχίζω να νιώθω νοσταλγία, συνήθως με παίρνει ο ύπνος. Έτσι, δεν κρατάει πολύ η νοσταλγία».
Τι θα Λεχθεί για τα Παιδιά;
Όταν περιλαμβάνονται παιδιά, πρέπει να δοθεί προσοχή στις ανάγκες τους, λόγου χάρη στην εκπαίδευση. Σε σχέση με αυτό, μερικοί έχουν επιλέξει την εκπαίδευση στο σπίτι ενώ άλλοι έχουν γράψει τα παιδιά τους στα τοπικά σχολεία.
Ο Αλ, ο οποίος μετακόμισε στη Νότια Αμερική μαζί με τη σύζυγο, τα δύο παιδιά και τη μητέρα του, λέει: «Διαπιστώσαμε πως το γεγονός ότι γράψαμε τα παιδιά στο σχολείο τα βοήθησε να μάθουν πολύ γρήγορα τη γλώσσα. Μέσα σε τρεις μήνες μιλούσαν με μεγάλη άνεση». Από την άλλη μεριά, οι δύο έφηβοι γιοι του Μάικ και της Κάρι φοιτούν δι’ αλληλογραφίας σε ένα αναγνωρισμένο σχολείο. Οι γονείς παρατηρούν: «Διαπιστώσαμε ότι αυτές οι σπουδές δεν μπορούσαν να αφεθούν εξ ολοκλήρου στα παιδιά μας. Έπρεπε να παρακολουθούμε και εμείς τα μαθήματα για να είμαστε βέβαιοι ότι τα αγόρια συμβάδιζαν με τη διδασκόμενη ύλη».
Ο Ντέιβιντ και η Τζανίτα, από την Αυστραλία, εκφράζουν τα αισθήματά τους σχετικά με τα δύο αγόρια τους. «Θέλαμε να δουν τα αγόρια μας από πρώτο χέρι πώς ζουν άλλοι άνθρωποι. Είναι εύκολο να νομίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώσαμε είναι ο κανόνας, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε η μειονότητα. Έχουν δει επίσης πώς εφαρμόζονται οι θεοκρατικές αρχές σε όλο τον κόσμο, ασχέτως χώρας ή πολιτισμού».
«Ήμουν μόλις τεσσάρων ετών όταν έφυγε η οικογένειά μας από την Αγγλία το 1969», θυμάται ο Κεν. «Αν και απογοητεύτηκα επειδή δεν μείναμε σε κάποια καλύβα με χορταρένια στέγη, όπως είχα φανταστεί, ένιωθα ότι είχα την πιο συναρπαστική ανατροφή που θα μπορούσε να δοθεί σε κάποιο παιδί. Πάντοτε λυπόμουν τα άλλα παιδιά που δεν είχαν την ίδια ευκαιρία! Επειδή απολάμβανα καλή συναναστροφή με ιεραποστόλους και ειδικούς σκαπανείς, άρχισα το βοηθητικό σκαπανικό σε ηλικία εννιά ετών». Ο Κεν είναι τώρα περιοδεύων επίσκοπος.
«Ο Ισημερινός είναι τώρα το σπίτι μας», συμφωνεί η Γκαμπριέλα, η κόρη του Τζέσι. «Χαίρομαι πάρα πολύ που οι γονείς μου αποφάσισαν να έρθουν εδώ».
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν παιδιά που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν για διάφορους λόγους, και οι οικογένειές τους χρειάστηκε να επιστρέψουν στον τόπο τους. Γι’ αυτό, προτού μετακομίσει κάποιος σε ξένη χώρα, συνιστάται να την επισκεφτεί. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να λάβει αποφάσεις με βάση τα όσα γνωρίζει ο ίδιος.
Ευλογίες που Μπορεί να Φέρει η Μετακόμιση
Πράγματι, η μετακόμιση σε ξένο αγρό περιλαμβάνει πολλές δυσκολίες και θυσίες. Πιστεύουν εκείνοι που έχουν κάνει μια τέτοια μετακόμιση ότι αξίζει τον κόπο; Ας τους αφήσουμε να μας πουν.
Τζέσι: «Στα δέκα χρόνια που ζούμε στην πόλη Αμπάτο, έχουμε δει τις εκκλησίες να αυξάνονται από 2 σε 11. Είχαμε το προνόμιο να βοηθήσουμε να σχηματιστούν πέντε από αυτές τις εκκλησίες, και έχουμε εργαστεί στην οικοδόμηση δύο Αιθουσών Βασιλείας. Επίσης, είχαμε τη χαρά να βοηθάμε κατά μέσο όρο δύο σπουδαστές το χρόνο να φτάσουν στο βάφτισμα. Μόνο για ένα πράγμα μετανιώνω—που δεν ήρθα εδώ δέκα χρόνια νωρίτερα».
Λίντα: «Η εκτίμηση που δείχνουν οι άνθρωποι για τα καλά νέα και για τις προσπάθειές μας μάς ενθαρρύνει πολύ. Για παράδειγμα, σε μια μικρή πόλη στη ζούγκλα, κάποιο άτομο που έκανε Γραφική μελέτη, ονόματι Αλφόνσο, κατάλαβε πόσο ωφέλιμο θα ήταν να εκφωνούνται δημόσιες ομιλίες στην περιοχή του. Μόλις είχε μετακομίσει στο καινούριο ξύλινο σπίτι του, ένα από τα ελάχιστα που υπήρχαν στο χωριό. Θεωρώντας ότι το σπίτι του ήταν το μόνο κτίριο στην πόλη που ήταν αντάξιο του Ιεχωβά, μετακόμισε ξανά στην αχυροκαλύβα του και έδωσε το σπίτι του στους αδελφούς για να το χρησιμοποιούν ως Αίθουσα Βασιλείας».
Τζιμ: «Ο χρόνος που δαπανούμε εδώ μιλώντας με τους ανθρώπους στη διακονία είναι δεκαπλάσιος αυτού που δαπανούσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, ο ρυθμός ζωής εδώ είναι πολύ πιο ξεκούραστος. Αναμφίβολα, έχουμε περισσότερο χρόνο για μελέτη και υπηρεσία αγρού».
Σάντρα: «Το να βλέπω πώς μπορεί η αλήθεια της Αγίας Γραφής να αλλάζει τους ανθρώπους προς το καλύτερο μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση. Κάποτε μελετούσα την Αγία Γραφή με την Αμάντα, την 69χρονη ιδιοκτήτρια ενός μικρού παντοπωλείου. Αυτή πρόσθετε κατά συνήθεια δύο μέρη νερό σε κάθε δέκα μέρη γάλα. Επίσης, εξαπατούσε τους πελάτες της κλέβοντας στο ζύγι όταν πουλούσε αυτό το αραιωμένο γάλα. Αφού όμως μελέτησε την ύλη κάτω από τον υπότιτλο “Η Εντιμότητα Οδηγεί σε Ευτυχία”, στο κεφάλαιο 13 του βιβλίου Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, η Αμάντα σταμάτησε αυτές τις εσφαλμένες συνήθειες. Πόση χαρά ένιωσα βλέποντάς την να βαφτίζεται έπειτα από λίγο καιρό!»
Κάρεν: «Ποτέ άλλοτε δεν χρειάστηκε να εξαρτώμαι τόσο πολύ από τον Ιεχωβά και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκα από αυτόν τόσο πολύ όσο εδώ. Η φιλία μου με τον Ιεχωβά έχει γίνει βαθύτερη και ισχυρότερη».
Τι θα Λεχθεί για Εσάς;
Στο πέρασμα των ετών, χιλιάδες Μάρτυρες έχουν μετακομίσει για να υπηρετήσουν στο εξωτερικό. Μερικοί μένουν ένα ή δύο χρόνια, άλλοι επ’ αόριστον. Μαζί τους φέρνουν την πείρα, την πνευματική ωριμότητα και τους πόρους τους, έχοντας ως στόχο να επεκτείνουν τα συμφέροντα της Βασιλείας σε ξένο αγρό. Είναι σε θέση να υπηρετούν σε περιοχές όπου οι ντόπιοι ευαγγελιζόμενοι της Βασιλείας δεν θα μπορούσαν να υπηρετήσουν εφόσον οι εργασίες είναι τόσο λιγοστές. Πολλοί έχουν αγοράσει αυτοκίνητο με κίνηση στους τέσσερις τροχούς ώστε να καλύπτουν τομείς που διαφορετικά θα ήταν απρόσιτοι. Άλλοι, προτιμώντας τη ζωή της πόλης, έχουν αποτελέσει σταθεροποιητικό παράγοντα σε μεγάλες εκκλησίες όπου υπάρχουν λίγοι πρεσβύτεροι. Ωστόσο, όλοι ανεξαιρέτως τονίζουν ότι αυτά που έχουν λάβει όσον αφορά τις πνευματικές ευλογίες είναι πολύ περισσότερα από όσα έχουν δώσει.
Μπορείτε να γευτείτε και εσείς το προνόμιο της υπηρεσίας σε ξένο αγρό; Αν οι περιστάσεις σας το επιτρέπουν, γιατί να μην εξετάσετε το ενδεχόμενο μιας τέτοιας μετακόμισης; Ένα πρώτο και σημαντικό βήμα θα ήταν να γράψετε στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας στη χώρα όπου σκέφτεστε να υπηρετήσετε. Οι συγκεκριμένες πληροφορίες που θα λάβετε θα σας βοηθήσουν να αξιολογήσετε τις πιθανότητες που έχετε να πετύχετε. Επιπρόσθετα, πολλές πρακτικές εισηγήσεις μπορούν να βρεθούν στο άρθρο «Έξελθε εκ της Γης σου και εκ της Συγγενείας Σου», στη Σκοπιά 15 Αυγούστου 1988. Με κατάλληλο σχεδιασμό και με την ευλογία του Ιεχωβά, ίσως μπορείτε να νιώσετε και εσείς τη χαρά της υπηρεσίας σε ξένο αγρό.
[Εικόνα στη σελίδα 24]
Ο ΤΟΜ ΚΑΙ Η ΛΙΝΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΗΜΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ, ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΙΝΔΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΟΥΑΡ
[Εικόνα στη σελίδα 25]
ΠΟΛΛΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΤΟ ΚΙΤΟ, ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΥ
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Η ΜΑΚΙΚΟ ΕΝΩ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΣΤΙΣ ΑΝΔΕΙΣ
[Εικόνα στη σελίδα 26]
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΧΙΛΜΠΙΓΚ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ